Περιδιαβάζοντας τα δρώμενα της Ελληνικής και Κυπριακής παροικίας της Νότιας Αυστραλίας δεν μπορούμε παρά να σταθούμε σ’ έναν αξιόλογο συμπάροικο, τον Νεοκλή Χατζηκακού. Η παρουσία, η συμβολή και η προσφορά του στα κοινά, όχι μόνο της Ελληνικής και Κυπριακής πατριάς αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας της Νότιας Αυστραλίας υπήρξε πολύπλευρη και ιδιαίτερη.
Ο Νεοκλής Χατζηκακού κατάγεται από την Κύπρο και είναι το τελευταίο, το έκτο παιδί του Κώστα Χατζηκακού από την Πηγή Μεσαορίας (επαρχίας Αμμοχώστου) και της Δέσποινας Χατζηδημήτρη από την Αραδίππου (επαρχίας Λάρνακας).

Γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου, 1926 στην Αραδίππου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια κι έμαθε τα πρώτα του γράματα. Με την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο Αραδίππου, ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος κι ήθελε την επιμόρφωσή του σ’ ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τον είχε στείλει στο Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακος, που τότε ήταν πεντατάξια σχολή μέσης εκπαίδευσης.
Ο Νεοκλής Χατζηκακού ήταν άριστος μαθητής. Απεφοίτησε από το Λύκειο Λάρνακας το 1942, αλλά λόγω του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου δεν είχε την ευκαιρία να συνεχίσει τις σπουδές του αλλά ούτε και υπήρχαν δουλειές κατάλληλες για αποφοίτους σχολών μέσης εκπαίδευσης. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να ζητήσει δουλειά και να προσληφθεί ως μαθητευόμενος μηχανικός αυτοκινήτων σ’ ένα αγγλικό στρατόπεδο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων.

Το 1944, συνεχιζόμενου του πολέμου, η τότε βρετανική κυβέρνηση της Κύπρου ζητούσε εθελοντές για τον αγγλικό στρατό. Ο Χατζηκακού, όπως και χιλιάδες Κυπρίων εθελοντών είχαν καταταγεί στον αγγλικό στρατό, για να πολεμήσουν το ναζισμό και φασισμό με την προσδοκία και της δικής τους ελευθερίας. Ο ίδιος είχε κάνει αίτηση, έγινε δεκτός κι ύστερα από ενός μηνός εκπαίδευση είχε σταλεί πρώτα στην Παλαιστίνη και μετά στην Αίγυπτο, σε στρατόπεδο γύρω στα 50 μίλια έξω από το Κάιρο. Με τη λήξη του Πολέμου, το 1945 είχε μετατεθεί στην Κύπρο, στο αεροδρόμιο Λευκωσίας, απ’ όπου και αποστρατεύθηκε.

 

 

Από την επίσκεψη του πρώην προέδρου της Κυπριακής Βουλής, Δημήτρη Χριστόφια, στη Νότια Αυστραλία. Φώτο: Supplied

Το Φλεβάρη του 1947 φεύγει για την Αγγλία, για να πραγματοποιήσει την επιθυμία του για περαιτέρω σπουδές. Βρήκε δουλειά στους Βρετανικούς Σιδηροδρόμους (British Railways) και παράλληλα σπούδαζε. Σε δύσκολες συνθήκες, σκληρής εργασίας κι επίμονης μέλετης κατόρθωσε να πάρει το δίπλωμα του Mechanical Engineer.
Το 1951 είχε παντρευτεί την κυπριακής καταγωγής σύζυγό του Χρυσούλα που για κοντά 70 χρόνια είναι δίπλα του, το στήριγμά του και η σύμβουλός του. Χρόνια γεμάτα έγνοιες, δυσκολίες αλλά και γεμάτα ευτυχία και χαρά, αφού το 1954 απέκτησαν και το πρώτο τους κοριτσάκι, την Καλλιόπη τους.

Μετά από πέντε χρόνια συζυγικής ζωής στο Λονδίνο, αποφάσισαν με τη σύζυγό του να ακολουθήσουν το δρόμο του μετανάστη για δεύτερη φορά. Έτσι το 1956 μαζί με τη σύζυγό του Χρυσούλα και το μικρό κοριτσάκι, το πρωτότοκο παιδί τους, μεταναστεύουν στην Αθήνα του Νότου, όπως αποκαλούσε την Αδελαΐδα ο φιλέλληνας πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας Ντον Ντάσταν.
Εδώ στην Αδελαΐδα, τα δύσκολα εκείνα χρόνια, αρχίζει και η μεταναστευτική του πορεία για εγκατάσταση κι επιβίωση στη νέα τους πατρίδα. Λόγω των προσόντων του ο Χατζηκακού βρήκε εύκολα δουλειά στην General Motor Holden ως designer draftsman, απ’ όπου, ως Senior Project Engineer αφυπηρέτησε το 1982.

Παράλληλα, χρειάστηκε ν’ απασχοληθεί και με κάτι επιπρόσθετο, για να καλυτερεύσει τις συνθήκες επιβίωσης της οικογένειάς του, που στο διάστημα αυτό, το 1957, ήρθε στον κόσμο ο Ντίνος, το δεύτερο παιδί τους. Έτσι πήρε άδεια οικοδόμησης διαμερισμάτων, κάτι που με την πείρα που είχε αποχτήσει, βοήθησε, όχι μόνο τον ίδιο ν’ αποκτήσει κάποια περιουσία, αλλά και την Κυπριακή Κοινότητα στην αγορά, επί προεδρίας Χρίστου Ιωάννου, του νέου οικήματος της Κυπριακής Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας, στο Welland.

Παρ’ όλη τη σκληρή δουλειά και τις πολλαπλές ασχολίες του, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του είχαν αναμιχθεί στα κοινά και σε κοινωφελείς οργανισμούς, όπως ήταν οι Lions Club of Adelaide – Hellenic και το Φεστιβάλ «Γλέντι», που ήταν δημιούργημα του Lions Club. Ας σημειωθεί ότι όλα τα κέρδη από το Φεστιβάλ «Γλέντι», απ’ ό,τι γνωρίζει ο Χατζηκακού, διανέμονταν σε διάφορους οργανισμούς. Ένας απ’ αυτούς που βοηθήθηκε οικονομικά, όταν βρισκόταν ακόμα στα σπάργανά του, ήταν και το υπό ίδρυση πρώτο Ελληνικό Γηροκομείο της πόλης μας στο Ridleyton. Σύμφωνα με τον Χατζηκακού, που είχε παίξει πρωτεύοντα ρόλο, «σε τρεις δόσεις είχαν προσφερθεί στο Γηροκομείο αυτό $29,000.00», ένα σεβαστό ποσό για τα δεδομένα της εποχής εκείνης.
Θα πρέπει επίσης να τονισθεί ότι ο Χατζηκακού για πέντε χρόνια ήταν μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Γλέντι και μάλιστα τα δυο τελευταία χρόνια της υπηρεσίας του (1981-1983) ως Πρόεδρος. Ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής ήταν υπεύθυνος για τις υπηρεσίες, τον ηλεκτρισμό, το νερό, την καθαριότητα και τις πρώτες βοήθειες.

Επίσης, ο Χατζηκακού, ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ «Γλέντι», είχε παίξει σπουδαίο ρόλο ώστε η Κυπριακή Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας και η εδώ κυπριακή ομάδα ποδοσφαίρου Ομόνοια να έχουν το δικό τους περίπτερο στο Φεστιβάλ, κι έτσι να βελτιωθούν τα οικονομικά τους.
Ο Χατζηκακού, ως ένας από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης «ελληνικού γηροκομείου στην πόλη μας», θυμάται ότι στο αρχικό στάδιο συμμετείχαν οι Νίκος Μάνος, Γιάννης Κιοσόγλου, Χριστοφίδης, Πολίτης και Χατζηκακού. Θυμάται επίσης ότι λίγο αργότερα είχαν αποχωρήσει οι Κιοσόγλου και Πολίτης κι ότι για την αγορά των πρώτων τεσσάρων στρεμμάτων (acres) γης είχαν κλείσει συμφωνία αξίας $250,000. Το 1985-1986 είχαν υπογραφεί οι συμφωνίες για την ίδρυση του γηροκομείου κι εγκριθεί τα σχέδια από την κυβέρνηση. Έτσι το 1987 κτίζεται το πρώτο στάδιο του Ελληνικού Γηροκομείου για ν’ ακολουθήσει το δεύτερο στάδιο το 1990. Ο Νεοκλής Χατζηκακού είχε υπηρετήσει για τέσσερα χρόνια ως γραμματέας της Οργανωτικής Επιτροπής και άλλα 15 χρόνια ως Πρόεδρος του Ελληνικού Γηροκομείου.
Ας σημειωθεί ότι εδώ στη Νότια Αυστραλία, χαίρει ιδιαίτερης αγάπης κι εκτίμησης και είναι γνωστός με το όνομα Νεοκλής Χατζηκακού στον ελληνισμό και Neoklis Hodge στην ευρύτερη νοτιοαυστραλιανή κοινωνία.

Τα προσόντα, οι γνώσεις, οι δραστηριότητες και οι γνωριμίες του, δεν ήταν δυνατόν να μείνουν απαρατήρητα και να μην αναγνωριστούν από την Κυπριακή παροικία. Έτσι το 1982 προσεγγίστηκε από συμπατριώτες του, που του είχαν ζητήσει να αναμιχθεί πιο ενεργά στην Κυπριακή Κοινότητα. Χωρίς ενδοιασμούς αποδέχτηκε την πρόσκληση, υπέβαλε υποψηφιότητα και τα εκλεγέντα μέλη τον είχαν προτείνει για την προεδρία της Κυπριακής Κοινότητας, θέση στην οποία είχε παραμείνει για δυο θητείες, δηλαδή τέσσερα χρόνια.
Η προσφορά του ήταν αξιόλογη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Κυπριακή Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας, που τότε στεγαζόταν στο Carrington Street, στην Αδελαΐδα, χρωστούσε ένα αξιοσέβαστο ποσόν και η προσέλευση του κόσμου στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας δεν ήταν και η καλύτερη. Η θητεία του Χατζηκακού συνέβαλε στην ελάφρυνση του χρέους της Κυπριακής Κοινότητας, που «από $43,000 κατέβηκε στις $2,000», στη διοργάνωση «κυπριακών βραδιών» κάθε Σάββατο και «μπίγκο» την Κυριακή το απόγευμα. Έτσι συνέβαλε στην επιστροφή του κόσμου στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας. Επίσης, εκσυγχρονίστηκε το Καταστατικό.

Από την επίσκεψη του επίσης πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γ. Βασιλείου. Φώτο: Supplied
Ο Χατζηκακού μπορεί στη συνέχεια ν’ αποχώρησε από το Συμβούλιο της Κυπριακής Κοινότητας, αλλά όχι και από τα κοινά. Όπως ο ίδιος θυμάται, το 1986 η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ) Νότιας Αυστραλίας είχε αποδυναμωθεί τόσο πολύ, που κινδύνευε να διαλυθεί. Ανέλαβε τότε τη διαχείρηση της ΣΕΚΑ και με άτομα που ενδιαφέρονταν είχε ζητήσει να δει τον τότε βοηθό επίσκοπο Αριανζού Ιωσήφ, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, για να ζητήσει τη βοήθεια της Εκκλησίας. Κάτι που είχε γίνει αποδεκτό κι έτσι άρχισε η ευρύτερη συμμετοχή του κόσμου στις εκδηλώσεις της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ). Ας σημειωθεί ότι ο Χατζηκακού για μια πενταετία (2004-2009) υπήρξε πρόεδρος της ΣΕΚΑ. Τότε που, μετά τη θεία λειτουργία και τα μνημόσυνα των πεσόντων που διοργάνωνε η ΣΕΚΑ με τη συμβολή του Διοικητικού Συμβουλίου της Κυπριακής Κοινότητας και των υποεπιτροπών της (Συλλόγου Κυριών και Πολιτιστικού Ομίλου) γινόταν κατάθεση στο Μνημείο Πολέμου κι ακολουθούσε καλλιτεχνικό πρόγραμμα στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας.

Συνέχισε να είναι μέλος του Διοικητικού Συβουλίου της ΣΕΚΑ και στα μετέπειτα χρόνια, και όπως ο ίδιος θυμάται κατά την περίοδο της προεδρίας της ΣΕΚΑ από τον αείμνηστο Νίκο Κάνζη και της Κυπριακής Κοινότητας από τον Δρα Παύλο Τουμάζου είχαν γίνει, με δική του εισήγηση, προσπάθειες για να εξευρεθεί νέο οίκημα για την Κυπριακή Κοινότητα.
Πολύ αργότερα, επί προεδρίας Χρήστου Ιωάννου (2008-2016), όταν είχαν γίνει προσπάθειες για την απόκτηση του σημερινού οικήματος στο Barrpowell Street, στο Welland, συνέβαλε στην αγορά και ο Νεοκλής Χατζηκακού, με τις γνώσεις και την πείρα του.
Η πολύχρονη ανάμειξη του Νεοκλή Χατζηκακού στα κοινά, η π

ροσφορά και οι υπηρεσίες του όχι μόνο στην Κυπριακή και την Ελληνική παροικία, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία και, ιδιαίτερα, η συμβολή του στο Γηροκομείο Ridleyton, που σήμερα ανήκει στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Νότιας Αυστραλίας, αναγνωρίστηκαν γι’ αυτό και τιμήθηκε με το “The Order of Australia Medal”.