Ότι υπάρχει πολύ «παρασκήνιο» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι γνωστό. Ότι τα πολιτικά κόμματα δεν θα πρέπει να έχουν ρόλο στην εκλογή ενός δημοτικού συμβουλίου, σωστό μεν, ανεφάρμοστο δε, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Τα κόμματα, όχι μόνο χώνουν τη μύτη τους εκεί που δεν θα έπρεπε, αλλά επιμένουν να κινούν τα νήματα με καθοριστικό τρόπο.
Αποτέλεσμα, οι δημοτικοί σύμβουλοι να σχηματίζουν συνήθως φατρίες που ανταγωνίζονται η μια την άλλη, εκεί που τους τοποθέτησαν οι δημότες να κάνουν έργο, για να το θέσουμε το θέμα απλά.

Αυτά εισαγωγικά, πριν μπω στην ουσία του θέματος που είναι τα όσα έλαβαν χώρα σε δύο δήμους, του Whittlesea και του Moreland στις 2 και 7 Δεκεμβρίου, αντίστοιχα, με την εκλογή του νέου δημάρχου.

Η θητεία στη δημοτική Αρχή, είναι διαρκείας, ως γνωστόν, 12 μηνών, εκτός από τις σπάνιες περιπτώσεις που έχουμε επανεκλογή. Και λέω «σπάνιες» γιατί, όπως θα πει η νεοεκλεγείσα δήμαρχος Moreland, Στέλλα Καρυοφυλλίδη, «όλοι θέλουν να έχουν αυτή την ευκαιρία, επομένως γιατί να ψηφίσουν το ίδιο άτομο δυο φορές;»
Μήπως, λέω εγώ, για να έχουν την ευκαιρία να ολοκληρώσουν το έργο τους;
Όχι, αυτή είναι τετριμμένη και αβάσιμη δικαιολογία, με πληροφορεί η ίδια, για το λόγο ότι, υποτίθεται ότι οι αποφάσεις παίρνονται από όλο το δημοτικό συμβούλιο. Όλοι έχουν λόγο και η ψήφος τους σε κάθε πρόταση μετράει. Σωστό και λογικό ακούγεται…

Θα επανέλθω, στη συζήτηση μαζί της, αφού πρώτα ακούσω τι έχει να πει η πρώην δήμαρχος και νυν σύμβουλος Whittlesea, Xρυσούλα Παυλίδη, η οποία εδώ και μέρες τώρα, πνέει τα μένεα!

«ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕ»

Ο λόγος «το μαχαίρωμα που δέχτηκε πισώπλατα όλη η ομάδα» από την επανεκλεγείσα δήμαρχο, Μαίρη Λιάλιου.
Η μυστική συμφωνία που υπογράφηκε από την ίδια και δεν τηρήθηκε, τα «νερά» που έκανε τελευταία, τα χαρτιά της που κρατούσε κλειστά και, τέλος, η «βόμβα» που έσκασε το βράδυ της Τετάρτης, 2 Δεκέμβρη, όταν φεύγει από την «ομάδα» – την Εργατική Αριστερά – και πάει με τους «αντιπάλους».
«Η μυστική συμφωνία την οποία και υπέγραψε, ήταν να προταθεί ο Φρανκ Μερλίνο για δήμαρχος. Τον τελευταίο καιρό, όμως, είχε γίνει απόμακρη και, προσωπικά, είχα υποψιαστεί ότι κάτι μαγείρευε. Κρατούσε, όμως, μέχρι τελευταία στιγμή, τα χαρτιά της κλειστά. Η απόφασή της να πάει με την άλλη πλευρά, οφείλεται στο ότι τους ζήτησε να στηρίξουν την επανεκλογή της, στην ουσία να την προτείνουν και σε αντάλλαγμα εκείνη θα υποστήριζε την εκλογή στη θέση του δημάρχου, τον Ρεξ Γκρίφιν για το 2011 και τον Στήβεν Κοζμέφσκι το 2012. Από την άλλη πλευρά, αν έμενε μαζί μας, είχε ήδη δεσμευτεί να υποστηρίξει την εκλογή του Μερλίνο. Μάλιστα, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις δεσμεύτηκε να προτείνει εμένα για το 2011. Ήταν μια, κατά κάποιο τρόπο ανταπόδοση της δικής μου στήριξης όλα αυτά τα χρόνια που ήλθε άπειρη εντελώς στο χώρο και τής άνοιξα τις πόρτες, από τη θέση της δημάρχου που είχα τότε. Η συνεργασία μας μέχρι τώρα υπήρξε πολύ καλή. Με την κίνηση, όμως, αυτή που έκανε τελευταία, έχασε την εμπιστοσύνη των συναδέλφων της, του κόμματος και, κυρίως, των δημοτών. Μάς πούλησε. Έδειξε ότι πάνω απ’ όλα βάζει το προσωπικό της συμφέρον», θα πει η Χρυσούλα Παυλίδη, τονίζοντας ότι «η παροικία οφείλει να γνωρίζει τι έκανε η Μαίρη Λιάλιου. Δεν είχε δικαίωμα να φερθεί μ’ έναν τρόπο που δεν μειώνει μόνο την ίδια, αλλά και τον ίδιο τον Δήμο.

Ως Ελληνίδα δεν κράτησε ψηλά τον πήχυ.

 Το θέμα έχει πάρει έκταση, έχει γίνει πρωτοσέλιδο στις τοπικές εφημερίδες και δεν πρόκειται να ξεχαστεί από τους δημότες».

ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ

«Προσωπικά, αισθάνομαι προδομένη», θα πει η Χρυσούλα Παυλίδη, καθισμένη στην ίδια θέση από όπου ακριβώς πριν ένα χρόνο, αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές, μιλούσε με ενθουσιασμό για τη συνεργασία της με τη Μαίρη Λιάλιου. Η ίδια που, ας σημειωθεί, είχε πάρει τους περισσότερους ψήφους, την είχε προτείνει για τη θέση της δημάρχου και είχε στηρίξει πάνω της πάρα πολλά. Κυρίως οι δυο τους να αλλάξουν το σκηνικό στο χώρο του Δήμου, «όπου οι άντρες βλέπουν τις γυναίκες υποτιμητικά και νομίζουν ότι με τις φωνές και τους λεονταρισμούς, θα υπερτερήσουν. Οι άντρες θα πρέπει να καταλάβουν ότι η μέθοδος του εκφοβισμού δεν περνάει πλέον. Και όσο πιο γρήγορα το εμπεδώσουν τόσο το καλύτερο», είχε πει.

Εν μέρει, θα πρέπει να το «εμπέδωσαν», αφού άντρες την κράτησαν για δεύτερη φορά τη Μαίρη Λιάλιου στην επίζηλη θέση, θα πω για να εισπράξω ένα ειρωνικό χαμόγελο…  μαζί με την υπενθύμιση ότι «πρόκειται για deal». Και να σκεφτεί κανείς ότι κόντευα να το ξεχάσω.

ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ

Σε πεδίο μάχης και λεκτικών πυροβολισμών, μετατράπηκε τη Δευτέρα το βράδυ η αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου Moreland για εκλογές του νέου δημάρχου της περιοχής, όπου τελικά βγήκε δήμαρχος ξανά – μετά από 9 χρόνια – η γνωστή συμπάροικος, Στέλλα Καρυοφυλλίδη.
Η ίδια έφυγε από την ομάδα «Εργατική Αριστερά» και πήγε με τις γυναίκες από τις οποίες και ψηφίστηκε. Ο λόγος ότι το άτομο που επρόκειτο να προταθεί «ένας 24χρονος νέος δεν είχε πείρα. Το φύλο δεν παίζει ρόλο. Φτάνει το άτομο να είναι σε θέση να διεκπεραιώσει με επιτυχία το έργο που αναλαμβάνει. Να έχει πείρα, ηγετικές ικανότητες, δυναμισμό, ισχυρή θέληση, επιμονή και προσήλωση στο στόχο.
Το 2010 είναι Διεθνές Έτος της Γυναίκας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο συμβολισμός είναι μεγάλος. Θεωρώ ότι είναι ένα δυνατό μήνυμα στην κοινωνία, ότι η γυναίκα μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά, να φέρει θεαματικά αποτελέσματα και από υψηλόβαθμες θέσεις. Ακόμη ότι έχει τη δύναμη να παλέψει και να βγει νικήτρια και στις πιο αντίξοες συνθήκες».

Από τη θέση της δημάρχου, η Στέλλα Καρυοφυλλίδη, υπόσχεται να εργαστεί μ’ όλες της τις δυνάμεις «για να υλοποιηθούν οι προσδοκίες των δημοτών. Η θέση αυτή είναι θέση σκληρής δουλειάς και έτσι οφείλουμε να τη δούμε. Προσωπικά, θα αφήσω για 12 μήνες την επαγγελματική μου καριέρα, προκειμένου να δώσω όσο το δυνατόν περισσότερα στο νέο ρόλο που έχω αναλάβει».
Για τα επεισόδια που έγιναν τη βραδιά της εκλογής της, την περασμένη Δευτέρα, θα πει ότι «δεν ωφελεί να σταματάμε στα αρνητικά σημεία. Συμφωνίες, μυστικές ή φανερές, δεν θα πρέπει να γίνονται μεταξύ δημοτικών συμβούλων. Καιρός είναι να μπει σε πράξη αυτό που μέχρι τώρα τουλάχιστον είναι μόνο στη θεωρία.
Ορισμένοι αντέδρασαν γιατί δεν πήραν στα σοβαρά τις προηγούμενες προειδοποιήσεις μου. Είχαν τη δική τους ατζέντα και δεν με πίστεψαν όταν τους προειδοποίησα για την μετακίνησή μου».