Η κρίση COVID-19 αφορά τόσο την υγεία όσο και την οικονομία. Η επόμενη μέρα στο δεύτερο τομέα διαφαίνεται ιδιαίτερα απειλητική και η αβεβαιότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου.

Καθώς παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα επιχειρήσεις – κολοσσούς να καταρρέουν η μία μετά την άλλη αναπόφευκτα αναρωτιόμαστε ποια θα είναι η μοίρα των πιο μικρών που τα έφερναν δύσκολα ήδη πολύ πριν τον κορονοϊό.

Πώς θα μπορέσουν να σταθούν – αν τελικά επιβιώσουν – μέσα σε μια οικονομία που ματώνει;

Η απάντηση ίσως κρύβεται στο πώς οι επιχειρηματίες θα αποκωδικοποιήσουν την τρέχουσα κατάσταση αλλά και στην ικανότητά τους να αντιληφθούν τις αλλαγές που προκάλεσε η πανδημία στον τρόπο σκέψης των καταναλωτών.

Κάποιοι μιλούν για στροφή του καταναλωτικού κοινού στα προϊόντα που φέρουν τη σφραγίδα της Αυστραλίας, κάτι που αν ισχύει δίνει ελπίδες για αναζωογόνηση της εγχώριας παραγωγής.

Είναι, άραγε αλήθεια ότι η μεγαλύτερη πρόκληση που βίωσε τα τελευταία χρόνια η χώρα θα είναι ο προπομπός μιας νέας εποχής για τον κλάδο της μεταποίησης στην Αυστραλία;

Η ΑΠΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

Στη δεκαετία του 1960, η μεταποίηση ισοδυναμούσε με το 30% της αυστραλιανής οικονομίας. Έξι δεκαετίες μετά, αποτελεί μόνο το 5,5 τοις εκατό.

Ο Ανδρέας Λιβέρης, ειδικός σύμβουλος της Εθνικής Επιτροπής COVID-19, είναι ένας από αυτούς που πιστεύουν ότι η επόμενη μέρα για την οικονομία μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για τους Αυστραλούς κατασκευαστές.

Ο ομογενής πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Dow Chemical Company, βοήθησε στη σύνταξη της κατασκευαστικής πολιτικής των δύο προέδρων των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ και τώρα κάνει το ίδιο για τον πρωθυπουργό Σκοτ Μόρισον.

Λέει ότι η πανδημία έκανε τους ανθρώπους να αρχίσουν να σκέφτονται την ανάγκη της Αυστραλίας για εγχώρια παραγωγή.

«Όλα τα είδη εξοπλισμού ατομικής προστασίας που ίσως δεν ήταν διαθέσιμα, έκαναν ξαφνικά όλους να ρίξουν το βάρος στο να τα κατασκευάσουν [εγχώρια]», λέει στο ABC.

«Αυτό πραγματικά έφερε στο επίκεντρο την έννοια της κατασκευής και της ικανότητας κατασκευής».

Επισημαίνει την παγκόσμια κατάταξη της οικονομικής πολυπλοκότητας, η οποία βαθμολογεί πόσο διαφορετικές και πολύπλοκες είναι οι εξαγωγές ενός έθνους. Η Αυστραλία είναι 87η σε αυτή την κατάταξη σύμφωνα με τον δείκτη οικονομικής πολυπλοκότητας Harvard Growth Labs.

«Για μια προηγμένη χώρα να έχει τόσο χαμηλή οικονομική πολυπλοκότητα, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί», λέει ο κ. Λιβέρης και συμπληρώνει ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν στους πολίτες τους πρόσβαση σε βασικά αγαθά όπως η υγειονομική περίθαλψη, η ενέργεια, η άμυνα, η τεχνολογία, τα τρόφιμα και το νερό.

«Αυτές είναι βασικές εθνικές επιταγές που πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω της εγχώριας παραγωγικής ικανότητας», λέει ο κ. Λιβέρης.

«Αυτό δεν έχει να κάνει με νικητές και ηττημένους, αλλά πρόκειται για τομεακή εστίαση που προέκυψε έντονα κατά την περίοδο της πανδημίας και της κρίσης.

«Νομίζω ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια φιλοσοφία του τύπου: ‘Θα πάω πολύ καλά σε ορισμένους τομείς. Θα γίνω νικητής σε παγκόσμιο επίπεδο σε ορισμένους τομείς’».

Σύμφωνα με τον κ. Λιβέρη, η Αυστραλία κάνει εξαιρετική δουλειά στην έρευνα, αλλά δεν καταφέρνει να την εμπορευματοποιήσει λόγω του μικρού πληθυσμού της.
«Το διαδίκτυο τα έχει αλλάξει όλα αυτά … είμαστε συνδεδεμένοι με τον κόσμο μέσω της τεχνολογίας αυτές τις μέρες, και αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε νέες ευκαιρίες να ανέβουμε σε τομείς που δεν θα μπορούσαμε πριν».

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ο κ. Λιβέρης πιστεύει ότι μπορούμε να διδαχθούμε από την αμερικανική προσέγγιση στον κατασκευαστικό τομέα, η οποία ακολουθεί το μοντέλο εξισορρόπησης του ελέγχου εκ των άνω προς τα κάτω με την καινοτομία εκ των κάτω προς τα άνω.

«Είμαστε μια καπιταλιστική χώρα, είμαστε μια χώρα που οδηγείται από την ελεύθερη αγορά … θέλουμε να βγουν ερευνητές και επιχειρηματίες από αυτό», λέει.

«Ωστόσο, ορισμένοι από αυτούς τους τομείς έχουν μεγάλους κύκλους επενδύσεων, και για να μπορέσω να λάβω επενδύσεις μεγάλου κύκλου, πρέπει να εφαρμόσω κάποιο σχεδιασμό και πολιτικές».

Η διαφοροποίηση του εργατικού δυναμικού και η εστίαση στην τεχνολογία, σύμφωνα με τον κ. Λιβέρη, θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν την Αυστραλία να ξεκλειδώσει την κατασκευαστική δυνατότητα σε περιοχές της οικονομίας που διαφορετικά θα παραμένουν ανεκμετάλλευτες.

Λέει ότι είναι ένα μοντέλο που δούλεψε στις ΗΠΑ, όπου ο ίδιος είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IBM.

«Έχουμε διαμορφώσει αυτό που ονομάζεται «νέο κολάρο». Δεν είναι λευκό ή μπλε κολάρο, είναι νέο», τονίζει.

«Οι εργαζόμενοι της κατηγορίας του «νέου κολάρου» διαθέτουν εξαιρετικές τεχνολογικές γνώσεις σχετικά με τη διεπαφή ανθρώπου-μηχανής».

Λέει ότι αυτό δεν αφορά μόνο τις δεξιότητες στη χρήση υπολογιστών, αλλά «στην πραγματικότητα σχετίζεται με τους τρόπους ερμηνείας των δεδομένων, κατανόησης των τάσεων και επιτάχυνσης της τεχνολογίας μέσω [της προσθήκης αξίας] σε βασικά υλικά».

Ο κ. Λιβέρης θεωρεί ότι η Αυστραλία είναι σε θέση να ανεβάσει την αξία των φυσικών της πόρων παράγοντας τις τεχνολογίες και τα αγαθά που χρειάζονται τον 21ο αιώνα.

«Ελαφριά υλικά, προηγμένοι αισθητήρες, εκτύπωση 3D – υλικά που χρειάζεται ο κόσμος καθώς προσπαθεί να μειώσει τις επιπτώσεις της δράσης του στον πλανήτη».

ΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Ο κ. Λιβέρης λέει ότι μια μεγάλη πρόκληση για τον κατασκευαστικό τομέα της Αυστραλίας είναι η υπερβολική γραφειοκρατία.

«Έχουμε πάρα πολλά επίπεδα κρατικών υπηρεσιών που εμπλέκονται ξανά και ξανά στην προσπάθειά μας να κάνουμε κάτι. Εάν προσπαθήσετε να πάρετε έγκριση για κάτι, πρέπει να επιτύχετε να πάρετε ένα άλλο πακέτο εγκρίσεων», λέει.

«Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εναρμονίσουμε πραγματικά τις προσπάθειες της κοινότητας των επενδυτών να επενδύσουν σε συγκεκριμένους τομείς».

Σύμφωνα με τον κ. Λιβέρη, ήρθε η ώρα για τις κατασκευές στην Αυστραλία και πρέπει να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προσφέρει η πανδημία.

«Νομίζω ότι η κατάλληλη στιγμή για τη διαμόρφωση ενός μελλοντικού οράματος για τη χώρα μας, είναι τώρα».