ΕΙΝΑΙ φορές που ο άνθρωπος, θέλει να βαδίσει μπροστά. Στο μέλλον. Αλλά, υπάρχουν και κάποιες άλλες φορές, όπου υπάρχουν σκοτεινά μονοπάτια, που παραμένουν αφώτιστα και απάτητα και που αξίζει κανείς να τα ψάξει περισσότερο. Οι ρίζες ενός πλατάνου που θέλουμε να δούμε μέχρι που φτάνουν, για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας.
Και έτσι γυρίζουμε πίσω, στο παρελθόν, για να αντλήσουμε γνώσεις, εμπειρίες και δύναμη. Για να γεμίσουμε το οπλοστάσιο της Μνήμης, από τα πέρατα του χρόνου, του κόσμου, από τη μαύρη νύχτα από ένα αμφίβολο ταξίδι.
Έτσι ίσως να σκέπτεται η τρίτη και η τέταρτη γενιά, για τους δικούς της ανθρώπους, που έλαβαν μέρος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και σκάβει το χώμα για να δει την κάθε ρίζα του πλατάνου της. Γιατί η κάθε ρίζα που μοιάζει με τη φλέβα αποτελεί μια αρτηρία με αίμα και οξυγόνο, κάτω από το χώμα για να μην τις κάψει ο ήλιος και να μην τις παγώσει το χιόνι.
Έχουμε προσέξει πως καιρό τώρα, έχουν αναρτηθεί ιστοσελίδες στις οποίες απόγονοι, εγγόνια ή ανίψια ή άλλου με βαθμού συγγένεια, αναζητούν τους ανθρώπους τους που συμμετείχαν στην κατοχή και σε μάχες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν ζούνε, αν έχουν θαφτεί και που, αν κάποιος γνωρίζει έστω και λίγα πράγματα για τη ζωή τους.
Στις αναζητήσεις αυτές καταχωρούνται κατάλογοι νεκρών, άρθρα, συνεντεύξεις, αγγελίες θανάτων, πιστοποιητικά φυλακών, απαντήσεις αλλά και άγνοια και σιωπή. Έχουν αναρτηθεί φωτογραφίες και άλλα ντοκουμέντα προκειμένου εκείνος που γνωρίζει τα πρόσωπα νεκρά ή ζωντανά να προσθέσει τις δικές τους γνώσεις.
Ανάμεσα σ’ αυτούς που ζητούνται πληροφορίες είναι –πρωτίστως- στρατιωτικοί ανεξάρτητα βαθμού, που έφτασαν στα νησιά μας Κάρπαθο. Λέρο. Κω, Ρόδο και Σύμη.
Για παράδειγμα, έχουμε διαβάσει για τους:
-Giuseppe Messina (που συνελήφθη από τους Γερμανούς στη Ρόδο το 1944).
-Nicolia Gionanni (υπηρέτησε στο 309 Σύνταγμα στο Γαδουρά Ρόδου).
-Sibio Nicola (Από την Κω και τη Ρόδο, συνελήφθη και φυλακίστηκε το 1944 από τους Γερμανούς).
-De Lucia Sebastiano (Πέθανε στη Ρόδο το 1943).
Ας μας επιτραπεί να ψάξουμε και εμείς τώρα για δικούς μας ανθρώπους.
Ψάχνουμε να βρούμε πληροφορίες για τους Καστελλοριζιούς εκείνους, που το 1941 συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και κλείστηκαν σε ιταλικές φυλακές.
Και αυτοί είναι οι:
1. Οικονόμος Αναστάσιος του Αγαπητού
2. Ζαμπακλής Σταύρος του Βασιλείου
3. Πανταζίδης Κωνσταντίνος του Πανταζή
4. Ροδίτης Γεώργιος του Ηλία
5. Μιχαλάκης Νικόλαος του Μιχαήλ και
6. Εξηκάνας Γεώργιος του Μιχαήλ.
Αυτά τα 6 πρόσωπα, το 1941, συμμετείχαν μαζί με τους Βρετανούς στην απελευθέρωση του Καστελλορίζου, πολεμώντας κατά του ιταλικού στρατού.
Οι Βρετανοί κομάντος αποβιβάστηκαν στο ακριτικό νησί, χωρίς όμως να πετύχουν το στόχο τους που ήταν να συλλάβουν τους Ιταλούς και να εγκατασταθούν σ’ αυτό, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να πολεμήσουν
. Η επιχείρησή των Βρετανών απέτυχε γιατί ήταν εντελώς απροετοίμαστη και είχαν συγχρόνως πολλές αστοχίες.
Με αποτέλεσμα να έρθουν από τη Ρόδο και τη Λέρο Ιταλικές δυνάμεις και να ανακαταλάβουν το Καστελλόριζο. Συνέλαβαν πάνω από 200 άτομα τα οποία και ανέκριναν.
Τελικά από αυτά μόνον 29 οδήγησαν σε φυλακές, βασανισμούς και εξορία, ανάμεσα στους οποίους και δυο από τη Σύμη οι αδερφοί Κωνσταντινίδη.
Οι αντιστασιακοί αυτοί ήταν οι:
Οικονόμος Αναστάσιος
Πισπινής Γεώργιος
Κοντούζογλου Αναστάσιος
Ζαμπακλής Σταύρος
Βαλσάμης Ιωάννης
Πασαρής Κωνσταντίνος
Πανταζίδης Κωνσταντίνος
Σαρίνας Σταύρος
Σαρίνας Συμεών
Ζερβός Κωνσταντίνος
Ευσταθίου Μάρκος
Αχλαδιώτης Θεόδωρος
Ροδίτης Γεώργιος
Μιχαλάκης Νικόλαος
Κρασσάς Γεώργιος
Μούγλαλης Νικόλαος
Χονδρός Βασίλειος
Χονδρός Μιχαήλ
Θεοφίλου Ηλίας
Πατινιώτης Γεώργιος
Εξηκάνας Γεώργιος
Μαγιάφης Κωνσταντίνος
Κουτσούκος Μιχαήλ
Κονδυλιός Νικόλαος
Επιφάνης Ιωάννης
Επιφάνης Αναστάσιος
Ζαναίλης Βλάσιος
Κωνσταντινίδης Σωτήριος
Κωνσταντινίδης Ευστράτιος.
Εάν, οι αναγνώστες της φιλόξενης εφημερίδας, έχουν οποιαδήποτε πληροφορία γι’ αυτούς τους, τους αλησμόνητους, θα τους είμαστε ευγνώμονες.
Η διεύθυνσή μας είναι: chondros.κyr@gmail.com
Οι 72 αυτοί πολιτικοί κρατούμενοι, μαζί με άλλους, στις 10 Ιουνίου 1944, απελευθερώνονται από τη φοβερή φυλακή στο San Gimignano, της βόρειας Ιταλίας.
Μετά την απελευθέρωσή τους, άλλοι θα φύγουν για τη Μέση Ανατολή για να ενταχθούν στον ελληνικό στρατό και άλλοι θα πολεμήσουν τους Γερμανούς που πλησίασαν την μεσαιωνική αυτή πόλη της Τοσκάνης.
Μετά τη λήξη της πανδημίας, θα μπορέσουμε να οργανώσουμε εκδήλωση για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όλους, αυτούς που ονειρεύτηκαν την ελευθερία, την ανεξαρτησία, τη δικαιοσύνη. Είναι χρέος μας.
Όλοι οι αγωνιστές, αποτελούν ορόσημο της ιστορίας του λαού μας ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Τα ονόματά τους, η δράση τους, το ήθος τους, μας διδάσκουν να υπηρετούμε υψηλά ιδανικά αλλά και να είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση.