Η Ευγενία Παιδαγωγού κράτησε για πρώτη φορά στηθοσκόπιο σε ηλικία τριών ετών. Ήταν φυσικά παιχνίδι και μέρος μίας «ιατρικής βαλίτσας» που της είχαν κάνει δώρο οι γονείς της. Εκείνο όμως το παιχνίδι λειτούργησε ως προοικονομία για το επαγγελματικό της μέλλον αλλά και την ιδιαίτερη αγάπη που θα έδειχνε για την επιστήμη και την Iατρική.
«Θυμάμαι από μικρή να με ενθουσιάζει η Iατρική. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι είναι ένας από τους κλάδους όπου η γνώση είναι αστείρευτη και τα δεδομένα ανανεώνονται συνεχώς, ενώ υπάρχουν πολλά περιθώρια καινοτομίας» αναφέρει στον «Νέο Κόσμο» η κ. Παιδαγωγού.
«Ήταν το όνειρό μου να συμβάλω στη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων, να βοηθήσω την κοινότητα και να διδάξω και άλλους σε αυτόν τον τομέα» συνεχίζει.
Στο ταξίδι της στον μαγικό κόσμο της επιστήμης, είχε αρωγούς τους γονείς της. Ήταν δίπλα στο μοναχοπαίδι τους από την πρώτη στιγμή.
«Οι γονείς μου ήταν μετανάστες από την Μακεδονία. Μεγάλωσα σε ένα άκρως ελληνικό περιβάλλον, με τα ελληνικά ήθη και έθιμα, τη θρησκεία, τις παραδόσεις και φυσικά τη γλώσσα μας. Είμαι περήφανη για την καταγωγή μου και αν και έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Μελβούρνη, όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα νιώθω ότι ανήκω εκεί».
Υπήρχαν δυσκολίες στην επαγγελματική της ανέλιξη; Σαφώς αναφέρει η κ. Παιδαγωγού.
«Πρώτον, ο κλάδος είναι δύσκολος. Χρειάζεται αφοσίωση, εγρήγορση και αποτελεσματικότητα, Βοηθάς ανθρώπους, έχεις ευθύνη.
Το πιο δύσκολο κομμάτι, όμως, είναι η προκατάληψη την οποία αντιμετώπισα. Ήμουν μία γυναίκα ελληνικής καταγωγής και της εργατικής τάξης. Έπρεπε συνεχώς να απαντώ σε άδικα σχόλια τα οποία δεν είχαν να κάνουν με τις δεξιότητες ή τις επιτυχίες μου. Θυμάμαι έναν συνάδελφο να μου λέει ότι δεν είμαι μία τυπική γυναίκα επειδή μπορούσα να έχω οικογένεια και να είμαι σωστή επαγγελματίας.
Αλλά τίποτα από αυτά δεν με αποθάρρυνε. Το όραμά μου παρέμενε ζωντανό και η αποτυχία δεν ήταν επιλογή για εμένα», λέει εμφατικά η κ. Παιδαγωγού.
Έχει δουλέψει σε ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία, επί του παρόντος βρίσκεται στο Western Health, έχει ιδιωτική κλινική, ενώ είναι καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μελβούρνης και διδάσκει Ιατρική σε νέους γιατρούς. Επίσης παρέχει τις γνώσεις και την εξειδίκευσή της σε οργανισμούς και συλλόγους.
Ένας από τους οργανισμούς που υπηρετεί εθελοντικά εδώ και τρία χρόνια ως αφοσιωμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι η «Φροντίδα». Όπως εξηγεί η κ. Παιδαγωγού η σχέση της με τη «Φροντίδα» είναι πολύ δυνατή λόγω των αγαπημένων γονιών της.
«Οι αείμνηστοι γονείς μου ήταν κάτοικοι της μονάδας υποστήριξης μνήμης της «Φροντίδας» στο Clayton. Εκεί ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τον οργανισμό, κατάλαβα το έργο και την αποστολή του και ήθελα και εγώ να συμβάλω εθελοντικά για να εξελιχθεί περαιτέρω. Η προσωπική μου εμπειρία ουσιαστικά ήταν αυτή που με ενέπνευσε να συνδράμω, γιατί είδα ιδίοις όμμασι ότι γίνεται σωστή δουλειά.
Από τον Δεκέμβριο του 2019, η κ. Παιδαγωγού έχει αναλάβει το ρόλο της προέδρου του οργανισμού, σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την υφήλιο, αλλά ιδιαίτερα για τον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων. Η εξειδίκευση της αποτέλεσε καίριο εφόδιο στη μάχη κατά του κορωνοΐού για την προετοιμασία και προστασία των ανθρώπων της «Φροντίδας», ηλικιωμένων, προσωπικού και εθελοντών.
«Πήραμε δύσκολες αποφάσεις, αλλά το πράξαμε έχοντας τις έρευνες και την επιστήμη ως γνώμονα. Οι ειδικεύσεις των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, ιδίως ιατρικές, συνέλαβαν στη λήψη σημαντικών αποφάσεων.
Δράσαμε πολλές φορές πριν ακόμη να δοθούν κατευθυντήριες γραμμές από το Υπουργείο Υγείας, γιατί θέλαμε πάνω απ ‘ όλα να είμαστε ασφαλείς, οι ηλικιωμένοι και το προσωπικό. Ήθελε αρκετή δουλειά αλλά το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Και φυσικά παραμένουμε σε επαγρύπνηση γιατί δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον».
Σχετικά με το γενικότερο μέλλον όμως και με τις ανακοινώσεις για τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού να σπέρνουν ελπίδα, η κα. Παιδαγωγού τονίζει ότι χρειάζεται προσοχή, επαγρύπνηση και υπομονή.
«Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ακόμα και να εγκριθεί κάποιο εμβόλιο, δεν θα απαλλαγούμε από τον κορωνοϊό μέσα σε μία ημέρα. Χρειάζεται έγκριση, η παραγωγή, διανομή και χορήγηση του εμβολίου. Θα χρειαστούν αρκετοί μήνες, το πιθανότερο μέχρι το τέλος του 2021, για να είμαστε ασφαλείς.
Πρέπει να τονίσω ότι πρέπει να χορηγηθεί το εμβόλιο στη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Γιατί αν υπάρχει το εμβόλιο και δεν το κάνουν αρκετοί, θα είναι δώρον άδωρο».
«Το μήνυμα είναι ότι πρέπει να επιμείνουμε και να μην το βάλουμε κάτω. Αν συνεχίσουμε να κάνουμε το σωστό, να ακολουθούμε τι οδηγίες της κυβέρνησης και να σκεφτόμαστε τους συμπολίτες μας, οι συνέπειες της πανδημίας θα είναι περιορισμένες».