Ως Έλληνες στη μητροπολιτική Ελλάδα, αλλά και σε κάθε γωνιά της ελληνικής Διασποράς, το καθημερινό μας θέμα είναι: «Τι θα γίνει με την Ελλάδα;». Εμείς ζούμε σε ξένα μέρη που τα κάναμε δικά μας, αλλά η Ελλάδα όπου και να πάμε «μάς πληγώνει» που λέει και ο Σεφέρης. Ειδικά εδώ στην Αυστραλία, βλέπουμε ότι η γενέτειρα μπλέχτηκε σε έναν οικονομικό λαβύρινθο που κανείς δεν γνωρίζει πώς θα βγει απ’ αυτόν. Δυστυχώς, η Αριάδνη δεν έχει παρουσιαστεί και είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να υπάρχει για την πατρίδα μας ένας «από μηχανής Θεός» να την βοηθήσει. Δυστυχώς, στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν τέτοιοι ικανοί σωτήρες.

Οι συζητήσεις μας –και εδώ στη Μελβούρνη– γίνονται με μία σκοτεινή απόγνωση και με την πείρα της Αυστραλίας και το πώς μεταχειριζόμαστε εδώ το εξωτερικό χρέος, βλέπουμε ότι η Ελλάδα μας βυθίζεται κάθε μέρα πιο βαθιά στη «μαύρη τρύπα» των δανείων της. Εδώ, εάν μία κυβέρνηση ανεβάσει το εξωτερικό χρέος, ας πούμε σε 15-20 δισεκατομμύρια δολάρια, αμέσως βλέπει ολοκάθαρα γραμμένο στον τοίχο μπροστά της ότι πρέπει να αποχωρήσει. Στην Ελλάδα το χρέος αυτό είναι 300 δις και ακόμη δανείζεται αβέρτα. Άρα, η «μαύρη τρύπα» βαθαίνει. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση το παίζουν «δεν τρέχει τίποτα». Εάν η Αυστραλία βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση, θα είχε σημάνει συναγερμός κατακόκκινος γιατί η πατρίδα όντως χάνεται.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, συμπεριφέρονται όλοι τους χωρίς σύνεση και σκέφτονται να βρουν και άλλα δάνεια για να πληρώσουν μόνο τον τόκο αυτών που έχουν. Δεν βλέπουν ότι ΟΛΗ η Ελλάδα υποθηκεύτηκε στους πλούσιους και αχόρταγους δανειστές της, ειρωνικό μεν, αλλά ας ειπωθεί δε, ότι ανάμεσά τους υπάρχουν και οι «ευπατρίδες» και άπληστοι «Έλληνες» επενδυτές που ζουν με ανήκουστη και ακόρεστη πλεονεξία! Ακόμη και να πουλήσουν τη λεγόμενη απρόσφορη κρατική περιουσία –που σήμερα λένε ότι μπορεί να φέρει έσοδα στο κράτος 50 δις ευρώ– δεν θα κατορθώσουν τίποτε παρά μόνο με αυτά θα μπορούν να πληρούσουν τον τόκο στα υπάρχοντα δάνεια, ας πούμε για… δώδεκα μήνες. Το χρέος παραμένει ανέπαφο. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και της Βουλής μάς προτρέπουν να βοηθήσουμε. Ό,τι και να δώσουμε όλοι οι απόδημοι Έλληνες στη σημερινή κατάσταση είναι μόνο… κέρματα. Δεν αποπληρώνεται τίποτε και ούτε θα φανεί τίποτα στη σκιά των τόκων.

Στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση –που δεν είναι καθόλου «Ένωση», γιατί αν ήταν το πρόβλημα δεν θα ήταν μόνο της Ελλάδας, αλλά της Ένωσης– οι ιθύνοντες χαρακτηρίζονται από έναν «ηγετικό» αβδηριτισμό που έκτισαν τη βρύση και μετά σκέφτηκαν ότι χρειάζεται και το νερό. Η Ε.Ε. «γέννησε» το ευρώ και αγόρασε τα άλογα και ύστερα σκέφτηκε ότι χρειάζεται και το αμάξι. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν ένα φαύλο κύκλο. γιατί όταν ήρθαν τα οικονομικά προβλήματα δεν μπορούν να κινηθούν με το απαιτούμενο αμάξι γιατί αυτό δεν υπάρχει και δεν υπάρχει γιατί απλά δεν υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν υπήρχε, οι οικονομικοί οίκοι αξιολόγησης των μικρών κρατών θα «κάθονταν στα αυγά τους» όταν έβλεπαν τον ογκόλιθο «Ε.Ε.».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες μία ρόδα –εδώ η Ελλάδα– ξέφυγε και κατρακυλάει ακυβέρνητη στον κατήφορο και κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να την βοηθήσει. Το κακό είναι ότι μέσα σε αυτό το σύνολο της ξεστρατισμένης ρόδας υπάρχει όλος ο ελληνικός λαός ο οποίος είναι δεμένος με το χρέος που δεν σηκώνεται με τίποτα. Ίσως εάν όλη η Ελλάδα πουληθεί –ίσως τότε– να βγει από τον άγαρμπο γόρδιο δεσμό του χρέους. Τότε όλοι οι Έλληνες μένουμε χωρίς πατρίδα. Έτσι απλά! Αυτός είναι ο σημερινός μας οικονομικός ζυγός που δεν μπορούμε να τον σηκώσουμε. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το ελληνικό μας πρόβλημα είναι πρωτόγνωρο. Ποτέ μας δεν βρισκόμασταν σε χειρότερη κατάσταση. Με χρέος σήμερα 450 δις ευρώ «Ελλάδα δεν υπάρχει πια!».

Μοναδικό παρόμοιο προηγούμενο έχουμε τον 6ο π.Χ. αιώνα που οι πλούσιοι της Αθήνας –οι π.Χ. καπιταλιστές– υποθήκευσαν ακόμη και τη ζωή των περισσότερων Αθηναίων που τους χρωστούσαν. Βρέθηκε τότε ο Σόλωνας που με τη Σεισάχθειά του τους απήλλαξε όλους και έβαλε τις βάσεις μιας δίκαιης κοινωνίας η οποία στη συνέχεια καρποφόρησε τη δημοκρατία. Σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη απληστία, τέτοιοι ηγέτες με ικανότητα και φαντασία δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα έχει σκλαβωθεί οικονομικά σήμερα και η Ελευθερία με το σπαθί της δεν φαίνεται πουθενά. Είναι κακό να είσαι δούλος και χειρότερο οικονομικός σκλάβος τον 21ο αιώνα. Η Ελλάδα σήμερα όχι μόνο μάς πληγώνει, αλλά μάς ταπεινώνει πικρά και το μέλλον μας είναι άχαρο και τελείως άγνωστο.