Στο ελληνικό αλφάβητο το γάμμα Γ είναι το τρίτο μας γράμμα.΄Αλφα, Βήτα, Γάμμα. Σύμφωνα με το φωνολογικό σύστημα της αρχαίας μας γλώσσας, το γράμμα γάμμα Γ προφερόταν ως γκ. Κατά την περίοδο της αλεξανδρινής Κοινής άρχισε να δηλώνει το φθόγγο – γ – όπως τον λέμε σήμερα. Στη γραμμική γραφή Β΄ το γράμμα γ δήλωνε και τους τρεις φθόγγους κ,γ,χ. Στο καταχρηστικώς λεγόμενο λατινικό αλφάβητο, με κάποια καμπύλωση του Γ δημιουργήθηκε το C για να δηλώσει το φθόγγο – κ – και με μία νέα και παραπλήσια επινόηση δημιουργήθηκε και το γράμμα G με προφορά γκ. Το γράμμα Κ οι Λατίνοι το κατήργησαν γιατί κράτησαν το άλλο ελληνικό πρώιμο Q που λεγόταν κόππα, το οποίο προφερόταν ως Κ. Τότε η λέξη κόρη γραφόταν ως Qόρη.

Το γάμμα ως λέξη μάς έχει παραδοθεί από την αρχαιότητα με δύο μμ και αυτή είναι η κανονική του ορθογραφία. Η σχολική Γραμματική όμως το έχει απλοποιήσει με ένα μ ως γάμα. Αυτό όμως μάς δημιουργεί την προστακτική του ίδιου ρήματος και είναι προβληματική η χρήση του.
Φρονώ πως δεν είναι κακό να διατηρήσουμε το διπλό μμ στο γάμμα.

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ επίσης, πως στο πρώιμο ελληνικό αλφάβητο, το έκτο γράμμα ήταν το δίγαμμα ( δύο γάμμα μαζί ) και γραφόταν ως F όπου φαίνεται καθαρά το ένα γάμμα πάνω στο άλλο. Προφερόταν όπως το σημερινό μας – β – ως φωνήεν =, αλλά και ως σύμφωνο, σαν το σημερινό αγγλικό W. Το έργο γραφόταν Fέργο και από εδώ έγινε στα Αγγλικά η λέξη Work. Το δίγαμμα σιγήθηκε στα Ελληνικά, αλλά επειδή ήταν και ο αριθμός 6, αυτός δηλώθηκε με το στίγμα – ς – και στην αρίθμηση αντικαταστάθηκε με το στ΄. Λέμε και σήμερα ΣΤ΄ Δημοτικού.

Μία άλλη σημαντική παρατήρηση: Φαίνεται πως στα Λατινικά το δίγαμμα F προφερόταν ελαφρώς ως φ και για το λόγο τούτο το ελληνικό Φ αποδόθηκε στα Λατινικά με το συνδιασμό PH = f = φ. ΄Ολες οι λέξεις στην Αγγλική που γράφονται με PH – και είναι χιλιάδες – είναι ΟΛΕΣ παρμένες από την ελληνική γλώσσα!

ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ

Ο άνθρωπος βγήκε από τη νηπιακή του ηλικία όταν συνέλαβε μία ιδέα και για να την κάνει κτήμα του της έδωσε ένα όνομα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι λέξεις, ένας συμβολικός χώρος – ένας ναός – όπου κατοικούν όλες οι ιδέες ντυμένες με τον ήχο τους. Σε αυτόν τον ήχο οι ΄Ελληνες δώσανε διάφορα σύμβολα, τα γράμματα. Μερικά από αυτά απέκτησαν μεγάλη φωνή : Α, Ε. Ι, Ο, ΟΥ και ονομάστηκαν Φωνήεντα. Καταπληκτική ελληνική εφεύρεση.΄Ολοι οι άλλοι φθόγγοι που απέκτησαν διάφορα σύμβολα όπως Β, Γ, Δ, Ζ, Θ, Κ, Λ, Μ, Ν, Ξ, Π, Ρ, Σ, Τ, Φ, Χ, Ψ, είχαν περιορισμένη φωνή. Εδώ έρχεται παντοδύναμη μία άκρως και πρωτοπορειακή – σε παγκόσμιο επίπεδο – μία νεότερη ελληνική εφεύρεση. Δίπλα από αυτούς τους φθόγγους βάλανε ένα από τα φωνήεντα και έτσι έγινε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΛΛΑΒΗ. Συλλαβή θα πει παίρνω και βάζω δύο φθόγγους (δύο ήχους) μαζί. Για αυτό ονομάστηκαν και σύμφωνα = έχουν φωνή μόνο εάν είναι μαζί (συν). Έτσι έγιναν οι συλλαβές Βα, Γε, Δι, Ζο, Θου και όλοι οι άλλοι συνδιασμοί.΄Ετσι οι ΄Ελληνες – πρώτοι στον κόσμο – ό,τι έλεγαν μπορούσαν να το γράψουν κάτω και να το απαθανατίσουν. Η επινόηση αυτή – αν και πολύ απλή – δυστυχώς δεν αναγνωρίζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος στην εξύψωση του ανθρώπινου γένους και στη δημιουργία του λειτουργικού αλφαβήτου το οποίο είναι η βάση της ανθρώπινης προόδου. Εάν κάποιος διαφωνεί με αυτό, σημαίνει πως δεν το έχει καλοσκεφτεί το θέμα, γιατί η σύλληψη της συλλαβής ήταν η γέφυρα από όπου πέρασε η σκέψη και απαθανατίστηκε στις λέξεις που γραμμένες έγιναν κτήμα όλων με όλες τις ιδέες που είχαν μέσα τους.

Τα γράμματα και οι φθόγγοι βαλμένοι σε συλλαβές και γραμμένοι έγιναν το περίβλημα, σαν το τσόφλι σε ένα καρύδι, σαν τη φλούδα του καρπού, που προστάτεψαν τις ιδέες, όπως φυλάγεται η ψίχα του καρυδιού, και είναι αυτή που διαιωνίζει το γένος.΄Ετσι οι λέξεις διαωνίζουν τις ιδέες, γιατί αλλιώς όλα πετούν και φεύγουν χωρίς τις γραμμένες λέξεις. Είναι όπως όταν φυτέψεις ένα καρύδι, το τσόφλι σαπίζει αλλά η ψίχα γεννάει τη νέα καρυδιά. Έτσι και οι λέξεις είναι σπουδέες, αλλά οι ιδέες είναι σπουδαιότερες, γιατί αυτές είναι αθάνατες για το ανθρώπινο γένος.

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ

Με βάση το Γ ας πάρουμε μόνο μερικές λέξεις που τις απαθανάτισε στην αγγλική γλώσσα. ΄Ολοι σας μπορείτε να δείτε καθαρά πώς οι παρακάτω λέξεις μπήκαν στα Αγγλικά.
Από το γιγνώσκω ( = γνωρίζω ) και το ισχυρό του θέμα Γνω-, γεννήθηκε το αγγλικό ρήμα I know, μία λέξη ολκής όπου η δύναμη του γάμμα ως K είναι ανατικατάστατη, γιατί αν βγάλουμε το Κ η γνώση πέφτει στην άβυσσο. Δεν γίνεται, το Γ – εδώ ως Κ – είναι η γέφυρα από όπου περνάει η γνώση.΄Ετσι αργότερα η Διάγνωσις στα Αγγλικά έγινε Diagnosis και το γάμμα πολλαπλασίασε τη γέννα του και Diagnostics έγινε μία ολόκληρη επιστήμη όλων των ασθενειών του κόσμου.
Το ελληνικό γόνυ (το γόνατο) στα Αγγλικά ορθογραφήθηκε ως Knee (προφέρεται νι). Η Αγγλική κλίνει το γόνυ και εκφράζει το βαθύ σεβασμό της προς την ελληνική γλώσσα που της έδωσε κίνηση στο… γόνυ της.

Από το γένος έγινε η παράξενη λέξη Knight η οποία προφέρεται νάιτ, όπως η νύχτα και σημαίνει ο ιππότης. Ο βασιλιάς με το σπαθί του έφερνε τους άξιους ιππότες μέσα στο βασιλικό γένος, αλλά η ελληνική γλώσσα – με τη δύναμη του γάμμα – τους έδινε το αξίωμα.
Επίσης από το γένος βγήκε και η λέξη Kind = ευγενής, από καλό γένος. Πολύ ευγενικό το ελληνικό γάμμα.
΄Οταν υπογράφετε μία διαθήκη, σάς ρωτούν για τον Next of Kin = Ο επόμενος στο γένος. Kin είναι ο πλησιέστερος στο γένος συγγενής. Σταματώ εδώ γιατί ήδη σας κούρασα πολύ.

ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ

Από όλα τα ανωτέρω συνάγεται αβίαστα πως ο Ελληνισμός δεν έδωσε μόνο λέξεις σε όλο τον κόσμο, αλλά με αυτές περισσότερο έδωσε ΙΔΕΕΣ πάνω στις οποίες κτίστηκε ό,τι σήμερα ονομάζουμε Πολιτισμό. Είναι να μην εκτιμάς και να σέβεσαι μία τέτοια προσφορά;