Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, 12 Μαΐου 2016, στο θέατρο Her Majesty’s, της Μελβούρνης στο Exhibition St., και στο κέντρο της πόλης, είδα το υπέροχο μιούζικαλ «SINGIN’ IN THE RAIN», που στα Ελληνικά έχει αποδοθεί ως «Τραγουδώντας στη Βροχή». Το κλασικό ομώνυμο κινηματογραφικό έργο, δημιουργήθηκε ως θεατρικό μιούζικαλ από τον Jonathan Church, καλλιτεχνικό διευθυντή του Chichester Festival Theatre της Αγγλίας, ο οποίος δήλωσε για τη θεατρική του επιτυχία: «I have taken the essence and the spirit of the film but delivered something fresh that feels like it was MEANT to be a stage musical».
Η κινηματογραφική ταινία «Τραγουδώντας στη βροχή», είναι κωμωδία και μιούζικαλ παραγωγής του 1952. Την είχα δει στην Ελλάδα, στα γυμνασιακά μου χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Μου ζωντάνεψε νοσταλγικά το παρελθόν και ομολογώ ότι απόλαυσα κάθε στιγμή της θεατρικής παράστασης που, όντως, ήταν ένα πολύ επιβλητικό και θαυμάσιο θέαμα. Η υπόθεση ήταν η ίδια με το κινηματογραφικό έργο, αλλά το θέατρο την έκανε πολύ ζωντανή και με άλλους 1.700 θεατρόφιλους θεατές ζήσαμε ανεπανάληπτες στιγμές και χειροκροτήσαμε όλους τους νέους ηθοποιούς για την εξαιρετική απόδοσή τους.
Η ταινία, αλλά και το μουσικοχορευτικό θεατρικό έργο, περιγράφει με χιουμοριστικό τρόπο το κλίμα που επικρατούσε στο Χόλιγουντ κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’20 μετά τη μετάβαση από τις βουβές στις ομιλούσες ταινίες. Η ταινία δεν είχε εμπορική απήχηση κατά την πρώτη της προβολή, αλλά απέκτησε θρυλική υπόσταση και την εύνοια των κριτικών με την πάροδο των χρόνων. Σήμερα, όμως, θεωρείται η καλύτερη της Metro-Goldwyn-Mayer.
Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν οι Τζιν Κέλι, Ντέμπι Ρέινολντς, Ντόναλντ Ο’Κόνορ και Τζιν Χάγκεν, ενώ τις χορογραφίες δημιούργησε ο ίδιος ο Κέλι, σε συνεργασία με τον Στάνλεϊ Ντόνεν. To Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, κατέταξε την ταινία στην πέμπτη θέση στον κατάλογο με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών και στην πρώτη θέση με τα καλύτερα μιούζικαλ. Ως θεατρικό μιούζικαλ έχει ανεβεί σε πολλές πόλεις του κόσμου καθώς και στην Ελλάδα, αλλά οι κριτικοί λένε πως «έμεινε γνήσιο τέκνο του κινηματογραφικού αριστουργήματος».
Η υπόθεση, φυσικά, είναι η ίδια: Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι του βωβού κινηματογράφου καλείται να περάσει με επιτυχία στον ομιλούντα. Πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος σταρ Ντον Λόκγουντ (στην ταινία ο Τζιν Κέλι), στη θεατρική εκδοχή της Μελβούρνης ο Adam Garcia, ο οποίος μετατρέπει την τελευταία του βουβή ταινία σε ομιλούσα με μεγάλη επιτυχία, σε αντίθεση με τη συμπρωταγωνίστριά του Λίνα Λαμόντ, στην παράσταση η Erica Heynatz, η οποία έχει απαίσια φωνή και χρειάζεται ντουμπλάρισμα. Αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει η καλλίφωνη Κάθι Σέλντεν, την οποία ερμήνευσε στο πλευρό του Τζιν Κέλι η 19χρονη τότε Ντέμπι Ρέινολντς. Στο θέατρο εδώ έχουμε την Gretel Scarlet. Η Κάθι, και στο σινεμά και στη θεατρική σκηνή, ανατρέπει τη συναισθηματική ισορροπία των πρωταγωνιστών και κάνει τη Λίνα να καταλάβει ότι δεν είναι ερωτευμένη με τον Ντον, και τον Ντον να καταλάβει ότι είναι ερωτευμένος με την Κάθι τραγουδώντας: «What a glorious feeling, I’m happy again»!
Στο «Τραγουδώντας στη βροχή» βλέπουμε και την αλλαγή που φέρνει η τεχνολογία στη ζωή. Και αυτή η προβληματική ξετυλίγεται μέσα από μια υπέροχη ιστορία, που υμνεί τη χαρά, την παιδικότητα που έχει χιούμορ, αυτοσαρκασμό κι έναν δυνατό μύθο και όλα με την τεχνολογία του 21ου αιώνα.
Στο θεατρικό έργο είχα μία φανερή περιέργεια το πώς θα παρουσιάζονταν όλες οι υπέροχες σκηνές του φιλμ με τον Τζιν Κέλι να χορεύει με πολλή αφέλεια και παιδική διάθεση κάτω από τη βροχή. Το θέατρο μάς αποζημίωσε πλουσιοπάροχα. Άνοιξαν οι ουρανοί και η σκηνή του θεάτρου Her Majesty’s γέμισε βροχή -πολύ νερό- για να αποδοθούν με κάθε αυθεντία τα λόγια του τίτλου του «Τραγουδώντας στη βροχή». Γι’ αυτή την αυθεντικότητα οι πρώτες τρεις σειρές των θεατών είχαν εφοδιαστεί με διαφανή πλαστικά αδιάβροχα, μια και η βροχή έφτανε μέχρι εκεί. Ήταν όντως ένα υπέροχο θέαμα στο τέλος της Πρώτης Πράξης, αλλά και στο τέλος του έργου, όπου ο πρωταγωνιστής πλαισιώθηκε με μία νέα δεκάδα ηθοποιών με ομπρέλες σε ένα φανταστικό φινάλε πρωτοτυπίας και εξαιρετικής πλούσιας φαντασίας του καλλιτεχνικού διευθυντή. Όλοι τους καταχειροκροτήθηκαν από το ενθουσιώδες κοινό το οποίο απόλαυσε μία θριαμβευτική και λαμπρή θεατρική παράσταση η οποία θα περιοδεύσει σε όλη την Αυστραλία μέχρι το τέλος του 2016.
Μετά την παράσταση -και μετά τις 10 το βράδυ- με την οκταμελή μου παρέα, κατευθυνθήκαμε -όλοι μας άκρως ικανοποιημένοι- στο Ολύμπιο ύψος της Ελληνικής Κοινότητας της Μελβούρνης, στον 13ο όροφο του νέου κτιρίου, από όπου απολαύσαμε και τη θαυμάσια πανοραμική θέα της πόλης μας με εξαιρετικούς καφέδες και γλυκά στο καφεζαχαροπλαστείο και εστιατόριο του «Melina on the roof top». Υπέροχη νυκτερινή έξοδος!