ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους (μόνιμους) εχθρούς και φίλους. Χρόνια Πολλά, Καλή Σαρακοστή και Ζήτω το (καταχρεωμένο) Έθνος!
ΓΙΑ όσους δεν κατάλαβαν, οι (πρώιμες) ευχές σχετίζονται με τα εγκαίνια του… πολιτιστικού Φεστιβάλ Αντίποδες, που μεταφέρθηκε ένα εικοσαήμερο νωρίτερα, για να σωθεί το… σουβλάκι, που μαζί με τον μουσακά και τον Παρθενώνα, έκαναν γνωστό (ανά την οικουμένη) το νεοελληνικό πολιτισμό.
ΑΥΤΟΣ ήταν και ο (μοναδικός) λόγος που το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας μετέφερε (νωρίτερα) την ημερομηνία και όχι γιατί πιέσθηκε από την Αρχιεπισκοπή να μη βάζει σε δοκιμασία τους πιστούς τη Σαρακοστή.
ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ στη διευκρίνιση, γιατί οι παλαιάς κοπής κομμουνιστές της παροικίας μας και οι συνοδοιπόροι τους (όπως ο Χρίστος Τσίρκας), πιστεύουν ότι η ημερομηνία μεταφέρθηκε κατόπιν απαίτησης της Αρχιεπισκοπής.
ΟΙ πιο πάνω νεο-εθνικόφρονες συμπάροικοι, ισχυρίζονται ότι οι νεο-χριστιανοί του κοινοτικού Συμβουλίου, άλλαξαν την ημερομηνία για να τορπιλίσουν τον καθιερωμένο εορτασμό της εθνικής μας επετείου.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, πιστεύω ότι δεν άλλαξε τίποτα, αφού οι αποκριές μας δίνουν τη δυνατότητα να κατεβούμε όλοι (και όχι μόνο ο Κώστας Καλυμνιός) στο γλέντι με… φουστανέλα!
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι, στην πραγματικότητα, η επανάσταση του 1821 δεν άρχισε της 25Η Μαρτίου, όπως λανθασμένα μας δίδασκαν στο σχολείο όταν είμαστε μικροί, αλλά νωρίτερα: τις αποκριές.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: την 25η Μαρτίου του 1821, δεν άρχισε η επανάσταση, αλλά, η οικονομική κρίση του Έθνους που κρατά μέχρι τις μέρες μας!).
Η επανάσταση άρχισε τις αποκριές για να σκηνοθετηθεί η ορκωμοσία των αγωνιστών στην Αγία Λαύρα και η παρουσία της Εκκλησίας, του Παλαιών Πατρών Γερμανού, του Κολοκοτρώνη και άλλων οπλαρχηγών.
ΟΣΟΙ παραβρέθηκαν στην Αγία Λαύρα την 25η Μαρτίου του 1821, φορούσαν μάσκες των πιο πάνω ηρώων οι οποίοι και απουσίαζαν σε (σοβαρές) προεπαναστατικές αποστολές.
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των (ιστορικών) αναλογιών, είναι σαν να κατέβει στο σημερινό γλέντι του Lonsdale Street, ο σημερινός πρόεδρος φορώντας τη μάσκα του Φουντά και εγώ τη μουτσούνα του Τσίρκα.
ΓΙΑ τους πιο πάνω λόγους (και όχι μόνο), θα πρέπει να δώσουμε μαζικά (με μάσκα ή με το ίδιο μας το πρόσωπο) το παρών μας και σήμερα και αύριο και να χειροκροτήσουμε τους… συντοπίτες του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που έφερε το συμβούλιο να μας διασκεδάσουν.
ΣΤΟ μεταξύ, θα πρέπει να ομολογήσω ότι το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο έκανε αρκετή δουλειά για να διαφημίσει το Φεστιβάλ.
ΤΙΣ τελευταίες μέρες τα αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης πρόβαλαν την εκδήλωση, ενώ τόσο η εφημερίδα «The Age», όσο και ο «Νέος Κόσμος», είχαν ειδικό αφιέρωμα για τις εκδηλώσεις.
ΥΠΑΡΧΕΙ, βέβαια, και ένας άλλος λόγος που πρέπει να δώσουμε μαζικά το παρών μας: να μας βλέπουν πολλούς οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας και να μας «φοβούνται». (Εκλογικά εννοώ).
ΚΑΙ κάτι ακόμα σχετικό: ελπίζω ότι τελικά η Κοινότητα θα πάρει τα δύο εκατομμύρια δολάρια, από την πολιτειακή κυβέρνηση, για την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου στο Lonsdale Street, που υποσχέθηκε η προηγούμενη (Εργατική) κυβέρνηση.
ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑ στην υπόθεση, μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του συμπάροικου υπουργού Πολυπολιτισμού Νίκου Κότσιρα, ο οποίος και εξέφρασε ερωτηματικά για τον τρόπο που η προηγούμενη (Εργατική) κυβέρνηση υποσχόταν χρήματα σε διάφορες παροικίες για την προώθηση των πολιτιστικών τους στόχων.
Ο υπουργός αναφέρθηκε στις $120.000 που υποσχέθηκε η κυβέρνηση Μπρακς στην ιταλική παροικία για την ανέγερση ενός γλυπτού στο Lygon Street, που θα αναπαριστά μια σκάλα «που δεν οδηγεί πουθενά».
ΤΟΝ ίδιο καιρό, διευκρίνισε ότι η σημερινή κυβέρνηση στηρίζει τον πολυπολιτισμό, αλλά θα φροντίζει τα χρήματα που δίνει να πιάνουν τόπο και πώς θα τηρήσει τις υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, αν τα ποσά που είχε υποσχεθεί είναι κοστολογημένα. Αν, δηλαδή, έχουν συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό.
ΕΠΕΙΔΗ δεν γνωρίζω αν η υπόσχεση των δύο εκατομμυρίων προς την Κοινότητα είναι «κοστολογημένη», είτε είναι είτε δεν είναι, ελπίζω ότι θα την τιμήσει και η σημερινή κυβέρνηση Μπέιλιου. Πάμε πιο κάτω.
ΤΗΣ Λιβύης, απ’ ό,τι μαθαίνω, γίνεται, για άλλη μια φορά, μεταξύ των (οργανωμένων) Ποντίων της παροικίας μας. Δεν πρόλαβαν να τα βρουν από τον προηγούμενο καυγά, που κράτησε μια εικοσαετία, στη Μελβούρνη και την Αδελαΐδα, και βγήκαν πάλι στο κλαρί.
ΓΙΑΤΙ τσακώνονται; Μα γι’ τους ίδιους βασικά λόγους που τους εμποδίζει να φάνε «γλυκό ψωμί» (μαζί) τα τελευταία 40 χρόνια: «γιατί εσύ και όχι εγώ».
ΑΣ ευχηθούμε ότι και ο νέος καυγάς (που είναι… συνέχεια του παλιού) θα κρατήσει λιγότερο από 20 χρόνια, για να τους μείνει χρόνος και να συμφιλιωθούν.
ΑΝ και κάτι τέτοιο το βλέπω από δύσκολο μέχρι ακατόρθωτο, γιατί ο «ιός» έχει χτυπήσει (ανεπανόρθωτα) και τη δεύτερη γενιά και έχει αρχίσει να «μολύνει» και την τρίτη.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για τους «μαχόμενους» πόντιους την ερχόμενη βδομάδα και αφού στο μεταξύ τελειώσω και την σχετική έρευνα που διεξάγω. Μέχρι τότε ελπίζω να μου τηλεφωνήσουν (και οι επιζώντες από τον προηγούμενο καυγά) πόντιοι συνεργάτες μου.
ΡΕ παιδιά, μήπως τελικά είμαστε μόνο Ρωμιοί και καθόλου Έλληνες; Παρ’ ολίγο να πέσω από την καρέκλα μου προχθές διαβάζοντας τη στήλη «Σκεπτόγραμμα» του Θωμά Ηλιόπουλου, ο οποίος γράφει ότι πριν το 1821 και για περισσότερα από 1500 χρόνια, ουδείς γνώριζε ότι ήταν Έλληνας!
ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ (με τα ρωμαίικα που έμαθα στο σχολείο του χωριού μου), τα γραφόμενα του σκεπτογραμματιστή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η λέξη Έλληνας επινοήθηκε, μιας και κανείς δεν την γνώριζε.
ΣΑΣ μιλώ ειλικρινά, ότι δεν περίμενα από τον Θωμά να επιβεβαιώσει αυτά που τόσα χρόνια (με τον δικό μου τρόπο) έγραφα σε τούτη στη στήλη. Ότι, δηλαδή, εμείς (οι σημερινοί Έλληνες) τη μόνη σχέση που έχουμε με τους αρχαίους είναι (ως ένα βαθμό) η γλώσσα και το γεγονός ότι κατοικούμε στον ίδιο τόπο.
ΑΝ συνεχίσει να το ψάχνει λίγο το θέμα (ο Θωμάς) θα ανακαλύψει και τον «θησαυρό» των ρωμαίικων και τούρκικων λέξεων που έχει ενσωματώσει η γλώσσα μας.
ΜΕ άλλα λόγια, Τόμας, καμιά γλώσσα στον κόσμο δεν είναι αυθεντικά ομοιογενής. Της κακομοίρας γινόταν από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να προφέρουν (δείχνοντας με το δάχτυλο) τα πρώτα άρθρα.
Η λεξο-κλοπή (και ιδιαίτερα η εννοιο-κλοπή) έδινε και έπαιρνε από αρχαιοτάτων χρόνων. Όλες οι γλώσσες (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής) με ξένα δάνεια πλούτισαν.
ΚΑΙ εγώ όταν ήμουν ακόμα μικρός, πίστευα ότι έτσι και δεν υπήρχε η ελληνική γλώσσα ο υπόλοιπος κόσμος θα ήταν ακόμα (εντελώς) μουγκός, ή, άντε, το πολύ-πολύ να συνεννοείτο με νοήματα!
ΑΣΕ που ακόμα δυσκολεύομαι να κατανοήσω (διαβάζοντας τις στήλες σου) πώς είναι δυνατόν η αγγλική γλώσσα να έχει τόσες χιλιάδες ελληνικές λέξεις και ο κουμπάρος μου ο Θανάσης, μετά 50 χρόνια στην Αυστραλία, να συνεννοείται με νοήματα με τους αγγλόφωνους γείτονές του.
ΤΩΡΑ τελευταία, επίσης, αρχίζω να καταλαβαίνω και κάτι που μου έλεγε όταν ήμουν ακόμα στο νηπιαγωγείο (πριν 50 χρόνια) ο παππούς μου: μου έλεγε (που λέτε) ότι στη γλώσσα δεν μπορείς να ακολουθήσεις την παράδοση. Απλώς παραδίδεσαι και μιλάς αυτή που μιλιέται από το λαό.
ΑΣ προχωρήσουμε, όμως, σε ένα άλλο θέμα, το οποίο, λόγω φόρτου εργασίας, παραμιλήσαμε, Αναφέρομαι στις ανατροπές μια σειρά καθεστώτων (με πολύχρονες ρίζες) στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
ΔΕΝ ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί, αλλά όλα άρχισαν από τούτη εδώ την παροικία με την ανατροπή του παντοδύναμου για μια εικοσαετία καθεστώτος Φουντά στην Κοινότητα Μελβούρνης.
Η κοινοτική αντιπολίτευση ήταν η πρώτη διεθνώς που εξεγέρθηκε με συνθήματα για περισσότερη δημοκρατία και διαφάνεια και ανέτρεψε τον Φουντά.
ΤΑ συνθήματα αυτά χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν (κατά γράμμα) και οι αραβικοί λαοί για να ξεφορτωθούν τα δικά τους καθεστώτα που δεν λένε να ξεκολλήσουν από την εξουσία.
ΤΟ ζητούμενο βέβαια (που μετράει) είναι το αποτέλεσμα. Κατά πόσο δηλαδή οι ανατροπές θα φέρουν στην εξουσία πιο δημοκρατικά και διαφανεί καθεστώτα.
ΓΙΑΤΙ αν συνεχίσουν να παραδειγματίζονται από τα διαδραματιζόμενα στην Κοινότητα, μετά την ανατροπή Φουντά, ούτε περισσότερη δημοκρατία πρόκειται να γευτούν ούτε διαφάνεια να δουν.
ΣΤΟ μεταξύ, έτσι και τη γλυτώσει τελικά ο Μουαμάρ Καντάφι (πράγμα που δεν το πιστεύω) και επιστρέψει στην παντοδυναμία του, δεν αποκλείεται να κάνει το ίδιο και ο Φουντάς.
ΕΤΣΙ συμβαίνει με τις επαναστάσεις και τις ανατροπές, ο ένας αντιγράφει τον άλλο. Είπαμε, δεν υπάρχει σε τίποτα παρθενογένεση Τόμας. Ούτε στη γλώσσα.
