Ο σκοπός της σημερινής επιφυλλίδας είναι να καταδείξει ότι όντως ο Γλωσσικός Ελληνισμός της Αγγλικής είναι καταλυτικός και χωρίς αυτόν η παρουσία της στην παγκόσμια σήμερα σκακιέρα θα ήταν πολύ περιορισμένης ακτινοβολίας.

Η λέξη μας σκοπός έχει ως αρχική σημασία του παρατηρητή, του φρουρού, του κατάσκοπου (αυτός που βλέπει/παρατηρεί πολύ καλά). Προήλθε από το ρήμα μας σκέπτομαι= παρατηρώ. Από το ίδιο ρήμα και την ίδια ρίζα προήλθαν και πολλές άλλες μας λέξεις που τις ήθελε η ελληνική γλώσσα. Έτσι έγινε και η σκέψη, το σκεπτέον, το σκοπέω, η σκοπιά, το σκοπεύω, η σκόπελος = το ύψωμα, το παρατηρητήριο, η σκοπιά, και πολλές σύνθετες λέξεις, όπως περίσκεψη, ανασκόπηση και να έτσι γεννήθηκε και ο … Επίσκοπος=αυτός που παρατηρεί από πάνω! Το πηγάδι είναι ανεξάντλητο και θα χρειαζόμασταν πολλή δουλειά να αντλήσουμε το νερό του.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ

Η αγγλική γλώσσα όταν βγήκε στην Ευρώπη δεν είχε κανένα… σκοπό και, απλούστατα, έψαξε να τον βρει γιατί χωρίς αυτό το μικρό ένδυμα ντρεπόταν να κάτσει στο τραπέζι και να συζητήσει με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Αλληθώρισε όταν είδε το παραπάνω ελληνικό γλωσσικό πηγάδι και πλησίασε τη λατινική γλώσσα και ζήτησε βοήθεια.

Αυτή της είπε ότι πριν από πολλούς αιώνες και εγώ έτσι βρέθηκα σαν…καλαμιά στον κάμπο. Κατάπια την εθνική μου υπερηφάνεια και από το ελληνικό γλωσσικό οπλοστάσιο «δανείστηκα» όλες αυτές τις λέξεις και αφού τις ορθογράφησα όπως ήθελα (και αυτό το έκανα με το ελληνικό αλφάβητο, που εγώ το ονόμασα Λατινικό), τις έκανα όλες δικές μου.

Τότε δεν υπήρχαν τελωνεία λέξεων ούτε και κόπιραϊτ. Ήρθαν, όμως, οι ετυμολόγοι του 20ού αιώνα και βρήκαν ότι όλες τις οικειοποιήθηκα από διάφορες ελληνικές πηγές και δεν το είχα πει σε κανέναν. Εσύ, ως αγγλική γλώσσα, μπορείς να κάνεις το ίδιο, μια και το καρπερό και γλυκοστάφυλο αμπέλι, οι Έλληνες το έχουν τελείως ξέφραγο. Και η Αγγλική αυτά άκουσε και τα ίδια έκανε.

Η «ΠΛΑΓΙΑ» ΚΛΟΠΗ

Οι ετυμολόγοι, λοιπόν, λένε ότι από το ελληνικό ρήμα τίθημι, από όπου έχουμε τη θέση, αλλά και από την παύση, γεννήθηκαν στην Αγγλική τα παρακάτω: θέτω=pose, παύση=pause, συνθέτω=compose, εκθρονίζω=depose, διατάσσω=dispose, εκθέτω=expose, επιβάλλω=impose, παρεμβαίνω=interpose, αντιτάσσω=oppose, αντιπολίτευση=opposition, αίνιγμα=puzzle, αναπαύω=repose, υποθέτω=suppose, αντιμεταθέτω=transpose και άλλα πολλά για να μην σας κουράζω.

Από το θέτω(τίθημι) που στα Λατινικά έγινε ponere, έχουμε τα εξής σύνθετα παράγωγα, στα οποία τονίζεται: ultimately from Greek=σε τελευταία ανάλυση, από τα Ελληνικά. Έτσι έχουμε: συστατικός=component, έκθεση/σύνθεση=composition, το φουσκί=compost, σύνθετος=compount, αποθετικός=deponent, διάθεση=disposition, αποθήκη=depot, τοποθετώ=post, Ο Σκοπός=Purpose ( η λέξη κλειδί, που έδωσε και τον τίτλο στη σημερινή επιφυλλίδα), πρόθεση=preposition, πρόταση=proposition, εκθέτης=exponent, έκθεση=exposition, επιβολή=imposition, επιβάλλω=impose, απατεώνας=impostor, θετικός=positive, αναβάλλω=postpone, η στάση=posture, αλλά και πολλά άλλα, γιατί η στήλη δεν τα χωράει όλα. Μπορείτε μόνοι σας να κάνετε τις έρευνές σας, για να πιστέψετε στου λόγου το ασφαλές: Όλες οι παραπάνω λέξεις της Αγγλικής είναι ελληνογενείς= Hellenogenous! ΦΩΣ φανερόν!

ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Μ’ αρέσει πολύ η γνωστή και αρχαία μας παροιμία: «Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται». (= Άμα πέσει κάτω η δρυς/βαλανιδιά, κάθε άνθρωπος παίρνει ξύλα από αυτήν). Εδώ θα την πάρουμε με την αλληγορική της ή τη μεταφορική της σημασία. Έτσι έγινε και με την Ελληνική Γλώσσα. Στην Ευρώπη την βρήκαν ως ξέφραγο αμπέλι και την μάδησαν όλοι οι Ευρωπαίοι, γιατί οι λέξεις της δεν είναι μόνο «σκέτα ξύλα», αλλά μεταφέρουν νοήματα και ιδέες που ζεσταίνουν παντοτινά, όπως ο Ήλιος μας, που χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να υπάρχουμε!