Στην ψηφιακή μας εποχή η οποία κινείται πλέον ηλεκτρονικά – μέσα στον πολυδιαδικτυακό μας χώρο – υπάρχουν και ευχάριστες εκπλήξεις. Σερφάροντας στο Διαδίκτυο, με τα πολλά μας κλικ και κλικ, βρέθηκα απρόσμενα σε ένα πολύ εκπληκτικό περιβάλλον, κυβερνοχώρο τον λένε σήμερα.
Στα περασμένα χρόνια, στα βραχεία κύματα, πιάναμε μερικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και αν μιλούσαν ελληνικά νιώθαμε μία ανέλπιστη ευτυχία. Και σήμερα η ίδια μαγεία υπάρχει στο Διαδίκτυο. Ακούω μία γλυκιά και ωραία μουσική και αμέσως μετά ένας λαμπρός εκφωνητής (Ε) κάνει μία όμορφη εισαγωγή του ραδιοφωνικού του προγράμματος:
«Σήμερα στην «Κοινωνική Ελλάδα» (ΚΕ) θα μιλήσουμε ανθρώπινα με κάθε ακροατή που έχει ανάγκη ακρόασης. Είμαστε εδώ για να σας ακούσουμε και να συζητήσουμε μαζί σας». Μετά έδωσε το τηλέφωνο του σταθμού με σιγανό και πολύ απαλό τρόπο.
Ύστερα, πολύ ευγενικά, προσκάλεσε τους ακροατές του να τηλεφωνήσουν: Εάν θέλετε να μας μιλήσετε είμαστε εδώ στην ΚΕ – το είπε, στην Κάπα Έψιλον – και σας περιμένουμε. Ευθύς αμέσως ακούγεται το τηλέφωνο να χτυπάει:
Ε: Εμπρός, καλημέρα σας, η Κοινωνική Ελλάδα σας ακούει. (Μπαίνει στη γραμμή μία γλωσσικά άκρως εντυπωσιακή Κυρία (Κ) και αμέσως αρχίζουν μία συνομιλία πράγματι πολύ ανθρώπινη).
Κ: Καλημέρα σας, χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ακούω.
Ε: Και εμείς χαιρόμαστε που μας πήρατε στο τηλέφωνο. Είστε η πρώτη μας ακροάτρια για σήμερα και μας κάνατε το καλό ποδαρικό.
Κ: Εγώ θα σας έλεγα την καλή αρχή, γιατί δεν ήρθα με τα πόδια, αλλά με το τηλέφωνο. Να αγιάσει αυτός που το εφεύρε.
Ε: Έχετε απόλυτο δίκαιο. Αν δεν υπήρχε το τηλέφωνο δεν γινόταν τίποτε.
Κ: Έχω νέα να σας πω και επειδή δεν έχω κανένα να μιλήσω – μένω σε ένα διαμέρισμα – η μόνη συντροφιά μου είναι οι τέσσερις τοίχοι και ο σταθμός σας η ΚΕ. Τυχεροί είναι όσοι έχουν το σύντροφό τους.
Ε: Χαιρόμαστε ιδιαίτερα γιατί προτιμάτε τη συντροφιά μας από τις δεκάδες σταθμούς που μπορείτε να διαλέξετε. Πού να αναφέρουμε και τους τηλεοπτικούς σταθμούς; Αλήθεια, βλέπετε τηλεόραση;
Κ: Ασφαλώς και βλέπω, αλλά εκεί όλοι μιλούν εκτός από εμένα. Ακριβώς γι’ αυτό σας τηλεφώνησα γιατί μιλάτε με τους ακροατές σας. Αυτό είναι το καλύτερο που προσφέρετε στο κοινό που σας ακούει.
Ε: Αγαπητή μου κυρία, για αυτό είμαστε εδώ. Ας συζητήσουμε. Είπατε πως θέλετε να μου πείτε μερικά νέα σας. Ομολογώ πως θέλω να τα ακούσω. Ας πούμε τι κάνατε το Σαββατοκύριακο;
Κ: Ευτυχώς έχω και μία παλιά μου φίλη και κάπου-κάπου βγαίνουμε στην πόλη ή σε καμία κοινωνική εκδήλωση. Ευτυχώς, υπάρχει και αυτή, αλλιώς με φιλοξενούν μόνο οι τέσσερις τοίχοι μου.
Ε: Και τι κάνετε στην πόλη; Πέστε μας να σας ακούσω εγώ, αλλά και όλοι οι ακροατές της ΚΕ.
(Συνέχισε μία πολύ γλαφυρή συνομιλία, λες και η Κ και ο Ε γνωρίζονταν από χρόνια. Τούτος ο ραδιοφωνικός σταθμός φαίνεται πως δεν βάζει χρονικά όρια και η Κ άνοιξε διάπλατα την καρδιά της το ίδιο και ο εκφωνητής Ε, όπως ακριβώς το είπε στην εισαγωγή).
Ε: Τελικά, η ΚΕ σας βοηθάει! Νιώθω ξελαφρωμένη τώρα που σας μιλώ. Έχω και μερικά προβλήματα με την υγεία μου και σε ποιον να το πω; Φυσικά, ο γιός και η κόρη μου έρχονται αραιά να με δουν, αλλά και αυτά έχουν τα προβλήματα της ζωής. Όταν τους μιλήσω για την υγεία μου, αμέσως μου λένε πως γέρασα και αυτά έχουν τα γεράματα. Μου υπενθυμίζουν, επίσης, πως εγώ έζησα τη ζωή μου και αυτά έχουν τώρα τη σειρά να χαρούν τη ζωή τους.
Ε: Συγγνώμη, αλλά, όπως τα διηγείστε, μου θυμίσατε δύο στίχους που διάβασα τελευταία και είναι:
Τα λουλούδια ανθίζουνε για να μαραθούνε
και οι άνθρωποι γεννιούνται για να πεθάνουνε.
Κ: Ωραία, και σεις μου θυμίσατε το «Τριαντάφυλλο»:
Έλεγε το τριαντάφυλλο
με λόγια πικραμένα
η μοίρα τι την έδωκε
την ομορφιά σε μένα;
Αφού στον κόσμο μια στιγμή
γεννιέμαι και πεθαίνω.
Με βρίσκει κόρη που περνά
στους κήπους ανθισμένο
και με καρφώνει αλύπητα
στην άσπρη τραχηλιά της.
με πλέκει άλλη λυγερή
στολίδι στα μαλλιά της
κι όποιος περάσει και με δει
να ζήσω δεν μ’ αφήνει.
Και το σκουλήκι τ’ άκουσε
κι απόκριση του δίνει:
κι αν ζήσεις μόνο μιαν αυγή
τόσο ζωή σου φτάνει:
Τριαντάφυλλο που ζει πολύ
την ομορφιά του χάνει!
Ε: Μα, αυτή είναι μία καταπληκτική συνόψιση των πάντων.
Κ: Δεν θυμάμαι τον ποιητή, αλλά αυτό τα λέει όλα.
(Και το δικό μου… επισυνομίλημα: Μεγάλο το πρόβλημα της μοναξιάς όλων των κατοίκων των μεγαλουπόλεων. Η «Κοινωνική Ελλάδα» όμως βοηθάει τα μέγιστα. Λέτε ποτέ πως και η δικά μας μεγαλούπολη να αποκτήσει ένα τέτοιο ραδιοφωνικό σταθμό; Ας το λέμε και ΚΜ (Κάπα Μι). Εδώ είναι Μελβούρνη).
