«ΠΙΟ γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά, Μ Α Ζ Ι»
Μέσα σ’ αυτό το αισιόδοξο κλίμα και πνεύμα, έγινε την περασμένη Παρασκευή, η τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας του Τόκιο!
Μια τελετή διαφορετική από όλες σχεδόν τις προηγούμενες, σε μια Ολυμπιάδα που έπρεπε να γίνει πέρυσι, αλλά μετατέθηκε για φέτος…
Μια Ολυμπιάδα χωρίς θεατές, αλλά στην έναρξή της τουλάχιστον, αν και λιτή σαν εκδήλωση, ήταν γεμάτη από συμβολισμούς που περιστρέφονταν γύρω από το ΜΑΖΙ, την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και την ΙΣΟΤΗΤΑ, σε κάθε μορφή της.
Η ε ν ό τ η τ α, η ε ι ρ ή ν η και η α δ ε λ φ ο σ ύ ν η των λαών «τιμήθηκαν» στον λόγο του προέδρου της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, που επανέλαβε την λέξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε σχετικά με όσα είπε για την ομάδα την π ρ ο σ φ ύ γ ω ν, επισημαίνοντας την αναγκαιότητά της. Να τι ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Γερμανός «Αθάνατος» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής:
-«Σήμερα είναι μία στιγμή ελπίδας. Η πανδημία μας οδήγησε στις αποστάσεις που έπρεπε να κρατήσουμε ακόμη και από τους αγαπημένους μας. Αυτός ο χωρισμός έκανε το τούνελ πιο σκοτεινό. Όμως, σήμερα, όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο, είμαστε ενωμένοι και μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή μ α ζ ί!
Η Ολυμπιακή Φλόγα, κάνει αυτό το “Φως” λαμπρότερο για όλους μας».
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, αγαπητέ κ. Μπαχ, υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, που φανερώνουν ένα άλλο π ν ε ύ μ α, που κάθε άλλο, παρά πνεύμα αλληλεγγύης και ενότητας είναι…. Καμαρώστε:
– Μόνον έξι συνοδοί επιτρέπονταν να εισέλθουν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο, μαζί με τους αθλητές των εθνικών αποστολών και οι Έλληνες ήθελαν να μπουν ΟΛΟΙ!
Πλακώθηκαν, έριξαν κλήρο, όσοι έμειναν εκτός δεν ήθελαν με τίποτα να το αποδεχτούν και σχεδόν ήρθαν στα χέρια…!
– Σύγχρονο πνεύμα, αθάνατο και άκρως ελληνικό!
Η Αϊντχόβεν θα πρέπει να στείλει… λουλούδια και… σοκολατάκια στον Νίκο Χαρδαλιά, γιατί εμμέσως πλην… σαφέστατα, την βοήθησε να πετύχει τον θρίαμβο του 5-1 επί της τουρκικής Γαλατασαράι, στο πρώτο τους παιχνίδι για τον δεύτερο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, πέρνοντας ουσιαστικά το εισιτήριο για την επόμενη φάση…
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή:
– Ο Νίκος Χαρδαλιάς, υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, ήταν αυτός που δεν επέτρεψε στην αποστολή της Γαλατασαράι να… αποβιβαστεί στην Ελλάδα, αν τα μέλη της δεν υποβάλλονταν σε τεστ για τον κορονοϊό.
Οι Τούρκοι δεν δέχτηκαν, φώναξαν, απείλησαν, έδωσαν πολιτικές διαστάσεις στο θέμα, αλλά ο Ν.Χ., ακλόνητος βράχος…:
«Συγγνώμη κύριοι (;) αλλά αυτοί είναι οι διεθνείς κανονισμοί τους οποίους σεβόμαστε και εφαρμόζουμε»!
ΤΕΛΙΚΑ, οι «Γαλατάδες» που είχαν ταξιδέψει στην Ελλάδα για το φιλικό με τον Ολυμπιακό, επέστρεψαν στην Πόλη, το φιλικό δεν έγινε, αλλά φαίνεται ότι η «ταλαιπωρία» τους και το ψυχολογικό τραλαλά, επηρέασαν βαθιά την αγωνιστική τους δραστηριότητα στη συνέχεια και βέβαια την απόδοσή τους στο παιχνίδι με την Αϊντχόβεν…
(Περιττό να αναφέρω ότι αν ήμουν στην Ελλάδα, θα ψήφιζα -αν και “ανήκω” αλλού- Νίκο Χαρδαλιά!).
Η Ολυμπιακή ομάδα της Αυστραλίας κέρδισε με 2-0 την Αργεντινή, έχασε 1-0 από την Ισπανία στη συνέχεια και χθες βράδυ επρόκειτο να αντιμετωπίσει την Αίγυπτο, στο τελευταίο προκριματικό παιχνίδι του Ομίλου της, με πολλές ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση.
Αυτά ως «εισαγωγή», γιατί εμένα εκείνο που με συνεπήρε με τους Ολλυρούς, είναι ο Thomas Deng… αρχηγός της ομάδας μας, κορυφαίος στο νικηφόρο παιχνίδι με τους Αργεντινούς και πιο… συνοπτικά, μια από τις ωραιότερες ι σ τ ο ρ ί ε ς της Ολυμπιάδας του Τόκιο!
Ποιος είναι, όμως, ο Thomas Deng;
– Είναι ένα συμπαθέστατο μαυράκι, που γεννήθηκε πριν από 24 χρόνια στο Nairobi (Kenya). Στην Αυστραλία ήλθε όταν ήταν 5 χρόνων, και με τον καιρό η προσφυγική του ταυτότητα άλλαξε, έγινε αυστραλιανή, όπως και αυτή της μητέρας του και άλλων τεσσάρων μελών της οικογένειας, με τον γιατρό πατέρα του να μένει στην Kenya, χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα να έχει ξανασυνδεθεί με τα υπόλοιπα μέλη.
Ποδόσφαιρο πρωτόπαιξε στην Αδελαΐδα ο Thomas, τον θαυμάσαμε και τον χειροκροτήσαμε και με τη φανέλα της Victory και χθες βράδυ, με την φανέλα Νο14 και το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ολυμπιακής ομάδας της Αυστραλίας, θα αντιμετώπιζε τους Αφρικανούς της Αιγύπτου, αποδεικνύοντας ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει σύνορα…
Ούτε διακρίσεις στα χρώματα κάνει, ούτε στις αξίες… Γι αυτό παραμένει η «θρησκεία» με τους περισσοτερους πιστούς στον πλανήτη Γη!
ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ, μοιάζει με παραμύθι η ιστορία του Thomas Deng…
‘Ένα μαυράκι από το Nairobi της πληγωμένης και αδικημένης «Μαύρης Ηπείρου», σε μια «λευκή» χώρα, που ίσως προσπαθεί να εξιλεωθεί για δικά της αμαρτήματα…
Και ένας «μάγκας» Ομοσπονδιακός τεχνικός, που πίστεψε στον ποδοσφαιριστή Thomas Deng και δεν άφησε χρώμα, θρησκεία, καταγωγή, να σταθούν εμπόδιο στους στόχους του.
Σίγουρα, θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος ο Άρνολντ. Όχι μόνο γιατί κέρδισε την Αργεντινή με την σπουδαία ομάδα του, αλλά γιατί κέρδισε την εκτίμηση και το χειροκρότημα αμέτρητων Αυστραλών και «Αυστραλών» που για χρόνια πολλά δίνουν «μάχες» απέναντι σε μια κακάσχημη ρατσιστική μειονότητα.
Αυτά, και ναι… I love Arnie!