Στο προηγούμενο σύντομο δοκίμιο της Στήλης με τίτλο «Η ελληνική σκέψη» σημείωνα πως «Η ελληνική επίδραση δεν περιορίζεται μόνο στο λεξιλόγιο. Οι ξένες γλώσσες μιμήθηκαν και τις ελληνικές σημειολογικές έννοιες και είναι αυτές που ανύψωσαν τις γλώσσες τους». Η πρώτη ξένη γλώσσα που γονιμοποιήθηκε πλουσιοπάροχα με λέξεις και με έννοιες από τα Ελληνικά ήταν η λατινική γλώσσα.

 Οι Λατίνοι ήταν αγροτικός λαός που ζούσε στο Λάτιο της Βόρειας Ιταλίας. Όλη η γλώσσα τους ήταν φτωχή με λίγες μόνο χιλιάδες λέξεις. Επιτέθηκαν και σκλάβωσαν την Ετρουρία, αλλά από τους Ετρούσκους εκπολιτίστηκαν. Πήραν από αυτούς το ελληνικό αλφάβητο το οποίο είχαν υιοθετήσει από τους Έλληνες γύρω στο 750 π.Χ. (Σημείωση: Άκρως καταχρηστικά το λέμε σήμερα Λατινικό αλφάβητο. Από πού ως πού; Το βρήκαν στα βουνά του Λατίου ή μήπως στα χωράφια που όργωναν; Το ίδιο αλφάβητο πήραν όλοι οι Ευρωπαίοι και ο καλύτερος χαρακτηρισμός θα ήταν να το λέγαμε «Ευρωπαϊκό ελληνογενές αλφάβητο»). Αργότερα, οι Λατίνοι συμμάχησαν με τους Ρωμαίους και έχοντας ως βάση το ελληνικό αλφάβητο δημιούργησαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

 Η επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας έγινε η λατινική στην οποία πολιτογραφήθηκαν χιλιάδες ελληνικές λέξεις, φέρνοντας μαζί τους και την ελληνική σκέψη. Μπήκαν στο δικό τους κλιτικό σύστημα και έγιναν αγνώριστες. Επίσης, έπρεπε να εφεύρουν και νέες λέξεις, αλλά και λέξεις για τις νέες έννοιες και ιδέες που μπήκαν από την ελληνική γλώσσα. Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο, ο αθάνατος ελληνικός γλωσσικός σπόρος γονιμοποιεί σήμερα την αγγλική γλώσσα και βλαστάνει η νέα ελληνική σκέψη μέσα της.

ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ = DISCIPLINE

 Η λέξη πειθαρχία -η υποταγή στους ανώτερους ή σε διάφορες Αρχές, υπακοή στις διαταγές ή στους νόμους- δεν ήταν βέβαια από τις πρώτες που έκαναν οι αρχαίοι μας. Το πνευματικό επίπεδο πρέπει να ανεβεί ψηλά για να μπορείς να σκέφτεσαι για πειθαρχία. Με την πάροδο του ανθρώπινου χρόνου δημιουργήθηκε το ρήμα μας πείθω που σημαίνει καταπείθω, κάνω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου. Έχουμε από αυτό πάμπολλα παράγωγα με δύο θέματα: Το πειθ- με ετεροίωση έγινε ποιθ- και με μετάπτωση έγινε πιθ-. Έτσι ιδού μερικά παράγωγα: πειθώ, πιθανός, το δυναμικό ρήμα πιστεύω, πίστη, πιστός, άπιστος, ευπειθής, απειθής, πειστικός, πειθήνιος, πεποίθηση, πείσμα, πεισμονή και πολλές άλλες.

 Από εδώ και το όνομα του τύραννου Πεισίστρατου που καλλώπισε την Αθήνα και μάς έσωσε σε γραπτή μορφή τα ομηρικά έπη, αλλά και η Πειθώ, η προσωποποιημένη θεά της πειστικότητας και με μικρό π η πειθώ = η ικανότητα του να πείσεις κάποιον, η πειστική ευγλωττία. Η θεά Πειθώ υπάρχει γραμμένη στον Ησίοδο τον 8ο π.Χ αιώνα και μαζί της ήρθαν και όλες οι θρησκείες, γιατί χωρίς γλώσσα θρησκεία δεν υπάρχει! (Το έχετε σκεφτεί αυτό ποτέ σας; Γιατί τα πουλιά και γενικά όλα τα ζώα δεν την έχουν;) Από την πειθώ έγινε το λατινικό fides από όπου γεννήθηκε το federal και faith και faithfull = πλήρης πίστεως και στα αγγλικά φτούρησαν οι λέξεις fidelity, infidel, affidavit, confide, defy και πολλές άλλες.

 Η λέξη πειθαρχία στη λατινική γλώσσα δεν υπήρχε. Έπρεπε όμως να εφευρεθεί γιατί η ελληνική γλώσσα μιλούσε για πειθαρχία και η έννοια της πειθαρχίας χρειάζεται. Χωρίς πειθαρχία πολλά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν, ούτε κράτος δεν μπορεί να υπάρχει. Αυτός που σε διδάσκει να υποτάσσεσαι στους ανώτερους λογικά ή να έχεις υποταγή στους νόμους, είναι ο διδάσκαλος. Το ρήμα είναι διδάσκω. Οι Λατίνοι τα δύο δ τα συγχώνευσαν σε ένα και το ρήμα τους έγινε disco = διδάσκω. (Ο δίσκος όμως παρέμεινε ως discus). Οι χρόνοι του disco έγιναν discere, didici (όλα από το διδάσκω). Τα λατινικά λεξικά λένε: From Greek Διδάσκω. Από εδώ -όπως στα Ελληνικά- έχουμε παράγωγα και στα Λατινικά έχουμε το ίδιο. Ο μαθητής έγινε discipulus και η μαθήτρια discipula. Από εδώ και τη διδασκαλία έγινε η λατινική πειθαρχία ως disciplina. Τα αγγλικά λεξικά λένε: instruction, teaching. Εδώ φαίνεται καθαρά η ελληνική επιρροή όχι μόνο ως λέξη, αλλά περισσότερο ως σκέψη και ιδέα, που φυσικά σημαίνει: επιστήμη, μάθηση, οδηγία, διδασκαλία.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ

Η πειθαρχία μπήκε στα Αγγλικά -επειδή δεν υπήρχε τέτοια έννοια- ως discipline – (με αγγλική προφορά ντίσιπλιν) και καρποφόρησε θαυμάσια. Η discipline έχει πάρα πολλές σημασίες: 1) control over people, 2) a system of rules, 3) the behaviour to rules, 4) mental, moral or physical training, 5) instructions of learning, 6) punishment, 7) bring under control και πολλές άλλες, όπως και το disciple που στην Αγγλική είναι ο μαθητής.

Το διδάσκω που έγινε disco και didici επανέφερε το didactic που φυσικά είναι ο διδακτικός Τα επίθετα έγιναν disciplinable, disciplinal,αλλά και άλλες λέξεις όπως docile που σημαίνει πειθήνιος. Από εδώ γεννήθηκαν όλοι οι διδάσκοντες και οι διδάκτορες και πήραν το όνομα γοήτρου DOCTOR από το ταπεινό μας ρήμα διδάσκω που και εμείς σήμερα το κόψαμε λίγο και κάναμε το ΔΑΣΚΑΛΟ.

Επίσης, το δόγμα –και αυτό από εδώ– έγινε doctrine και το έγγραφο έγινε document = ντοκουμέντο. Ας αναφέρουμε εδώ πως το ανώτερο εκπαιδευτικό δίπλωμα το ονομάσαμε PhD = Doctor of Philosophy = μαθητής της Φιλοσοφίας και γύρισε πίσω σε μας ως Ντόκτωρ= Διδάκτωρ και Δόκτορας και Δόκτωρ.

ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ

 Από ό,τι διαβάσατε παραπάνω ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΤΙΠΟΤΕ! Βεβαιωθείτε μόνοι σας για την αλήθεια. Φαίνονται όλα αυτά ότι είναι όντως Ελληνικά; Οι Ινδοευρωπαίοι όμως λένε πως όλα αυτά προέρχονται όχι από τα Ελληνικά, αλλά από τους ινδοευρωπαίους. Αυτοί είναι οι γλωσσικοί εξουσιαστές. Αυτοί υποβιβάζουν το γόητρο και το θεμελιακό χαρακτήρα της ελληνικής γλώσσας η οποία με το κύρος της, με το λεξιλόγιό της, με τις σημασιολογικές της έννοιες και ιδέες, αλλά και με το ασύλληπτης αξίας, το συλλαβικό της αλφάβητο, θεμελίωσε τη δυτική σκέψη και πολιτισμό.

Έτσι συμφωνούμε με τον αφορισμό πως: «Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας». (Αλβέρτος Αϊνστάιν 1879–1955).