Οι Φιλελεύθερες και οι Εργατικές κυβερνήσεις της Αυστραλίας διαχειρίζονται τα μείζονα κοινωνικά θέματα με ιδεολογικά, όχι ορθολογιστικά κριτήρια.
Οι Φιλελεύθερες κυβερνήσεις βάζουν μονίμως στο στόχαστρό τους τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, που ζουν «παρασιτικά» με κρατικά επιδόματα και βοηθήματα, ενώ προσφέρουν απλόχερα στους ομοϊδεάτες τους έχοντες.
Αντίστροφα, οι Εργατικές κυβερνήσεις αφορίζουν τους έχοντες, ακυρώνουν με ειδικές νομοθετικές πράξεις «σκανδαλώδη» οικονομικά προνόμια των εχόντων και διανέμουν το πλεόνασμα της «φιλολαϊκής» πολιτικής τους στις μειονεκτικές κοινωνικές τάξεις, που αποτελούν και την παραδοσιακή βάση του Εργατικού Κόμματος.
Αναμενόμενη, λοιπόν, η επίθεση της Φιλελεύθερης κυβέρνησης Abbott στα εκατομμύρια των κρατικοδίαιτων πολιτών, βλέπε συνταξιούχους, αναπήρους, ανέργους, φοιτητές, άγαμους γονείς, που σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών «καταβροχθίζουν» ετησίως 70 δις δολάρια. Ανάλυση των κοινωνικών δαπανών της δεκαετίας 2002-2012, που έκανε το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, έδειξε ότι ένας στους πέντε πολίτες της χώρας λαμβάνει κάποιο κοινωνικό επίδομα, αναλογία που απειλεί να δυναμιτίσει το σύστημα κοινωνικών υπηρεσιών και την οικονομία της χώρας, εκτιμά η κυβέρνηση. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να ληφθούν «δρακόντεια» μέτρα για την καταστολή των κοινωνικών δαπανών και την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε εργατικά χέρια με την επανένταξη αναπήρων και άνεργων πολιτών στο εργατικό δυναμικό της χώρας.
Ο ακόλουθος πίνακας δείχνει πέντε κατηγορίες πολιτών, που τη δεκαετία 2002 – 2012 ελάμβαναν κοινωνικά επιδόματα:
2002 2012
Συνταξιούχοι 1.820.000 2.280.000
Ανάπηροι 660.000 827.000
Άνεργοι 430.000 550.000
Άγαμοι γονείς 430.000 320.000
Φοιτητικό επίδομα 320.000 355.000
Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει, ότι το 2002 4,86% του συνολικού πληθυσμού της Αυστραλίας λάμβανε σύνταξη γήρατος και επιδόματα. Το 2012 το ποσοστό των κρατικοδίαιτων πολιτών αυξήθηκε σε 5,03%, του συνολικού πληθυσμού της χώρας.
Προβληματικά, αλλά όχι εκπληκτικά τα αποτελέσματα της δεκαετούς ανάλυσης διότι γνωρίζουμε ότι ο πληθυσμός της Αυστραλίας γερνά με ταχείς ρυθμούς, το κράτος δεν μεριμνά για την επιστροφή στους χώρους απασχόλησης άνεργων και των αναπήρων με δυνατότητες να εργαστούν, τα διαζύγια αυξάνονται καθημερινά και τα παιδιά μας επιδιώκουν την ακαδημαϊκή μόρφωση ή την επαγγελματική ειδίκευσή τους. Είναι απαράδεκτη, κατά συνέπεια, οποιαδήποτε προσπάθεια των κυβερνώντων να καταμερίσουν ευθύνες στα θύματα της πολιτικής τους.
Η κυβερνητική επίθεση στους αδύναμους να αντιδράσουν πολίτες, εδράζεται στην υπόθεση, ότι κάποιοι από αυτούς, κυρίως οι ανάπηροι, μπορούν να δουλέψουν, αλλά δεν θέλουν. Χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, Kevin Andrews, στο ABC για τα κοινωνικά επιδόματα και τους λήπτες τέτοιων επιδομάτων:
«Δεν χωρά αμφιβολία, ότι τα επιδόματα αποτελούν ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πολίτες που δεν είναι ικανοί να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, όμως οι πολίτες που μπορούν να εργαστούν πρέπει να στηριχτούν για να δουλέψουν» είπε ο κ. υπουργός και πρόσθεσε. «Πολίτες λαμβάνουν επίδομα αναπηρίας επί πολλά χρόνια με αποτέλεσμα να μην επανεντάσσονται στο εργατικό δυναμικό της χώρας».
Ο κ. Andrews υπαινίσσεται, ατυχώς, ότι οι πολίτες που λαμβάνουν επίδομα αναπηρίας προσποιούνται. Δεν είναι ανίκανοι προς εργασία λόγω αναπηρίας, προσβολής τους από επαγγελματική ασθένεια, ή εργασιακό ατύχημα. Είναι «επαγγελματίες ασθενείς», που «λουφάζουν» ξεχασμένοι από το σύστημα επειδή δεν γίνονται τακτικές επανεξετάσεις της κατάστασης της υγείας τους ή επανεκτιμήσεις του βαθμού αναπηρίας τους.
Πολύ πιθανόν ένα ποσοστό ληπτών επιδόματος αναπηρίας, με δυνατότητες επανένταξης στο εργατικό δυναμικό της χώρας, να λυμαίνονται το ανεπαρκές σύστημα ελέγχου της ασθένειας και της αναπηρίας τους. Ο κ. υπουργός δεν νομιμοποιείται να μεταβιβάζει στους ανάπηρους και τους άνεργους την ευθύνη για την πολύχρονη εξάρτησή τους από το σύστημα. Η ευθύνη βαραίνει τους εκάστοτε κυβερνώντες, Φιλελεύθερους και Εργατικούς, που αποφεύγουν –για ψηφοθηρικούς λόγους– να θεσπίζουν ακριβείς προϋποθέσεις παροχής επιδόματος αναπηρίας και να δημιουργούν μηχανισμούς τακτικής αξιολόγησης της κατάστασης των αναπήρων πολιτών εργάσιμης ηλικίας.
Ομοίως και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν νομιμοποιείται να καταγγέλλει την κυβέρνηση για μεθοδευμένη επίθεση στους ενδεείς συμπολίτες μας. Οι Εργατικές κυβερνήσεις Rudd και Gillard μπορούσαν, εάν ήθελαν, να «διορθώσουν» τα λάθη του συστήματος. Δεν το τόλμησαν, για να μην συγκρουστούν με τους ψηφοφόρους τους. Είπαμε, τα μείζονα κοινωνικά προβλήματα της χώρας αντιμετωπίζονται με ιδεολογικά κριτήρια.
Θεωρώ, ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση θα ωφεληθούν διαβάζοντας τις δηλώσεις της διευθύντριας της Αυστραλοελληνικής Πρόνοιας Μελβούρνης και Βικτωρίας, κ. Βούλα Μεσημέρη, στο «Νέο Κόσμο», με τις οποίες αναδεικνύει την πραγματική αιτία της περιθωριοποίησης πολιτών με αναπηρίες και άνεργους.
«Πριν προβεί σε οποιαδήποτε περικοπή παροχών σε πολίτες με αναπηρίες και τους ηλικιωμένους άνεργους, η κυβέρνηση οφείλει να διαθέσει κονδύλια για την επαγγελματική ειδίκευσή τους, ώστε να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας με δυνατότητες να βρουν κάποια δουλειά» λέει και καλεί την κυβέρνηση «να προσφέρει κίνητρα στους εργοδότες που θα προσλαμβάνουν άτομα με αναπηρίες η ηλικιωμένους ανέργους. Ο,τιδήποτε λιγότερο θα ενισχύσει την άποψη, ότι η κυβέρνηση προβαίνει σε κυνικές περικοπές παροχών, χωρίς να δώσει τη δυνατότητα στους λήπτες κρατικών επιδομάτων να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας».
Εντός του Φεβρουαρίου θα γνωρίζουμε, πόσο και από πού θα κόψει το κρατικό νυστέρι για να ελαττώσει τις κοινωνικές δαπάνες. Ένα είναι βέβαιο, ότι η χρεοκοπημένη, ήδη, κυβέρνηση Abbott θα βρεθεί αντιμέτωπη με το σύνολο πληθυσμό, αν τολμήσει αν περικόψει τις συντάξεις.
Ο Kevin Andrews δηλώνει, ότι δεν κινδυνεύουν οι συντάξεις. Όμως, η επιτροπή ελέγχου κρατικών δαπανών (Audit Committee) που εξετάζει τις κρατικές δαπάνες δήλωσε προ καιρού, ότι «όλες οι δαπάνες εξετάζονται», δήλωση που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ψαλιδίσματος και των συντάξεων. Κοντός ψαλμός αλληλούια.