Στις 31 Αυγούστου 2010 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, σε διάγγελμά του από τον Λευκό Οίκο, ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ιράκ ολοκληρώθηκε, και η αμερικανική μάχιμη αποστολή στο Ιράκ τερματίστηκε.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος παρατήρησε ότι «ήταν μεγάλο το τίμημα» που πλήρωσαν οι ΗΠΑ, και τόνισε ότι το μείζον θέμα πλέον είναι η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας του. Έχει δίκαιο ο Αμερικανός Πρόεδρος. Από το Μάρτιο του 2003 που τα αμερικανικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Ιράκ 4.400 Αμερικανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, και πάνω από 34.000 τραυματίστηκαν. Και το οικονομικό κόστος δεν ήταν μικρό, αφού ο πόλεμος κόστισε στην Αμερική ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.

Όμως ο κ. Ομπάμα δεν έκανε λόγο για το τι στοίχισε στο Ιράκ ο παράνομος αυτός πόλεμος – παράνομος γιατί έγινε χωρίς πρόκληση, με ψευδείς κατηγορίες ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής, και χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ.

Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως 120.000 άμαχοι Ιρακινοί σκοτώθηκαν, ενώ ο Ρόμπερτ Φισκ, ειδικός για ζητήματα της Μέσης Ανατολής δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Independent», κάνει λόγο για θύματα του ιρακινού λαού που ανέρχονται σε ένα εκατομμύριο.

Στο μήνυμά του ο Μπαράκ Ομπάμα ανέφερε χαρακτηριστικά πως «Η επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ιράκ ολοκληρώθηκε». Το ερώτημα είναι για ποια «απελευθέρωση» του Ιράκ μιλάει ο Αμερικανός Πρόεδρος. Μήπως από τον Σαντάμ Χουσεΐν; Μα όταν ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους διέταξε την εισβολή στο Ιράκ, είχε πει χαρακτηριστικά ότι ο λόγος δεν ήταν η ανατροπή του δικτάτορα, αλλά τα όπλα μαζικής καταστροφής που δήθεν κατείχε, τα οποία αποδείχθηκε πως ήταν ανύπαρκτα. Εξάλλου, ο Σαντάμ δεν ήταν ο μόνος δικτάτορας στον κόσμο. Υπήρχαν, και υπάρχουν άλλοι πιο αιμοσταγείς δικτάτορες, όπως ο δικτάτορας της Ζιμπάμπουε, που κανείς δεν τον αγγίζει.

Το ακόλουθο απόσπασμα από δημοσίευμα της μεγαλύτερης εφημερίδας των ΗΠΑ ,“The New York Times”, δίνει τις τρομακτικές διαστάσεις της καταστροφής στο Ιράκ: “The American invasion of Iraq and the war to follow caused an estimated four million Iraqis to flee their homes within four years… As of August, 2007, deepening violence has displaced some two million Iraqis inside Iraq, and has driven another two million out of the country…”, 10 August 2007.

Μεταφράζω: «Η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, και ο πόλεμος που ακολούθησε, είχαν ως αποτέλεσμα περίπου τέσσερα εκατομμύρια Ιρακινοί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Λόγω της αυξανόμενης βίας, μέχρι τον Αύγουστο του 2007 δύο εκατομμύρια Ιρακινοί έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα, και άλλα δύο εκατομμύρια υποχρεώθηκαν να ζητήσουν καταφύγιο σε άλλες χώρες…», 10 Αυγούστου 2007.

Από τους 140.000 Αμερικανούς στρατιώτες που ήταν στο Ιράκ, τον περασμένο Αύγουστο αποσύρθηκαν οι 90.000. Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Γκέιτς, Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, οι υπόλοιποι 50.000 στρατιώτες «δεν βρίσκονται σε πόλεμο», και η αποστολή τους θα είναι η εκπαίδευση των Ιρακινών στρατιωτών, με τελικό στόχο την απόσυρσή τους προς το τέλος του 2011.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ

 «Επτά χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή και κατοχή, και με λεηλατημένους τους θησαυρούς του, το Μουσείο δεν έχει τίποτε από το παλιό του μεγαλείο. Οι πύλες του Εθνικού Μουσείου άνοιξαν ξανά με μεγάλη επισημότητα τον Φεβρουάριο του 2009, αλλά, ενάμιση χρόνο μετά, μια ασυνήθιστη ατμόσφαιρα επικράτησε στις εγκαταλελειμμένες γκαλερί του επιβλητικού κτιρίου, στο κέντρο της Βαγδάτης. Το Εθνικό Μουσείο έκλεισε ξανά, αυτή τη φορά για ανακαίνιση, για επιστροφή των κλαπέντων και για αναζήτηση βοήθειας.

Οι περισσότερες από τις 24 αίθουσες του Μουσείου είναι στην πλειονότητά τους σκοτεινές και με αποπνικτική ζέστη. Σε τίποτε δεν θυμίζουν τα εκθέματα από τους Σουμέριους, τους Βαβυλώνιους και τους Αββασίδες. Ένα πρωτοφανές χάος επικράτησε στις αίθουσες τον Απρίλιο του 2003, όταν μερικές ημέρες μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν 15.000 γλυπτά εκλάπησαν κάτω από τα μάτια των αμερικανικών δυνάμεων. Τα έργα αυτά προστέθηκαν σε χιλιάδες άλλα που λεηλατούνταν εδώ και δεκαετίες από 12.000 αρχαιολογικούς χώρους που επισήμως έχουν καταχωρηθεί σε καταλόγους».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από δημοσίευμα στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία», στην έκδοση της περασμένης Πέμπτης, 23 Σεπτεμβρίου 2010.
Όπως αναφέρει στο δημοσίευμά της η «Μακεδονία», τον Απρίλιο του 2003, το Εθνικό Μουσείο του Ιράκ στη Βαγδάτη λεηλατήθηκε από τα στίφη, χωρίς οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής να πράξουν το παραμικρό για να εμποδίσουν την αρπαγή των πανάρχαιων, και αναντικατάστατων, κειμηλίων του. Και όμως, σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους, οι κατοχικές δυνάμεις είναι υπεύθυνες για την τήρηση της τάξης στην κατεχόμενη χώρα.

Βέβαια, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ δεν προκλήθηκε μόνο από τη σύληση του Μουσείου. Μεγαλύτερες ζημιές προξένησαν στους αρχαιολογικούς χώρους οι χιλιάδες πύραυλοι και βόμβες από τις αμερικανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά και της κατοχής.

ΣΤΗ ΒΑΓΔΑΤΗ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
 
Στις 5 Ιανουαρίου 2009 το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε την ακόλουθη είδηση: «Οι ΗΠΑ εγκαινίασαν σήμερα τη νέα τους Πρεσβεία στη Βαγδάτη, ένα γιγαντιαίο σύμπλεγμα κτιρίων στην καρδιά της «πράσινης ζώνης» της ιρακινής πρωτεύουσας…

‘Είναι η αρχή μιας νέας εποχής για το Ιράκ και η αρχή μιας νέας εποχής στις σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ιράκ’, δήλωσε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Βαγδάτη Ράιαν Κρόκερ σε ομιλία που εκφώνησε παρουσία του Ιρακινού Προέδρου Τζαλάλ Ταλαμπανί…

Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα «Ουάσινγκτον Ποστ», το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών κατέβαλε 736 εκατομμύρια δολάρια για την οικοδόμηση της νέας Πρεσβείας. Πρόκειται για ένα τεράστιο σύμπλεγμα 21 κτιρίων, τα οποία την καθιστούν την πιο επιβλητική αμερικανική διπλωματική εκπροσώπηση στον κόσμο».
Το μέγεθος της Αμερικανικής Πρεσβείας στη Βαγδάτη με τους 1800 υπαλλήλους, οι 50.000 στρατιώτες που ακόμη μένουν στο Ιράκ, και το γεγονός ότι η εκμετάλλευση των πετρελαίων του Ιράκ ανατέθηκε στις «πέντε πετρελαϊκές αδελφές» Shell, ΒΡ, Εxxon Μobil, Τotal και Chevron- Τexaco, αποτελούν τεκμήριο των κινήτρων, και ένδειξη των μελλοντικών προθέσεων των ΗΠΑ, στον νευραλγικό αυτό χώρο της Μέσης Ανατολής. Ιδιαίτερα όταν, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα «The Νew Υork Τimes» «Ομάδα Αμερικανών συμβούλων, καθοδηγούμενη από μια μικρή ομάδα του Υπουργείου Εξωτερικών, διαδραμάτισε ζωτικό ρόλο στην σύνταξη των συμβολαίων μεταξύ της ιρακινής κυβέρνησης και πέντε μεγάλων δυτικών πετρελαϊκών εταιρειών, προκειμένου οι τελευταίες να επενδύσουν σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του Ιράκ». Αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα», 12/7/08.

Το ακόλουθο ποίημα, γραμμένο στις 25 Απριλίου 2003, δηλαδή ένα μήνα μετά την εισβολή στο Ιράκ, είναι η δική μου διαμαρτυρία για την καταστροφή μεγάλου μέρους του αρχαιότερου πολιτισμού της Υφηλίου. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στο χώρο του σημερινού Ιράκ, που στην αρχαιότητα ήταν γνωστός ως Μεσοποταμία, είχε ανθίσει ο πρώτος πολιτισμός των Σουμερίων και των Βαβυλωνίων.

Εσκεμμένα έδωσα στο ποίημα τον διαλογικό του χαρακτήρα, σε αντιπαραβολή με το κλασικό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους».

Ήρθαν οι βάρβαροι…

– Γιατί την Αγορά κλειστή την βλέπω σήμερα,
κι έρημη από ανθρώπους είναι η Βαγδάτη;
– Γιατί ήρθαν οι βάρβαροι, κι είναι θεριά ανήμερα,
που σκιάζεται όταν τα δει ανθρώπου μάτι.

– Γιατί από τους τάφους τους βγήκαν οι Βαβυλώνιοι,
και κλαίνε και οδύρονται έξω απ’ τα Μουσεία;
– Γιατί των εισβολέων οι ηγέτες οι δαιμόνιοι
δε νοιάστηκαν να σώσουν τ’ αρχαία τους μνημεία.

– Γιατί οι «σύμμαχοι» δεν έστειλαν τανκς και άρματα
να σώσουν τα Μουσεία και τη Βιβλιοθήκη;
– Γιατί προείχε να γκρεμίσουν του Σαντάμ τ’ αγάλματα
που χλεύαζαν από ψηλά την «ένδοξή» τους νίκη.

– Πότε το λίκνο του πολιτισμού θ’ αφήσουν,
κι ήρεμα πια να ρέουν τα νερά του Ευφράτη;
– Φοβάμαι πως εδώ τις βάσεις τους θα στήσουν,
και δεύτερη Ουάσιγκτον θα κάνουν τη Βαγδάτη…