Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ηλικιωμένων Μελβούρνης και Βικτώριας, με αφορμή τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, θέλησε να ευχαριστήσει τους περισσότερους από 400 εθελοντές που εργάζονται άοκνα για να κρατούν ζωντανούς και λειτουργικούς αυτούς τους Συλλόγους.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου στο Aurora Receptions στο Brunswick, που γέμισε από εθελοντές της Ομοσπονδίας και εκλεκτούς καλεσμένους, δικαιώνοντας τις προσπάθειες του προέδρου, κ. Γιάννη Κωστούλια, του Διοικητικού Συμβουλίου και της Συντονίστριας της Ομοσπονδίας. Καθοριστική ήταν η συμβολή της κ. Ρένας Φραγκιουδάκη η οποία παρουσίασε την εκδήλωση για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
ΨΗΦΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας κ. Γιάννης Κωστούλιας, στην εναρκτήρια ομιλία του εξέφρασε την ικανοποίησή του για την καρποφόρα και επιτυχημένη πορεία της Ομοσπονδίας το 2019 και τόνισε «πόσο σπουδαίο και σημαντικό είναι όλοι οι παροικιακοί οργανισμοί να είναι ενωμένοι σαν μία γροθιά». «Είμαι πολύ υπερήφανος για την επιτυχία της εκδήλωσης» δήλωσε ο κ. Κωστούλιας που όπως είπε χαρακτηριστικά στον «Νέο Κόσμο» τη μεταφράζει ως «ψήφο εμπιστοσύνης» που του δίνει το κίνητρο να προσπαθήσει να συνεχίσει για άλλη μια διετία ακόμη.
ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ
Τη δύναμη και την αξία που έχουν οι Έλληνες στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Αυστραλίας αναγνώρισαν όλοι οι επίσημοι προσκεκλημένοι που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση της Ομοσπονδίας.
«Τι θα ήταν η Αυστραλία και ιδιαίτερα η Μελβούρνη χωρίς τους Έλληνες;» αναρωτήθηκε στην ομιλία της η αντιπρόσωπος του πρωθυπουργού της Αυστραλίας, γερουσιαστής Jane Hume, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στις αρχές της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και μεταλαμπαδεύτηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο από τους Έλληνες της Διασποράς.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του αντιπροσώπου του αρχηγού της αντιπολίτευσης, Hon Peter Khalil και της αντιπροσώπου του πρωθυπουργού της Βικτώριας, Hon Lily D’Ambrosio.
Με αναφορά στην απουσία του κ. Διαματάρη από την εκδήλωση, ξεκίνησε τον χαιρετισμό του ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Δημήτριος Μιχαλόπουλος, σχολιάζοντας ότι η ματαίωση της επίσκεψης για λόγους «ανωτέρας βίας» δεν σημαίνει «ότι το ενδιαφέρον της Αθήνας για την Ομογένεια της Αυστραλίας δεν παραμένει πάντα υψηλό». Ο κ. Μιχαλόπουλος στη συνέχεια συνεχάρη την Ομοσπονδία για το σπουδαίο έργο της γεγονός που επιβεβαιώνουν όπως είπε χαρακτηριστικά τα 20.000 ενεργά μέλη, οι 400 εθελοντές, η παρουσία των 400 παρευρισκομένων και το τραπέζι των επισήμων.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης, ο δήμαρχος Moreland, κ. Λάμπρος Ταπεινός, ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας, κ. Βασίλης Παπαστεργιάδης, ο πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας, κ. Στέλιος Αγγελοδήμου, η πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνοτικών Κοινοτήτων Βικτώριας, κ. Vivienne Nguyen, ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Sydney, κ. Μίλτος Μιχαηλάς, καθώς επίσης και οι περισσότεροι ηγέτες της Ελληνικής Παροικίας.
ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ
Πρωταγωνιστές της εκδήλωσης ήταν οι εθελοντές της Ομοσπονδίας με δύο εκπροσώπους τους να βραβεύονται για την πολυετή προσφορά τους, η κ. Ειρήνη Ανδριανάκη και ο κ. Στέφανος Κοτσακώστας.
Ο κ. Κοτσακώστας μετράει περισσότερα από 25 χρόνια προσφοράς στην Ομοσπονδία και συνεχίζει. «Μπήκαμε νέοι μέσα στους γέροντες και γεράσαμε κι εμείς» λέει χαρακτηριστικά στον «Νέο Κόσμο». Ο λόγος που συνεχίζει ακόμη να προσφέρει είναι, επειδή όπως ο ίδιος πιστεύει «Η Ομοσπονδία είναι απαραίτητη για όλους μας γιατί μας στηρίζει».
Η κ. Ανδριανάκη έμεινε χήρα σε νεαρή ηλικία με δυο μωρά παιδιά που έπρεπε να αναθρέψει μόνη της, ωστόσο δεν σταμάτησε ποτέ να προσφέρει στην παροικία από διάφορα μετερίζια: στη φιλόπτωχο της εκκλησίας της ενορίας της από το 1965, 27 χρόνια πρόεδρος στο σύλλογό της και στην ομοσπονδία 23 χρόνια ταμίας.
«Η προσφορά μου δίνει ευχαρίστηση. Έχω παραλάβει πολλά βραβεία, μέχρι και μετάλλιο από την βασίλισσα, όμως τίποτα δεν με συγκινεί τόσο όσο το ίδιο το συναίσθημα της προσφοράς. Είμαι ευχαριστημένη που βοηθάω το συνάνθρωπό μου», λέει στον Νέο Κόσμο συγκινημένη κι έκπληκτη για αυτήν την «αναπάντεχη» διάκριση από την Ομοσπονδία. Παρ’ ότι είναι σοβαρά άρρωστη δεν το βάζει κάτω και δεν τα παρατάει, «αυτό είναι το φάρμακό μου», ισχυρίζεται η κ. Ανδριανάκη και εξηγεί με πάθος πόσο «πολύ σημαντικό είναι να υπάρχουν οι Σύλλογοι και η Ομοσπονδία για την παροικία μας γιατί οι ηλικιωμένοι με το να βγαίνουν έξω και να μαζεύονται στους συλλόγους παίρνουν ζωή».
Η κ. Ανδριανάκη ανησυχεί για το μέλλον καθώς οι παλιοί φεύγουν και οι νέοι δεν δείχνουν προθυμία να πάρουν τη θέση τους. Η ίδια στέλνει ένα μήνυμα ενθάρρυνσης λέγοντας πως «βοηθώντας τους ανθρώπους, βοηθάς τον εαυτό σου» και καταλήγει με ένα απλό όσο και αφοπλιστικό ερώτημα που απευθύνει προς όλους τους νεότερους της παροικίας: «Μπορείς να βοηθήσεις;»