Tο αήττητο σερί του ΠΑΟΚ κράτησε 51 ματς. Σταμάτησε το Σάββατο στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’, με τον Άρη να θριαμβεύει στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης με 4-2. Η προηγούμενη ήττα του ήταν στις 4 Μαρτίου 2018, από τον Αστέρα στην Τρίπολη (2-3). Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός κράτησε στα χέρια του το ρεκόρ των 58 αγώνων χωρίς να γνωρίσει την ήττα. Είναι το μεγαλύτερο σερί που έχει καταγράψει ελληνικός σύλλογος και το πιστώθηκαν οι ‘ερυθρόλευκοι’ τη διετία 1972-1974.

Για πολλούς φίλους του Ολυμπιακού, αυτή η ομάδα με πρόεδρο τον Νίκο Γουλανδρή και προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο ήταν η καλύτερη όλων των εποχών κι ας έχει προηγηθεί η ‘χρυσή’ ομάδα της δεκαετίας του ’50 ή έχει ακολουθήσει αυτή της εποχής Σωκράτη Κόκκαλη και Βαγγέλη Μαρινάκη. Η αλήθεια είναι ότι στο (παλιό) ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ είχαν εμφανιστεί τότε ορισμένοι από τους καλύτερους Έλληνες και ομογενείς (κανονικούς ή μη) ποδοσφαιριστές, προσφέροντας εντυπωσιακό θέαμα.

Από τη διετία της ‘ομαδάρας του Μάρτον Μπούκοβι’, ο Ολυμπιακός μετρούσε 5 χρόνια ανομβρίας. Η άνοδος της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού τον είχαν αφήσει εκτός πρωταθλήματος, με παρηγοριά τα Κύπελλα του 1968 και του 1971. Ο Γουλανδρής αναλαμβάνει τα ηνία το 1972 και η ‘ερυθρόλευκη’ ομάδα γεμίζει από αστέρια. Σε αυτή την τριετία (1972-1975) ο Ολυμπιακός σάρωσε, παίρνοντας 3 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα, έπαιξε μεγάλη μπάλα, έκανε σπουδαίες ευρωπαϊκές εμφανίσεις και τη σεζόν 1973-1974, έκανε ένα ασύλληπτο ρεκόρ καθώς πέτυχε 102 (!) γκολ και δέχθηκε μόλις 14!

Η ομάδα ‘φτιαχνόταν’ σιγά-σιγά. Το καλοκαίρι του 1972 ήταν έτοιμη να επιστρέψει στην κορυφή. Ο Παναγιώτης Κελεσίδης από τον Πανσερραϊκό συμπληρώνει ως τερματοφύλακας την απροσπέλαστη άμυνα με Γιάννη Γκαϊτατζή, Θανάση Αγγελή στα άκρα και Βασίλη Σιώκο-Λάκη Γκλέζο που παίζουν κεντρικοί αμυντικοί. Από τη μέση και μπροστά, ωστόσο, ο Ολυμπιακός γίνεται ακόμη καλύτερος. Ο βιρτουόζος Γιώργος Δεληκάρης και ο βετεράνος Νίκος Γιούτσος, ο Πέτρος Καραβίτης, ο Τάκης Συνετόπουλος, μαζί με δυο Ελληνογάλλους, τον ασταμάτητο Υβ Τριαντάφυλλο και τον αρτίστα Ρομέν Αργυρούδη, είναι σε φουλ-φόρμα. Μαζί τους και ο Ελληνοαυστριακός προικισμένος μέσος Δημήτρης Περσίδης, ο νεαρός Γιάννης Κυράστας, ο Κύπριος σκόρερ Πάμπος Παμπουλής και ο συμπατριώτης του Κυριάκος Κουρέας (στόπερ), ο εξ Ουγγαρίας προερχόμενος σπουδαίος επιθετικός Γιώτης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Βασιλόπουλος, ο Σούλης Παππάς κι ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Μιχάλης Μυλωνάς. Μια πλήρης ομάδα, που θα γινόταν ακόμη καλύτερη!

ΟΣΦΠ-ΗΡΑΚΛΗΣ 3-0: O Νίκος Γουλανδρής στα επίσημα του ‘Καραϊσκάκης’. Φώτο: EUROKINISSI

Η ομάδα ‘φτιαχνόταν’ σιγά-σιγά. Το καλοκαίρι του 1972 ήταν έτοιμη να επιστρέψει στην κορυφή. Ο Παναγιώτης Κελεσίδης από τον Πανσερραϊκό συμπληρώνει ως τερματοφύλακας την απροσπέλαστη άμυνα με Γιάννη Γκαϊτατζή, Θανάση Αγγελή στα άκρα και Βασίλη Σιώκο-Λάκη Γκλέζο που παίζουν κεντρικοί αμυντικοί. Από τη μέση και μπροστά, ωστόσο, ο Ολυμπιακός γίνεται ακόμη καλύτερος. Ο βιρτουρόζος Γιώργος Δεληκάρης και ο βετεράνος Νίκος Γιούτσος, ο Πέτρος Καραβίτης, ο Τάκης Συνετόπουλος, μαζί με δυο Ελληνογάλλους, τον ασταμάτητο Υβ Τριαντάφυλλο και τον αρτίστα Ρομέν Αργυρούδη, είναι σε φουλ-φόρμα. Μαζί τους και ο Ελληνοαυστριακός προικισμένος μέσος Δημήτρης Περσίδης, ο νεαρός Γιάννης Κυράστας, ο Κύπριος σκόρερ Πάμπος Παμπουλής και ο συμπατριώτης του Κυριάκος Κουρέας (στόπερ), ο εξ Ουγγαρίας προερχόμενος σπουδαίος επιθετικός Γιώτης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Βασιλόπουλος, ο Σούλης Παππάς κι ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας Μιχάλης Μυλωνάς. Μια πλήρης ομάδα, που θα γινόταν ακόμη καλύτερη!

Ο Μιγκέλ (Αλμπέρτο) Νικολάου είναι μήλον της έριδος για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Έρχεται κατευθείαν από την Αργεντινή (δυο φορές διεθνής) και την Μπόκα Τζούνιορς, με τον Γουλανδρή να προσφέρει 12.500.000 δραχμές (αμύθητο ποσό για την εποχή) και να εξασφαλίζει τη μεταγραφή, που είχε ανακοινώσει (ταυτόχρονα με τον Ολυμπιακό) και ο Παναθηναϊκός! Το ΦΩΣ προδιαθέτει τους φίλους του Ολυμπιακού για τις δυνατότητες του Νικολαου, γράφοντας ότι σε μια προπόνηση εξαπέλυσε ένα τόσο δυνατό σουτ, που… έσπασε το δοκάρι! Στην πρώτη εμφάνισή του (9/5), σε φιλικό εναντίον της Λέστερ, γίνεται χαμός! Εξαντλούνται 40.000 εισιτήρια, ενώ άλλοι 2.000-3.000 μπαίνουν, όταν ανοίγουν θύρες στο τέλος και κάθονται γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Ποτέ άλλοτε ποδοσφαιρικό ματς στο παλιό ‘Καραϊσκάκη’ δεν συγκεντρώθηκε τόσος κόσμος. Ο Νικολάου παίζει ένα ημίχρονο, αφήνει καλές εντυπώσεις, αλλά στις 30 Ιουλίου παθαίνει συντριπτικό κάταγμα σε φιλικό με αυστριακή ομάδα. Θα παίξει ελάχιστα ματς, χωρίς βέβαια να προλάβει να δει κανείς το πραγματικά σπουδαίο ταλέντο του…

Ο τρίτος της αργεντίνικήης παρέας είναι ο Αντόνιο Ζούστο Άλτσιμπαρ ή κατά το ελληνικότερον Αλχιμπάρης! Αυτός δεν ήταν ούτε τραυματίας ούτε χτύπησε. Δεν ήταν όμως της αξίας του Νικολάου ή δεν είχε το όνομα του Πολέτι και έπαιξε σε ελάχιστα ματς.

Ο Γουλανδρής, όμως, δεν φέρνει μόνο παίκτες από την Αργεντινή. Ο Ολυμπιακός ανακαλύπτει φλέβα χρυσού και στην Ουρουγουάη. Ο Μίλτον Βιέρα της Πενιαρόλ (στέλεχος της εθνικής Ουρουγουάης στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1970, ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην Ελλάδα έχοντας παίξει σε Παγκόσμιο Κύπελλο) είναι ένας κεντρικός μέσος μπροστά από την εποχή του. Ξεκινάει από την άμυνα και φτάνει μέχρι την επίθεση μοιράζοντας την μπάλα με μαεστρία και παίζει το ίδιο καλά, είτε ως αμυντικό είτε ως επιτελικό χαφ! Θα μείνει στον Ολυμπιακό 3 χρόνια (παίρνοντας 3 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα), συνεχίζοντας την καριέρα του στην ΑΕΚ.

Αλλά κι ο Χούλιο Λοσάντα δεν πάει πίσω. Ο βραχύσωμος δεξιός εξτρέμ θα γίνει σύμβολο του Ολυμπιακού και σύνθημα που ακόμη θυμούνται στον Πειραιά (“στη μπάντα, στη μπάντα, έρχεται ο Λοσάντα”). Σπουδαίος ντριπλέρ, έξοχος δημιουργός, έμεινε 10 χρόνια στον Ολυμπιακό (5 Πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα). Είναι δεύτερος ξένος σε συμμετοχές, πίσω μόνο από τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, και ακόμη στο ‘Καραϊσκάκη’ οι παλιότεροι θυμούνται τον έξοχο επιθετικό με τα 33 γκολ συνολικά στο πρωτάθλημα.

Λοσάντα, Τριαντάφυλλος, Δεληκάρης και Αργυρούδης πανηγυρίζουν ένα γκολ του Ολυμπιακού τη σεζόν 1972-73. Φώτο: EUROKINISSI

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΟΚ ΣΤΟΝ… ΠΑΟΚ

Το σερί του Ολυμπιακού άρχισε στην Τούμπα. Ήταν το μοναδικό γήπεδο όπου έχανε ο Ολυμπιακός, ακόμη και σε αυτήν την εποχή της τεράστιας ομάδας. Ο Δικέφαλος, άλλωστε, ήταν μια επίσης έξοχη ομάδα (με Γιώργο Κούδα, Σταύρο Σαράφη, Χρήστο Τερζανίδη, Αχιλλέα Ασλανίδη, Κούλη Αποστολίδη και λοιπούς αστέρες), που πήρε και το μοναδικό τρόπαιο της τριετίας (1972-1975) που άφησε διαθέσιμο ο Ολυμπιακός (το Κύπελλο του 1974). Πράγματι, ο Ολυμπιακός της περιόδου 1972-1973, που είχε ξεκινήσει με 2 νίκες κόντρα σε Τρίκαλα (5-0) και Φωστήρα (2-0), έχασε στην 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ με 0-1 (σκόρερ ο Γιάννης Γούναρης) την 1η Οκτωβρίου 1972. Χρειάστηκε να περάσουν 16 μήνες, για να ξαναχάσει. Στο ίδιο γήπεδο, από τον ίδιο αντίπαλο, με το ίδιο σκορ (0-1, το γκολ ο Σαράφης) για την 18η αγωνιστική του πρωταθλήματος 1973-1974.

Ενδιάμεσα (το καλοκαίρι του ’73), ο Ολυμπιακός δεν αλλάζει πολύ την ομάδα του. Ο Ρολάν Κουρμπίς έρχεται από τη Γαλλία (παίζει κεντρικός αμυντικός), ο Λευτέρης Πουπάκης είναι ο δεύτερος τερματοφύλακας, ο Μπάμπης Σταυρόπουλος αφήνει το Αιγάλεω για τους πρωταθλητές, ενώ αποκτιέται και ο Μάικ Γαλάκος, ένα τεράστιο ταλέντο που έπαιζε στη Γερμανία (Φορτούνα Ντίσελντορφ) και εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Αυτός, που θα γράψει ιστορία είναι ο αείμνηστος Μιχάλης Κρητικόπουλος, που παίρνει μεταγραφή από τον Εθνικό και γίνεται αμέσως σκόρερ ολκής για τους ‘ερυθρόλευκους’. Η πεντάδα Βιέρα, Λοσάντα, Δεληκάρη, Τριαντάφυλλου και Κρητικόπουλου μάγευε πάνω στο χορτάρι. Κι έβαζε γκολ με τη… σέσουλα.

Το σερί σταμάτησε στο 58-0 τον Απρίλιο του 1974, με τον Ολυμπιακό να αναδεικνύεται στο τέλος πρωταθλητής με 59 βαθμούς (26 νίκες, 7 ισοπαλίες και 1 ήττα). Γκολ… 102-14!

*Πηγή: contra.gr