Η Αγγλία είναι ένα από τα τέσσερα τμήματα του Ηνωμένου Βασιλείου και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της νήσου της Μεγάλης Βρετανίας. Συνήθως γίνεται χρήση του όρου Αγγλία αντί Μεγάλη Βρετανία ή Βρετανικά Νησιά, ή Ηνωμένο Βασίλειο ή και Βρετανική Αυτοκρατορία. Προς Βορρά συνορεύει με τη Σκωτία. Από, δε, όλες τις άλλες πλευρές βρέχεται από θάλασσα. Έχει απότομες ακτές, πολλούς κόλπους και πολλά καλά λιμάνια. Πρωτεύουσα είναι το Λονδίνο και διοικητικά διαιρείται σε 52 κομητείες.
Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Η αγγλική γλώσσα είναι σε έκταση σήμερα η πιο πολύ διαδεδομένη γλώσσα της γης μετά την κινεζική. Ανήκει στην ομάδα των δυτικογερμανικών γλωσσών και η αρχαιότερή της μορφή είναι η αγγλοσαξονική.
Σχηματίστηκε από τα ιδιώματα των Αγγλοσαξόνων που εγκαταστάθηκαν στο αγγλικό έδαφος μέχρι το 1066, όταν η Αγγλία καταλήφτηκε από τους Νορμανδούς.
Εκτοπίστηκε ως επίσημη γλώσσα από τη Νορμανδική ήτοι τη βορειογαλλική γλώσσα μέχρι το 14ο αιώνα και δέχτηκε πολλά ρωμανικά στοιχεία. Ομιλείται ως νέα αγγλική γλώσσα από το 1500 και εντεύθεν και έχει ιστορία μόνο 500 ετών μέχρι σήμερα.
Διαμορφώθηκε ως λογοτεχνική γλώσσα από τον Τσώσερ (15ος αιώνας) και η θεατρική της μορφή εμφανίζεται και και τελειοποιείται το 17ο αιώνα με τον Σαίξπηρ και Τζόνσον και τότε μόνο μεταφράζεται σε αυτήν η Βίβλος.
ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ «ΑΓΓΛΙΑ»
Στο πνεύμα της Στήλης «Ο γλωσσικός Ελληνισμός της Αγγλικής», ανιχνεύουμε πώς και γιατί ονομάστηκε έτσι η Αγγλία. Στα Αγγλικά η Αγγλία ονομάζεται England (με προφορά Ίνγκλαντ) και η γλώσσα ονομάστηκε English = Αγγλικά. Στα Ελληνικά προσθέσαμε και ένα απλούστερο τρόπο στον προφορικό μας λόγο και την ονομάσαμε Εγγλέζικα. Ταυτόχρονα, τον Άγγλο τον λέμε και Εγγλέζο και το επίθετο έγινε εγγλέζικος.
Όλα αυτά με λίγη ιταλική επιρροή. Κανονικά θα έπρεπε να γράφουμε Άγκλος και Αγκλία -όπως μάγκας ή ζούγκλα-, αλλά κατά τον Μεσαίωνα επικράτησε το διπλό γγ και έτσι έμεινε ο Άγγλος και η Αγγλία.
Πώς όμως διαμορφώθηκαν οι όροι αυτοί; Φαίνεται ότι και εδώ η ελληνική γλώσσα έβαλε το βοηθητικό της χέρι. Η ιστορία της χώρας αρχίζει να είναι γνωστή από την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους το 75 π.Χ., οι οποίοι παραμένουν εδώ μέχρι το 407 μ.Χ., ήτοι 500 ολόκληρα χρόνια.
Μετά έρχονται οι νέοι κατακτητές Ιούτοι, Άγγλοι και Σάξονες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λατινική γλωσσική επιρροή θα άφησε πολλά πολιτισμικά στοιχεία. Από το λατινικό Angli ονομάστηκαν οι γερμανικές φυλές Angles, γιατί η χώρα που άφησαν, αλλά και η χώρα που κατέκτησαν είχε σχήμα αγκύλης ήτοι κυρτό, καμπύλο. Οι Λατίνοι, όμως, είχαν ήδη πάρει και είχαν αφομοιώσει στη γλώσσα τους το ελληνικό αγκύλος και το ορθογράφησαν ως angulus, γιατί το ελληνικό Υ αρχικά το είχαν αποβάλλει από το ελληνικό αλφάβητο που πήραν και το έκαναν δικό τους. Τα πρόσθεσαν στο τέλος ως ΧΥΖ, αιώνες αργότερα. Από εδώ έγινε το Angli και Angles, και το τονίζουν τα ετυμολογικά λεξικά hook like shape = αγκυλωτό σχήμα και κατέληξε Anglo.
Από εδώ έγινανταAnglican, Anglo-American, anglisise, angicanism και πολλά άλλα. Άλλη ετυμολογική προσέγγιση με γραπτά μνημεία φαίνεται πως δεν μπορεί να γίνει. Τα άλλα λεξικά με κάποιο δισταγμό προτείνουν: Συγκρίνετέ το με το ελληνικό αγκύλος. Στα Ελληνικά αγκύλος, αγκύλη, αγκύλο προήλθε από το αρχαίο μας αγκύλη = η καμπή, η κλείδωση του αγκώνα, του γονάτου. Στο γραπτό μας λόγο χρησιμοποιούμε διάφορες αγκύλες όπως τις καμπύλες αγκύλες ( ) = η παρένθεση, τις τετραγωνικές αγκύλες [ ], γωνιώδεις αγκύλες <> κ.ά. για να δηλώσουμε διάφορους επεξηγηματικούς χαρακτήρες. Η αγκύλη είναι ελληνική λέξη από γεννησιμιού της.
ΞΑΝΑ ΟΙ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΑΙΟΙ
Οι Ινδοευρωπαίοι «γλωσσολόγοι» δεν μπορούν να το χωνέψουν πως η ελληνική γλώσσα έφτασε ως άκρως πολιτισμικό στοιχείο και στη Βόρεια Ευρώπη. Λένε, λοιπόν, οι ινδοευρωπαίοι πως η αγκύλη δεν είναι καθόλου ελληνική λέξη παρά μόνο…ινδοευρωπαϊκή! Λένε ότι προέρχεται από αμάρτυρο θέμα, δηλ. δεν υπάρχει πουθενά και ποτέ γραμμένο, και αυτό είναι το ΑΝΚ. Και ως εκ θαύματος μύρισαν τα χέρια τους και κατάλαβαν πως σημαίνει…κάμπτω!
Επιστήμονες και γλωσσολόγοι δια της μεθόδου της…ωσμώσεως! Δεν άνοιξαν ούτε ένα ελληνικό λεξικό να βρούνε το πηγάδι της αγκύλης, του αγκύλου και του ρήματος αγκυλώνω που έδωσαν στη γλώσσα μας τόσες και τόσες λέξεις, όπως: αγκύλωμα, αγκύλωση, αγκυλωτός, αγκυλωτέον. Από εδώ και το αγκίστρι, αγκιστρώδης, ο αγκώνας, η άγκυρα, ακόμη και η αγκαλιά, γιατί λυγίζουμε το σώμα μας για να αγκαλιάσουμε κάποιον. Φτούρισε η γέννα της αγκύλης στην ελληνική γλώσσα και με το αλφάβητό της διαιωνίστηκε.
Σημείωση: Εάν η έρευνά σας φτάνει σε άλλα συμπεράσματα, δεν είναι άσχημα να τα ακούσουμε. Τα φιλέρευνα πνεύματα πάντοτε ψάχνουν την αλήθεια.