Την 75η επέτειο από την ίδρυσή της γιόρτασε το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Νοεμβρίου, η ομογένεια του ακριτικού Innisfail στο βόρειο Κουίνσλαντ και το σημαντικό και ιστορικό αυτό γεγονός γιορτάστηκε με πανηγυρική λειτουργία και ανάλογη εκδήλωση στο Wangan Hall.

Τις εκδηλώσεις τίμησαν με την παρουσία τους ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας κ. Τζιμ Ράπτης, ο δήμαρχος Cassowary Regional Shire κ. Bill Shannan, καθώς επίσης και παράγοντες και αντιπρόσωποι των ελληνικών Κοινοτήτων Townsville, Brisbane και Cairns.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της τοπικής Ελληνικής Κοινότητας κ. Γιάννη Κοτζά, η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και βρίσκεται στο 133 Ernest St., είναι η έκτη που χτίστηκε στην Αυστραλία, η δεύτερη στην Πολιτεία της Κουινσλάνδης και η πρώτη εκτός μητροπολιτικής ζώνης. Το γεγονός μάλιστα ότι η ελληνική παρουσία χρονολογείται στην περιοχή από το 1920, δείχνει ότι οι συμπατριώτες μας σκαπανείς, φρόντισαν με την εγκατάστασή τους και για τις θρησκευτικές τους ανάγκες.

ΑΠΟ ΤΟ 1935

«Η εκκλησία, εκτός από το ότι κάλυπτε τις θρησκευτικές ανάγκες, βοήθησε στο να κρατηθεί ο ελληνισμός ενωμένος να διατηρήσει την επαφή και τα δείγματα της κουλτούρας και των παραδόσεων που έφερε μαζί του από τη γενέτειρα. Λειτουργούσε δηλαδή και λειτουργεί σαν κέντρο συνάντησης, μετά από την κοπιαστική εργασία στις  αχανείς εκτάσεις του βορρά», εξηγεί ο πρόεδρος.

Ο αγιασμός έγινε την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 1935 από τον τότε αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει μόνιμος ιερέας. Οι ανάγκες καλύπτονται από τρεις ιερείς που επισκέπτονται το Townsville και το Cairns.

Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι ο πρώτος ιερέας ήταν ο π. Ηλίας Κοτιάδης, ενώ ενδεχομένως οι περισσότεροι ενθυμούνται τον μακαριστό αρχιμανδρίτη Ισίδωρο Σιδέρη, ο οποίος φρόντισε ως άξιος πνευματικός πατέρα τις πνευματικές ανάγκες των ενοριτών για 26 χρόνια.
Από τον κ. Κοτζά, μαθαίνουμε ότι τον Μάρτιο του 1967 ιδρύθηκε η Φιλόπτωχος η οποία συγκέντρωνε χρήματα για τα λειτουργικά έξοδα της εκκλησίας και τη βοήθεια αναξιοπαθούντων συμπατριωτών τους.

Επίσης, το 1969 κατεδαφίστηκε η παλιά εκκλησία που εξυπηρέτησε τους πιστούς για 36 χρόνια και κάτω από το άγρυπνο μάτι του εργολάβου, αείμνηστου Μιχάλη Κρεμαστού, κτίστηκε ο σημερινός περικαλλής ναός. Ωστόσο, διατήρησαν την Αγία Τράπεζα και το εικονοστάσιο της πρώτης που κοσμούν τη νέα εκκλησία. Τα θυρανοίξια έγιναν το 1970 από τον τότε αρχιεπίσκοπο Ιεζεκιήλ.

ΦΥΤΕΙΕΣ ΜΕ ΖΑΧΑΡΟΚΑΛΑΜΟ

«Το 1985 η Κοινότητά μας, έχοντας συμπληρώσει πορεία 50 χρόνων, γιόρτασε το Jubilee, παρουσία του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού. Ο σεβασμιότατος  σε συνέντευξή του δήλωσε τη βαθιά του συγκίνηση για τη βαθιά πίστη των Ελλήνων της περιοχής μας.

Ωστόσο για να τιμήσουμε τη μνήμη των πρωτοπόρων και ιδρυτών  το 1995 αφιερώσαμε την πλατεία στην μνήμη τους» θα πει ο κ. Κοτζάς.
Σήμερα η ενορία  εξυπηρετείται μια φορά τον μήνα από τον εφημέριο της Κουησλάνδης, πατέρα Δημήτρη Τσάκα.

Όσο για την περιοχή, ο κ. Κοτζάς αν και κάνει μνεία στον κυκλώνα Λάρι, που το 2006 προκάλεσε πολλές καταστροφές, θέλοντας να τονίσει τη μοναδική φυσική ομορφιά, θα πει: «Το θέαμα που προσφέρει ο ποταμός Johnstone είναι χάρμα οφθαλμών που κανένας Έλληνας ή άλλος επισκέπτης μπορεί εύκολα να ξεχάσει.  
Το Innisfail, παραλιακή πόλη στο βόρειο άκρο της Κουινσλάνδης, βρίσκεται συνεχώς στο μάτι τροπικών κυκλώνων. Επιπλέον οι υψηλές βροχοπτώσεις που την πλήττουν, συντελούν στο να πλημμυρίζουν οι πέριξ οικισμοί και να καταστρέφονται καλλιέργειες και φυτείες με αντίκτυπο στην οικονομία της περιοχής.

Το κέντρο της πόλης βρίσκεται στη διασταύρωση του ποταμού Johnstone – βόρειου και νότιου, κοντά σε μεγάλες εκτάσεις παλαιών τροπικών δασών και τεράστιων αγροτεμαχίων.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ INNISFAIL

Η ακριτική πόλη, ευρέως γνωστή για την παραγωγή μπανανών και ζαχαροκάλαμου, κατοικήθηκε από πέντε διαφορετικές φυλές ιθαγενών πριν ανακαλυφθεί το 1872 από Ευρωπαίους που επέζησαν των συντριμμιών του σαπιοκάραβου «Μαρία».

Το 1920 με 1930, με την άφιξη Νοτιοευρωπαίων, συμπεριλαμβανομένων και Ελλήνων, ο πληθυσμός αυξήθηκε.
Το Innisfail ήταν και παραμένει προορισμός πλανόδιων τουριστών που αναζητούν πρόχειρη απασχόληση στο μάζεμα των φρούτων και του ζαχαροκάλαμου.
«Αν και ο αριθμός των ομογενών μειώνεται δραστικά, θέλω να πιστεύω ότι οι εναπομείναντες, είμαστε συναισθηματικά δεμένοι και συνεχίζουμε το δρόμο που χάραξαν οι πρωτοπόροι.

Προσκαλούμε την ομογένεια να επισκεφτεί το Innisfail. Προσφέρει κάτι το διαφορετικό. Πιστεύω ότι ο κάθε επισκέπτης φεύγει πλουσιότερος. Θεωρώ ότι η διαφορετικότητα είναι το χαρακτηριστικό που το κάνει το Innisfail να ξεχωρίζει» εκτιμά ο κ. Κοτζάς.