ΔΙΑΒΑΖΩ στις ειδήσεις, ότι η ιταλική κυβέρνηση (και όχι μόνο) αναζητά να βρει 60.000 εθελοντές, που θα εποπτεύουν τους κανονισμούς της κοινωνικής αποστασιοποίησης.
ΝΑ γίνουν, δηλαδή, οι φύλακες άγγελοι της ιερής πια αποστασιοποίησης…
ΚΑΤΙ σαν τους πληρωμένους τσοπάνηδες τα χρόνια τα παλιά, που φύλαγαν το κοπάδι…
ΕΚΕΙΝΟΙ φύλαγαν το κοπάδι από τους λύκους, ενώ οι σημερινοί φύλακες από τον συνωστισμό…
ΚΑΙ ενώ για τα κοπάδια των γιδοπροβάτων, το ζητούμενο, ήταν ο συνωστισμός, για τα σημερινά ανθρώπινα κοπάδια, είναι η δίμετρη αποστασιοποίηση…
ΑΛΛΟΙ καιροί, άλλα μέτρα και σταθμά…
ΓΙ’ αυτό και το ενδιαφέρον των φυλάκων, δεν στρέφεται στους ανθρώπους, αλλά στην μεταξύ τους απόσταση…
ΑΥΤΟ σημαίνει, ότι χωρίς υποχρεωτική αποστασιοποίηση, κανόνες και μετρημένα εκατοστά, δεν υπάρχει επιστροφή στην πολυπόθητη κανονικότητα – το προεκλογικό δόγμα του Μητσοτάκη.
ΚΑΙ όσοι περισσότεροι οι κανόνες της επιστροφής τόσο πιο ομαλή και ακίνδυνη η μετάβαση στη στρούγκα της κανονικότητας…
ΑΝ, βέβαια, εκτός από φύλακες… αγγέλους, προσλάμβαναν και νοσοκόμες να μας προσέχουν και αστυνομικούς να εποπτεύουν τους φύλακες, τόσο μεγαλύτερη η ασφάλειά μας…
Η ασφάλεια, άλλωστε, είναι διαχρονικά και το ζητούμενο όλων των προστατών και των δημοκρατικών κυβερνήσεων.
ΕΔΩ, για την προστασία και την ασφάλειά μας από τους τρομοκράτες, ήλθαν τα πάνω κάτω στον κόσμο, δεν θα έρχονταν από έναν εχθρό και μάλιστα αόρατο…
ΚΟΣΜΟΣ και κοσμάκης ζει από την ασφάλειά μας…
ΑΠΟ την αρχαιότητα ακόμα η… προστασία ήταν η επικερδέστερη επιχείρηση και ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε εξουσίας. Ο «Ακάθιστος Ύμνος» κάθε Μεγάλου Αδελφού…
ΛΗΣΤΑΡΧΟΙ γίνονταν σιγά-σιγά μεγάλα και νόμιμα αφεντικά, μαφιόζοι γίνονταν δισεκατομμυριούχοι, δήμαρχοι και κυβερνήτες…
ΚΑΙ άγριες φυλές, προστατεύοντας από υπαρκτούς και αόρατους εχθρούς, πιο φοβισμένους και αδύνατους λαούς, έκαναν δικά τους Έθνη και Αυτοκρατορίες.
ΜΕΓΑΛΗ ιστορία η προστασία και δεν είναι σήμα κατατεθέν μόνο της Μαφίας, όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί. Απλώς, η Μαφία την εξέλιξε, κωδικοποιώντας την ιστορική της πορεία…
ΝΑ δείτε που οι κανόνες και απαγορεύσεις που γέννησαν την πανδημία, θα γεννήσουν με τη σειρά τους, νέα κουλτούρα και τρόπους ζωής.
ΚΑΤ‘ αρχήν, όπου και αν πηγαίνουμε σε λίγο, θα συνηθίσουμε να μην προσέχουμε τους ανθρώπους, αλλά το διάστημα μεταξύ τους…
ΑΠΟ εδώ και πέρα, στις κινηματογραφικές ταινίες και σειρές, τέρμα τα φιλιά και οι αγκαλιές…
ΑΝ το σενάριο το επιβάλει, οι ηθοποιοί θα μπορούν να γδύνονται από μακρυά, αλλά, χωρίς… fucking αγγίγματα και χάδια. Πάνε αυτά…
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, αυτό που θα μας ενδιαφέρει πια, δεν θα είναι ο έρωτας, αυτός καθαυτός, αλλά, η απόσταση μεταξύ των ερωτευμένων. Το αποστασιοποιημένο σεξ θα μας φτιάχνει…
ΕΧΩ αρχίσει να πιστεύω, ότι τα τα παιδιά που θα γεννιούνται, μετά τον Νοέμβριο του 2020, θα ζητούν απολυμαντικό σαπούνι να πλένουν τα χεράκια τους, πριν γεννηθούν…
ΑΥΤΑ τα πράγματα ή τα μαθαίνεις και τα συνηθίζεις από την κοιλιά της μάνας σου ή δεν τα μαθαίνεις ποτέ…
ΝΑ δείτε που σιγά-σιγά, θα μάθουμε να παίζουμε ποδόσφαιρο, χωρίς μπάλα…
ΣΑΝ τους τρελούς στο Δαφνί, που είχαν κάνει ποδοσφαιρικές ομάδες και έπαιζαν πρωτάθλημα χωρίς μπάλα…
ΝΑ και μια ακόμα ενδιαφέρουσα είδηση, που διάβασα προχθές και αναφερόταν στα μπερδέματα και τα άλυτα προβλήματα της επιστροφής στην γαλάζια κανονικότητα της πατρίδας μας.
ΟΠΩΣ ξέρετε, η Κρήτη είναι η ατμομηχανή της βαριάς μας βιομηχανίας. Δηλαδή του τουρισμού μας.
ΣΤΑ χαρτιά (όταν μας πλάκωνε η φοβέρα και μας έσκιαζε ο κορονοϊός) όλοι, με πρώτους τον Κυριάκο και από κοντά τον νερόβραστο ψάλτη και τον Χαρδαλιά, πίστευαν ότι όλα τα προβλήματα, θα τα έλυνε η επιστροφή στην… κανονικότητα και το τουριστικό τσουνάμι που θα πλημμύριζε τη χώρα.
ΤΩΡΑ, που άρχισε η επιστροφή, συνειδητοποιούν ότι, τα μέτρα που θα πρέπει να παρθούν, για να ανοίξουν οι τουριστικοί κρουνοί, δεν είναι μόνο πολυδάπανα, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, υπερβαίνουν και τις οργανωτικές δυνατότητες της χώρας.
ΣΤΗΝ Κρήτη, που από τον τουρισμό ζουν πάνω από 150.000 άτομα, πριν καν αρχίσει το τουριστικό… γλέντι, έχει χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τον… λογαριασμό: για το πώς θα γίνονται τα απαραίτητα τεστ, πόσο θα στοιχίζουν, πόσο γρήγορα θα γίνονται, ποιος θα τα κάνει και πόσο σύντομα θα επιστρέφουν στο νησί τα αποτελέσματα από την Αθήνα όπου θα πρέπει να στέλνονται.
ΑΝ κοντά σε αυτά, προσθέσει κανείς και το χρόνο της παραμονής, που θα έχει κάθε επισκέπτης στη διάθεσή του, το χαμό που μπορούν να προκαλέσουν οι αφίξεις, λόγω έλλειψης χώρου και ένεκα των αποστάσεων που πρέπει να τηρούνται, σε αεροδρόμια φέρι, ξενοδοχεία, παραλίες, εστιατόρια και και λοιπά, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα απ’ όσο ακούγονται.
ΚΑΙ δεν αποκλείεται, να πηγαίνουμε για… τουριστικό μαλλί και να βγούμε κουρεμένοι…
ΣΤΟ μεταξύ, το νησί των Γενναίων, δεν γεννά μόνο παλικάρια, αλλά και ανθρώπους που σκέφτονται λίγο πιο μακριά από εκεί που φτάνουν τα βόλια από τις μπαλωθιές…
ΜΕ δυο κουβέντες: σκέφτονται τι θα γίνει, αν πάνω στη βιασύνη και την αναμπουμπούλα των ξενοδόχων και των υπολοίπων μαγαζατόρων που ασχολούνται με τον τουρισμό, δεν τηρηθούν τα ενδεδειγμένα μέτρα και μεταξύ των επισκεπτών υπάρξουν ανεξακρίβωτοι φορείς του ιού;
ΤΙ θα γίνει δηλαδή, αν ο κορονοϊός κάνει κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν, κάνει πέντε-έξι φωλιές στην Κρήτη και αρχίσει να απλώνεται;
ΚΑΙ επιπλέον: τι θα γίνει με όλους τους λεβέντες Κρητικούς, που την τελευταία τετραετία έδιναν σκληρούς αγώνες να μην πατήσουν στο νησί τους πρόσφυγες και φέρουν μαζί τους ιούς και μικρόβια, που μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά τους;
ΤΩΡΑ θα μου πείτε, ίδιο πράγμα είναι να φτάσουν στο νησί τουρίστες με γεμάτα πορτοφόλια και ίδιο ξυπόλυτοι Σύροι και πεινασμένοι Αφγανοί; Όχι, βέβαια, σιγά μην είναι το ίδιο…
ΑΛΛΑ τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Αυτό μέχρι και τα γκαρσόνια της Κρήτης της λεβεντομάνας το ξέρουν…
ΑΥΤΟ που θέλω να πω είναι ότι η εξάρτηση της χώρας από τον τουρισμό είναι τόσο μεγάλη, που οι άνθρωποι που ζουν αποκλειστικά από αυτόν, δεν έχουν άλλη επιλογή, από το να διακινδυνεύσουν και τη υγεία τους ακόμα, για να βγάλουν το προς το ζην της οικογένειάς τους.
ΝΟΜΙΖΩ, ότι η επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία 45 χρόνια, να βιοπορίζεται ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των πολιτών της χώρας, ως παρακατιανά γκαρσόνια των Ευρωπαίων κυρίως, δεν αποδυνάμωσε μόνο τις δεξιότητες του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας, αλλά στρέβλωσε ανεπανόρθωτα, όχι μόνο τη συμπεριφορά, αλλά και την κουλτούρα του λαού και ορισμένες από τις παραδοσιακές του αξίες.
ΚΑΙ τελειώνω, παραφράζοντας την πρώτη στροφή ενός γνωστού σκυλάδικου τραγουδιού του Αντύπα, που ταιριάζει στην περίπτωση:
«Για τον τουρισμό τα κανείς όλα /μόνο για τα λεφτά τον αγαπάς /μα θα ‘ρθει κάποτε η ώρα / και δεν θα ξέρεις που χρωστάς». Και ήρθε…
Μπ. Στ.