Το «καγκουρό», ο Κρις Καλαντζής, άνοιξε  την καρδιά του στο «ΦΩΣ» ( αθλητική εφημερίδα που εκφράζει τον Ολυμπιακό) για όσα έζησε δέκα χρόνια στην Ελλάδα αγωνιζόμενος με τα χρώματα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού

Με αυτά που έζησε ο Κρις Καλαντζής στην Ελλάδα θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο και να γίνει best seller!  παιδάκι 20 ετών στην Ελλάδα από την Αυστραλία για λογαριασμό του Ολυμπιακού, αλλά τελικά στο αεροδρόμιο των Αθηνών τον… απήγαγαν οι Παναθηναϊκοί! Πήγε μετά στους «ερυθρόλευκους» και έκανε «κηδεία» στο «τριφύλλι». Λατρεύει τον Ολυμπιακό και δεν το κρύβει. Πλέον, ζει μόνιμα στο Σίδνεϊ εδώ και πολλά χρόνια και επειδή είναι ένα παιδί-χρυσάφι έχει βοηθήσει πολλούς Έλληνες μετανάστες για να σταθούν στα πόδια τους.

Ο 53χρονος πλέον Κρις (είναι και παππούς πλέον!) ανοίγει την καρδιά του στην εφημερίδα μας και λέει πράγματα που δεν έχει ξαναπεί. Απολαύστε μέρος της συνέντευξης του:

Ξέρουμε ότι ο Παναθηναϊκός το 1987 σε απήγαγε από το αεροδρόμιο. Για τον Ολυμπιακό ερχόσουν από την Αυστραλία.

Ο Ολυμπιακός είχε κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια. Θα σου τα πω όμως από την αρχή πώς έγιναν τα πράγματα. Ήταν εδώ στην Αυστραλία ένας αθλητής στίβου για κάτι αγώνες και λειτουργούσε παράλληλα και ως σκάουτ του Ολυμπιακού. Τότε είχε έρθει και ο Γιάννης Καλογεράς, επί χρόνια «κατάσκοπος» του Παναθηναϊκού, και με είχε δει. Με παρακολουθούσαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός για περίπου 5-6 μήνες προτού πάω στην Ελλάδα.

Και πώς σε έπεισαν;

Ψάξε να δεις στο YouTube ένα παιχνίδι της τότε ομάδας μου, της Σίδνεϊ Ολίμπικ, με το Σεντ Τζορτζ. Παίζαμε λοιπόν τότε τελικό και κερδίσαμε 3-2. Είχα βάλει το τρίτο γκολ (σ.σ. πράγματι, είχε περάσει όλη την άμυνα του Σεντ Τζορτζ). Από τότε τους άρεσα. Ήρθαν λοιπόν και οι δύο στην Αυστραλία και μου πρόσφεραν συμβόλαιο μετά από εκείνο το παιχνίδι. Μου έλεγε ο πρωταθλητής του στίβου (σ.σ. ο Λάμπρος Παπακώστας πίστευε ότι ήταν, αλλά το έλεγε με επιφύλαξη) «έλα στον Ολυμπιακό». Μετά με έπιανε ο Καλογεράς και μου έλεγε «άσε τον Ολυμπιακό, έλα στον Παναθηναϊκό». Τελικά, μου έκλεισε το εισιτήριο ο Ολυμπιακός και μου είπε ο «κατάσκοπός» του «έλα γρήγορα στην Ελλάδα για να μιλήσουμε να κλείσουμε τη συμφωνία».

Και τι έγινε με το που φτάσατε στην Αθήνα;

Εγώ ήμουν 20 ετών τότε, το 1987. Ταξίδεψα μαζί με τον πρόεδρό μας στην Ολίμπικ Σίδνεϊ, τον κ. Δουμάνη. Φτάνουμε λοιπόν στο αεροδρόμιο στην Αθήνα, περιμένω υπομονετικά στη γραμμή μου στον χώρο των διαβατηρίων για να με ελέγξουν και κάποια στιγμή έρχεται ένας τύπος από πίσω και μου χτυπάει τον ώμο. «Ποιος είσαι ρε φίλε;» του λέω. «Ελάτε μαζί μου» μου απαντάει. «Ρε αδερφέ, πρέπει να μου ελέγξουν το διαβατήριο, να περάσω από έλεγχο» του απάντησα. «Μη σε ανησυχεί τίποτα» επέμενε εκείνος. Τελικά, βγήκα από άλλη πόρτα! Μπήκα σε μία Μερτσέντες και μέσα ήταν ο Καλογεράς του Παναθηναϊκού.

Τόσο απλά;

Αυτό συνέβη… Εγώ νόμιζα ότι ήταν του Ολυμπιακού. Το πιο φοβερό πάντως είναι ότι όταν περίμενα στη γραμμή των διαβατηρίων, έβλεπα έξω κασκόλ, σημαίες, όλα ερυθρόλευκα! Με περίμενε ο κόσμος του Ολυμπιακού.

Και τελικά με τον Καλογερά πού πήγατε;

Έφυγε σφαίρα η Μερτσέντες και φτάσαμε σε ένα κότερο. Μπαίνω μέσα και βλέπω τον Βαρδινογιάννη.

Τι σου είπε;

«Γεια σου Χρήστο, σε αγαπάμε εδώ…». Αλλά μετά μου έκανε μία έκπληξη.

Δηλαδή;

Εκεί ήταν ήδη οι γονείς μου! Μέσα στο κότερο! Τους λέω «τι κάνετε εδώ, ρε παιδιά;» και μου απάντησαν ότι τους κάλεσε ο Βαρδινογιάννης.

Και υπέγραψες τότε όπως λέει ο μύθος;

Όχι. Δεν υπέγραψα. Και δεν υπέγραψα γιατί ο Ολυμπιακός είχε πληρώσει τα εισιτήριά μου. Ζήτησα από τον Βαρδινογιάννη να πάω να ξεκουραστώ και να μιλήσουμε σε λίγες μέρες.

Και τελικά τι συνέβη;

Μίλησα με τους γονείς μου και πήγαμε μετά από δύο μέρες στα γραφεία του Βαρδινογιάννη. Άρχισε να μου λέει ότι «στον Ολυμπιακό μπορεί να σου πουν ότι θα πάρεις τόσα λεφτά, αλλά στο τέλος να μην πάρεις τίποτα». Μετά μου έλεγε ότι «εμείς θα σε έχουμε σαν παιδί μας, θα σε προσέχουμε». Εγώ ήμουν μαζί με τους γονείς μου, τους έβλεπα και ευτυχισμένους με αυτά που άκουγαν και έτσι δεν είχα άλλη επιλογή και υπέγραψα. Θέλω όμως να είμαι ειλικρινής. Δεν ένιωθα καλά εκείνη την ημέρα. Είχα δει τον κόσμο του Ολυμπιακού και την προσπάθεια που είχε κάνει ο σύλλογος να με αποκτήσει. Ένιωθα από τότε πολλά πράγματα για τον Ολυμπιακό.

Ο ρόλος του Βαμβακούλα, «καπνούς» έβγαζε ο Βαρδινογιάννης!

Πάμε τώρα στο… ζουμί. Ο Νίκος Βαμβακούλας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πιάσει τελικά λιμάνι ο Καλαντζής, ο οποίος αναγκάστηκε να πάει στις Σπέτσες για να μην τον βρει ο Βαρδινογιάννης!

Έμεινες τελικά πέντε χρόνια στον Παναθηναϊκό και τελικά τον Γενάρη του 1993 πήγες στον Ολυμπιακό.

Μεγάλη ιστορία… Εκείνη την περίοδο συζητούσαμε με τον Παναθηναϊκό για το συμβόλαιό μου. Δεν ήμουν ευχαριστημένος με αυτά που άκουγα. Ξαφνικά έρχεται ο Βαμβακούλας, που τον είχαν βάλει από τον Ολυμπιακό, στο σπίτι μου στις τρεις το πρωί. Τότε ήμουν ακόμα παίκτης του Παναθηναϊκού. «Τι σου είπε ρε ο Βαρδινογιάννης;» με ρώτησε και του απάντησα ότι δεν ήμουν ευχαριστημένος με την πρόταση. Και πάντοτε έλεγα μέσα μου ότι έπρεπε να κοιτάξω την οικογένειά μου, τον γιο μου, το μέλλον μου. Ο Βαμβακούλας μού λέει ότι άξιζα κάτι καλύτερο. Και μου τόνισε ότι έπρεπε να μείνω ήρεμος στο σπίτι και με αγκάλιασε. Πέρασαν οι μέρες και με ξαναπήρε τηλέφωνο ο Βαμβακούλας. Του είπα ότι δεν έγινε τίποτα με τον Παναθηναϊκό, ότι ο Βαρδινογιάννης δεν μου είπε τρομερά λεφτά. Και τότε μου είπε ο Νικόλας «εμείς θα σου δώσουμε τα διπλά από αυτά που σου προσφέρει ο Παναθηναϊκός». Κι εκεί συνέβη το εξής φοβερό.

Είμαι όλος αυτιά!

Ο Βαμβακούλας μού είπε να εξαφανιστώ και να μη σηκώνω τηλέφωνα. Δεν υπήρχαν κινητά τότε. Πήγα τελικά με την οικογένεια στις Σπέτσες. Φορούσα καπέλα, είχα και μακριά μαλλιά τότε και έπιανα τα μαλλιά μου πάνω για να μη με αναγνωρίζει ο κόσμος. Ήμουν κρυμμένος στις Σπέτσες. Και τότε μου λέει ο Βαμβακούλας ότι θα έρθει με μία φανέλα του Ολυμπιακού και θα βγάλουμε κάποιες φωτογραφίες! Θα τις έδιναν στις εφημερίδες για να έδειχναν στον Παναθηναϊκό ότι ο Καλαντζής πήγε στον Ολυμπιακό! Συμφώνησα αμέσως και αυτό συνέβη τελικά!

Έξαλλος θα έγινε φαντάζομαι ο Βαρδινογιάννης…

Εγώ κοιτούσα το μέλλον μου και όχι την αντίδραση του Βαρδινογιάννη όταν θα έβλεπε τις φωτογραφίες. Γυρίζω λοιπόν σπίτι και αφού έχουν δημοσιευτεί οι φωτογραφίες, ανοίγω τον τηλεφωνητή και τότε ακολούθησε ένας χαμός από μηνύματα. Ήταν ο Σκιάνης από τον Παναθηναϊκό. «Πού είσαι; Τι κάνεις; Ο πρόεδρος έχει τρελαθεί! Γιατί δεν του απαντάς;»! Αλλά τι να του απαντούσα; Ότι ήμουν πέντε χρόνια στον Παναθηναϊκό, έδωσα την ψυχή μου, ήμουν σχεδόν τσάμπα στον Παναθηναϊκό όλα αυτά τα χρόνια και ότι δεν έπρεπε να πάρω κάποια χρήματα παραπάνω; Τι να του έλεγα; Ότι έχω ένα σωρό προσφορές; Δεν θα μου έδινε τίποτε. Μου έλεγε ο Σκιάνης ότι θα το πληρώσω, αλλά να ξέρεις ότι εγώ δεν είμαι σοφτ. Η μαγκιά με τα λόγια είναι ένα τίποτα. Είχα δει και τις εφημερίδες και μου άρεσε που φορούσα τα ερυθρόλευκα!

Ειδικά σε αυτήν την ηλικία, ποτέ δεν θα καθόμουν σαν κότα για να μου πει κάποιος το οτιδήποτε, είτε λέγεται Βαρδινογιάννης είτε Σκιάνης είτε οποιοσδήποτε.

Η γκολάρα του επί του ΠΑΟ και η ατάκα του Βάντσικ!

Είναι ωραίος τύπος ο Καλαντζής και περιγράφει με γλαφυρό τρόπο το ιστορικό γκολ που είχε πετύχει κόντρα στον Παναθηναϊκό τον Γενάρη του ‘94. Μετά τη σέντρα του Κρίστενσεν, ο Κρις σηκώθηκε στον αέρα και έκανε ένα ψαλιδάκι που ακόμα και τώρα το συζητούν οι φίλοι του Ολυμπιακού.

Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι; Πώς σε αντιμετώπισαν οι πρώην συμπαίκτες σου;

Ήταν λίγο περίεργα. Όταν ήμασταν στον διάδρομο του ΟΑΚΑ για να βγούμε έξω, έβλεπα δίπλα μου τον Καλιτζάκη, τον Λούη Χριστοδούλου, τον Βάντσικ, τον Βαζέχα. Παιδιά με τα οποία κάναμε προπονήσεις τόσα χρόνια. Εκεί όμως δεν λύγισα. Πείσμωσα!

Και βάζεις εκείνη τη φοβερή γκολάρα.

Από μικρός έκανα τέτοιες ενέργειες, από τις προπονήσεις. Ακόμα και ο πανηγυρισμός μου σε εκείνο το γκολ ήταν κάτι που το έκανα από μικρός. Έτρεχα σαν παλαβός στην εξέδρα. Ήταν το τέλειο για εμένα εκείνο το παιχνίδι! Αυτό ήταν το πικ. Αλλά έκανα ένα λάθος τότε, γιατί πίστευα ότι εκείνο το γκολ ήταν αρκετό για εμένα για την καριέρα μου στον Ολυμπιακό. Κακώς.

Τι σου έλεγαν οι πρώην συμπαίκτες σου μετά από εκείνο το ματς;

Όχι κάτι το ιδιαίτερο. Θέλω όμως να προσέξεις στο βίντεο και βάλτο σε slow motion τι μου είπε ο Βάντσικ. Αν το βάλεις αργά αργά το στιγμιότυπο τότε θα δεις ότι μου φώναξε «fucking» (σ.σ. γαμώτο), όταν πέρασα από δίπλα του για να πάω προς τον κόσμο μας στην εξέδρα! Το είπε αυτό γιατί ήταν μία έκφραση που χρησιμοποιούσα καθημερινά στην προπόνηση μαζί με τον Λούη Χριστοδούλου όταν ήμασταν στον Παναθηναϊκό. Το άκουγε λοιπόν κάθε μέρα ο Βάντσικ και μου είπε τη συγκεκριμένη λέξη σε εκείνο το γκολ!

Είσαι πάντως Ολυμπιακός με τα μπούνια! Έτσι μου λένε οι φίλοι σου…

Σέβομαι τον Παναθηναϊκό και τον έχω στην καρδιά μου. Μεγάλωσα μαζί με τον Χριστοδούλου, τον Δώνη, τον Καλιτζάκη. Δεν σβήνω το παρελθόν μου. Απλώς, όταν φεύγω από μία ομάδα και πάω σε ένα σπίτι που με αγαπάει, γιατί να μην αγαπήσω αυτό το σπίτι; Όποιος με αγαπάει, τα ίδια συναισθήματα τρέφω κι εγώ από την πλευρά μου. Και νομίζω τότε ότι 70% ήταν Ολυμπιακοί και 30% Παναθηναϊκοί στην Ελλάδα. Κάπως έτσι είναι και τώρα…

Μελβούρνη πας;

Με τίποτα… Είναι σαν την Αγγλία. Μουντάδα.

Έχει και σύνδεσμο ο Ολυμπιακός στο Σίδνεϊ.

Ναι. Και είμαι και μέλος της Θύρας 7. Και η Μελβούρνη έχει σύνδεσμο.

Είχες αναλάβει και την ακαδημία του Ολυμπιακού στην Αυστραλία το 2011.

Ναι… Είχαμε μία συνεργασία μαζί με τον Τοχούρογλου, αλλά εδώ έχει περισσότερο το ράγκμπι, το κρίκετ. Το ποδόσφαιρο έρχεται μετά.

Τι κάνουν τα παιδιά σου; Έχεις έναν γιο και μία κόρη.

Και δύο εγγόνες! Ο γιος μου έπαιζε μπάλα, αλλά τώρα είναι υψηλόβαθμος αξιωματικός στην αστυνομία. Η κόρη μου είναι συνοριακή δύναμη στο αεροδρόμιο.

Πριν από δύο χρόνια ο Καλαντζής έπαθε έμφραγμα ενώ ήταν διακοπές στην Ελλάδα. Είναι όμως γερός και δυνατός, έτοιμος να παίξει ποδόσφαιρο αν χρειαστεί!

Πηγή: Φως