Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκε η Ομογένεια της Αυστραλίας τον θάνατο την περασμένη Τρίτη του 78χρονου πανεπιστημιακού Καθηγητή, Μανώλη Αρώνη, ο οποίος για δεκαετίες δραστηριοποιήθηκε στους κόλπους της παροικίας, αλλά και πολύ πέρα από τα στενά όρια αυτής, φτάνοντας σε υψηλές θέσεις και αξιώματα της αυστραλιανής κοινωνίας.

«Μπορεί να γεννήθηκα στην Αυστραλία σε δύσκολες εποχές για τους μετανάστες, αλλά πάντα υπήρξα ελληνόψυχος», έλεγε σε ιδιωτικές, αλλά και δημόσιες εμφανίσεις του ο εκλιπών, επισημαίνοντας με περηφάνια ότι «αγωνίστηκα για την ένταξή μας στην αυστραλιανή κοινωνία, και όχι την αφομοίωσή μας».

Ήταν γεννημένος στο Σίδνεϊ στις 31 Αυγούστου του 1932, αλλά μεγάλωσε στην κωμόπολη Mackay της βόρειας Κουηνσλάνδης, όπου οι γονείς του διατηρούσαν καφεστιατόριο (Cafe). Οι γονείς που είχαν μεταναστεύσει από τα Κύθηρα. Ο πατέρας του Δημήτριος το 1908 και η μητέρα του Σταματίνα το 1920. Ο Μανώλης ήταν το μόνο παιδί που απέκτησαν.

Στο Mackay ο ολοκλήρωσε την δημοτική και γυμνασιακή του εκπαίδευση ως αριστούχος μαθητής, αποσπώντας Κοινοπολιτειακή Υποτροφία (Commonwealth Scholarship).

Με αυτή την υποτροφία επέστρεψε στο Σίδνεϊ και εγγράφηκε στη Σχολή Φυσικών Επιστημών του ομώνυμου Πανεπιστημίου της πόλης. Ανέβηκε σταδιακά την πανεπιστημιακή εκπαιδευτική βαθμίδα, αναδεικνυόμενος στην θέση του Καθηγητή και το 1977 τοποθετήθηκε επί κεφαλής της Σχολής Χημείας. Θέση την οποία άφησε λίγο καιρό μετά για λόγους υγείας. Διέπρεψε στον τομέα της Φαρμακευτικής απολαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση.

Από τις κορυφαίες σε σημασία πράξεις του για τον Ελληνισμό της Ωκεανίας ήταν η ίδρυση το 1956 του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ (Sydney University Greek Society). Ο Σύλλογος λειτουργεί ως σήμερα και στις επετειακές εκδηλώσεις προσκαλούνταν τιμητικά ο Καθηγητής Αρώνης, καλούμενος μάλιστα να απευθύνει προσφωνήσεις.

«Υπήρξα από τους πρώτους Αυστραλούς ελληνικής καταγωγής που σπούδασαν σε αυστραλιανό πανεπιστήμιο. Ήμασταν λίγοι τότε στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Εμάς, που ανήκαμε στην προ του Β’ παγκοσμίου Πολέμου ελληνική παροικία, και μάλιστα είχαμε γεννηθεί εδώ, τα πράγματα ήταν καλύτερα, σε σύγκριση με τα όσα είχαν αντιμετωπίσει οι μετανάστες γονείς μας.

«Όταν έκανα τα πρώτα βήματα για την ίδρυση του Φοιτητικού Συλλόγου, ως λέκτορας πλέον, περισσότερο ενθάρρυνση βρήκα από τις πανεπιστημιακές αρχές, παρά αντίδραση. Εμάς τους Έλληνες μας θεωρούσαν από τότε ως ένα καλό παράδειγμα κοινότητας που εντάσσεται στην αυστραλιανή κοινωνία και ασπάζεται τις αξίες της», είχε πει στον γράφοντα ο Μανώλης Αρώνης το 1998, σε κοινή μετάβαση στην Ελλάδα, την οποία επισκεπτόταν κάτι παραπάνω από συχνά.

Μάλιστα σε εκείνη την επίσκεψη τον Δεκέμβριο του ’98 δεν είχε διστάσει να κάνει καυστικά σχόλια -αλλά με το γνωστό μειλίχιο ύφος του- στον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Θεόδωρο Πάγκαλο, για την «γεμάτη με καλές προθέσεις, αλλά εν πολλοίς άστοχη πολιτική του ελληνικού κράτους για τους Απόδημους, που περισσότερο επιφέρει σύγχυση παρά επιλύει προβλήματα», όπως χαρακτηριστικά είχε πει στην Ημερίδα που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Αθηνών στο κέντρο διαλέξεων του υπουργείου στην Βασιλίσσης Σοφίας.

Ο Μανώλης Αρώνης είχε εισπράξει τότε μία μάλλον οργίλη αντίδραση από τον πληθωρικό υπουργό («εδώ νομίζω ήρθατε να ακούσετε εμένα και όχι να μακρολογείτε εσείς», του είχε πει διακόπτοντάς τον άκομψα), αλλά ταυτοχρόνως είχε αποσπάσει την εκτίμηση του ακροατηρίου των Αποδήμων και άλλων παρισταμένων, οι οποίοι αναγνωρίζοντας την εμβέλεια και το κύρος του, του είχαν δώσει τον πρώτο λόγο στη συζήτηση.

Ο αποθανών διατηρούσε στενές σχέσεις με την πανεπιστημιακή κοινότητα της Ελλάδας. Είχε αναγορευτεί σε Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και είχε λάβει μέρος σε δεκάδες συνέδρια και σεμινάρια επί ελληνικού εδάφους. Το 1994 του δόθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1998 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας του απένειμε την διάκριση του Διοικητού του Τάγματος του Φοίνικα.

Είχε τιμηθεί το 1980 από την αυστραλιανή πολιτεία, πρώτα με το Μετάλλιο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (ΟΒΕ- Officer of the Order of the British Empire) για τις υπηρεσίες του στην Ανώτερη Εκπαίδευση και την κοινωνία και το 1989 με το Μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας (ΑΜ- Member of the Order of Australia), για την προσφορά του στον Πολυπολιτισμό και την ελληνική παροικία.

Ήταν επίσης Επίτιμο Μέλος της Εταιρείας Κυθηραϊκών Μελετών», που εδρεύει στην Αθήνα.
Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα για την εδραίωση της πολιτικής του πολυπολιτισμού. Μεταξύ των άλλων διαδραμάτισε πρωτοποριακό ρόλο το 1975 στην συγκρότηση του Συμβουλίου Εθνικών Κοινοτήτων (Ethnic Communities’ Council of NSW).

Ήταν από εκείνους οι οποίοι πρωτοστάτησαν για την δημιουργία του πολυγλωσσικού ραδιοσταθμού 2ΕΑ, που μετεξελίχθηκε σε Special Broadcasting Service. Από το 1977 έως το 1981 ήταν μέλος του National Ethnic Broadcasting Advisory Council και από το 1978 έως το 1981 υπηρέτησε ως ένα από τα τέσσερα μέλη στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του νεοσύστατου οργανισμού SBS. Ήταν δε ο μόνος που συμμετείχε παραλλήλως και στα δύο αυτά όργανα. Την περίοδο 1981-86 ήταν μέλος στην Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Είχε αναπτύξει δράση σε αρκετούς ομογενειακούς φορείς, όπως η Ελληνική Λέσχη του Σίδνεϊ, η ΑΧΕΠΑ, ενώ είχε δώσεις δεκάδες ομιλίες επί διαφόρων θεμάτων. Το τελευταίο διάστημα έδιδε τακτικά διαλέξεις στον Σύλλογο των Ελλήνων Επαγγελματιών (Greek Australian Professionals Association- GAPA).
Ενεργό ανάμειξη είχε και στο έργο της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Το 1972 του δόθηκε ο τίτλος του Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Υπηρέτησε στο Σώμα Κυβερνητών (Board of Governors) στο Ελληνορθόδοξη Κολλέγιο του Αγίου Σπυρίδωνα στο Kingsford και την Maroubra του Σίδνεϊ, από της ιδρύσεώς του το 1983. Από το 1986 ήταν μέλος της Επιτροπής Επιλογής Σπουδαστών στην Θεολογική Σχολή του Αποστόλου Ανδρέου και αντιπροσώπευσε την Σχολή για οκτώ χρόνια στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

Επίσης ήταν μέλος της τριμελούς Επιτροπής που επέλεξε τον επικεφαλής της νεοσυγκροτηθείσας Έδρας Νεοελληνικών Σπουδών στο αυτό Πανεπιστήμιο το 1974.
Ο Μανώλης Αρώνης εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες είχε υποστεί σοβαρότατο καρδιακό επεισόδιο, το οποίο τον ταλαιπώρησε για το υπόλοιπο του βίου του. Αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Άννα (το γένος Πασχάλη- νυμφεύθηκαν το 1960), με την οποία απέκτησε τρεις γιους, οι οποίοι επίσης σταδιοδρομούν σε επιστήμες (Δημήτριος και Θεόδωρος ως γιατροί και Σταμάτης ως δικηγόρος).

Η κηδεία του είναι σήμερα Σάββατο 19 Φεβρουαρίου από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Kingsford του Σίδνεϊ.