‘Σωσίβιο’ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εκμετάλλευση της εφεύρεσης του Παύλου Κουρή σήμερα που ο πλανήτης με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί την διαρροή ραδιενέργειας από το πυρηνικό ηλεκτροπαραγωγικό εργοστάσιο της Ιαπωνίας μετά το φονικό σεισμό της περασμένης Παρασκευής.
Σήμερα, η παραγωγή ενέργειας από φυσικά στοιχεία γίνεται επιτακτική όσο ποτέ.

Τα ακραία φυσικά φαινόμενα αλλάζουν τα δεδομένα σε τρομακτικά ταχύτερους ρυθμούς από εκείνους που αναφέρουν επιστημονικές μελέτες.
Μια εφεύρεση που ο νεαρός φοιτητής Νομικής Παύλος Κουρής, εν έτει 1975, αποφασίζει να κρατήσει μυστική για δύο ολόκληρες δεκαετίες, ερευνώντας τρόπους αξιοποίησής της, σίγουρα δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει σήμερα που έχει δαπανήσει άλλα 20 χρόνια για να αποδείξει ότι ‘η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τη δίνη του νερού είναι δυνατή και μια μέρα θα σώσει την ανθρωπότητα’.

Το σύστημα που εφεύρε και φέρει την ονομασία K.C.T. (The Kouris Centri – Turbine Generator) έχει ήδη κατοχυρωθεί με πατέντα σε Αμερική, Καναδά, Μεξικό, Βραζιλία, Αυστραλία, Nέα Ζηλανδία, Ιαπωνία, Νορβηγία και σύντομα ο Παύλος Κουρής περιμένει άλλες δέκα πατέντες από χώρες της Ευρώπης.
Ο δρόμος που διάνυσε για να φτάσει μέχρι εδώ υπήρξε μακρύς, κουραστικός, αλλά και γεμάτος προκλήσεις για τον εφευρέτη που είδε από πολύ νωρίς ‘τη μεγάλη εικόνα’, αλλά έπρεπε να την κάνει ορατή και στους άλλους.

 «Δεν είναι καθόλου εύκολο. Έχεις στα χέρια σου μια μεγάλη εφεύρεση, έχεις αποδείξει ότι δουλεύει, ζεις και αναπνέεις με το όραμα να την προσφέρεις στην ανθρωπότητα, αυτό όμως δεν αρκεί. Σκοντάφτεις στο παιχνίδι μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Κάποιος θα πρέπει να έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει την αντίδραση που θα υπάρξει εδώ στην Αυστραλία για την εκμετάλλευση του υδροηλεκτρισμού μ’ έναν καινούριο τρόπο, δεδομένου ότι θα αλλάξει την οικονομική ισορροπία που έχει δημιουργηθεί εδώ και καιρό. Δεν είναι λίγες οι εταιρίες που μου έχουν πει ‘γιατί ν’ αγοράσουμε τη γελάδα όταν το γάλα είναι τόσο φθηνό’.

Το ζήτημα όμως είναι ότι αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε στο σημείο που θα αναγκαστούμε να στραφούμε στους φυσικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας».

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

Ο Παύλος Κουρής στον αγώνα του να προωθήσει την εφεύρεσή του, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλά τη σύγκρουση των συμφερόντων και το πολιτικό κόστος που οι κυβερνήσεις προσπαθούν με κάθε μέσο να αποφύγουν.
«Μιλάμε αυτή τη στιγμή για το φόρο ρύπανσης της ατμοσφαίρας που προσπαθεί να επιβάλει η πρωθυπουργός Τζούλια Γκίλαρντ. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν πρόκειται να το επιτύχει γιατί κανείς δεν θέλει να πληρώσει».

Δεν υπάρχει οραματισμός, δεν υπάρχει ιδεαλισμός, δεν υπάρχει τόλμη, στην ουσία, είναι το συμπέρασμα στο οποίο θα μπορούσε να καταλήξει κανείς. Πώς επιδρά αυτή η διαπίστωση στον εφευρέτη που ξόδεψε χρόνο, αλλά και μια ολόκληρη περιουσία, για να βάλει σε εφαρμογή την ανακάλυψή του;
«Δεν έχω απογοητευτεί. Γνωρίζω καλά ότι είναι η λύση στην κρίση ενέργειας σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι πολύ απλό: Χρειαζόμαστε καθαρή ενέργεια.
Ας μη μας διαφεύγει ότι 20% του πληθυσμού της γης καταναλώνουν το 50% της ενέργειας, που σημαίνει ότι 1,6 δις δεν έχουν δει ηλεκτρισμό ακόμη. Η ιδέα μου θα βοηθήσει τα φτωχά κράτη που έχουν πολλά ποτάμια.

Δεν χρειαζόμαστε καταρράκτες. Η δίνη δημιουργείται, φυσικά, από την περιστροφή της γης. Το σύστημα είναι πολύ απλό.
Μετά υπάρχουν φαρμαδόροι στην Αυστραλία, που δεν έχουν πρόσβαση στον ηλεκτρισμό γιατί είναι μακριά από τις γραμμές. Το δικό μου σύστημα μπορεί να δουλέψει εκεί».

Στη συνέχεια, ο Παύλος Κουρής θα μιλήσει για την ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί πρόσφατα, στη Ν.Ν.Ουαλία, το σύστημά του να χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτροδότηση 30 σπιτιών.

Για τη συνεργασία με μεγάλη εταιρία παροχής νερού , με κανάλια μήκους 4 χλμ. που είναι διατεθειμένη να του προσφέρει το χώρο για να τοποθετήσει το σύστημα K.C.T., όχι όμως και να επιβαρυνθεί με το κόστος του συστήματος το οποίο ανέρχεται στις $200.000.
 «Έκανα αίτηση στην κυβέρνηση για επιχορήγηση $100.000 η οποία έγινε δεκτή, σε πρώτη φάση. Πάρα πολλοί κάνουν αυτή την αίτηση. Η κυβέρνηση ζητά τώρα περισσότερα στοιχεία και θέτει στη διάθεσή μας υπάλληλο για να βοηθήσει στη συγκρότηση της σχετικής διεξοδικής έκθεσης. Ενδιαφέρθηκε η κυβέρνηση, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα βρούμε τις άλλες $100.000. Το πειραματικό εργοστάσιο θα χτιστεί στο Deniliquin, στο Κανάλι Mulwala. Προσπαθώ να βρω άτομο ή εταιρία να βάλει τις $100.000. Θα πάρουν 10% στα λεφτά τους».

 Πού κολλάει λοιπόν;
«Στο ότι υπάρχουν άλλοι ευκολότεροι, ίσως και πιο επικερδείς, τρόποι για να βγάλει κάποιος χρήματα. ‘Δεν βγαίνω για τόσα από το κρεβάτι μου’, είναι η απάντηση πολλών. Έρχονται μέχρι την πόρτα, φοβούνται όμως να μπουν μέσα. Και όμως τα πράγματα είναι χειροπιαστά.
 Αυτό το σύστημα θα είναι δείγμα. Αν πουλήσει ο μηχανικός μου 20 τέτοια συστήματα για $100.000, θα πάρουν οι επενδυτές 5%, για κάθε σύστημα, υπάρχει δε προοπτική να επεκταθεί σ’ όλον τον κόσμο. Πρόκειται ουσιαστικά για πάρα πολύ καλή επένδυση. Συνάμα, θα είναι κάτι χρήσιμο στην ανθρωπότητα».

 «Όλοι το βλέπουν με επιφύλαξη, γιατί είναι κάτι καινούριο, ριζοσπαστικό και κυριεύονται από το ερώτημα ‘γιατί να το κάνω; Υπάρχουν άλλοι τρόποι να βγάλω περισσότερα χρήματα’. Και απαντώ σ’ αυτό ‘σου δίνεται η ευκαιρία να βάλεις τη σφραγίδα σου στην ιστορία. Είναι κάτι μεγάλο’. 
Έτσι και επιτύχει, θ’ απλωθεί σ’ όλον τον κόσμο. Έχω έναν συνεργάτη μηχανικό τον Rob Holland o οποίος μπορεί με $20.000 να τοποθετήσει το σύστημά μου σε μια φάρμα που θα της εξασφαλίσει εξ’ ολοκλήρου τον ηλεκτρισμό που χρειάζεται, χωρίς να μολύνει την ατμόσφαιρα. Δηλαδή, το σύστημα μπορεί να δουλέψει σε μικρή κλίμακα, αλλά και σε μεγάλη. Αν είχα χρήματα θα τα έβαζα εγώ ο ίδιος. Δυστυχώς όμως δεν τα έχω. Ξόδεψα πάρα πολλά για να φέρω το σύστημα στο σημείο που είναι σήμερα. Έχω βέβαια εισπράξει πολλά ‘μπράβο’, έχω δοκιμάσει μεγάλη ηθική ικανοποίηση, αυτό όμως δεν αρκεί, όταν έχω συνέχεια μπροστά μου τη μεγάλη εικόνα.

Ξέρεις, έχω φτάσει στο σημείο που λέω «φτάνουν τα χειροκροτήματα. Πετάξτε μου λεφτά», θα καταλήξει με το καυστικό του χιούμορ ο Παύλος Κουρής.
Η διεύθυνση της ιστοσελίδας του είναι http/www.kouris-power.com