Κατά τον Κώστα Παπαγιώργη «η γλώσσα εθίζεται ατιμωρητί στην ευτέλεια, την ασάφεια και την ανευθυνότητα» («Τρία μουστάκια, Ψιχία Μηδενισμού», σελ 12, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006).
Όποιος αμφιβάλλει για την ορθότητα της άποψης του πολυγραφότατου συγγραφέα δεν έχει παρά να διαβάσει τις δηλώσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα, στον «Εθνικό Κήρυκα» για την παροχή δικαιώματος ψήφου στους απόδημους Έλληνες (Ν.Κ. 21/01/2013).
Ο αρχηγός της εναλλακτικής ελληνικής κυβέρνησης ευτέλισε, με τα λόγια του, το «κυριαρχικό δικαίωμα» του Ελληνισμού της διασποράς με τη δήλωσή του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την παροχή δικαιώματος ψήφου στους απόδημους Έλληνες, εφόσον η άσκηση του δικαιώματος αυτού στις εθνικές εκλογές της γενέτειρας δεν θα αλλοιώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα.
«Είμαστε υπέρ της ψήφου των ομογενών, στο βαθμό που αποτυπώνει αυθεντικά τη βούληση του Απόδημου Ελληνισμού, χωρίς να αλλοιώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα» είπε.
Ακολουθώντας τη λογική της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτικών, ο «ριζοσπάστης» πολιτικός εγκρίνει τη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματός μας να ψηφίζουμε στις ελλαδικές εκλογές, χωρίς να μετρά η ψήφος μας. Χωρίς να αλλάζει τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα.
Ομού μετά των άλλων Ελλήνων πολιτικών ο κ. Τσίπρας στηρίζει τη νομική κατοχύρωση του δικαιώματός μας να ψηφίζουμε, αλλά να μην επηρεάζουμε το πολιτικό γίγνεσθαι στον ελλαδικό χώρο. Δηλαδή, να πέφτει η ψήφος μας σε μία χοάνη, που θα επιλέξουν οι πατέρες του ελληνικού έθνους, ώστε να μην επηρεάζει το αποτέλεσμα κάθε εκλογικής αναμέτρησης στο εσωτερικό. Τόσο βαθιά εκτείνεται η «ριζοσπαστικότητα» του επίδοξου αναμορφωτή του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας.
«Υπό την έννοια αυτή, θα βλέπαμε την ψήφο των ομογενών σε μια εκλογική περιφέρεια Εξωτερικού, χωρισμένη σε γεωγραφικές εκλογικές ζώνες, και με υποψήφιους, κατοίκους των περιοχών αυτών. Στη βάση αυτή και ανάλογα με τους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους που θα συνταχθούν, μπορεί να καθοριστεί ένας συγκεκριμένος αριθμός βουλευτών από τον Απόδημο Ελληνισμό στο Κοινοβούλιο» συμπλήρωσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμφωνεί και ο κ. Τσίπρας, ότι η διασπορά θα πρέπει να χωριστεί σε εκλογικές περιφέρειες, χωρίς να καθορίζει τα κριτήρια διαχωρισμού των Ελλήνων των πέντε ηπείρων σε εκλογικές περιφέρειες. Στηρίζει και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ την εκλογή βουλευτών-θεατών, κατά το πρότυπο των βουλευτών και γερουσιαστών που έχει εκλέξει η ιταλική διασπορά χωρίς ουσιαστικό όφελος από την παρουσία τους στη βουλή και της γερουσία της γείτονος Ιταλίας.
Οι απόδημοι περιμέναμε από τον επίδοξο μεταρρυθμιστή της Ελλάδας σοβαρότερη τοποθέτηση στο λεπτό θέμα της ψήφου μας. Δεν περιμέναμε ταύτιση με τα αστικά κόμματα, τα οποία εφεύραν και προωθούν την παροχή δικαιώματος ψήφου στους αποδήμους για να καλύπτουν τα εκλογικά τους ελλείμματα με μαζική εισαγωγή ψήφων από το χώρο τη διασποράς.
Περιμέναμε πιο υπεύθυνη τοποθέτηση από τον Ροβινσώνα Κρούσο της ελληνικής πολιτικής στο θέμα, που έχει διχάσει την ομογένεια και θα τη διχάσει βαθύτερα, αν η Βουλή των Ελλήνων μας δώσει δικαίωμα ψήφου με όρους, οι οποίοι θα μηδενίζουν την αξία της ψήφου μας.
Θα μου πείτε, πολιτικός είναι και ο κ. Τσίπρας και ενδιαφέρεται, όπως και οι αρχηγοί των άλλων πολιτικών κομμάτων, για την ικανοποίηση του αιτήματος μερίδας των Ελλήνων της διασποράς για δικαίωμα ψήφου, χωρίς να απειλείται η παρουσία τους στην ελληνική βουλή.
Σωστό, μόνον που ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ως ηγέτης-φορέας εκσυγχρονιστικών ιδεών, οι οποίες θα απαλλάξουν την Ελλάδα από την παθογένεια, τις αγκυλώσεις και τη στενοκεφαλιά του χθες και του σήμερα. Γι’ αυτό αιφνιδιάζει η ταύτισή του με το αστικό, πολιτικό κατεστημένο που, κατά τον ίδιο, διαιωνίζει τα πάθη, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του παρελθόντος και υπονομεύει το μέλλον της χώρας και των πολιτών της.