Το μνημόνιο της Ελλάδας είναι πραγματικότητα και όλες οι πολιτικές παρατάξεις οφείλουν να κάνουν την υπέρβασή τους.
Αυτό υποστηρίζει σε συνέντευξή του προς το Νέο Κόσμο ο ευρωβουλευτής της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Παπαστάμκος, που επισκέφθηκε αυτές τις μέρες την Αυστραλία.
Το πρώτο μέρος της συνέντευξης του κ. Παπαστάμκου δημοσιεύθηκε στο Νέο Κόσμο του Σαββατοκύριακου.
Το δεύτερο μέρος έχει ως εξής:
– Κατά την εκτίμησή σας, η μοναδική επιλογή που είχε η Ελλάδα ήταν το λεγόμενο Μνημόνιο και η χρηματοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπήρχαν και άλλες εναλλακτικές λύσεις που δεν εξετάστηκαν;
– Θα είμαι πολύ ειλικρινής μαζί σας. Εξαρτάται σε ποιον ιστορικό χρόνο και σε ποια στιγμή αναφερόμαστε. Αναφερόμαστε στον Μάιο ή τον Οκτώβριο του 2009; Πού αναφερόμαστε; Αλλά είναι και μια συζήτηση η οποία έχει δαιμονοποιηθεί στο εσωτερικό της χώρας μας και τροφοδοτεί την υπέρβαση μιας γόνιμης αντιπαράθεσης η οποία πρέπει να υπάρχει σε ένα πολιτικό σύστημα, δημοκρατικά δεδομένο και, επομένως, αγγίζει άλλα όρια. Το να αρχίσω τώρα εγώ αυτή τη στιγμή να αναλύω το ένα ή το άλλο, νομίζω ότι δεν οδηγεί πουθενά. Από τη στιγμή που αυτό είναι πραγματικότητα, επομένως, αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε ως πολιτικό σύστημα εν συνόλω είναι η δημιουργική φυγή προς τα εμπρός, αυτό είναι το ζητούμενο. Ποια θα είναι η συνεισφορά μου αυτή τη στιγμή της συζήτησή μας το να πω αν είχε δίκαιο η ΝΔ ή λάθος το ΠΑΣΟΚ;
Η δημιουργική φυγή προς τα εμπρός προϋποθέτει ότι το ίδιο το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να κάνει την υπέρβασή του.
– Πιο αναλυτικά;
– Πιστεύω πάρα πολύ στον εκπαιδευτικό χαρακτήρα της πολιτικής. Εάν συνεχίσει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα να συμπεριφέρεται σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, τότε το μέλλον δεν είναι ευοίωνο για το εθνικό μας σύστημα. Εάν, όμως, αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και ανταποκριθεί σε αυτό που προείπα και χαρακτήρισα ως εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ξέρετε και ο κομματικός φορέας ο οποίος θα συμπεριφερθεί έτσι, έχει μέλλον, γιατί σηματοδοτεί τη μετάβαση σε συνθήκες, σε συμπεριφορικό πρότυπο υπευθυνότητας και νομίζω ότι ο Έλληνας πολίτης σήμερα ζητά αυτή την υπευθυνότητα από το πολιτικό σύστημα. Καταλαβαίνει, μετράει και αξιολογεί. Οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ ώστε να επιτευχθεί αυτή η φυγή προς τα εμπρός.
Ένα παράδειγμα του τι εννοώ. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που η Ελλάδα είναι μέλος, θα συζητήσουμε τώρα τις δημοσιονομικές προοπτικές 20142020. Είναι μακροπολιτικό το επίπεδο αναφοράς. Θα ήθελα το εθνικό μας σύστημα δράσης να καθίσει μέσα από συνεννόηση να διαμορφώσει μια ανάλογη εθνική ατζέντα. Είναι ένας μακρο-προϋπολογισμός.
Θα μπορούσε να αποτελέσει αυτό πεδίο γόνιμης αντιπαράθεσης, αλλά και πίσω από τη γόνιμη αντιπαράθεση να βρίσκεται η συνεννόηση. Η συνεννόηση δεν είναι κάτι που προκαθορίζεται, έχει ως αποτέλεσμα μια διαδικασία αντιπαράθεσης. Θα έπρεπε να έχουμε, λοιπόν, ένα μακροπολιτικό επίπεδο προϋπολογισμού, μακρο-προϋπολογισμού για αυτή την περίοδο συμβατό με το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο, και εκεί να εντάξουμε την δική μας αναπτυξιακή στρατηγική. Θα ήταν ένα δείγμα του ότι φεύγουμε, αφήνουμε πίσω μας ατυχή συμπεριφορικά πρότυπα.
Όταν πλήττεται το εθνικό φρόνημα, το εθνικό σύστημα δράσης με τόσο γλωσσικό μετάλλευμα και με τόσο μελάνι που χύθηκε στο διεθνή Τύπο, νομίζω ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια ως πολιτικό σύστημα να συμπεριφερόμαστε με όρους προηγούμενων δεκαετιών. Αυτή είναι η πρόκληση νομίζω, γιατί, κατά τη γνώμη μου, πρώτα είναι κρίση πολιτικής στην Ελλάδα – κρίση του πολιτικού συστήματος και της παιδείας. Δεν μετριέται με το πόσους βουλευτές έχεις εσύ ή εγώ, αλλά είναι κρίση πολιτικής ηθικής, αξιοπιστίας καθώς και αποτελεσματικότητας πολιτικής.
– Ποιο είναι το μέλλον της ελληνικής γεωργίας;
– Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ύπαιθρό της και έτσι η ελληνική γεωργία έχει μέλλον. Είναι πολιτική του παρόντος και του μέλλοντος. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς την ύπαιθρό της, καθώς και -όπως γνωρίζετε- και η Αυστραλία. Πρέπει να σκεφτούμε με εξωστρέφεια. Καλούμαστε να σκεφτούμε ότι το 99,99% των καταναλωτών βρίσκονται εκτός Ελλάδος.
Αυτό είναι μία μεγάλη πρόκληση και έχουμε τα εργαλεία εξαγωγικής παρουσίας των ελληνικών αγροτικών προϊόντων χάρη στην κοινή εμπορική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι μια κοινή πολιτική. Επομένως, αυτό που ζητούμε είναι να δημιουργήσουμε εμείς τις προϋποθέσεις εξωστρέφειας του δικού μας αγροτικού οικονομικού συστήματος. Υπάρχει, λοιπόν, εδώ μια μεγάλη πρόκληση για να μη χαθεί μια ακόμη ευκαιρία για τους Έλληνες αγρότες, για την Ελλάδα της υπαίθρου. Και δεν είναι μόνο η στήριξη του εισοδήματος, οι άμεσες ενισχύσεις που θα εξακολουθήσουν να υφίσταται, αλλά θα είναι η ανάπτυξη της υπαίθρου.
– Σήμερα η Ελλάδα σε σχέση και με τις άλλες χώρες, πώς αντιμετωπίζεται μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
– Το έξω είναι προέκταση της εσωτερικής εικόνας. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα διεθνή μέσα -πολύ περισσότερο τα ευρωπαϊκά- αφιέρωσαν τον τελευταίο ενάμισι χρόνο αρκετό δημοσιογραφικό χώρο, έντυπο και ηλεκτρονικό, περισσότερο στην αρνητική δημοσιότητα με πολλές υπερβολές. Ήμουν πριν 15 ημέρες σε μια εκδήλωση σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας (στο οποίο απέκτησα τον τίτλο του διδάκτορα πριν 30 χρόνια) και αναφέρθηκαν στην ποιότητα των στατιστικών στοιχείων, ότι δηλαδή οι Έλληνες δεν είναι αξιόπιστοι.
Αντέκρουσα αυτό το επιχείρημα με τη φράση ότι: «Δράστες και φύλακες ταυτίζονται ως προς την ευθύνη» και αυτό είναι μία πραγματικότητα.