Καλημέρα πατριώτη.
Πατριώτη.
Λέξη που οι ξενιτεμένοι έχουμε κλειδώσει στην ψυχή μας, με ατσάλι.
Καλημέρα, Έλληνα.
Ταυτότητα που έχει ποτιστεί με αίμα και έχει πλημυρίσει καθενός μας το Αίμα.
Ε, Έλληνα Πατριώτη λοιπόν, ήθελα να σου πω πως ποτέ δεν ένοιωσα πιο περήφανος για την ονειρεμένη Μάνα μας.
Κι αν την έχω “μαλώσει”…
35 χρόνια δημοσιογραφώ, δεν της “χαρίστηκα”, ποτές.
Τα στραβά της τα ξέρεις, πολλές φορές τα βρήκες μπροστά σου και συ ο ίδιος, η φαμίλια, τα παιδιά σου.
Ποτέ όμως δεν έχω νοιώσει τόσο περήφανος ως Έλληνας, παρά τώρα.
Τώρα, που η μοβόρα, ισλαμιστική Τουρκία βγάζει το σπαθί του Οθωμανού απ΄το θηκάρι και εφορμά, διψώντας για περασμένα μεγαλεία, για νέες Αλώσεις.
Σάματις, δεν ξανά άλωσε πρόσφατα την αγιασοφία;
Θέλει αίμα Ελλήνων η Τουρκιά, «τα πετρέλαια» και τα λοιπά είναι τζούφιες τουρκιές.
Την Ελλάδα σου την Ελλάδα μου θέλει.
Να ξέρεις, δεν είναι παραμύθι.
Αυτές τις μέρες η επίθεση για κατάληψη Ελληνικού νησιού, ειδικά του Καστελόριζου και όχι μόνον, είναι αυτό που πραγματικά επιθυμεί και προσπαθεί.
Ναι.
Θέλει να σκοτώσει Έλληνες, τον Παύλο από την Τρίπολη, τον Ανέστη από την Καλαμάτα, το Νίκο από την Ήπειρο, το Γιαννιό από την Κρήτη.
Την Ελλάδα θέλει, πάντα τη φθονεί, τη ζηλεύει.
Την εποφθαλμιά.
Και τώρα εβγαλε τις φανατισμένες της ορδές σεργιάνι για να σκοτώσει.
Να πάρει.
Πιο πιθανό είναι να προσπαθήσει, παρά όχι.
Να στο ξαναπώ Έλληνα πατριώτη:
Αν δεν τον σταματήσουμε, αυτό θα κάνει.
Και θα το κάνει, τώρα.
Όσο διαβάζεις, Ελληνικά παλικάρια σε θάλασσα (Μέγα Ναυτικό Έθνος…), Αέρα και Ξηρά, χιλιάδες Έλληνες, είναι όλοι, Ευζώνοι.
Αυτοί, που δακρίζεις από συγκίνηση, περηφάνια και αγάπη κάθε φορά που έρχονται στην Αυστραλία.
Όμως, δεν είναι τσολιαδάκια για χειροκρότημα, «για να δείξουμε στους Αυστραλούς ποιοί είμαστε».
Είναι Εύζωνοι, οι μαχητές της Ελευθερίας, τα παιδιά του Κολοκοτρώνη και του Δ. Σωλομού, του μπουρλιοτέρη Κανάρη αλλά και του Σεφέρη, του Ελύτη, του Θεοδωράκη.
Σήμερα είναι, μήνες τώρα είναι, απέναντι σε γεμάτη κάνη μιας επεκτατικής Τουρκίας, αλλόθρησκης, φανατικής.
Δολοφονική μηχανή είναι η Τουρκία, σάμπως δε το ξέρουν Έλληνες, Κύπριοι, Αρμένιοι, Κούρδοι, Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αλεβίτες και τόσοι λαοί που έχουν υποστεί τις σφαγές των;
Δεν άλλαξε Έλληνα Πατριώτη ο Τούρκος.
Ή μάλλον άλλαξε:
Έγινε, χειρότερος.
Σήμερα, η Ελλάδα τον κρατά μακρυά για μήνες.
Καταφέρνει το ακατόρθωτο, να έχει έναν πολύ ισχυρό Στρατό στη γωνία.
Η Ελλάδα, που τώρα την αδικεί η ρημάδα η Ιστορία:
Πέρασε μια κρίση που τη γονάτισε για χρόνια και με το που βγήκε όρθια στο ξέφωτο και πήγε να ανασάνει λεύτερη από τον οικονομικό πνιγμό, ο Τούρκος, πασχίζει να τη πνίξει.
Πόσο φθονερός, μικρός, κομπλεξικός.
Ναι.
Κομπλεξικός.
Αυτό νοιώθει απέναντι στο Ελληνικό Μεγαλείο.
Κάπου διάβασα κάτι πολύ σωστό:
«Ακόμη και τώρα, τόσους αιώνες μετά την Άλωση, η Τουρκία νοιώθει πως πατά σε ξένα εδάφη, αισθάνεται, ξένη. Ποτέ δε χτίσανε τίποτε, μια μεγάλη πόλη έστω».
Τη Κωνσταντινούπολη τη κάνανε καραγκιοζ μπερντέ, τη Σμύρνη, ένα βρωμερό και τρισάθλιο χάος.
Μήνες είναι στα καράβια τα ναυτόπουλα, κλειδωμένοι στα αεροπλάνα οι πιλότοι, με το όπλο γεμάτο ο Φρουρός στον Έβρο, τη Χίο τη Σάμο.
Έτοιμοι.
Μυ τυχόν κι ακούσεις χαζομάρες Έλληνα Πατριώτη:
«Όλα είναι φτιαχτά, οι πολιτικοί, τα συμφέροντα….».
Εμένα άκου τώρα αδερφέ.
Είναι αλήθεια, θέλει να κάνει ότι έκανε και στην Κύπρο μας και περισσότερα, χειρότερα, αγριότερα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η Ελλάδα, σε αυτό το πολυτάραχο 2020 –που να φύγει και να μην ξανάρθει- αντιστέκεται σε φανατισμένο ισλαμιστή εισβολέα.
Στον Τούρκο.
Ας ξαναγυρίσω όμως σε σένα.
Θυμάσαι πόσο περήφανος νοιώθεις όταν αντικρύζεις τον Τσολιά;
Όταν βούλιαξε την άσφαλτο στο Σίδνει, τη Μελβούρνη, την Αδελαίδα με το τσαρούχι του;
Βροντή!
Και μετά, όλο χαρά πήγες σε Ελληνικό μαγαζί, 300 το μπουκάλι αλλά χαλάλι.
300 το μπουκάλι, στην υγειά του Τσολιά.
Σήμερα ο Τσολιάς δε θέλει μπουκάλι, όπλα χρειάζεται.
300 ήταν και του Λεωνίδα.
Πόσοι είμαστε δώθε αδερφέ;
500.000;
500 Χ 500.000 = 250.000.000
ΜΙΣΗ ΦΡΕΓΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΛΕ!
Δε θα σου λείψει το 500άρικο, στους περισσότερους όχι και το ξέρεις.
Για να βάλουμε και τους λαμπρούς μας εκατομμυριούχους, που «παραγγέλνουν πολλά μπουκάλια στην υγειά του Τσολιά».
Νάτη η φρεγάτα, τη βλέπω στο Αιγαίο, τη βλέπεις κι εσύ;
Αν δε τη βλέπεις, ας ελπίσω πως αυτό το κειμενάκι μπορεί να σου ανάψει τη γαλάζια σπίθα, και αντί να πεις, «θα δούμε», να κάνεις ότι η Ελληνική σου ψυχή απαιτεί από σένα.
Μη μου πεις «που να τα βάλω, θα τα φάνε, θυμάσαι με τις φωτιές…».
Μη μου το πεις.
Γιατί θα δεσμεύσω τον Έλληνα Πρωθυπουργό, μπορώ και θέλει, το έχει δηλώσει αποφασιστικά για ΕΝΑΝ Εθνικό λογαριασμό και σου ορκίζομαι στον τάφο της μάνας μου πως όποτε, θες, θα έχεις πρόσβαση στον ίδιο το λογαριασμό.
Να μπορείς να καταθέτεις απευθείας με όποιο τρόπο θέλεις, επώνυμα ή ανώνυμα και να ελέγχεις.
Όχι λόγια.
Έργα.
Θυμάσαι τη φωτογραφία με τον δακρυσμένο Εύζωνα, εδώ στην Αυστραλία;
Η αγάπη σου τον δάκρυσε.
Σήμερα σου ζητώ ταπεινά, να του γεμίσεις το όπλο.
Αυτό χρειάζεται για να αμυνθεί υπέρ βωμών και εστιών.
Ας σαλπάρτουμε τη φρεγάτα «Ελληνισμός» στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, Έλληνα Πατριώτη.
Η πατρίδα σε καλεί, η πατρίδα αντιστέκεται.
Η πατρίδα, είσαι εσύ, μόνο εσύ, εμείς, οι Έλληνες.
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή.
Σ.Σ. Σε λίγες μέρες η ελληνική πολιτεία θα κάνει γνωστό τον τραπεζικό λογαριασμό όπου ο Ελληνισμός της διασποράς θα μπορέσει να καταθέσει χρήματα για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας. Έκκληση να ανταποκριθούν.
*Ο Αλέκος Μάρκελος είναι ανταποκριτής της ΕΡΤ στην Αυστραλία