Το εισόδημα των συνταξιούχων υπήρξε πάντα το βασικό κριτήριο για την είσπραξη της σύνταξης γήρατος.
Η οικογενειακή στέγη, την οποία άγγιζαν οι οικονομολόγοι, από καιρού σε καιρό και οι κυβερνήσεις την έβλεπαν ως ένα από τα μέσα ίασης του κρατικού προϋπολογισμού αν η αξία της υπολογιστεί στο γενικό εισόδημα των συνταξιούχων, υπήρξε πάντα ένα ιδιαίτερα δύσκολο και ευαίσθητο σημείο που μέχρι πρότινος φαινόταν να μην κινδυνεύει.
Σήμερα, η κυβέρνηση Abbott εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να συμπεριλάβει την οικογενειακή στέγη στα περιουσιακά στοιχεία των συνταξιούχων.
Ο υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Scott Morrison, είχε συναντήσεις τις περασμένες τρεις εβδομάδες για το θέμα αυτό, με τους δύο μεγάλους οργανισμούς που εκπροσωπούν τους ηλικιωμένους, National Seniors Australia και Council on the Ageing Australia, ενώ ειδική επιτροπή του Θησαυροφυλακίου θα εξετάσει αποκλειστικά το φλέγον ζήτημα του εισοδήματος των συνταξιούχων.
Εκπρόσωποι των ανωτέρω οργανισμών δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία απολύτως αντίρρηση να συζητήσουν το θέμα, υπό τον όρο, όμως, να τεθούν επί τάπητος και άλλοι τομείς της οικονομίας οι οποίοι θα μπορούσαν να παίξουν βασικό ρόλο στην εξυγίανση του προϋπολογισμού.
ΙΔΟΥ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Υπολογίζεται ότι ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός του 2014-2015 θα έχει έλλειμμα ύψους $40 δις.
Η σύνταξη γήρατος στοιχίζει στην κυβέρνηση $42 δις ετησίως -περίπου 10% του συνόλου των κυβερνητικών δαπανών-, αυξάνεται, δε, σε πολύ ταχύτερους ρυθμούς από την οικονομία και διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο μερίδιο των κρατικών δαπανών.
Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία 10 χρόνια, οι δαπάνες στον τομέα αυτόν αυξάνονται κατά 5% ετησίως, ενώ προβλέπεται ότι η αύξηση αυτή θα φθάσει το 6% ετησίως τα επόμενα 10 χρόνια. Επομένως, αλλαγές στο ποσόν που διαθέτει το κράτος σ’ αυτόν τον τομέα, καθώς επίσης και ποιοι είναι οι δικαιούχοι, είναι παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού.
Ως γνωστόν, στη σύνταξη γήρατος, βασίζεται μεγάλο μέρος της αυστραλιανής κοινωνίας.
Υπολογίζεται ότι το 50% του ποσού που δαπανάται στη σύνταξη γήρατος, διατίθεται σε άτομα με περιουσία άνω των $500.000. Από αυτά, το 80% ηλικίας άνω των 65 χρόνων και με περιουσιακά στοιχεία τα οποία ανέρχονται σε $1 εκ. μη συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής στέγης, λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη.
Υπολογίζεται ότι, σε περίπτωση που η αντικειμενική αξία της οικογενειακής στέγης συμπεριλαμβάνεται στα περιουσιακά στοιχεία των συνταξιούχων, ο κρατικός προϋπολογισμός θα ωφεληθεί κατά $7 δις ετησίως.
Αυτό ισοδυναμεί -να τονιστεί-, με τις αλλαγές στο σύστημα υγείας, τη μείωση οικογενειακών προσφορών, τις φορολογικές αυξήσεις στους μεγαλοεισοδηματίες και την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.
Αυτό, όμως, είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα που η κυβέρνηση δεν τολμά, επί του παρόντος τουλάχιστον, να το συζητήσει ανοιχτά. Απλώς περιορίζεται στο να ενθαρρύνει τους συνταξιούχους με οικογενειακά σπίτια μεγάλης αξίας να τα πουλήσουν, βεβαιώνοντάς τους ότι σε περίπτωση που θα το πράξουν «δεν θα τιμωρηθούν» με το να υπολογιστεί το ποσόν που θα λάβουν ως κριτήριο για την εξασφάλιση σύνταξης γήρατος.
«Δεν θα πρέπει να τιμωρήσουμε άτομα τα οποία επιθυμούν να προβούν σε μία τέτοια απόφαση» θα πει ο υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Scott Morrison.
Γεγονός παραμένει, εντούτοις, ότι η στέγη των συνταξιούχων δεν παύει να είναι μέσα στο γενικό πλαίσιο του πακέτου εξυγίανσης του προϋπολογισμού.