ΚΑΛΗ Χρονιά!
ΜΟΝΟ που ξεκινήσαμε άσχημα. Οι φωτιές που κατακαίουν την Αυστραλία έχουν ρίξει βαριά τη σκιά τους στην εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών… Πάμε παρακάτω…
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ και όμως αληθινό! Στην Ενορία Αγίας Παρασκευής, της Κοινότητας St Albans, αποφάσισαν φέτος να μην κάνουν την τελετή του αγιασμού των υδάτων, επειδή γίνονται κάποια έργα στην πισίνα της περιοχής. Έως εδώ κανένα πρόβλημα. Έλα όμως που αποφάσισαν να έχουν και μια λαχειοφόρο και όποιος κέρδιζε το λαχείο θα του έδιναν και έναν χρυσό σταυρό, όπως δίνουν στους δύτες που πιάνουν τον σταυρό την ημέρα των Φώτων! Έκαναν και την σχετική ανάρτηση στο Facebook και όταν το διαβάσαμε μας φάνηκε απίστευτο. Πήραμε τηλέφωνο για να βεβαιωθούμε ότι δεν επρόκειτο για πρωταπριλιάτικο αστείο και σε λίγη ώρα σβήστηκε η ανάρτηση ενώ μας ειπώθηκε ότι «αυτά γράφτηκαν εκ παραδρομής και η λαχειοφόρος θα γίνει την Κυριακή για την ενίσχυση της εκκλησίας». Ας το πιστέψουμε…
ΠΑΝΤΩΣ, στην Κοινότητα St Albans διαγράφονται εξελίξεις και όσοι ξέρουν λένε ότι της Αγίας Παρασκευής (τον Ιούλιο) που γιορτάζει η εκκλησία τους, θα ιερουργήσει εκεί ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος όπως έκανε και στον Άγιο Σπυρίδωνα στο Clayton.
ΣΕ ΑΛΛΗ σελίδα δημοσιεύουμε σήμερα μια απάντηση του Παναγιώτη Ιασωνίδη προς τον Αντώνη Πάσχο για την ένταξη της Κοινότητας Clayton στην Αρχιεπισκοπή. Η απάντηση του κ. Ιασωνίδη, όπως και η αρχική επιστολή του κ. Πάσχου αναρτήθηκαν και στο διαδίκτυο αλλά και στο Facebook και προκάλεσαν πολλά σχόλια. Εντύπωση όμως προκάλεσε ο ισχυρισμός του κ. Ιασωνίδη ότι «του κάναμε λογοκρισία». Αυτό δεν αληθεύει. Αφαιρέσαμε δυο λέξεις που ήταν υβριστικές και ποινικά κολάσιμες. Η εφημερίδα μας έδωσε βήμα στον κ. Πάσχο να εκφραστεί και τη δυνατότητα στον κ. Ιασωνίδη να του απαντήσει. Αλλά ο διάλογος θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με επιχειρήματα χωρίς ύβρεις και χαρακτηρισμούς. Αυτή είναι η πάγια πολιτική μας και για όλα τα θέματα. Όλες οι απόψεις χωρούν σ’ αυτή την εφημερίδα αλλά πάντα με επιχειρήματα…
ΜΕ ΤΗΝ ευκαιρία, να αναφέρω ότι οι εισπράξεις του Αγίου Σπυρίδωνα αυξήθηκαν από τότε που εντάχθηκε στην Αρχιεπισκοπή. Μου το είπε έμπιστη πηγή και σας το μεταφέρω…
Σ.Χ.
Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ περνά μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της. Οι εκτεταμένες και παρατεταμένες επί μήνα και πλέον πυρκαγιές κατέστρεψαν τα πάντα. Περιβάλλον, ζώα, ανθρώπους, σπίτια…
ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ και τη «φήμη» τόσο του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού όσο και σημαντικών στελεχών της κυβέρνησής του. Ενός πρωθυπουργού και μιας κυβέρνησης που θα πρέπει να μείνουν στην ιστορία ως η πιο αντιλαϊκή και μισητή κυβέρνηση στα πολιτικά χρονικά της χώρας.
ΑΝ και δεν είμαι θιασώτης της κάθε τρία χρόνια εκλογικής φάρσας, πιστεύω ακράδαντα ότι αν η κυβέρνηση αυτή και η πολιτική της δεν ανατραπούν εδώ και τώρα από ένα γενικευμένο κοινωνικό κίνημα, τουλάχιστον θα πρέπει να πάρουν πόδι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
ΕΝΑΣ τόσο ανάλγητος και απαθής πρωθυπουργός, που ακόμα και τώρα που τεράστιες εκτάσεις σε όλη σχεδόν τη χώρα έχουν παραδοθεί στην πύρινη μανία, εμφανίζεται τόσο άνετος, σαν να μην τρέχει τίποτα, ακόμα και αν αναγκάστηκε να επιστρέψει άρον-άρον από τις διακοπές του στη Χαβάη, αν δεν πάρει πόδι, τότε θα σημαίνει ότι μεγάλο μέρος του αυστραλιανού λαού έχει πρόβλημα.
ΕΧΕΙ τόσο θράσος που συστήνει και ψυχραιμία! Ψυχραιμία στο να σωθούν πάση θυσία τα συμφέροντα των εξορυκτικών και των βιομηχάνων φίλων του… Ψυχραιμία στο να συνεχίσει να αρνείται, αυτός και το σινάφι του, την κλιματική αλλαγή, εξακολουθώντας να πιστεύει ότι είναι ένα… marxist plot.
ΤΟ μόνο που έκανε ο Scott Morrison ήταν να εμφανιστεί στην τηλεόραση, με την σύζυγό του, όπως κάνει συνήθως, για να μας απευθύνει ένα πρωτοχρονιάτικο μήνυμα, θέλοντας να μας πείσει ότι η Αυστραλία παραμένει μια θαυμάσια χώρα για να μεγαλώσει κανείς τα παιδιά του!
ΓΙΑ να μην μιλήσουμε για την παντελώς ανίκανη πολιτειακή κυβέρνηση της κυρίας Gladys στη Νέα Νότια Ουαλία. Μια κυβέρνηση που επέφερε δραστικές περικοπές στον τομέα της δασοπυρόσβεσης, σε προϋπολογισμό και έμψυχο δυναμικό, και η οποία μόλις χθες κήρυξε την Πολιτεία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης!
ΕΝΑΣ πρωθυπουργός που αφήνεται ελεύθερος να κοροϊδεύει τόσο ασύστολα το λαό που κυβερνάει, δεν έχει θέση στην πολιτική σκηνή της χώρας, είναι επικίνδυνος και σε σημείο αιχμής μάλιστα. Το ίδιο ισχύει και για σημαντικά κομμάτια της λεγόμενης αντιπολίτευσης αλλά και το μέρος εκείνο των ψηφοφόρων που εναπόθεσε τις ελπίδες του σε σαλτιμπάγκους της πολιτικής.
ΤΕΛΟΣ, θα ήθελα να ήξερα εάν κορυφαίοι παροικιακοί οργανισμοί θα συνεχίσουν να καλούν στα φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις τους όλους αυτούς που αποδεδειγμένα έχουν ταχθεί με λόγια και έργα κατά του πολυπολιτισμού, κατά του περιβάλλοντος, κατά των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των συνταξιούχων. Ίδωμεν και… πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Δ.Τ.
ΣΤΑ 52 τόσα χρόνια που βρίσκομαι στην Αυστραλία, είναι η πρώτη φορά που έζησα τον τρόμο, την φρίκη και την έκταση τέτοιας καταστροφικής πυρκαγιάς μέσα από τις εικόνες της τηλεόρασης. Λες και ήταν η συντέλεια του κόσμου. Ο ουρανός κατακόκκινος (blood orange) και ο κόσμος να εγκαταλείπει τις εστίες του για να σωθεί.
ΕΠΙΛΕΓΩ να μη σχολιάσω τα χρήματα που σπατάλησαν οι Δήμοι Μελβούρνης, Σίδνεϊ, Μπρίσμπαν κ.ά, για να στήσουν τα σόου με τα πυροτεχνήματα των 15 λεπτών να καλοδεχθούν το νέο έτος, ενώ καιγόταν η μισή Αυστραλία και οι πυροσβέστες μαζί με τους εθελοντές έδιναν μάχη ζωής. Νομίζω ότι θα χάσω το μέτρο. Καιρός να γίνουμε ο καθένας μας μια Γκρέτα Τούνμπεργκ και από το δικό μας μετερίζι να συνεχίσουμε τον αγώνα για μέτρα κατά της κλιματικής αλλαγής.
ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ (;) ο μποναμάς του θησαυροφύλακα κ. Josh Frydenberg. Μπορούμε, λέει, να ατενίζουμε το νέο έτος το οικονομικό μας μέλλον με αισιοδοξία. Μα για ποια αισιοδοξία μιλάτε κ. υπουργέ; Για κάντε ξανά τους (υπο)λογισμούς σας!
ΕΝΤΑΞΕΙ. Δαπανήθηκαν και φέτος πολλά εκατομμύρια στις αγορές ευκαιρίας του Boxing Day. Ουρές οι πελάτες, διαβάζω, έξω από τα πολυκαταστήματα μέχρι ν’ ανοίξουν οι πόρτες. Ρεκόρ και οι πωλήσεις μέσω διαδικτύου. Πολλά δε από τα ψώνια προορίζονται δώρα για τα επόμενα Χριστούγεννα! Άντε, Χρόνια Πολλά.
ΦΙΛΟΣ της στήλης, παραπονέθηκε ότι σε επετειακή εκδήλωση ομογενειακού Συλλόγου, αγνοήθηκαν/παρακάμφθηκαν ονόματα πρωτοπόρων ιδρυτών, ενδεχομένως αποβιωσάντων και λιβανίστηκαν οι επιζώντες. Γνώμη μου, σε τέτοιες εκδηλώσεις, επιβάλλεται να γίνεται ενδελεχής έρευνα του ιστορικού του Οργανισμού και μελέτη των πρακτικών. Φυσικά, λάθη γίνονται.
ΤΗΝ ΧΑΡΗΚΑ. Στην κυρία της φωτογραφίας αναφέρομαι, («Ν.Κ.», 21.12.2019). Καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή προσπαθεί να μάθει τη χρήση του υπολογιστή μέσω του προγράμματος της ΠΡΟΝΟΙΑΣ. Και φυσικά ποτέ δεν είναι αργά για μάθηση. Και τι πιο ωραίο από του να χρησιμοποιούμε το χρόνο μας δημιουργικά.
«ΖΗΝΟΒΙΑ» ονόμασε η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία της γενέτειρας την καταστρεπτική κακοκαιρία που έπληξε πρόσφατα την Ελλάδα. Ας πούμε λοιπόν δυο λόγια για την εκθαμβωτικής ομορφιάς βασίλισσα της Παλμύρας, πόλη στη σημερινή Συρία, την θαρραλέα, γλωσσομαθή και υπέρμετρα φιλόδοξη Ζηνοβία.
ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΗ ότι έλκυε την καταγωγή της από την βασίλισσα Κλεοπάτρα της Αιγύπτου, βασίλευσε μεταξύ 267 και 272 μ.Χ. μετατρέποντας την πόλη από υποτελή στη Ρώμη, σε ανεξάρτητο Βασίλειο και μία από τις πλουσιότερες πόλεις της Ανατολής.
ΣΙΓΗΣΕ το πιάνο του Θάνου Μικρούτσικου. Τα φώτα της σκηνής έσβησαν, καθώς ο ίδιος άρχισε το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία 72 ετών. Άφησε όμως πίσω ένα ογκώδες μουσικό έργο και τραγούδια που φέρουν ανεξίτηλα το στίγμα του. Μελοποίησε, μεταξύ άλλων και ποιήματα του Νίκου Καββαδία και του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη, που θαύμαζε από τα εφηβικά του χρόνια.
Κ.Γ.
ΗΡΘΕ και το 2020! Όχι όμως και η νέα δεκαετία που διαβάζουμε και βλέπουμε παντού, αυτή και τυπικά αργεί ακόμα, θα έρθει το επόμενο δωδεκάμηνο. Πολλές ευχές λοιπόν σε όλους τους αναγνώστες (και μη, δεν κάνουμε διακρίσεις εδώ) για ένα χαρούμενο και δημιουργικό νέο έτος γεμάτο με ευχάριστα γεγονότα και μακριά από κακοτοπιές! Αν και δυστυχώς με τα όσα άσχημα συμβαίνουν με τις πυρκαγιές οι οποίες συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, μάλλον με το… αριστερό κάναμε το ποδαρικό μας!
ΓΙΑ τη σημερινή στήλη ήθελα να κάνω μια προσωπική παρατήρηση. Εύκολη και λογική ίσως για ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξοδέψει στην Αυστραλία δεκαετίες από τη ζωή τους, όχι και τόσο όμως για έναν άνθρωπο ο οποίος επέστρεψε στη χώρα μόλις πρόπερσι έπειτα από απουσία… 20-και-βάλε ετών.
ΤΗΝ περίοδο λοιπόν των γιορτών παρατήρησα γύρω μου ένα δυσάρεστο φαινόμενο. Πολλούς, μα πάρα πολλούς ανθρώπους να επιλέγουν να περνούν μόνοι τους αυτήν την περίοδο ή ακόμη και όσοι είχαν την ευκαιρία να βρεθούν με συγγενείς και φίλους, να μην κάθονται για πολύ, βρίσκοντας μια πρόφαση ώστε να αναχωρήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα και να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Σαν οι συνευρέσεις αυτές να είναι πιο πολύ ένα βάρος, μια υποχρέωση η οποία πρέπει να φύγει από πάνω τους, παρά κάτι το οποίο να τους γεμίζει με χαρά, ζωντάνια, κέφι και όρεξη.
ΣΤΗΝ Ελλάδα της κρίσης και της οικονομικής αστάθειας ήταν αλλιώς τα πράγματα. Οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν από νωρίς τις ημέρες των εορτών και το κέφι τράβαγε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Άλλη χώρα θα πει κανείς, άλλοι άνθρωποι, άλλοι κανόνες. Και άλλα τα ποσοστά κατάθλιψης, θα προσθέσω εγώ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ αυτές υφίστανται για να έρχονται οι άνθρωποι κοντά ο ένας με τον άλλον. Άλλωστε οι ευκαιρίες που μας δίνονται για να απολαμβάνουμε την συντροφιά των δικών μας ανθρώπων είναι πολύτιμες κι αυτές είναι που μας μένουν. Αν έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο που όλο αυτό να το θεωρούμε βάρος, τότε κάτι κάνουμε πολύ λάθος.
A.A.