Στις μέρες μας –Ιούλιος 2020– με τη νέα τουρκική προκλητικότητα, φαίνεται ότι ζούμε μία νέα παγκόσμια πραγματικότητα με άγνωστη έκβαση των γεγονότων.
Οι Τούρκοι τα τελευταία μόνο μερικά χρόνια, μελετώντας την Ιστορία τους κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι θαλάσσιοι δρόμοι ήταν αυτοί που έκαναν τα ευρωπαϊκά κράτη μεγάλα με τις κατακτήσεις τους και τις αποικίες σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Οι δρόμοι αυτοί είναι πολύ πιο καλύτεροι από τους δρόμους της ξηράς μέσω των οποίων έφτασαν στην Ευρώπη από την Ασία και με μεγάλες δυσκολίες κατέλαβαν εδάφη άλλων λαών και τα έκαναν δικά τους. Εξαφάνισαν ολοσχερώς τους ειρηνόφιλους λαούς που κατοικούσαν εκεί για χιλιάδες χρόνια και είχαν αναπτύξει πολιτισμούς του οποίους δεν σεβάστηκαν ούτε υπολόγισαν το τι καταστροφή κάνουν σε όλη την ανθρωπότητα.
Στην αρχή του 20ού αιώνα μετά την αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη δημιουργία του νέου ευρωπόμορφου κράτους τους και αφού οικειοποιήθηκαν το λαμπρό φως του ελληνικού αλφαβήτου, δημιούργησαν το δικό τους τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό του οποίου η σύλληψή έγινε μετά την καταραμένη Μικρασιατική Καταστροφή από τον Μουσταφά Κεμάλ.
Σήμερα, μετά από από 100 χρόνια, φαίνεται πως έγινε μία νέα αφύπνιση και επινόησαν μία νέα θεωρία και συνέλαβαν στο τραπέζι των τουρκικών αναζητήσεων επέκτασης την τουρκική θαλάσσια γεωπολιτική του 21ου αιώνα. Την ονόμασαν «Γαλάζια Πατρίδα», ένα όνομα που επισκιάζει την Ελλάδα «τη χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», σύμφωνα με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
«Πατέρας» του διαχρονικού αυτού τουρκικού Νέου Δόγματος είναι ο Τζεμ Γκουρντενίζ –που είναι απόστρατος ναύαρχος- ο οποίος την τακτική αυτή χαρακτηρίζει ως «νέα θαλάσσια κοσμοθεωρία της Τουρκίας». Έτσι σήμερα εκτίθενται οι επιδιώξεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και σε όλη τη Μεσόγειο και έτσι με αυτό το σχέδιο την βλέπουμε να λειτουργεί. Αλλά ο μεσογειακός κόσμος θα επιτρέψει στην Τουρκία να αντιμετωπίζει τη Μεσόγειο Θάλασσα ως «θαλάσσια αυτοκρατορία της Γαλάζιας Πατρίδας»;
Το νέο Δόγμα έχει δύο στόχους. Ο πρώτος αναδεικνύει τις τουρκικές περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας όπως τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ο δεύτερος δημιουργεί τη θαλάσσια κοσμοθεωρία για την Τουρκία όπου τα εθνικά τους συμφέροντα είναι αιώνια και εξυπηρετούν κάθε πολιτικό κόμμα. Άρα η θεωρία έχει εθνική υπόσταση και δίνει μία γεωπολιτική κατεύθυνση την οποία θα υποστήριζε και ο Κεμάλ.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω ένα «καθημερινό καθεστώς» που η Τουρκία το θεωρεί δικαίωμά της. Ακούμε πως κάθε μέρα παραβιάζεται ο ελληνικός εναέριος χώρος και ως Ελλάδα -η χώρα μας- καταγράφει όλα αυτά ως παραβάσεις. Οι Τούρκοι όμως έχουν άλλη γνώμη που δεν είναι και τόσο γνωστή και δεν την πολυσυζητούμε.
Η Τουρκία λέει πως δεν αναγνωρίζει τον εναέριο χώρο των 10 ναυτικών μιλίων και δεν θεωρεί τις πτήσεις εντός τής διαφοράς των 4 ναυτικών μιλίων ως παραβιάσεις. Όσο για τις υπερπτήσεις πάνω από τα ΄Ιμια, αυτό λένε ότι είναι άλλο ζήτημα. Οι βράχοι αυτοί – ισχυρίζονται- πως βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Τουρκίας, γιατί «δεν παραχωρήθηκαν ποτέ στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες». ΄Αρα η Τουρκία δεν θεωρεί το εαυτό της ποτέ ως πολιτικό ταραξία, μια και όλα αυτά της ανήκουν!
Στο θέμα αυτό υποθέτω πως όλοι μας θα θέλαμε οι πολιτικοί μας να τους υπενθυμίζουν πως όλη η χώρα στην οποία κατοικούν σήμερα ήταν κάποτε ελληνική και μάλιστα για χιλιάδες χρόνια. Φρονούμε πως πρέπει να τους τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά, όπως το κάνουν αυτοί. Από πάνω αναφέρουν θριαμβευτικά πως και όλη η σημερινή Ελλάδα ήταν τούρκικη επαρχία και την θέλουν πίσω. ΄Ακου κόσμε!
Η θλιβερή πραγματικότητα όμως είναι πως οι πολεμικές κατακτήσεις δημιουργούν νέο Δίκαιο, όπως η μισή σήμερα Κύπρος είναι κατάκτηση τέτοια και δεν σηκώνουν «μύγα» στο σπαθί τους.
Και σαν συνέχεια το νέο δόγμα τής «Πράσινης Πατρίδας», κάνει τις επεκτατικές τους βλέψεις άκρως επικίνδυνες.
Επιπλέον σήμερα, μετά τις τελευταίες εκλογές που είχαν, λένε πως η πηγή της κυβέρνησης είναι ο Θεός και όχι ο λαός. Έτσι ο νέος Σουλτάνος Ερντογάν συγκεντρώνει στο πρόσωπό του την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία, ενώ τα διατάγματά του αποτελούν μόνο προέκταση του θεϊκού νόμου. ΄Ενα τέτοιο διάταγμα ήταν και αυτό για την Αγία Σοφία. Ο Θεός θέλησε να γίνει τζαμί και όχι ο Πρόεδρος!
Φαίνεται πως ο λαός που τον ψήφισε αναφώνησε ενδόμυχα το περίφημο: «Ο υποψήφιος πρόεδρος απέθανε, ζήτω ο νέος σουλτάνος Ερντογκάν»! Και εμείς τονίζουμε εμφατικά στις συνομιλίες πως «πιστεύουμε πάνω στην βάση του πλήρους και ειλικρινούς σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου στο σύνολό τους». Τέτοιοι ανθρώπινοι νόμοι παραγράφονται από το Σουλτάνο μια και αυτός ακούει μόνο το Θεό.
Εδώ βλέπουμε καθαρά πως όταν ένα άτομο έχει απόλυτη εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους ή πράγματα, τον κάνει διεφθαρμένο. Καταστρέφει ηθικά τη φύση του και τον γεμίζει με καταστροφική υπερηφάνεια. Εδώ συμφωνούμε με το Λόρδο Άκτον, τον ιστορικό του 19ου αιώνα, ο οποίος διατύπωσε τη γνώμη του αυτή ως εξής: «Η εξουσία τείνει να διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απολύτως». (Power tends to corrupt; absolute power corrupts absolutely)!
Ο νέος απόλυτος σουλτάνος ισχυρίζεται πως ο θεός τού έδωσε αυτήν την απόλυτη εξουσία η οποία ως θεϊκή τον κάνει και απόλυτα επικίνδυνο να επαναφέρει στην Τουρκία τον ισλαμισμό με κατάφωρη καταστρατήγηση των ιδεών τού ιδρυτή της Κεμάλ.
Ταυτόχρονα ετοιμάζει τον εαυτό του να γίνει και ο απεσταλμένος θεϊκός αρχηγός του μουσουλμανικού κόσμου. Δεν γνωρίζουμε τις θεϊκές του βλέψεις για την Ελλάδα, ούτε και για όλο τον κόσμο.
Τα σχέδιά του όμως προμηνύουν νέους θρησκευτικούς πολέμους στους οποίους – αυτή τη φορά – θα έχει το στρατηγείο του στην Αγία Σοφία –το επίκεντρο του Χριστιανισμού και την καρδιά της Ορθοδοξίας – γιατί ο δικός του θεός τού έδωσε αυτόν το θρόνο. Ο νέος σουλτάνος είναι άκρως επικίνδυνος και ο αιώνας μας έχει γίνει ταυτόχρονα άκρως απρόβλεπτος!