ΕΛΕΓΑ το προηγούμενο Σάββατο για την κατεστραμμένη «φήμη» κυρίως του ομοσπονδιακού πρωθυπουργού Scott Morrison, μιας και αυτός είναι ο κύριος ενσαρκωτής της πολιτικής που ευνοεί τις εξορυκτικές και τους μεγιστάνες του πλούτου και της καταστροφής σε βάρος του περιβάλλοντος και των ζωών των πολιτών.
ΚΑΙ, ναι, τη βδομάδα αυτή που μεσολάβησε η «φήμη» του κ. Morrison συνεχίζει να παίρνει την κατιούσα και, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι καλό. Από την άποψη της πολιτικής αποδόμησης, που ελπίζω, αργά ή γρήγορα, να μετουσιωθεί και σε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις, με συγκεκριμένο στόχο.
ΑΚΟΜΑ βλέπω ότι, κατά προτίμηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλο και περισσότεροι πολίτες αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες εξαναγκασμού σε παραίτηση του πρωθυπουργού ή απομάκρυνσής του από την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο.
ΑΝ και πιστεύω ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δεν έχουν ντε και καλά το συνεκτικό εκείνο πολιτικό στοιχείο το οποίο θα τους προσδώσει κύρος και φερεγγυότητα, επιβάλλεται αυτές οι πρωτοβουλίες να αποκρυσταλλωθούν στην κατεύθυνση της υιοθέτησης μιας περισσότερο συγκεκριμένης πολιτικής και στόχων.
ΠΙΣΤΕΥΩ ότι, αν μη τι άλλο, ένα από τα καθοριστικά επακόλουθα της καταστροφής που πλήττει την Αυστραλία, τόσο ως κοινωνία όσο και ως έναν από τους τελευταίους φυσικούς πόρους του πλανήτη, είναι η συνεχιζόμενη αποδόμηση του κυρίου Morrison στα μάτια ολοένα και περισσότερων Αυστραλών.
ΟΜΩΣ, εκείνο που επίσης για μένα εξακολουθεί να «σοκάρει» είναι και η απίστευτη χλιαρότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και δεν υπάρχει. Δεν ξέρω, εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει τίποτα. Εσείς;
ΜΑΖΙ με τη λεγόμενη Εργατική αντιπολίτευση, έχουν εξαφανιστεί και άλλοι περισσότερο «ριζοσπαστικοί» κομματικοί σχηματισμοί, όπως οι Πράσινοι. Δεν έχω δει κάποια ανακοίνωση ή κάποια πρακτική πρωτοβουλία εκ μέρους κανενός.
ΙΣΩΣ, βέβαια, μέλη των κομμάτων αυτών συμμετέχουν στις πρωτοβουλίες συλλογής χρημάτων και άλλων υλικών προς άμεση ανακούφιση των πληγέντων ανά τη χώρα, αλλά αυτό μπορεί να γίνεται σε προσωπικό επίπεδο και δεν έχει κάποιο κομματικό πρόσημο.
ΩΣΤΟΣΟ, πέρα από τις πρωτοβουλίες διαφόρων celebrities με τη συλλογή και διάθεση δεκάδων χιλιάδων εκατομμυρίων δολαρίων και άλλων (για τις οποίες προσωπικά κρατώ και μια «πισινή»), έχει αναδειχθεί ξανά το πνεύμα της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της ανεξάρτητης δράσης πέρα από κόμματα και κατεστημένους φορείς.
ΚΑΤΙ στο οποίο μεγάλο μέλος της αυστραλιανής κοινωνίας έχει ήδη εντρυφήσει δεκαετίες πριν, χωρίς να περιμένει εντολές άνωθεν για να δράσει, με μόνο κίνητρο την ανιδιοτελή αλληλεγγύη και πίστη στην χωρίς δόλο ή μανία προβολής ανθρώπινη πρωτοβουλία.
ΚΑΚΑ τα ψέματα, η σύγχρονη τραγωδία της Αυστραλίας δεν είναι μόνο οικολογικής και άλλης παράλληλης υφής. Είναι πρωτίστως πολιτική, έχει να κάνει με την εφαρμογή στην πράξη συγκεκριμένων πολιτικών στάσεων απέναντι στο μεγαλύτερο και πλέον επιτακτικό πρόβλημα του καιρού μας, που από ό,τι φαίνεται έχει ήδη αρχίσει να μας στοιχειώνει.
ΕΙΝΑΙ ένας αγώνας και ένα στοίχημα: ή με αυτούς που είναι αυτουργοί της καταστροφής του πλανήτη ή με αυτούς που ευελπιστούν να επαναφέρουν και να δώσουν ένα νέο νόημα στην ίδια τη ζωή
Δ.Τ.
ΑΤΟΜΙΚΗ Βόμβα η Αυστραλία. Έτσι περιγράφουν τις βιβλικές καταστροφές από τις πυρκαγιές που μαίνονται, τα πρωτοσέλιδα των ντόπιων εφημερίδων, αλλά και σχολιαστές άλλων χωρών, ενώ μιλούν με τα πλέον κολακευτικά λόγια για την ευμάρεια και οικονομία της χώρας μας, καυτηριάζοντας όμως την παθητική πολιτική της, έναντι της κλιματικής αλλαγής.
ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, η οργή των πληγέντων και όχι μόνο, δεν περιγράφεται. Ο θυμός είναι έντονα ζωγραφισμένος στα πρόσωπά τους, με πολύ λίγους να δηλώνουν αισιοδοξία και ψυχραιμία. Όση δηλαδή απομένει, όταν αγνοούνται αγαπημένα σου πρόσωπα και βλέπεις το βιος σου σε στάχτες.
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ότι χάθηκε ένα τεράστιο κομμάτι της χλωρίδας και της πανίδας της αυστραλιανής υπαίθρου σβήνοντας μαζί και μυριάδες ποικιλίες ίσως και αγνώστων ακόμα σε εμάς πουλιών και φυτών της δασικής φύσης. Και μη μου πείτε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη οικολογική ευαισθησία για να μη δακρύσεις μπροστά σε ένα καμένο καγκουρό! Κατά τα άλλα, το αδικαιολόγητα ειρωνικό χαμόγελο του πρωθυπουργού στις κάμερες, μόνο α…α προκαλεί.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ακόμα κ. πρωθυπουργέ. Σας θυμίζουμε ότι η παγκόσμια κατακραυγή είναι εναντίον των κυβερνώντων. Υποστηρίζει ότι οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι προκύπτουν κυρίως από την ανικανότητα των κυβερνήσεων να προβλέψουν, αλλά και να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις μελλοντικές αλλαγές, ώστε να εξασφαλίζουν ασφάλεια στους πολίτες. Στον αγώνα λοιπόν. Το 2020 όποιος κι αν κάθεται στην πρωθυπουργική καρέκλα, ας εργαστεί για την ελαχιστοποίηση των ζημιών και την μεγιστοποίηση των ευκαιριών.
ΓΙΑΤΙ όταν η περιοχή του Penrith της Νέας Νότιας Ουαλίας, άγγιξε τους 48.9 καταγράφοντας την πιο ζεστή μέρα όλων των εποχών στην ιστορία του Σίδνεϊ, πολύ καλά έκαναν όσοι βρήκαν το κουράγιο και σας ΘΥΜΙΣΑΝ εκείνες τις περικοπές των κονδυλίων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, για πρόληψη πυρκαγιών. Και παρά τον κώδωνα κινδύνου των τελευταίων ετών της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, που προέβλεπε το θερμόμετρο να σκαρφαλώνει στα ύψη, με αύξηση της ξηρασίας και ραγδαία πτώση της μέσης ετήσιας βροχόπτωσης, εσείς το αγνοήσατε.
KAI MIA ματιά στα νησιά του Βορείου Αιγαίου που σφύζουν από προσφυγικά/μεταναστευτικά κύματα και που δοκιμάζονται στον αγώνα επιβίωσης, προσφορά φιλοξενίας και ένδειξη ανεκτικότητας παράνομων και πολλές φορές επικίνδυνων συμπεριφορών. Τον μήνα που μόλις αποχαιρετήσαμε, έφτασαν 5.000 άτομα!
ΠΟΛΛΟΙ όπως και εγώ, λαμβάναμε χαμηλή δοσοληψία ασπιρίνης για χρόνια, ως πρόληψη κατά των καρδιακών παθήσεων ή και του προσδόκιμου επιβίωσης. Τελικά, τα πορίσματα της έρευνας της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρίας τα οποία παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο στο Παρίσι, δεν βλέπουν κανένα όφελος.
ΜΕΤΑ το φαγοπότι των γιορτών και το φόρτωμα επιπλέον κιλών, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι θαυματουργά προϊόντα απώλειας βάρους που κυκλοφορούν κατά κόρον στο διαδίκτυο, δεν υπάρχουν. Και φυσικά το γνωρίζετε και δεν περιμένετε να το διαβάσετε από μένα. Συστήνουν λοιπόν μέτρο στα φαγητά και γλυκά και άσκηση.
Κ.Γ.
ΓΙΑ ακόμη μια βδομάδα, οι πυρκαγιές συνεχίζονται στην Αυστραλία. Άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους, δάση καίγονται, ολόκληρα είδη ζώων απειλούνται πλέον με εξαφάνιση… Οι κρατικοί μηχανισμοί κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά το μέγεθος της καταστροφής τους έχει αναγκάσει να φέρουν την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
ΣΕ ΑΥΤΗ τη πολύ δύσκολη περίοδο αρκετοί είναι οι άνθρωποι που έχουν συνδράμει με όποιον τρόπο μπορούν ώστε να βοηθήσουν αυτούς που έχουν επηρεαστεί από τις πυρκαγιές. Και δεν μιλάμε μόνο για τις εντός συνόρων προσπάθειες, με αμέτρητες δωρεές από ανεξάρτητους ανθρώπους και οργανώσεις, αλλά ακόμη και κατοίκους του εξωτερικού. Πολλοί αστέρες του Χόλιγουντ, του μουσικού πενταγράμμου και του αθλητικού χώρου έχουν προχωρήσει σε οικονομική ενίσχυση των πληγέντων. Ακόμα και μέλη των αμερικανικών, καναδικών και γαλλικών μονάδων πυρόσβεσης έχουν καταφτάσει στην Αυστραλία ώστε να βοηθήσουν στην άνιση αυτή μάχη με τις φλόγες.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, σε αυτή την περίοδο δυσάρεστη εντύπωση προκαλεί η απόλυτη έλλειψη μιας έστω τυπικής ενίσχυσης από ελληνικής πλευράς. Τη στιγμή που μια Πολιτεία στην οποία κατοικούν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων παραδίδεται στις φλόγες, η χώρα σφυρίζει αδιάφορα, μένοντας στα μηνύματα συμπαράστασης, τις σκέψεις και τις προσευχές. Άντε και κανένα… τουίτ στα σόσιαλ μίντια!
ΑΡΑΓΕ, πόσες φορές έχουν τρέξει οι γείτονες να βοηθήσουν την Ελλάδα σχεδόν κάθε καλοκαίρι που εκείνη καίγεται; Πόσοι έχουν συνδράμει στην ανοικοδόμηση από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες και την κάθε είδους καταστροφή που έρχεται ως αποτέλεσμα αποτυχημένου σχεδιασμού από πλευράς του κράτους;
ΚΑΛΑ είναι τα λόγια, αλλά σε μια περίοδο τόσο μεγάλης κρίσης, οι πράξεις είναι που μένουν.
Α.Α.