Στα 67 του χρόνια, ο Αντριου Λιβέρης έχει μια πλούσια καριέρα στην αμερικανική επιχειρηματική σκηνή, έχοντας διατελέσει, μεταξύ άλλων, πρόεδρος της Dow Chemicals, ενός από τους μεγαλύτερους ομίλους χημικών στον κόσμο. Γιος μεταναστών στην Αυστραλία από το Καστελλόριζο, ο Λιβέρης ίδρυσε μαζί με άλλους ομογενείς στις ΗΠΑ το 2012 το The Hellenic Initiative, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με σκοπό τη στήριξη της Ελλάδας με πολλούς τρόπους, στον οποίο σήμερα είναι πρόεδρος.

Τώρα ο πρόεδρος της Καστελλοριζιακής Αδελφότητας της Βικτώριας  (Kastellorizian Association of Victoria), Nik Spartels,  ανακοίνωσε ότι ο Αντριου Λιβέρης ανακηρύχθηκε «Καστελλορίζιος της Χρονιάς».

¨Όπως εξήγησε ο κ. Spartels το επιχειρηματικό προφίλ του κ.  Λιβέρη, ομογενή κροίσου με σημαντική παρουσία στον ενεργειακό τομέα και διασυνδέσεις με Αμερικανούς προέδρους, φέρεται να τον ανέδειξε  και περιζήτητο υποψήφιο για να συνδράμει στην έξοδο της Αυστραλίας από την κρίση της πανδημίας.

Απόδειξη, το γεγονός ότι έχει κληθεί να συμμετάσχει όχι σε μία αλλά σε δύο σχετικές ομάδες επίλεκτων ειδικών, και συγκεκριμένα ως ειδικός σύμβουλος στην Εθνική Επιτροπή Συντονισμού για τον COVID-19 αλλά και ως συμπρόεδρος στην Επιτροπή Οικονομικής Ανασυγκρότησης της Βορείου Επικράτειας.

Ο γεννημένος στο Ντάργουιν Ελληνοαυστραλός είναι γνωστός τόσο στην παροικία, μέσω κυρίως της φιλανθρωπικής του δράσης όντας ένας εκ των ιδρυτών του Hellenic Initiative, αλλά και βέβαια στην ευρύτερη και διεθνή για την ακρίβεια κοινότητα.

Ο κ. Λιβέρης είχε διατελέσει μέχρι πρότινος για δεκαετίες διευθύνων σύμβουλος του πολυεθνικού αμερικανικού κολοσσού στον τομέα πετρελαίου και φυσικού αερίου Dow Chemical, ενώ επί του παρόντος είναι διευθυντής της εταιρείας DowDuPont που προέκυψε κατόπιν συγχώνευσης και υπηρετεί μεταξύ άλλων στο ΔΣ της Saudi Aramco, εταιρείας αντίστοιχου βεληνεκούς στη Σαουδική Αραβία.

Όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα της αυστραλιανής κυβέρνησης για τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Συντονισμού για τον COVID-19, ο κ. Λιβερής είναι γνωστός για την “υπεράσπιση της σημαντικότητας της κατασκευαστικής βιομηχανίας σε παγκόσμιο επίπεδο”.

Για του λόγου το αληθές, έχει διοριστεί από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ σε αρμόδιο συμβούλιο για την αναζωογόνηση του κατασκευαστικού τομέα και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ προηγουμένως είχε υπηρετήσει και σε σχετική επιτροπή της διακυβέρνησης του προκατόχου του Τραμπ, Μπάρακ Ομπάμα.

Η εμπειρία του κ. Λιβέρη δεν θα ήταν δυνατόν να μείνει “ανεκμετάλλευτη” και από τον τόπο της γεννέτειράς του, τη Βόρεια Επικράτεια, όπου θα ηγηθεί μαζί με τον πρώην επικεφαλής υπουργό της, Paul Henderson, της τοπικής Επιτροπής Οικονομικής Ανασυγκρότησης.

Αξίζει να σημειωθεί πως παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Ντάργουιν και με την οικογένειά του έχει βάση το Μίσιγκαν των ΗΠΑ, ο κ. Λιβέρης δηλώνει με κάθε ευκαιρία υπερηφάνεια για την ελληνική καταγωγή του, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τον εαυτό του σε παλαιότερη συνέντευξη στον “Νέο Κόσμο”, “Αυστραλοαμερικανό Έλληνα” που πατάει “σε τρεις ηπείρους”.

Ο κ. Spartels αναφέρθηκε αναλυτικά στην επιχειρηματική και φιλανθρωπική δράση του κ. Λιβέρη και στάθηκε ιδιαίτερα στην δημιουργία του Hellenic Initiative αλλά και στο γεγονός ότι ο ίδιος και η σύζυγός του Paula πρόσφεραν 13.5 εκατομμύρια στο πανεπιστήμιο του Κουϊνσλαντ για την δημιουργία του Andrew N Liveris Academy for Innovation and Leadership.

Όσον αφορά το The Hellenic Initiative ο Ελληνοαυστραλός επιχειρηματίας λέει:

«Ξεκίνησα το The Hellenic Initiative μαζί με φίλους το 2012. Τότε, αυτό που μας έφερε κοντά ήταν ένα τραύμα. Το τραύμα που είχαμε διαβάζοντας συνέχεια τα πρωτοσέλιδα και βλέποντας τη γη των πατεράδων μας και των μανάδων μας να την ξεγράφουν ως αποτυχημένο κράτος. Το κράτος μπορεί να απέτυχε, αλλά η κοινωνία άντεξε. Εργαζόμαστε τώρα με την ίδια κοινωνία για να γιατρέψουμε τις πληγές της και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις γενιές που έρχονται, μέσα από το έργο μας με το The Hellenic Initiative.

Τα τελευταία εννιά χρόνια, εργαστήκαμε με πολλές οργανώσεις για την ανακούφιση από την κρίση ή για την οικονομική ανάπτυξη.

Εχω συναντήσει πολλούς επιχειρηματίες, φοιτητές και ηγέτες μη κερδοσκοπικών σωματείων, μέσα από τη δουλειά στο The Hellenic Initiative. Για μένα προσωπικά, και πιστεύω ότι αυτό ισχύει για όλους μας, είναι ένας προφανής τρόπος να προσφέρουμε στον τόπο των πατεράδων και των μανάδων μας. Να συνδέσουμε τους Ελληνες της Διασποράς όχι μόνο με το χωριό τους ή με τις πόλεις, αλλά με την Ελλάδα, με έναν οικουμενικό τρόπο. Συχνά λέω στο Δ.Σ. ότι ένα από τα πιο σημαντικά μας επιτεύγματα είναι να φέρουμε όλους αυτούς τους Ελληνες μαζί.

«Ολοι μαζί» είναι το μότο μας και το στηρίζουμε. Σε αυτά τα δέκα χρόνια, έχουμε αναπτυχθεί και έχουμε δει αυτό που ξεκινήσαμε στις ΗΠΑ να μεταπηδά στην Αυστραλία, στον Καναδά και τελευταία στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οπως λέω συχνά, είναι μια φωνή με πολλές προφορές. Τι φέρνει όλον αυτόν τον κόσμο κοντά; Η Ελλάδα. Ο Ελληνισμός. Αυτό που ονειρευόμαστε.

Είναι οι ιστορίες από τους προγόνους μας και οι εικόνες και οι γεύσεις και οι μυρωδιές που εισπνέουμε όταν επισκεπτόμαστε τον ευλογημένο αυτόν τόπο. Την ίδια στιγμή, είναι ένα όχημα για να συνδέσουμε τις επόμενες γενιές με αυτά που αγαπάμε. Είμαι παππούς κι εγώ και βλέπω πως άνθρωποι διάφορων ηλικιών νιώθουν ενωμένοι γύρω από έναν σκοπό, αρκεί να αξίζει. Αυτό είναι το The Hellenic Initiative. Η προσπάθειά μας να συνδεθούμε και να στηρίξουμε αυτούς που το χρειάζονται περισσότερο. Είμαι πολύ υπερήφανος που ηγούμαι αυτού του οργανισμού και που υπηρετώ στο Διοικητικό του Συμβούλιο. Η Διασπορά είναι ένα από τα μυστικά όπλα της Ελλάδας και τώρα αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τη δύναμή της. Δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια».

Ο Ελληνας των τριών ηπείρων

Ο Ανδρέας Λιβέρης σε κάθε ευκαιρία δηλώνει απερίφραστα ότι είναι περήφανος για τις ελληνικές του ρίζες. Χαρακτηρίζει τον εαυτό του «Αυστραλο-αμερικανό Ελληνα».

Πατάω σε τρεις ηπείρους λέει χαρακτηριστικά. Και συμπληρώνει: «Μεγάλο κατόρθωμα για κάποιον που έχει δύο πόδια».

«Θα είμαι πάντα Ελληνας όμως. Αυτή είναι η κληρονομιά μου. Και παρ’ όλο που άνθρωποι με ελληνική καταγωγή έχουν ενσωματωθεί σε πολλές και διαφορετικές χώρες και κουλτούρες – με επιτυχία -, μοιραζόμαστε αρχές που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα», έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Η αδελφή του έχει επιστρέψει και ζει στη Ρόδο, όπου και την επισκέπτεται συχνά, όπως και το νησί της καταγωγής του, το Καστελόριζο.

Η ιστορία ενός αιώνα και τριών γενιών

Ο παππούς του πέθανε όταν ο πατέρας του ήταν μόλις 9 ετών από μια άγνωστη τότε τροπική ασθένεια. Ο πατέρας του ξεκίνησε ως ξυλουργός, αλλά τον έχασε νωρίς στην εφηβική του ηλικία.

Στα 17 του χρόνια μετακόμισε στο Μπρίσμπαν, όπου ζούσε η οικογένεια της μητέρας του.

Αν και νεαρός ο Ανδρέας Λιβέρης, ως μεγαλύτερος από τις δύο αδερφές του, άρχισε να δουλεύει περιστασιακά για να εξοικονομήσει χρήματα.

Σπούδασε χημικός μηχανικός με κρατική υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ. Πήρε το πτυχίο του το 1975 και παρά το γεγονός ότι του προσφέρθηκε μία ακόμη υποτροφία στην Οξφόρδη, εκείνος την απέρριψε ακολουθώντας τη συμβουλή του καθηγητή Ντον Νίκλιν: «Μου σύστησε να δοκιμάσω την “πραγματική ζωή” δηλώνει. «Είχε δίκιο. Ηταν ένας από τους λίγους ανθρώπους στη ζωή μου στους οποίους στράφηκα για συμβουλές» συμπληρώνει.

Η πρώτη του δουλειά ήταν το 1976 στην εταιρεία που σήμερα ηγείται. Θυμάται ο ίδιος: «Πέρασα από πολλές συνεντεύξεις. Ημουν απλά ένας νεαρός φοιτητής και εκείνοι μου μιλούσαν για το πόσο σημαντικό ήταν να προσελκύσουν νέους με υψηλές δυνατότητες και να τους δώσουν ευκαιρίες σε μικρή ηλικία».

Εζησε πολλά χρόνια στην Ασία. Στην Ταϊλάνδη, ως επικεφαλής επέβλεψε τη δημιουργία της Siam Cement-Dow Group, της μεγαλύτερης κοινοπραξίας της εταιρείας στην Ασία.

Σε ηλικία 22 ετών δούλευε στο μεγάλο ασιατικό χωνευτήρι του Χονγκ Κονγκ.

«Εκεί έμαθα τη σημασία τού να αντιλαμβάνεσαι τις διαφορετικές κουλτούρες και να συνεργάζεσαι με την καθεμιά» εξηγεί. Και συμπληρώνει: «Στη Δύση το επιχειρείν εξελίσσεται ως επί το πλείστον με τρία βασικά κριτήρια: το νομικό πλαίσιο, τη λογική ή την επιχειρηματική πρόταση και τη σχέση. Στην Ασία ωστόσο αυτή η σειρά αντιστρέφεται και η σχέση γίνεται το πρώτιστο κριτήριο».

Πάνω απ’ όλα η οικογένεια

Οπως δηλώνει ο ίδιος, το μεγαλύτερο πάθος και η βασική του προτεραιότητα είναι η οικογένειά του, η σύζυγός του Πόλα και τα τρία του παιδιά, Νικόλας, Αλεξάνδρα και Αντώνης.