«Take it or leave it», είναι το εκκωφαντικό μήνυμα που έρχεται από κάθε κατεύθυνση αυτές τις μέρες, προκειμένου να μας προσγειώσει σε μια νέα πραγματικότητα. Σε μια πραγματικότητα που ούτε καν, ακόμη και στα πιο εφιαλτικά μας όνειρα, μπορούσαμε να φανταστούμε πριν μερικές εβδομάδες.
Ο ιός – γνωστός πια ως κορονοϊός– φόβος και τρόμος εισέβαλε απρόσκλητος στη ζωή μας και έφερε τα πάνω κάτω.
Μας επέβαλε την καραντίνα, κλεισμένοι στα σπίτια μας να μη μπορούμε να δούμε ούτε και τα στενά συγγενικά μας πρόσωπα, να τρέχουμε σαν τρελοί να αγοράζουμε πράγματα που υπαγόρευε ο πανικός, να ζούμε μια νέα πραγματικότητα που είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι για να τη δεχτούμε και πολύ περισσότερο να τη διαχειριστούμε.
Εκείνοι που φαίνεται να πληρώνουν με ακριβότερο νόμισμα τον επικίνδυνο εισβολέα, είναι οι ηλικιωμένοι οι οποίοι και ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
Η χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων από την 1η Ιουνίου, άνοιξε μεν τις πόρτες του τομέα εστίασης, με επιφύλαξη πάντοτε βέβαια, δεν έφτασε όμως, όπως τουλάχιστον την προ του κορονοϊού εποχή, μέχρι το εσωτερικό του σπιτιού των ηλικιωμένων.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Ζούμε μια νέα πραγματικότητα –αυτήν της μετά της εισβολής του κορονοϊού– στην οποία οφείλουμε να προσαρμοστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο» εκτιμά η διευθύνουσα σύμβουλος της ΠΡΟΝΟΙΑΣ, Τίνα Δούβου.
«Είναι μια νέα κατάσταση, που ενώ οι ανάγκες είναι στην καλύτερη περίπτωση ίδιες, καλούμαστε να ανταποκριθούμε με εντελώς νέες πρακτικές. Με νέους τρόπους προσέγγισης και διαχείρισης των αναγκών που παρουσιάζονται».
Τι άλλαξε και τί έμεινε το ίδιο, σ’ έναν πολυδιάστατο οργανισμό όπως είναι η ΠΡΟΝΟΙΑ;
“Aρχίζοντας από το έμψυχο υλικό από 200 άτομα και 35 στα γραφεία, ως φυσική παρουσία στα γραφεία είναι σήμερα μόνο πέντε. Οι υπόλοιποι εργάζονται από το σπίτι και εκεί που δημιουργείται κενό βέβαια είναι η έλλειψη φυσικής παρουσίας και επισκέψεων στα σπίτια των ηλικιωμένων.
Λέγοντας αυτό θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι κατ’ οίκον υπηρεσίες εξακολουθούν να λειτουργούν, παίρνοντας φυσικά τα ανάλογα μέτρα. έχουν λείψει όμως οι επισκέψεις των εθελοντών και τα ψυχαγωγικά προγράμματα, όπως τουλάχιστον τα ξέραμε πριν. Όλα αυτά γίνονται τώρα εξ ‘ αποστάσεως».
Πώς αντιδρούν οι ηλικιωμένοι στα νέα δεδομένα;
” Οι ηλικιωμένοι, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, στην πλειονότητά τους, προτιμούν τη φυσική παρουσία. Μπορώ να πω μάλιστα ότι την έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που δεν μετακινούνται οι ίδιοι εύκολα.
Στην τηλεφωνική επικοινωνία βρίσκουν, βέβαια, μια διέξοδο, όπως και στην αλληλογραφία, ορισμένοι, το κενό όμως είναι βέβαιο ότι υπάρχει και αυτό εκφράζεται ανεπιφύλαχτα με το σχετικό ερώτημα «πότε θα σε δώ.” Ένα ερώτημα που δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε αυτή τη στιγμή. Το μέλημά μας είναι να προσφέρουμε το καλύτερο που γίνεται κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες οι οποίες, να υπογραμμίσουμε, μεταβάλλονται ανάλογα με τις κυβερνητικές οδηγίες που παίρνουμε και τις οποίες σε τελευταία ανάλυση καθορίζει ο απρόσκλητος επισκέπτης, ο κορονοϊός!»
ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Σίγουρα πρόκειται για μια μεγάλη πρόκληση στην οποία καλούμαστε όλοι, ανεξάρτητα από ποιον χώρο λειτουργούμε, να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα και να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Στην περίπτωση της ΠΡΟΝΟΙΑΣ, εκτός από τους ηλικιωμένους που φανερά έχει χτυπήσει η παρουσία του κορονοϊού, ποιες άλλες κοινωνικές ομάδες που καταφεύγουν εκεί για στήριξη, έχει επηρεάσει;
«Eκεί που έχει επιδεινωθεί η κατάσταση είναι στην ενδοοικογενειακή βία, στον τομέα των ανέργων όπου οι αριθμοί έχουν αυξηθεί κάθετα, και των νεοφερμένων οι περισσότεροι των οποίων εργάζονταν στο χώρο της εστίασης και σήμερα είναι άνεργοι. Για την κατηγορία αυτή των ατόμων που βρίσκονται σε μια ξένη χώρα, χωρίς τη στήριξη, σε πολλές περιπτώσεις συγγενικών προσώπων, χωρίς τη στήριξη της πολιτείας, η νέα κατάσταση πραγμάτων είναι πραγματικά εφιαλτική.
Προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, κάτω από αντίξοες συνθήκες, δεδομένου ότι υπάρχει σωρεία προβλημάτων και αναγκών.
Την ίδια ώρα είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε άμεσα στις οδηγίες που παίρνουμε από την κυβέρνηση. Δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσει κανείς την προσωπική επικοινωνία, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αιχμηρά προβλήματα, όπου η φυσική παρουσία παίζει μεγάλο ρόλο».
ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ
Η ίδια είναι ικανοποιημένη από την προσαρμογή στα νέα δεδομένα;
«Είμαι, από την πλευρά, ότι, ως οργανισμός, κινηθήκαμε γρήγορα και αποτελεσματικά. Όλοι ανεξαιρέτως δουλέψαμε σκληρά προκειμένου να μην υπάρξουν προβλήματα δυσλειτουργίας. Τα γραφεία μας έμειναν ανοιχτά, τα τηλεφωνήματα τα οποία αυξήθηκαν κάθετα απαντήθηκαν η ανταπόκριση στα αιτήματα υπήρξε η καλύτερη κάτω από τις συνθήκες. Να πούμε επίσης ότι ο Παιδικός Σταθμός λειτουργεί χωρίς διακοπή, κάτω βέβαια από νέες συνθήκες για την ασφάλεια όλων.
Κάτι που βοήθησε πολύ, οφείλω να πω, είναι ότι ως οργανισμός γνωρίζαμε τί να κάνουμε σε περίπτωση πανδημίας. Το κλειδί βέβαια βρίσκεται στην ταχύτητα, την ψυχραιμία και την αποτελεσματικότητα που αντιμετωπίζονται τέτοιας φύσης καταστάσεις».
Εγρήγορση καθημερινή απαιτείται αναμφίβολα από όλους, ανεξάρτητα πού βρίσκονται και πως λειτουργούν. Προσαρμογή επίσης στα νέα δεδομένα είναι κάτι που δεν διαπραγματεύεται. Απλά επιβάλλεται εκ των πραγμάτων.
Ένας οργανισμός όμως με μεγάλο αριθμό εργαζομένων και εθελοντών, όπως είναι η ΠΡΟΝΟΙΑ μπορεί να λειτουργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, για μεγάλο χρονικό διάστημα;
H απάντηση έρχεται σε μορφή ερωτήματος στην αρχή: “Τί άλλο μπορούμε να κάνουμε; Προβλέπω ότι μελλοντικά θα εργάζονται όλο και περισσότεροι από το σπίτι. Υπάρχουν αρκετά θετικά σημεία και σ’ αυτή τη μέθοδο που έγιναν περισσότερο αντιληπτά με την αναγκαστική απομόνωση.
Βέβαια στη δική μας περίπτωση, εκείνοι που δεν διαμαρτύρονται αυτήν την περίοδο είναι όσοι, για διάφορους λόγους δεν μπορούν να έλθουν στα γραφεία μας και να μας δουν προσωπικά και εξυπηρετούνται τηλεφωνικά.
Η άποψή μου είναι ότι θα πρέπει να είμαστε σε συνεχή εγρήγορση και να προσπαθούμε να προσαρμοστούμε όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά γίνεται στις εξελισσόμενες καταστάσεις. Θα πρέπει επίσης να είμαστε έτοιμοι για κάθε είδους αλλαγή.
Πολύτιμος συνεργός ή ανταπόκριση και καλή συνεργασία με τα άτομα που καλούμαστε να εξυπηρετήσουμε.
Βασικό να κατανοηθεί επίσης ότι εκτελούμε κυβερνητικές εντολές τις οποίες αυτή τη στιγμή επιβάλλουν οι νέες ανάγκες που έχουν προκύψει.
Προσωπικά, θέλω να ξαναδώ τον τόπο αυτόν, το χώρο της ΠΡΟΝΟΙΑΣ να σφύζει από ζωή, όπως πριν εισβάλλει στη ζωή μας ο ακάλεστος επισκέπτης» καταλήγει η κεφαλή του μεγάλου ομογενειακού οργανισμού Τίνα Δούβου.
Αναφέρεται βέβαια στον κορονοϊό, τον εισβολέα που έχει κάνει την καθημερινότητά μας αγνώριστη και έχει επιβάλλει τους δικούς του όρους, σ’ όλες σχεδόν τις ενέργειες και τα σχέδιά μας. Από τον επαγγελματικό χώρο μέχρι αυτόν της ξεκούρασης και των διακοπών.