Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας», ξεκίνησε το ξημέρωμα της 20ής Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Δυστυχώς η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν ήταν προετοιμασμένη και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε χωρίς συντονισμό και με μεγάλη καθυστέρηση. Έτσι, παρ’ όλο που ο Κυπριακός Ελληνισμός και οι Ένοπλες Δυνάμεις του νησιού αγωνίστηκαν με σθένος, οι επιτυχίες των Τούρκων, από την πρώτη μέρα ήταν σημαντικές και χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες.
Από νωρίς λοιπόν αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, οι Τούρκοι, με αλεξιπτωτιστές και δυνάμεις καταδρομών, είχαν ενισχυμένες τις θέσεις τους στον Τουρκοκυπριακό θύλακα Λευκωσίας-Αγύρτας. Είχαν επίσης δημιουργήσει μικρό προγεφύρωμα δυτικά της Κερύνειας και με την αεροπορία τους, είχαν εξαρθρώσει την Εθνοφρουρά, σπέρνοντας πανικό σε ολόκληρο το νησί.
Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση», με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί μετά το πραξικόπημα κατά του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου πέντε μέρες πριν.
Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, όταν κινητοποιήθηκαν, πολέμησαν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστών.
Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, εξέδωσε το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλούσε κατάπαυση του πυρός και την αποχώρηση από την Κύπρο του «ξένου στρατιωτικού δυναμικού». Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, η Τουρκία το αγνόησε. Χλιαρή όμως ήταν και η αντίδραση των άλλων κρατών κατά του «Αττίλα».
Την επομένη, οι μάχες συνεχίστηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμού τους, αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Ωστόσο συνεχίστηκε η αποβίβαση αρμάτων μάχης με αποτέλεσμα να καταλάβουν την Κερύνεια.
Δυστυχώς η τραγωδία του κυπριακού λαού βρισκόταν ακόμη στην αρχή. Τα χαράματα της 22ας Ιουλίου έληξε η συμφωνία ανακωχής. Βέβαια, οι Τούρκοι δε συμμορφώθηκαν αμέσως με την ανακωχή. Λίγο μετά το μεσημέρι περικύκλωσαν την Κερόπεια, ενώ η αεροπορία βομβάρδιζε συνεχώς την πόλη.
Πριν την καθορισμένη ώρα κατάπαυσης του πυρός, η πόλη είχε πέσει στα χέρια τους, πλην του φρουρίου και ορισμένων εστιών αντίστασης. Με επόμενες κινήσεις τους οι τουρκικές δυνάμεις παραβίαζαν συνεχώς την ανακωχή, έχοντας ως στόχο να επεκτείνουν τις θέσεις τους και να καταλάβουν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας, για να δημιουργήσουν αερογέφυρα με την Τουρκία.
Στις 4.30 πμ. της 14ης Αυγούστου 1974 ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής που έχει μείνει στην ιστορία με την επωνυμία «ΑΤΤΙΛΑΣ 2». Αποτέλεσμα το 36.3% του κυπριακού εδάφους να περάσει στα χέρια των Τούρκων. Το νησί διχοτομήθηκε και η κατάσταση αυτή παραμένει μέχρι σήμερα η ίδια.
Η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που είχε προέλθει από την πολιτική μεταβολή της 24ης Ιουλίου 1974, είχε ως στόχο την αποθάρρυνση του τουρκικού επεκτατισμού και την υπονόμευση της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της Κύπρου μας.
Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, άλλοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους και άλλοι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια και τις περιουσίες τους.
46 χρόνια μετά, η Τουρκία συνεχίζει να στερεί από τους εκτοπισμένους Ελληνοκυπρίους το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους.
46 χρόνια μετά, ο εφιάλτης του πικρού εκείνου καλοκαιριού ζωντανεύει ξανά και τα βήματα της μπότας του Τούρκου κατακτητή, ηχούν και πάλι στ’ αυτιά μας.
Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι κατά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, η Τουρκία και το τουρκοκυπριακό καθεστώς, επιχειρούν με συστηματικό τρόπο να εξαλείψουν την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά στις κατεχόμενες περιοχές. Σε πόλεις και χωριά έχουν δοθεί τουρκικά ονόματα, ενώ αρχαιολογικοί χώροι, εκκλησίες και κοιμητήρια έχουν βεβηλωθεί, καταστραφεί ή μετατραπεί.
Σημαντικό επίσης το γεγονός, ότι η Διεθνής Κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία, που δημιουργήθηκε το 1960 και την κυβέρνησή της, ακόμη κι αν αυτή δεν μπορεί προς το παρόν, να ασκήσει εξουσία σε περιοχές που βρίσκονται υπό την στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας.
20 Ιουλίου 1974. Είναι η μέρα που ο χρόνος για την Κύπρο σταματά. Είναι η μέρα που αλλάζει τον ρου της ιστορίας για το «χρυσοπράσινο φύλλο το ριγμένο στο πέλαγος, την Κύπρο τη θαλασσοφίλητη την μακαρία γη».
2020. Τελευταία η Τουρκία αποθρασύνθηκε. Οι προκλητικές δηλώσεις του τούρκου προέδρου για τους υδρογονάνθρακες της Κυπριακής ΑΟΖ, και, οι συνεχείς επεμβάσεις στα Κυπριακά και ελληνικά νερά, φέρνουν σε δύσκολη θέση την Ελλάδα, την Κύπρο και την Διεθνή Κοινότητα.
Η πρόταση του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη για μερίδιο στο μελλοντικό εμπόριο του φυσικού αερίου, δεν έγινε δεκτή. Η Τουρκία θέλει να έχει λόγο και στην εξόρυξη.
Γι’ αυτό διαβάζετε καθημερινά και βλέπετε στους δέκτες της τηλεόρασής σας Τουρκικά επανδρωμένα πλοία να παραβιάζουν τα θαλάσσια σύνορα Κύπρου και Ελλάδας, αψηφώντας του κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και τις παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών.
Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η λογική και ο Τούρκος πρόεδρος θα σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο για να αποφευχθεί ακόμα μια θαλάσσια σύρραξη στην Ανατολική περιοχή της Μεσογείου.
ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ
Λόγω των περιοριστικών μέτρων της Πολιτείας μας, ένεκα των κρουσμάτων του μολυσματικού COVID-19, η Σ.Ε.Κ.Α Βικτώριας, ανακοινώνει ότι οι φετινές εκδηλώσεις μνήμης για την μαύρη επέτειο της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, περιορίζονται στις παρακάτω:
Σάββατο, 18 Ιουλίου, ώρα 2.00μμ. Μονόλεπτος σιγή εις μνήμη των πεσόντων μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού 3ΧΥ Ράδιο Ελλάς στους 1422ΑΜ. Παρακαλείστε να συντονιστείτε με το Κυπριακό πρόγραμμα που παρουσιάζει η Λαμπρινή Λάμπρου Κρίστοφερ από τις 1.00μμ μέχρι 3.00μμ και κατά τη διάρκεια της μονόλεπτου σιγής, να ανάψετε στα σπίτια σας ένα κεράκι στην μνήμη των πεσόντων.
Κυριακή 19 Ιουλίου, ώρα 9.00πμ. Μνημόσυνο πεσόντων, κεκλεισμένων των θυρών, στον ιερό ναό Αγίου Ευσταθίου, 221 Dorcas St. South Melbourne.
Επιμνημόσυνες δεήσεις, θα ψαλούν σε όλες τις εκκλησίες της Βικτώριας, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους πιστούς, να συμμετάσχουν, να τιμήσουν και να προσευχηθούν για την ανάπαυση των ψυχών των πεσόντων.
Κυριακή 19 Ιουλίου, μεταξύ 12 μεσημέρι και 2 το απόγευμα, δίωρο πρόγραμμα μέσω του 3ΧΥ με μηνύματα συμπαράστασης προς την Κύπρο, από παροικιακούς παράγοντες και αντιπροσώπους Οργανισμών.
