Για τον πατέρα Λεωνίδα, ιερέα του ιερού ναού της Υπαπαντής στο Coburg, η λειτουργία αρχίζει έξω από την εκκλησία, όταν η Ορθοδοξία καλείται να δοκιμαστεί στο δρόμο, εκεί όπου φτάνει μόνο η ειλικρινής και ανιδιοτελής αγάπη προς τον πλησίον, έτσι ακριβώς όπως τη δίδαξε ο Ιησούς με το παράδειγμά Του.
Μέσα σε μια δεκαετία, τα όρια της Ενορίας ευθύνης του πατρός Λεωνίδα διευρύνθηκαν τόσο πολύ, που χωρούν πλέον καθέναν που έχει ανάγκη, πνευματική ή/και υλική, ανεξαρτήτως δόγματος, χρώματος, καταγωγής και κοινωνικής θέσης.
Γιατί ο «άρτος ημών ο επιούσιος» προορίζεται και είναι αρκετός για όλους, όπως αποδεικνύει περίτρανα ο φιλάνθρωπος ιερέας.
«Στην Υπαπαντή του Coburg υπάρχουν πλούσιοι αλλά και φτωχοί. Καθημερινά έρχονται στο γραφείο μου άνθρωποι που θέλουν να εξομολογηθούν, άλλοι που θέλουν να ακούσουν έναν λόγο ή μια συμβουλή για να βοηθηθούν πνευματικά ή ψυχολογικά, αλλά και μερικοί που έρχονται από το δρόμο και λένε: ‘πάτερ, πεινάω’ ή ‘πάτερ είμαι ναρκομανής και τα έχασα όλα’ ή ‘πήγα και τα έπαιξα όλα’ ή ‘οι γονείς μου με έδιωξαν από το σπίτι’ ή ‘με βίασε ο θείος μου κι έφυγα από το σπίτι’, είναι τόσες ιστορίες» λέει ο πατήρ Λεωνίδας, που είναι εκεί για όλους, όποιο φορτίο κι αν κουβαλούν.
«Δεν έκρινα, ούτε θα κρίνω ποτέ κανέναν που περνά την πόρτα του γραφείου μου ή της εκκλησίας» λέει.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ
Το φιλανθρωπικό έργο του ξεκίνησε με έναν πολύ φυσικό τρόπο. Θέλοντας να απαλύνει, όσο μπορούσε, τη δυστυχία και την ανέχεια των ανθρώπων που γνώρισε κατά τα τελευταία πέντε χρόνια που είναι εξομολόγος, τους έδινε φαγητό, κάρτες για ψώνια ή και χρήματα από το υστέρημά του.
«Έκανα κι εγώ ό,τι κάνουν όλοι οι ιερείς» λέει με μετριοπάθεια.
Έτσι, χωρίς να το καταλάβει, έγινε παράδειγμα προς μίμηση για τα «πνευματικά παιδιά» του που άρχισαν σιγά–σιγά να τον συνδράμουν στις προσπάθειές του να ανακουφίσει όσους είχαν ανάγκη, προσφέροντας τρόφιμα ή χρήματα.
Ακόμη και η εξιλέωση των «αμαρτιών» για κάποιους γινόταν μέσω της προσφοράς στον ιερό αυτό σκοπό, λέει χαριτολογώντας ο πατήρ Λεωνίδας.
«Μετά μπήκε και η Φιλόπτωχος και αρχίσαμε να το κάνουμε πιο οργανωμένα. Ετοιμάζαμε πακέτα με απαραίτητα και έρχονταν όσοι είχαν ανάγκη και τα έπαιρναν. Διοργανώναμε “pantry days”, ελεύθερα προς όλο τον κόσμο που είχε ανάγκη, Έλληνες και μη».
Σήμερα, η δράση αυτή έχει μεγαλώσει αρκετά και με τη συνδρομή 60 εθελοντών οι μέρες στο Coburg έχουν χρώμα αγάπης και αλληλεγγύης.
«Κάθε Τρίτη προσφέρουμε πρωινό και κάθε Πέμπτη βράδυ δείπνο. Προσωρινά, λόγω COVID, τα δίνουμε στο χέρι αλλά κανονικά –και ελπίζουμε πάλι σύντομα– οι άνθρωποι έρχονταν στην αίθουσα της εκκλησίας ή και σε άλλες γειτονικές αίθουσες που νοικιάζαμε» εξηγεί ο πατήρ Λεωνίδας.
«Για μένα είναι σημαντικό, όχι μόνο να προσφέρουμε φαγητό, αλλά και έναν φιλόξενο χώρο όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να νιώσουν τη ζεστασιά και την ασφάλεια και αυτό που για κάποιους είναι πολυτέλεια, όπως το να δειπνήσουν σαν κύριοι και κυρίες σε ένα τραπέζι στρωμένο με τραπεζομάντηλο με πιάτα και μαχαιροπίρουνα».
Τις υπόλοιπες ημέρες, οι εθελοντές κάνουν διανομές σε αστέγους και σε σπίτια. «Εξυπηρετούμε ηλικιωμένους που ζουν μόνοι, αρρώστους και αναπήρους».
Κι ενώ όλα τα αντίστοιχα προγράμματα των εκκλησιών των άλλων δογμάτων προσφέρουν μόνο πρωινό ή μεσημεριανό, ο πατήρ Λεωνίδας επέλεξε το δείπνο – και όχι τυχαία.
«Όταν ο ήλιος πέφτει, η εικόνα των ανθρώπων αλλάζει. Οι περισσότεροι κυριευμένοι από τον προσωπικό τους ‘δαίμονα’, είτε αυτός λέγεται ναρκωτικά είτε αλκοόλ είτε άλλες ουσίες, μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι.
Καθώς σε ολόκληρη την περιοχή του Δήμου Moreland δεν υπήρχε κανένα πρόγραμμα παροχής δείπνου, είπα ‘αυτό είναι για τους Ορθοδόξους’», λέει κι εξηγεί ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μας και την αμαρτία μας».
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «THE DAILY BREAD»
Το πρόγραμμα «The Daily Bread» («Ο Επιούσιος»), που ξεκίνησε πέρυσι, είναι ένα τριετές πρόγραμμα, επίσημα αναγνωρισμένο από την κυβέρνηση, και λειτουργεί σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Πρόνοιας της Αρχιεπισκοπής στο Northcote (Northcote Welfare Centre), ένα όνειρο ζωής για τον δραστήριο ιερέα που, όπως λέει, «έγινε πραγματικότητα από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και με την αρωγή του Αρχιερατικού Επιτρόπου του Northcote, πατρός Ευμενίου».
Για τον πατέρα Λεωνίδα είναι πολύ σημαντικό ότι οι δράσεις της Ενορίας του αναγνωρίζονται, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και τις εκκλησίες άλλων δογμάτων. «Ακόμη και ο ‘Στρατός Σωτηρίας’ (Salvation Army) στέλνει κόσμο στην Υπαπαντή κι αυτό λέει κάτι» σχολιάζει.
Αυτή τη στιγμή το πρόγραμμα διαθέτει γιατρούς, ψυχολόγους ακόμα και προσωπικό ασφαλείας, ενώ στο μέλλον αναμένεται να δημιουργηθεί και κέντρο αποτοξίνωσης.
Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στην ομαδική δουλειά και την καλή συνεργασία με το Κέντρο Πρόνοιας Northcote. «Υπάρχει καταμερισμός δράσεων, έτσι ώστε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί» εξηγεί ο πατήρ Λεωνίδας.
«Το πρόγραμμα υπό τη σκέπη της Αρχιεπισκοπής, έχει ξεπεράσει τα όρια του Coburg. Απευθύνεται στο St Albans και στο Thomastown, ενώ παράλληλα έχουμε βοήθεια από αρκετές Ενορίες και αδελφούς κληρικούς που μας στηρίζουν» λέει κι εύχεται σε σύντομο χρονικό διάστημα να εξαπλωθεί σε όλες τις περιοχές της Μελβούρνης όπου υπάρχει ανάγκη.
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Το πάθος του πατέρα Λεωνίδα για προσφορά στον συνάνθρωπο, είναι τέτοιο που ακόμη και την περίοδο του σκληρού lockdown δεν έπαψε να βρίσκεται δίπλα σε όσους είχαν ανάγκη.
«Είχα άδεια από τέσσερα Δημοτικά Συμβούλια για να μπορώ να μετακινούμαι εντός των ορίων των Δήμων τους. Από 60 εθελοντές είχαμε μείνει μόνο πέντε. Μας έπαιρνε περισσότερο χρόνο και κόπο να κάνουμε το ίδιο έργο, σπάσαμε τις πλάτες μας, αλλά καταφέραμε να είμαστε εκεί για όλους» περιγράφει ο πατήρ Λεωνίδας, που θεωρεί τους ανθρώπους που βοηθά μέρος της οικογένειάς του «κι ας μην είναι Ορθόδοξοι».
Ο ίδιος, όπως λέει στον «Νέο Κόσμο» δεν ενδιαφέρεται να προσηλυτίσει κανέναν καθώς η προσφορά δεν έχει αντάλλαγμα, αν και τέσσερις από αυτούς αποφάσισαν να βαπτιστούν ορθόδοξοι χριστιανοί. «Ο ρόλος του χριστιανού είναι να δείξει αγάπη, όπως μας δίδαξε ο Χριστός» λέει.
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Για τον πατέρα Λεωνίδα δικαίωμα στην επόμενη ζωή έχουν όλοι, αδιακρίτως. «Ο Χριστός δεν λέει ότι επειδή ήσουν ορθόδοξος ή χριστιανός θα πας στον Παράδεισο», τολμά να πει κι ας «σκανδαλιστούν μερικοί, αυτή είναι η αλήθεια» συμπληρώνει.
Γι’ αυτό και όπως εξηγεί το κομμάτι που διαβάζει πάντα στους εθελοντές είναι το Κεφάλαιο 25 από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, το οποίο αναφέρεται στην Ημέρα της Κρίσης και λέει:
«[…] Έτσι θα σας κρίνω: επειδή πείνασα και μου δώσατε να φάω. Δίψασα και μου δώσατε να πιώ. Ξένος ήμουν και με φιλοξενήσατε.
Γυμνός ήμουν και με ντύσατε. Ασθένησα και με επισκεφθήκατε. Σε φυλακή ήμουν και ήρθατε σε μένα. Τότε, οι δίκαιοι θα του απαντήσουν, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε; Ή να διψάς και σου δώσαμε να πιείς; Και πότε σε είδαμε ξένο, και σε φιλοξενήσαμε; Ή γυμνό και σε ντύσαμε;
Και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή, και ήρθαμε σε σένα; Και απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα».
«Ως ορθόδοξοι, κατέχουμε την αλήθεια. Ωραία, αν κατέχουμε την αλήθεια, πρέπει να πράξουμε την αλήθεια. Η Ορθοδοξία πάει χέρι–χέρι με την ορθοπραξία» λέει με πάθος ο πατήρ Λεωνίδας.