Όπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή, ο «Θίασος Παροικία», προετοιμάζει το καινούργιο του θεατρικό έργο, που θα παρουσιαστεί στην Μελβούρνη, στο θέατρο του Kew, την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου και όλο τον Μάρτη.
Είναι ακριβώς 20 ολόκληρα χρόνια από το 1990 όπου ξεκίνησε ο Θίασος Παροικία. Το ξεκίνημα του «Θιάσου Παροικία» έγινε μέσα από τις στάχτες και τα αποκαΐδια του γνωστού επί μία 10ετία ΕΘΑ (Ελληνικό Θέατρο Αυστραλίας) που άφησαν πίσω τους γνωστοί «παράγοντες» και «καλλιτέχνες» της παροικίας.
Πρώτο έργο «Ο Πατούχας», μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του θιάσου στις αμέτρητες που ήρθαν τα επόμενα χρόνια με αποκορύφωμα την περυσινή «Συμπέθεροι απ τα Τίρανα». Έκλεισε ένας κύκλος, με μια συγκομιδή πάνω από 30 έργα, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η καλλιτεχνική ποιότητα των έργων που ανεβάζει ο θίασος είναι ίσως και ο λόγος που είναι ο μοναδικός θίασος που επιβιώνει χωρίς επιχορηγήσεις με ελάχιστους διαφημιστές και αποκλειστικά από την πώληση των εισιτηρίων. Έτσι μεταφράζεται η αγάπη και εκτίμηση του κόσμου, στην προσφορά του θιάσου, όλα αυτά τα χρόνια.
Και αυτό δεν ισχύει μόνο στην Μελβούρνη. Δεκάδες παραστάσεις μοναδικό φαινόμενο, για ελληνικό θίασο στην Αυστραλία. Σίδνεϊ, Αδελαΐδα, Χόμπαρτ, Ντάργουιν, Μπρίσμπαν, Γκολντ-Κόστ, Ρίβερλαντ, Ελλάδα.
Δεκάδες γνωστοί ηθοποιοί της παροικίας είχαν την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσουν σε έργα-επιτυχίες, νέα παιδιά έμαθαν θέατρο, δούλεψαν τα ελληνικά τους μέσα από την δουλειά τους στον θίασο. Σκηνοθέτες, μουσικοί, χορευτές και άλλοι καλλιτέχνες συνεργάστηκαν επίσης με τον θίασο. Ντόπιοι συγγραφείς έγιναν γνωστοί στο ευρύτερο κοινό χάρη στην επιμονή του «Θιάσου Παροικία» στο ντόπιο θέατρο.
Όλα αυτά τα χρόνια, βέβαια, δεν ήταν πάντα όλα ρόδινα. Ο κόσμος στάθηκε στο πλευρό του αγαπημένου του θιάσου όμως, υπήρξαν και κάποιοι που πολέμησαν τόσο τον θίασο όσο και τον σκηνοθέτη του, Θανάση Μακρυγιώργο – άλλωστε τα έχει καταγγείλει ο ίδιος και από την σκηνή του θεάτρου και από τα μέσα ενημέρωσης και μέσα από τα προγράμματα των παραστάσεων.
Μια δεύτερη περίοδος αρχίζει με την ευχή να είναι και αυτή τουλάχιστον 20ετής. Με καινούργια σχέδια, καινούργια όνειρα και φιλοδοξίες, με παλαιά όμως στέρεα υλικά. Σεβασμό στο θέατρο από τον συγγραφέα, τον ηθοποιό, τον καλλιτέχνη, και σεβασμός στον θεατή. Το 2010 θα είναι χρονιά γιορτής με καλό θέατρο και άλλες εκδηλώσεις, αρχής γενόμενης με δυο αγαπημένους πια συγγραφείς που ο «Θίασος Παροικία» έκανε γνωστούς στην Αυστραλία, τον Θανάση Παπαθανασίου και τον Μιχάλη Ρέππα. Ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα έργα τους παιγμένο και από τον θίασο το 1996 και 1998, το έργο, «Ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε κι ό,τι αρπάξει ο…», η γνωστή κωμωδία «Ροζ μολότοφ» που σημαίνει ροζ σκάνδαλο, επίκαιρη με αυτά συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα. Υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές και γραμματείς υπουργείων τα αρπάζουν από εργολάβους δημοσίων έργων και εταιρείες. Ζήμενς, Βατοπαίδι. Ζαχόπουλος ερωτικό σκάνδαλο με την γραμματέα του και βουτιά από το μπαλκόνι, ρουσφέτια, μίζες, φακελάκια, κοινώς λαδώματα. Δρόμοι που δεν τελειώνουν πουθενά, πολυκατοικίες και γέφυρες που πέφτουν από έλλειψη τσιμέντου.
Κι ανάμεσα σ’ όλα ένα ζευγάρι ταλαιπωρημένων Αυστραλών τουριστών που τους έστειλε ο φίλος τους ο Πίτας από τη Μελβούρνη να γνωρίσουν και την ιδιαιτέρα του πατρίδα την Ζαχάρω και συλλαμβάνονται ως τρομοκράτες. Μια κωμωδία που στο τέλος, κλέφτες, μοιχοί, λαδωμένοι και λαδάδες, βγαίνουν λάδι, γιατί για όλα φταίνε οι δήθεν τρομοκράτες.
Μια κωμωδία ανανεωμένη και αλλαγμένη. Να η Ελλάδα του χθες και σήμερα.
Με την 20ετή εγγύηση του «Θιάσου Παροικία». Με την εγγύηση των Θανάση Μακρυγιώργου, Σταύρου Αρμπερόρη, Βίκης Πεντέλη, Βάσως Φαραίς, Νίκου Καλιάνη και μιας πλειάδας νέων ταλέντων.
«Ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε κι ό,τι αρπάξει ο….», στο θεατράκι του Kew, την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου και όλο τον Μάρτιο.