Η ιδιαίτερη πατρίδα μου, αν λάβουμε υπόψη και τη γεωπολιτική της σημασία, βρίσκεται σε προνομιούχα γεωγραφική θέση. Κομβική θα έλεγα, στο ενεργειακό σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου.
Έχει Ιστορία με ελληνικά ήθη, έθιμα, κουλτούρα και γλώσσα για πάνω από 3000 χρόνια.
Η εισβολή της Τουρκίας στις 20 του Ιούλη του 1974, άλλαξε τον πολιτικό της χάρτη, επιφέροντας δικτατορικά την διαίρεση του νησιού μας. Κατά παράβαση του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και των βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου, η μαζική εγκατάσταση εποίκων, η παράνομη πώληση περιουσιών και η μετανάστευση χιλιάδων Τουρκοκυπρίων, άλλαξαν την παγκόσμια εικόνα της.
Γονιοί πέθαναν με την πίκρα στα χείλη γιατί δεν έμαθαν τι απέγινε ο μονάκριβος γιος τους, στρατιώτης τότε στην Εθνοφρουρά και μανάδες μεγάλωσαν παιδιά, χωρίς να μάθουν, τι απέγινε ο σύζυγος και πατέρας τους.
Η βία, ο διωγμός από τα πάτρια εδάφη, η προσφυγιά, η καταστροφή μέρους της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας, δεν ξεχνιούνται. Δεν διαγράφονται με μια μονοκοντυλιά.
Σκληρό, πολύ σκληρό, απάνθρωπο και αδιανόητο το έγκλημα της Τουρκίας, καταμεσής του 21ου αιώνα.
Το ξημέρωμα της αποφράδας εκείνης ημέρας, γυροφέρνει στην μνήμη εκείνων που έζησαν τα γεγονότα, αλλά κι αυτών που έχουν κάνει την μνήμη συνείδηση.
Έτσι ο αγώνας συνεχίζεται. Το Κυπριακό, ήταν και παραμένει θέμα εισβολής και κατοχής και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ως εκ τούτου, πρέπει να κρατηθεί ως Εθνικό, μείζον θέμα, στην σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Μεταφέρω ένα απόσπασμα από το περσινό μήνυμα της Υπάτου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Μάρθας Μαυρομάτη στο τρισάγιο υπέρ των πεσόντων στο Αυστραλοελληνικό Μνημείο. «… θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση που να επανενώνει όλους τους κατοίκους του νησιού μας, στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Για τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες… ».
Ρώτησα τον κ. Γιώργο Ευθυμίου από την Λάπηθο, κωμόπολη με οκτώ ενορίες και συνέχεια της πόλης Λάμπουσας, τί είναι εκείνο που τον βασανίζει ακόμα. «Αυτά που έζησα, αυτά που άκουσα και που αυτά μαρτυρικά ζει για 46 χρόνια η ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Είδα τον Πενταδάκτυλο να καίγεται είδα βόμβες να πέφτουν από τα αεροπλάνα και να εκρήγνυνται γύρω από το μοναστήρι της Παναγίας της Αχειροποιήτου, γιατί εκεί ήταν και το στρατόπεδο του πυροβολικού, ευτυχώς χωρίς να κάνουν ζημιές. Είδα βόμβα που έπεσε στους κοιτώνες του στρατοπέδου πολύ κοντά στην εκκλησιά, που από θαύμα δεν εξερράγη. Είδα ένα σπίτι στην ενορία της Αγίας Παρασκευής που έγινε στάχτη από κανονιοβολισμό πλοίου και αεροπλάνο να βομβαρδίζει το ξενοδοχείο Ζέφυρος. Είδα… είδα… είδα…. Πώς να ξεχάσω;»
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΛΕΓΑ
ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑ
«Είναι μια τραγωδία που άλλο να τη ζεις και άλλο να σου την περιγράφουν», θα πει η κ. Καίτη Γεωργίου, γνωστή εκφωνήτρια και Οργανωτική Γραμματέας της Σ.Ε.Κ.Α, η οποία έζησε την λαίλαπα του πολέμου, βοηθώντας συμπατριώτες μας μέσω του Ερυθρού Σταυρού, που ξεριζωμένοι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες.
«Έκλαψα μαζί με τις μανάδες και τις συζύγους και τα παιδιά τους, όταν λάμβαναν τα θλιβερά μαντάτα. Προσπαθούσα να σταθώ στα πόδια μου, για να δίδω κουράγιο σε αυτούς που αναζητούσαν απεγνωσμένα νέα από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κουράγιο έλεγα και κουράγιο δεν είχα. Μαζί, δεν μπορούσα να αντέξω το μέγεθος της καταστροφής της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, και, το χειρότερο, δεν μπορούσα να κάνω κάτι για την ιστορική και θρησκευτική τους μνήμη.
Δυστυχώς το κακό συνεχίζεται. Θλίβομαι για την αντικατάσταση των τοπωνυμίων με επιγραφές στα Τούρκικα και το ξεπούλημα μέρους του αρχαιολογικού μας πλούτου στις μαύρες αγορές. Είναι και αυτή η λαχτάρα των συγγενών που ακόμα περιμένουν…Ξεχνιούνται;
Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, έσκασε την περασμένη Παρασκευή η βόμβα, ότι ο σουλτάνος προχωρεί στην μετατροπή του Ιστορικού Μνημείου της Χριστιανοσύνης, του υπέρλαμπρου ναού της ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ που κτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό, σε τζαμί. Με λυπεί αφάνταστα και με προβληματίζει, γιατί για αιώνες τώρα στέκεται στο κέντρο της Πόλης, για να θυμίζει στον επισκέπτη την θρησκευτική μας παράδοση και τον ακατάλυτο πολιτισμό μας».
«Καταδικάζω τις συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας της Συμφωνίας της Λοζάνης. Θεωρώ την στάση προκλητική και ενάντια στα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η διεθνοποίησή του προβλήματος της Κύπρου, αφορά όλους τους Έλληνες όπου γης. Είναι θέμα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αξιοπρέπειας, φιλίας και συνεργασίας», λέει ο κ. Τζιμ Ιωάννου ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο γραμματέας της Σ.Ε.Κ.Α.
«Επίσης η Τουρκία, πρέπει να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στις έρευνες στις θαλάσσιες περιοχές μας και να σταματήσει τη γεώτρηση στις περιοχές όπου υπάρχει ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) ή χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας», προσθέτει.
«Τι ζητάμε: Άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων ώστε να επιτευχθεί ένα ενιαίο κράτος. Αποχώρηση των εποίκων και επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και έμπρακτη προάσπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ανατολική Μεσόγειο», καταλήγει ο κ. Ιωάννου.
Σίγουρα η περίοδος που διανύουμε είναι δύσκολη και πρέπει να μας ενώνει στον κοινό αγώνα. Η σταθεροποίηση του Κυπριακού στην πολυτάραχη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εν έτι 2020, είναι προς όφελος όλων των εμπλεκομένων.
Όπως διεθνές ζήτημα είναι και η υπεράσπιση του ιστορικού ναού της ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ στην πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα, αναγνωρισμένου από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που μας ανακοινώθηκε την περασμένη Παρασκευή, ότι ο σουλτάνος θα προβεί στην μετατροπή της σε τζαμί.
Μια ακαταίσχυντη προσβολή, στα ιερά της Χριστιανοσύνης και του πολιτισμού μας.