ΤΕΛΙΚΑ, ό,τι και αν κάνουμε, από τους… τρελούς του θεού δεν θα γλυτώσουμε.
ΓΥΑΛΙΖΕΙ το μάτι τους, ρε παιδί μου. Και μιλάμε για τέτοια γυαλάδα, που θα μπορούσε να στείλει αδιάβαστο στο τρελοκομείο ακόμα και τον πατέρα της
«Εγκληματολογικής Ανθρωπολογίας», Τσεζάρε Λομπρόζο, για τον οποίο και θα σας μιλήσω πιο κάτω και αφού πρώτα σας εισάγω στην τρικυμισμένη ψυχοσύνθεση των τζιχαντιστών.
ΔΕΝ είναι ανάγκη να είσαι ούτε ιστορικός, ούτε ψυχίατρος, ούτε κοινωνιολόγος, ούτε φυσιογνωμιστής, για να αντιληφθείς ότι οι τύποι είναι εντελώς… βαρεμένοι.
ΟΣΟ και να έχεις εμβαθύνει στις αμφιλεγόμενες θεωρίες του Λομπρόζο στο πεδίο της χαρακτηρολογίας, όπως και να ερμηνεύσεις τις αναλύσεις του, δεν θα καταλήξεις σε κανένα λογικό συμπέρασμα.
ΜΟΝΟ που τους βλέπεις ανεβασμένους πάνω στα αγροτικά four wheel drive της Toyota, καταλαβαίνεις ότι ακόμα και το πιο εξελιγμένο ψυχιατρικά anger management control δεν μπορεί να τους φέρει στα ίσα τους και να καταπραΰνει την οργή τους.
ΜΙΑ οργή που πηγάζει από τη βαθιά τους αρρωστημένη πεποίθηση ότι υπάρχει μόνο «ένας» αληθινός Θεός: ο δικός τους.
ΤΑ μάτια των… τρελών του Θεού γυαλίζουν περισσότερο και από το βλέμμα μιας εξαντλημένης από την πείνα ύαινας που ψάχνει απεγνωσμένα για το επόμενο θήραμά της, προκειμένου να επιβιώσει.
ΜΕΤΑ το μακελειό που προκάλεσαν στο Παρίσι οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και διαβάζοντας, όσα πρόφτασα, στον αγγλόφωνο και ελληνικό Τύπο, από δημοσιογράφους, συγγραφείς, καθηγητές πανεπιστημίων και διάφορους… global «στρατηγικούς αναλυτές» σε θέματα τρομοκρατίας, το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι δεν μας έχει διδάξει πολλά πράγματα η ιστορία.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τη δική μου ερασιτεχνική (και εντελώς αντεπιστημονική) ανάλυση, τα προβλήματα των… τρελών του Θεού είναι περισσότερο… σεξουαλικά, παρά θρησκευτικά και πολιτικά.
ΑΠΟ… αγαμία πάσχουν, ρε παιδί μου, οι άνθρωποι. Έχουν χτυπήσει… κόκκινο τα αχρησιμοποίητα αποθέματα της τεστοστερόνης τους, γι’ αυτό και βιάζονται να συναντήσουν τις 72 παρθένες που τους περιμένουν στον Παράδεισο. Για να εκτονωθούν…
ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος που ζώνονται με εκρηκτικά και αυτοκτονούν. Το τζιχάντ είναι στην πραγματικότητα μια καλά οργανωμένη φονταμενταλιστική υπηρεσία έκδοσης διαβατηρίων για τον Παράδεισο που φαντασιώνονται και ο θάνατος των «απίστων» η σφραγίδα της.
ΑΝ με ρωτάτε τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς οι Χριστιανοί, αλλά και οι έρμοι οι Ισλαμιστές με δυο δράμια μυαλό που… αμαρτάνουν, παρασυρόμενοι από τα καλούδια της «διεφθαρμένης» Δύσης, για να γλυτώσουμε από τους χασάπηδες του Ισλαμικού Κράτους, θα σας απαντήσω ότι -δυστυχώς- δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε…
Ή, για να είμαι πιο ακριβής, προκειμένου να σας καθησυχάσω, θα σας πω, ότι μόνο η τύχη μας μπορεί να μας προστατεύσει, βοηθώντας μας να μη βρεθούμε μπροστά τους την «κακιά ώρα»…
ΚΑΙ όπλα να έχουμε μαζί μας, απροστάτευτοι θα μείνουμε από το ωστικό κύμα της έκρηξης μιας βόμβας. Αυτό είναι βέβαιο.
ΟΤΑΝ ο άλλος έχει αποφασίσει να σε σκοτώσει αυτοκτονώντας, ούτε διάλογο μπορείς να κάνεις μαζί του για να τον μεταπείσεις, ούτε να διαπραγματευτείς τη ζωή σου με κάποιο αντάλλαγμα.
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, είσαι όμηρος των θρησκευτικών τους φαντασιώσεων και των τσιτάτων που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους που τους βοηθούν να αναχωρήσουν μια ώρα πιο γρήγορα για το χαρέμι του Παραδείσου.
ΟΙ μόνοι που μπορούν να τους βοηθήσουν να ξεκολλήσουν από τη… θεϊκή τους παραφροσύνη, είναι οι μεγάλοι τους θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι, βέβαια, ποτέ δεν πρόκειται να το κάνουν.
ΤΙ να τους πουν, δηλαδή; Να τους πουν, ότι πολλά από αυτά που γράφει το Κοράνι (το Ταλμούδ, η Αγία Γραφή και όλα τα «Ευαγγέλια» των όπου Γης θρησκειών) είναι παραμύθια για προϊστορικές αρκούδες;
ΛΕΓΟΝΤΑΙ αυτά τα πράγματα; Αμ, δεν λέγονται! Ποιος μπορεί να γκρεμίσει με τη λογική και δέκα κουβέντες τις μεταφυσικές θρησκευτικές Αυτοκρατορίες που χρειάστηκαν χιλιετίες να χτιστούν και ποτάμια αίματος να εδραιωθούν.
ΕΙΝΑΙ σαν να ζητάμε από τον Πάπα και τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη να βγουν και να δηλώσουν ότι δεν υπάρχει Θεός και, κατ’ επέκταση, Παράδεισος και άλλη ζωή. Πάνε περίπατο τα μαγαζιά τους…
ΑΣ μην ξεχνάμε, ότι από τους… τρελούς του «δικού μας» Θεού, δεν μάς έσωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και οι θρησκευτικοί μας ηγέτες. Μάς έσωσε ο Διαφωτισμός και ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος.
ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι οι ρίζες του Διαφωτισμού είναι γαλλικές. Ούτε, βέβαια, είναι τυχαίο ότι το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός, της οργής και το λίκνο του Δυτικού πολιτισμού, βρέθηκε και πάλι (την περασμένη εβδομάδα) στη δίνη ενός νέου… ιερού πολέμου.
ΜΙΑ πολύ μεγαλύτερη και απείρως πιο απάνθρωπη… ιερή σφαγή είχε βιώσει η γαλλική πρωτεύουσα στις 24 Αυγούστου 1572, όταν οι φανατικοί Καθολικοί έφραξαν πάνω από 30.000 Προτεστάντες… συμπατριώτες τους!
Η νύχτα αυτή και η άγρια σφαγή των Ουγενότων (Προτεσταντών) καταγράφηκε στην ιστορία και στη μνήμη της Ευρώπης, ως η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, του μεγάλου χριστιανού τζιχαντιστή…
ΟΙ Καθολικοί, που κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών και όλου του Μεσαίωνα ήταν κάτι σαν τους σημερινούς… ιερούς μαχητές του Ισλαμικού Χαλιφάτου, έκλεισαν πολλούς δρόμους του Παρισιού με αλυσίδες για να μην μπορούν να τους ξεφύγουν οι Διαμαρτυρόμενοι και έσφαζαν όποιον έπιαναν.
ΑΠΟ τη θρησκευτική τους οργή (η οποία είχε, όπως και η Ισλαμική, πολιτικά κίνητρα) δεν γλύτωσαν ούτε τα γυναικόπαιδα, τα κατακρεουργημένα σώματα των οποίων τα πετούσαν στον ποταμό Σηκουάνα.
ΟΣΟΙ κατάφεραν να ξεφύγουν από τη σφαγή, για να γλυτώσουν, πήγαν πρόσφυγες στην Ελβετία και άλλες μη καθολικές χώρες. Έκαναν, δηλαδή, ό,τι κάνουν στις μέρες μας οι πρόσφυγες από τη Συρία.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι την ίδια μέρα, που ακόμα και ο Ιβάν ο Τρομερός (που είχε σκοτώσει κόσμο και κοσμάκη) εξέφρασε τη φρίκη του, ο παντοδύναμος την εποχή εκείνη Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’, χαιρέτησε τη σφαγή και ύμνησε την αφοσίωση του ποιμνίου του στο… Θεό!
ΤΑ ίδια και χειρότερα, έκανε για δύο τρεις σχεδόν αιώνες η ισπανική Ιερά Εξέταση, ενώ οι χριστιανοί Σταυροφόροι της Δύσης, πριν αιματοκυλίσουν τα Ιεροσόλυμα, αποκεφάλιζαν και όσους… άπιστους Ευρωπαίους συναντούσαν στο δρόμο τους.
ΑΥΤΑ χοντρικά για να μην επεκταθούμε στο αίμα που χύθηκε στην εικονομαχία, στη σφαγή των 7.000 Θεσσαλονικέων στον Ιππόδρομο της… χριστιανικής Κωνσταντινούπολης το 390 μ.Χ. και τόσα άλλα…
ΔΙΑΚΟΣΙΑ, δηλαδή, χρόνια, πριν εμφανιστεί ο προφήτης Μωάμεθ και εγκαταστήσει τη δική του… βαριά βιομηχανία θρησκευτικών αποκεφαλισμών, σφαγών και τρομοκρατικών επιθέσεων.
ΣΥΝΕΠΩΣ, ας δώσουμε τους Ισλαμιστές πέντε-έξι ακόμα αιώνες, μέχρι να συνετιστούν και αυτοί και να καταλάβουν, ότι αν δεν προχωρήσουν στο διαχωρισμό Κράτους και Θρησκείας, θα συνεχίζουν να σκοτώνονται μεταξύ τους, και όταν βρίσκουν καιρό, θα σκοτώνουν και κανέναν άπιστο (δεύτερης επιλογής) σαν εμάς.
ΤΟ να συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια και να μη βλέπουμε τον ελέφαντα του θρησκευτικού φανατισμού και τρόμου που βρίσκεται στο σαλόνι μας, δεν είναι καθόλου σοφό και δεν μας βοηθάει.
ΕΧΟΥΝ δίκιο οι αθεϊστές που ισχυρίζονται, ότι αν ο κόσμος μας δεν απαλλαγεί από τις θρησκείες, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Είναι δυνατόν, όμως, να γίνει κάτι τέτοιο;
ΚΑΤΑ την ταπεινή (και μη θρησκευόμενη) άποψή μου, δεν είναι. Και δεν είναι, για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί ο Θεός έχει γεννηθεί στο μυαλό των ανθρώπων πριν καμιά εξηνταριά χιλιάδες χρόνια, ως απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα «τι διάβολο ήλθαμε να κάνουμε σε τούτο τον κόσμο;» και…
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, κανένας φιλόσοφος, επιστήμονας (ή… ψυχίατρος) δεν έχει απαντήσει πειστικά με το τι θα αντικαταστήσουμε τους Θεούς, για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας που ψάχνει για συνέχεια…
ΟΣΟ οι θρησκείες και οι Θεοί τους, θα παραμένουν για τους περισσότερους ανθρώπους ένα αποκούμπι ψυχολογικής στήριξης, μόνο σε μια μεταφυσική ελπίδα, μπορούν να βρουν οι άνθρωποι διέξοδο.
ΜΕΧΡΙ τότε κάνετε το σταυρό σας και, για καλό και για κακό, ανάψτε και κανένα κεράκι…