ΥΠΑΡΧΟΥΝ κάποιοι αισιόδοξοι και… ρομαντικοί ποδοσφαιρόφιλοι, που επιμένουν και… ορκίζονται, ότι το ποδόσφαιρο θα γίνει σύντομα το Νο1 σπορ στην Αυστραλία.
Ξέρετε τι τους απαντώ;
Να συνεχίσουν να… ονειρεύονται, γιατί κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ!
 
ΥΠΑΡΧΕΙ, βέβαια, μία περίπτωση, αλλά είναι… επιστημονικής φαντασίας.
Να ξυπνήσουμε, λέει, ένα πρωί και να έχει εξαφανιστεί από προσώπου αυστραλιανής γης, το φούτι.
Τότε, ναι, υπάρχει ελπίδα να γίνει το real football, το Νο1 σπορ της χώρας!
 
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, ας συμβιβαστούμε και ας… σεβαστούμε την σκληρή πραγματικότητα του φούτι, του φουτικού παραλογισμού, του τελικού, του επαναληπτικού, της φουτικής υπερβολής, του Κύπριου “γενικού”, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και δεν δέχεται κουβέντα για “έξτρα τάϊμ”.
Ας σεβαστούμε μια πραγματικότητα που συντηρείται για 1οο/ετία και πλέον.
 
ΟΧΙ, δεν πρόκειται να αλλάξω “στρατόπεδο” ούτε θα προδώσω την μία και μοναδική “στρόγγυλη θεά” που λατρεύεται από δισεκατομμύρια φιλάθλους σε κάθε γωνιά του πλανήτη ΓΗ.
Απλά και νομίζω ότι το ίδιο θα πρέπει να κάνουν όλοι, να υποκλιθούμε μπροστά στο μεγαλείο του φούτι, που καταφέρνει και γεμίζει στάδιο με 100.036 παθιασμένους λάτρεις του αθλήματος και θα το ξαναγεμίσει μέσα σε διάστημα λίγων ημερών.
 
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν νοιάζομαι για το ποιος θα κερδίσει, πόσοι θα πάνε στον τελικό, πόσες σελίδες θα αφιερώσουν τα αγγλόφωνα ΜΜΕ, πόσα κανάλια θα αρχίζουν τα κύρια δελτία ειδήσεων τους με φούτι, θα συνεχίζουν με φούτι και θα ολοκληρώνουν με φούτι.
Για χρόνια τώρα απορώ, εκνευρίζομαι, λέω,… μπόρα είναι θα περάσει, αλλά αυτό που έγινε (… και γίνεται) φέτος, ξεπέρασε κάθε όριο.
 
ΤΟΣΟ, που… εξέθεσε ακόμη και αυτή την πρωθυπουργό της χώρας, Τζούλια Γκίλαρντ, η οποία πήγε στο επίσημο “μπρέκφαστ” του περασμένου Σαββάτου (πριν τον τελικό Νο1) και δήλωσε ότι θα κερδίσει το Κόλλινγουντ και ότι δεν υπάρχει περίπτωση ισοπαλίας!
Αν ήμουν στη θέση της, δεν θα πήγαινα στο επίσημο – αν υπάρξει – “μπρέκφαστ” για τον τελικό Νο2, γιατί δεν υπάρχει περιθώριο για να εκτεθεί και πάλι.
 
ΕΧΟΝΤΑΣ πει όσα διαβάσατε, έχω να κάνω και μία… ένσταση για την επανάληψη του αγώνα.
Σε καμία περίπτωση, κ. Δημητρίου, δεν έπρεπε και δεν πρέπει να ισχύει το σημερινό σύστημα της επανάληψης.
Ο τελικός του περασμένου Σαββάτου, έπρεπε να τελειώσει το περασμένο Σάββατο.
Ανεξάρτητα από το αν έπαιζαν “παράταση” έως τα μαύρα μεσάνυχτα, το παιχνίδι έπρεπε να τελειώσει την ημέρα που άρχισε.
 
ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ τελικών, κυπέλλων ιδίως, έκαναν πριν πολλές δεκαετίες στην Ευρώπη και όταν μετά από ισοπαλίες (τυχαίες ή… προγραμματισμένες) άρχισαν να μπαίνουν φίλαθλοι (;;) στα γήπεδα και να καίνε εστίες και δίχτυα, μπήκαν στη ζωή μας η παράταση, τα πέναλτι, ο “ξαφνικός – ποδοσφαιρικός – θάνατος”.
Αυτό, πιστεύω, ότι έπρεπε να ισχύει και για το φούτι, γιατί, πέρα από το ότι ο δεύτερος τελικός θα κάνει “πλουσιότερους τους πλούσιους” και τους “φτωχούς φτωχότερους”, ακούστηκαν ήδη και τα πρώτα πονηρά σχόλια για γραφεία στοιχημάτων που πλήρωσαν πολλά εκατομμύρια δολάρια για την ισοπαλία!
 
ΠΕΡΑ από αυτό όμως και πέρα από το γεγονός ότι η ομοσπονδία του φούτι θα κερδίσει με την διεξαγωγή του δεύτερου τελικού ποσό περίπου $20 εκ. ($40 εκ. συνολικά, συν αυτά του περασμένου Σαββάτου) και οι βιομηχανίες μπύρας θα γίνουν πλουσιότερες κατά κάποια εκατομμύρια δολάρια, σκεφθείτε και αυτούς που θα ξαναγεμίσουν το MCG;
Με τις τιμές των εισιτηρίων να αρχίζουν από τα $50 και να φτάνουν μέχρι τα $270, σκεφθήκατε πόσοι θα υποστούν το μαρτύριο της στέρησης για να (ξανα)εξασφαλίσουν τα μαγικά χαρτάκια;
 
ΜΕ την Σεντ Κίλντα να υποστηρίζεται, ως επί το πλείστον, από τη μεγάλη και εύπορη εβραϊκή παροικία της πόλης μας, σκέφθηκε ο εκατομμυριούχος πρόεδρος του Κόλλινγουντ, που δεν παραλείπει να τονίζει ότι οι “μαγκπάϊς” είναι ομάδα του λαού, πόσοι από τον λαό αυτό θα είναι σε θέση να (ξανα)πληρώσουν $50, $85, $125, $142.50, $161, $235, ή $270 για να δούνε την λατρεμένη ομάδα τους στο Ολυμπιακό στάδιο της Μελβούρνης;
Ψιλά γράμματα… και άνευ ουσίας λεπτομέρειες γι’ αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις και συντηρούν όλο αυτό το μαγικό υπερθέαμα.
 
ΣΤΟ κάτω-κάτω, ο λαός δεν είναι μια ζωή αυτός που πληρώνει τα “σπασμένα” και τις ηγεμονικές αμοιβές, αυτών που αποφασίζουν και κανονίζουν τους όρους του παιχνιδιού.
Του κάθε “παιχνιδιού”…
 
ΑΡΚΕΤΑ, όμως, με το φούτι και να πάμε στο ποδόσφαιρο μας, που είναι και θα παραμείνει στον αιώνα τον άπαντα, Νο2 και στη σκιά του “πεπονιού”.
Και πώς να μην είναι ο φτωχός συγγενής, αφού κατάντησε να διοικείται από φουτικούς παράγοντες, που δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο και σε κάνουν να σκέπτεσαι σε στιγμές απελπισίας, ότι ήρθαν ουρανοκατέβατοι στην οικογένεια του real football, με μοναδικό στόχο να το… “εξοντώσουν” τελειωτικά.
 
ΟΝΟΜΑΤΑ, βέβαια, για τέτοιους παράγοντες δεν μπορούμε να πούμε, λίγο πολύ τους ξέρετε όλοι και ένας από αυτούς ρωτούσε προ ημερών, έναν παλαίμαχο ποδοσφαιρικό παράγοντα:
“Η ομάδα μας παίζει σύστημα 4-4-2, ο άλλος παίκτης (τον ενδέκατο εννοούσε), που είναι;”.
 
Ο Άγγελος Ποστέκογλου ήθελε την δουλειά στην τεχνική ηγεσία της Melbourne Heart, αλλά οι παράγοντες και ιδιοκτήτες της, ήθελαν οπωσδήποτε ευρωπαίο και το μόνο που μπορούσαν να προσφέρουν στον Άγγελο ήταν μία από τις θέσεις βοηθού.
Το περασμένο Σάββατο στο Μπρίσμπαν, η ομώνυμη ομάδα με τον Ποστέκογλου στον πάγκο της συνέτριψε με 4-0 την Χαρτ, που είχε στον δικό της πάγκο τον ευρωπαίο τεχνικό Τζον βαντ Σιπ, με ετήσιο μισθό γύρω στις $700.000!
Χρειάζονται σχόλια;
 
Ο νέος τεχνικός της εθνικής Αυστραλίας, Χόλγκερ Όσιεκ, ήταν ανάμεσα στους θεατές του αγώνα της Σίδνεϊ Φ.Κ. με το Γκολντ Κόουστ και θα πρέπει να έπληξε αφάνταστα γιατί σε κάποια στιγμή τον συνέλαβε ο τηλεοπτικός φακός να τρίβει τα κουρασμένα του μάτια και να χασμουριέται!
Ο προκάτοχος του, Ολλανδός, Πιμ Βέρμπεκ, είχε μιλήσει ανοιχτά κατά του εθνικού μας λιγκ και της μέτριας ποιότητας του, ενώ ο διάδοχος του Γερμανός, Χόλγκερ Όσιεκ, διάλεξε τον πιο κομψό τρόπο του χασμουρητού, αντί για τις δηλώσεις.
 
ΤΟ ξέρουμε, ρε παιδιά, ότι το πρωτάθλημά μας είναι αυτό που είναι.
Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε ότι είναι παρόμοιο με την ισπανική πριμέρα ντιβιζιόν, ή την αγγλική πρέμιερ λιγκ.
Αυτό είναι και αν σας αρέσει. Αλλιώς…
 
ΜΕ την πρεμιέρα των Κοινοπολιτειακών Αγώνων του Νέου Δελχί να πλησιάζει, είναι απίστευτα τα πράγματα που ακούγονται.
Πριν λίγες ημέρες, άκουγα στην τηλεόραση τον νέο ομοσπονδιακό υπουργό των Σπορ, να δηλώνει πολύ σοβαρά ότι στη διάρκεια των αγώνων θα γίνουν τρομοκρατικά χτυπήματα, αποκαλύπτοντας μάλιστα και το πού και (… σχεδόν) το πότε!
 
ΑΝΑΥΔΟΣ έμεινα με τις αποκαλύψεις και θυμήθηκα και ένα χαριτωμένο ανέκδοτο “με τον Ρώσο σούπερ-μυστικό πράκτορα της GKB, που με πλήρη (πολύ πλήρη) μυστικότητα πήγε σε συγκεκριμένη διεύθυνση της Αθήνας για να συναντήσει σούπερ-μυστικό – πράκτορα-κατάσκοπο. Χτυπάει το κουδούνι στο θυροτηλέφωνο, λέει το σύνθημα, περιμένει το παρασύνθημα, οπότε ακούει έκπληκτος κάποιον κύριο να του λέει: “Τον κατάσκοπο θέλετε; Χτυπήστε το κουδούνι στον τρίτο όροφο”!!
 
ΛΕΤΕ να έχουν απλοποιηθεί τόσο πολύ τα μυστικο-πρακτορικο-τρομοκρατικά και να μην το πήραμε χαμπάρι;
Έχω, πάντως, μια προαίσθηση ότι οι αγώνες στο Δελχί θα γίνουν και θα είναι και καλοί, για τα δεδομενα της διοργανώτριας Ινδίας.
Μην βλέπετε τώρα που δείχνουν ατέλειωτα έργα και μίζερες καταστάσεις.
Να δείτε τι ωραίος χαμός θα γίνει όταν ξεκινήσει η αθλητική γιορτή και αναλάβουν ρόλο οικοδεσπότη, οι πανέμορφες σταρ του “Μπόλιγουντ”.
 
Ε, πόσο να αντέξει ο άνθρωπος, τα (τους) παράτησε και έφυγε!
Με το κεφάλι ψηλά, παρά την “βροχή” από μπουκάλια που τον σημάδευαν, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς υπέβαλε την παραίτηση του μετά την ήττα του 3-1 από τον Ολυμπιακό και η ΑΕΚ μπήκε σε ένα αδιέξοδο που φοβάμαι θα την οδηγήσει σε μεγάλες περιπέτειες.
Κρίμα, γιατί, για μια ακόμη φορά, η ποδοσφαιρική αλητεία πληγώνει πέρα από την ιστορικό δικέφαλο και έναν Άνθρωπο που τίμησε το ελληνικό ποδόσφαιρο με αξιοπρέπεια, συνέπεια και υποδειγματικό επαγγελματισμό.
Κρίμα…