Αισθάνομαι δέος γιατί αυτό που θα γράψω θα διαβαστεί και θα σχολιαστεί από δεκάδες «ειδικούς», «ψαγμένους», «υποψιασμένους» αρνητές της πραγματικότητας που το μόνο που βλέπουν είναι αυτό το «κάτι» που κρύβεται πίσω από τον κορονοϊό, αγνοώντας τη θλιβερή πραγματικότητα που είναι μπροστά στα μάτια τους.

Εγώ η «ανίδεη», το «πρόβατο», η «βαλτή από το σύστημα», η «τρομοκράτισσα», η «πουλημένη» και τόσα άλλα που θα έκαναν και τους πιο τολμηρούς να κοκκινίσουν, πώς θα τολμήσω πάλι να μιλήσω για τη «μεγάλη απάτη των αιώνων», τον κοροναίο – όχι κορονοϊό – και να εκφράσω την ταπεινή μου ανησυχία και τους φόβους μου;

Λοιπόν, θα τολμήσω όχι μόνο γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου αλλά και υποχρέωσή μου.

Θα τολμήσω γιατί αυτή την τσάμπα μαγκιά και το φασισμό των από καρέκλας ειδημόνων του Facebook την πληρώνουν αθώοι.

Δεν θα απολογούμαι ούτε θα κρύβομαι εγώ γιατί προσπαθώ να προστατευτώ και να προστατεύσω και τους γύρω μου.

Θα απολογηθείτε εσείς που κωφεύετε και εθελοτυφλείτε χωρίς επιχειρήματα, εκτός από εκείνο το αόριστο «κάτι» που κρύβεται από πίσω, και συμπεριφέρεστε σα να μην τρέχει τίποτα βάζοντας σε κίνδυνο άλλους.

Θα απολογηθείτε εσείς οι 2.000 ωρολογιακές βόμβες που ενώ βρεθήκατε θετικοί στο τεστ εξακολουθείτε να πηγαίνετε στα μαγαζιά και στη δουλειά σας αδιαφορώντας αν σπέρνετε το θάνατο στους γύρω σας.

Θα απολογηθείτε εσείς που αντιμετωπίζετε ως τρολ και χλευάζετε κάθε είδηση που σχετίζεται με τον αριθμό των κρουσμάτων και πολύ χειρότερα με τους θανάτους από τον ιό.

Θα απολογηθείτε εσείς σε εμένα που εκτός από «ηλίθια» είμαι και καρκινοπαθής, όπως και στον καθένα που μπορεί να έχει προβλήματα υγείας που δεν γνωρίζει και στους ηλικιωμένους που δεν είναι αναλώσιμοι, όπως τολμάτε να γράφετε αναιδώς στα κοινωνικά μέσα κρυμμένοι πίσω από τα ψεύτικα ονόματά σας.

Αλλά, όπως φαίνεται, σύμφωνα με τη δική σας σύγχρονη ευγονική θεωρία, οι καρκινοπαθείς, οι ασθενείς και οι ηλικιωμένοι είναι για τον Καιάδα, οπότε ο ιός μάλλον χάρη μας κάνει για να ξεκαθαρίσει ο τόπος. Να μείνουν μόνο οι υγιείς και «ευφυείς», με τα δικά σας κριτήρια πάντα.

Οι «λοιποί», ας έχουμε έναν αργό, επώδυνο έως και βασανιστικό θάνατο, απομονωμένοι σε κάποια ΜΕΘ, μακριά από τους δικούς μας, από μια αρρώστια που επειδή εσείς δεν πιστεύετε πως υπάρχει, θεωρείτε και δίκαιο να την σκορπάτε παντού.

Σας πειράζει η μάσκα, ανακρίνετε ανθρώπους που έχουν δικούς τους στις εντατικές, βγάζετε ιατροδικαστικά πορίσματα επί θανάτων αποφαινόμενοι ότι οι νεκροί έχασαν τη ζωή τους από «άλλους λόγους» και όχι από κορονοϊό, προσπαθείτε να φιμώσετε με ύβρεις και προσβολές κάθε φωνή που έχει αντίθετη με τη δική σας γνώμη και γενικά κάνετε τόσο θόρυβο, που, αναπόφευκτα αναρωτιέμαι μήπως κρύβεται «κάτι» πίσω από όλη αυτή τη συμπεριφορά;

Μήπως εσείς είστε οι «βαλτοί» από «κάποιους» για να αποπροσανατολίσετε τον κόσμο και να τον οδηγήσετε στον αφανισμό;

Μήπως…

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, νομίζω πως όλοι μπορούν να αντιληφθούν πώς λειτουργεί η συνομωσιολογία. Είναι τόσο απλό. Επικαλείσαι το κρυμμένο «κάτι» και τους αφανείς «άλλους» και μπορείς να το φτάσεις όσο μακριά θες. Μέχρι και του σημείου να αμφισβητείς τον ίδιο σου τον εαυτό.

Είναι αυτό, όμως, που χρειαζόμαστε ετούτη την ώρα; Είναι ο διχασμός και η εξαπόλυση αλληλοκατηγοριών το όχημα που θα μας περάσει απέναντι;

Όχι. Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να ενωθούμε όλοι, δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο κατά του κοινού εχθρού, αυτού του διαβολεμένου ιού.

Ας δοκιμάσουμε να ακολουθήσουμε συλλογικά τις οδηγίες των ειδικών – μιας κι εμείς δεν είμαστε – ας φορέσουμε τη μάσκα κι ας τηρήσουμε τις αποστάσεις. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα είναι. Τουλάχιστον να δούμε, λειτουργεί;

Κι αν λειτουργήσει; Κι αν τελικά με αυτόν τον τρόπο βάλουμε φρένο στον άσπονδο φίλο «κορονοϊό»; Κι αν τελικά καταφέρουμε να κερδίσουμε ξανά τη ζωή μας και την κανονικότητά μας;

Αντί απλά να γκρινιάζουμε για τις αποφάσεις που παίρνουν κάποιοι «άλλοι» για μας, ας κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε. Ας πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και ας σταματήσουμε τον ξέφρενο χορό του κορονοϊού.

Μπορούμε κι έχουμε τη δύναμη. Αν δεν θέλουμε να είμαστε πιόνια στα χέρια κανενός, ας θέσουμε ΕΜΕΙΣ τους όρους του παιχνιδιού και ας παίξουμε δίκαια. Σαν από αυτό το παιχνίδι να εξαρτιόταν η ίδια μας η ζωή ή η ζωή των αγαπημένων μας προσώπων.

Ακόμα κι αν κάποιοι μας καταδίκασαν ερήμην, εμείς πώς θα απαντήσουμε; Θα αποδεχτούμε άπνοα αυτή την καταδίκη ή θα απαιτήσουμε δυναμικά να γίνει δίκη;