Την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010 – την ημέρα που οι Έλληνες της Μελβούρνης πήραν την ιστορική απόφαση – με συμμετοχή ρεκόρ – να κτιστεί ο «Ελληνικός Πύργος» στον ελληνικό δρόμο της πόλης μας, και δύο ώρες αργότερα, πραγματοποιήθηκε μία άλλη αξιόλογη εκδήλωση που συνόψιζε το ελληνικό κλίμα της ημέρας πολύ περιεκτικά. Ήταν η παρουσίαση του ειδικού αφιερώματος στην ελληνική παροικία της Αυστραλίας του αιτωλοακαρνανικού λογοτεχνικού περιοδικού «Παρουσία», επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης, Αριθμ. 50, σελ. 212.
Ο καλαίσθητος και ιστορικός τόμος παρουσιάστηκε, σε ένα πολυπληθές ακροατήριο από το πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου La Trobe στην αίθουσα διαλέξεων του Παναρκαδικού Συλλόγου «Ο Κολοκοτρώνης» στο North Melbourne. Στην πνευματική αυτή εκδήλωση παρουσιάστηκε ένας αυτοτελής, κομψός και περιεκτικότατος τόμος αξιόλογων κειμένων για το τι επιτελεί εδώ το Ελληνικό στοιχείο. Η εργασία αυτή είναι ένα έργο ζωής της εποχής μας και ο πρωτότυπος τόμος είναι πλαισιωμένος με σημαντικά ιστορικά και κριτικά άρθρα, καθώς επίσης με ένα σταχυολογημένο Ανθολόγιο της Ελληνοαυστραλιανής ποίησης με εκπροσώπους ενός ολικού ποιητικού φάσματος. Είναι ένα άξιο βιβλίο αναφοράς και δεν θα πρέπει να λείπει από καμία προσωπική βιβλιοθήκη κάθε ελληνικής οικογένειας της Αυστραλίας, γιατί δίνει μία ολοκληρωμένη εικόνα της παροικίας μας για τα τελευταία πενήντα χρόνια, αλλά και τα αδρά χαρακτηριστικά για το μέλλον μας στη νέα μας πατρίδα.
Είμαι της γνώμης πως τη δημιουργική αυτή εκδήλωση θα μπορούσε να παρακολουθήσει κάθε συμπάροικος και επειδή μιλούσε με γραπτά μνημεία για την ιστορία του, θα την απολάμβανε και θα συμμετείχε με έκδηλο ενδιαφέρον. Φυσικά για να την παρακολουθήσει κανείς θα έπρεπε να θυσιάσει κάτι άλλο προσωπικό. Επίσης στις δυσκολίες προστίθενται και αρκετά άλλα. Θα έπρεπε να έρθει με συγκοινωνία, ή να οδηγήσει μέχρι το κέντρο της πόλης. Στα έξοδα προστίθεται και το παρκινγκ που είναι πάντα σοβαρό πρόβλημα.
ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ;
Ευθύς αμέσως μου έρχεται στο νου το ενδιαφέρον και η προσφορά του αείμνηστου αλλά και άκρως αοίδιμου Σπύρου Σταμούλη ο οποίος ίδρυσε το ραδιοφωνικό σταθμό 3ΧΥ για να εξυπηρετήσει όλους τους Έλληνες της Μελβούρνης μια και η δραστηριότητά του, αλλά και η τύχη του, τον ανέβασαν στο βάθρο της προσωπικής οικονομικής επιτυχίας. Και εξηγούμαι: Εάν το μικρόφωνο του 3ΧΥ ήταν εκεί στην εκδήλωση της «Παρουσίας», εκατοντάδες – αν όχι παραπάνω συμπάροικοι – θα παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα στον «Κολοκοτρώνη» από το σπίτι τους. Η ραδιοφωνική μετάδοση θα ήταν έργο ευχής – άσχετα που θα χάνανε μερικά τραγούδια – και όλοι θα ευγνωμονούσαν την οικογένεια Σπύρου Σταμούλη, η οποία θα πρόσφερε ένα άκρως εθνικό έργο με μία τέτοια θερμή χειρονομία και φιλική κίνηση.
Κοντεύουν τέσσερα χρόνια από το θάνατο του παροικιακού ραδιοφωνικού ευεργέτη – Σπύρου Σταμούλη και είμαι βέβαιος πως και από τον τάφο του ακόμη – όπως όλοι οι μεγάλοι άνδρες – μπορεί να νουθετεί – με κάθε καλή σημασία της λέξης – τις τύχες των Ελλήνων της Μελβούρνης και όπου αλλού ακούγεται η φωνή του 3ΧΥ. Είναι γεγονός πως ο μακαρίτης Σπύρος Σταμούλης θα μπορούσε να βάλει τις βάσεις αυτών των άμεσων εκπομπών – ή και τηλεοπτικών εκπομπών – στο μέλλον, με το διορατικό πνεύμα το οποίο είχε για τον Ελληνισμό. Αυτό ακριβώς το ευρύ και αδελφικό πνεύμα μάς χάρισε και το Ελληνικό Μουσείο ως ίδρυμα της κόρης του Ναυσικάς. Εξάλλου με αυτό τον απλόχερο τρόπο μεταδίδονται τα πανηγύρια μας, η θεία λειτουργία και πολλά άλλα προγράμματα κοινής ωφελείας.
Γιατί όχι και οι πνευματικές μας εκδηλώσεις με τις οποίες όλοι μας «θα μετέχουμε της Ελληνικής Παιδείας»; Είμαι βέβαιος πως η οικογένειά του συμμετέχοντας στις επιθυμίες του ιδρυτή του 3ΧΥ, θα δει με συμπαθητική διάθεση μια τέτοια αίτηση της παροικίας μας. Να προσθέσουμε πως αυτό ακριβώς κάνει μέχρι σήμερα και ευγνωμονείτε από κάθε μέλος της παροικίας μας.
ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ;
Στις πνευματικές εκδηλώσεις της παροικίας μας θα πρέπει να συμπεριλάβουμε όλες τις δημόσιες διαλέξεις, τα πνευματικά απογεύματα συναθροίσεων, τα ποιητικά Ανθεστήρια, τις παρουσιάσεις βιβλίων, Γενικών Συνελεύσεων Συλλόγων και Αδελφοτήτων, ποιητικών συλλογών, περιοδικών και επετειακών εκδηλώσεων στη μνήμη εργατών των γραμμάτων, των τεχνών και κάθε άλλο που θα έχει μία πολιτισμική χροιά. Επίσης στον ίδιο κύκλο θα πρέπει να συμπεριλάβουμε εγκαίνια μουσείων, κτιρίων και κάθε είδους πνευματικών ναών.
Αν αυτές οι εκδηλώσεις θα μεταδίδονται από το ραδιόφωνο, τότε αυτό θα είναι ο άμεσος καθρέφτης τον οποίο θα βλέπουν όλοι. Για το λόγο τούτο, όλες οι εκδηλώσεις θα είναι πολύ πιο προσεγμένες ποιοτικά. Όλες οι εκδηλώσεις θα αρχίζουν και θα τελειώνουν μέσα στο ραδιοφωνικό χρόνο. Η συνέπεια είναι ένα πολύ σπουδαίο πολιτισμικό αγαθό. Κάθε εκδήλωση δεν θα υπερβαίνει το χρόνο της μιάμισης ώρας ή το πολύ-πολύ τις δύο ώρες και θα λέγονται μόνο τα πράγματα ουσίας και όχι «ανουσίες». Μία εκδήλωση όσο καλή και να είναι, θα πρέπει να είναι πάντοτε ευθέως ανάλογη με την αντοχή της ανθρώπινης ουροδόχου κύστης. Οι παρουσιαστές θα πρέπει να είναι πολύ καλά οργανωμένοι, να είναι λακωνικοί και ό,τι λένε να είναι άξιο λόγου και όλοι να συναγωνίζονται για ποιοτική ανωτερότητα. Έτσι μόνο ο παρών ακροατής και ο ραδιοφωνικός ακροατής θα κρατιούνται αφοσιωμένα σε ό,τι λέγεται και σε ό,τι ακούγεται.
Ένα άλλο ιδιαίτερο πλεονέκτημα θα ήταν πως ο σταθμός θα μπορούσε να επαναλαμβάνει τις εκδηλώσεις σε άλλες ώρες ή μέρες και θα είχε έτσι και άλλους ευγνώμονες ακροατές. Επιπλέον τα πολλά μας «έπεα πτερόεντα» (λόγια που πετούν) θα μπορούσαν να κρατηθούν σε κάποιο αρχείο για τις επόμενες γενεές ως «κτήμα ες αεί» που μας συμβουλεύει ο Θουκυδίδης. Επίσης για ποιοτική προσφορά στην παροικία, ο σταθμός να βραβεύει στην αρχή κάθε χρόνου «την καλύτερη πνευματική παρουσίαση» του προηγούμενου χρόνου. Και άλλοι κανόνες μπορεί να είναι ευεργετικοί για όλους.
Η θερμή αυτή έκκληση απευθύνεται προς το σταθμό 3ΧΥ και πρωτίστως προς τους ιδιοκτήτες και διευθυντές της οικογένειας του αείμνηστου συμπαροίκου μας Σπύρου Σταμούλη, του οποίου οι επιθυμίες θα ικανοποιούνται καθώς και όλων των συμπαροίκων, για κοινή ωφέλεια των πάντων.
