Πέρυσι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή της θάλασσας Νίκου Καββαδία, κάτι που γιορτάζεται με εκδήλωση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αντίποδες την Κυριακή, 5 Ιουνίου 2011, 6.00 μ.μ., στο Melba Hall, Royal Parade, Parkville.
Ο Νίκος στα ποιήματά του αποτύπωσε τη θαλασσινή φύση του Έλληνα. Αγαπούσε και πονούσε τους συνανθρώπους του και τους βοηθούσε όσο μπορούσε. Ήταν ο άνθρωπος που αγαπούσε καθετί που δάκρυζε, γιατί του θύμιζε τον ίδιο του τον εαυτό. Ρομαντικός, γραφικός και παράξενος, από τα νεανικά του χρόνια κέντριζε το ενδιαφέρον των πιο γνωστών λογοτεχνών της εποχής του: Θεοτοκά, Καραγάτση, Ουράνη κ.ά. Ζωντάνευε τους τόπους και τους ανθρώπους που γνώριζε στα ταξίδια του με έναν ιδιαίτερα νοσταλγικό και τρυφερό τρόπο. Ο αναγνώστης «ταξιδεύει» σε έναν κόσμο που συνδυάζει την πραγματικότητα με την ουτοπία. Έφυγε νωρίς, όχι στη θάλασσα, όπως ο ίδιος το ήθελε, αλλά ξαφνικά στη στεριά σε ηλικία μόλις 66 ετών.
Ήταν άνθρωπος ήπιος και γλυκομίλητος. Αγαπούσε τα αστεία, τα μπορντέλα και τα κορίτσια τους, και τη ζωγραφική – στην καμπίνα του είχε κρεμασμένους τρεις πίνακες του Henri de Toulouse-Lautrec. Διάβαζε πάντα πολύ και του άρεσε ιδιαίτερα να απαγγέλλει ποίηση άλλων – άλλωστε γνώριζε προσωπικά πολλούς από τους μεγαλύτερους ποιητές της εποχής, όπως τους Βάρναλη, Σεφέρη, Ελύτη, Σικελιανό.
Η ποίηση του Νίκου Καββαδία σίγουρα ήταν ιδιαίτερη με κάποια δικά της χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι η εμμονή του στο μέτρο σχηματίζοντας πολλές φορές ασυνήθιστες και ιδιόρρυθμες ομοιοκαταληξίες. Ένα άλλο είναι ότι οι ποιητικές του συλλογές περιείχαν λίγα ποιήματα και ήταν μόνο τρεις, όμως τα ποιήματα που είχε γράψει ήταν πολύ περισσότερα… Πέρα από τη θάλασσα στους στίχους του είναι εμφανής η αγάπη του για τη ζωγραφική με αρκετές αναφορές σε ζωγράφους. Άλλωστε και στις πρώτες εκδόσεις των βιβλίων του υπήρχαν έργα ζωγράφων. Φαίνεται ότι τα περισσότερα τα έγραψε μέσα στα καράβια.
Οι επιρροές του από τον Μπωντλέρ είναι εμφανείς. Ομοιότητες ακόμα με την ποίηση του Καββαδία βλέπουμε στους Κώστα Ουράνη, Γιάννη Σκαρίμπα και Θανάση Αβραμίδη.
Τα ποιήματά του έγιναν ευρέως γνωστά και έφτασαν στα χείλια των περισσοτέρων ανθρώπων από τις μελοποιήσεις τους. Μάλλον είναι ο ποιητής που μελοποιήθηκε περισσότερο απ’ όλους αναλογικά με το συνολικό μέγεθος του ποιητικού του έργου. Αν και πρώτος ήταν ο Γιάννης Σπανός αυτός που μελοποίησε στίχους του Νίκου Καββαδία, εκείνος που έχει συνδέσει το όνομά του με αυτό του ποιητή, όσον αφορά τις μελοποιήσεις, είναι ο Θάνος Μικρούτσικος, που μελοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του μαρκόνη ποιητή. Αξιολογότατη και εντελώς διαφορετική ήταν η προσέγγιση της Μαρίζας Κωχ στους στίχους του.
Η Gail Holst-Warhaft γεννήθηκε στη Μελβούρνη. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης. Εργάστηκε στην Ελλάδα ως μουσικός (συνεργάστηκε με τους Θεοδωράκη, Σαββόπουλο και Μ. Κωχ) και δημοσιογράφος στη δεκαετία του 1970. Έγραψε το σενάριο για την ταινία Rembetika: The Blues of Greece με τον Anthony Quinn. Μετέφρασε έργα των Καββαδία, Ζέη, Καμπανέλλη, Θεοδωράκη κ.ά. Βιβλία της: Road to Rembetika: Music of Greek Sub-culture (1975 – μεταφράστηκε στα ελληνικά, τουρκικά και γερμανικά), Theodorakis: Myth and Politics in Modern Greek Music (1980), Dangerous Voices: Women’s Laments and Greek Literature (Rutledge, 1992) και The Cue for Passion: Grief and its Political Uses (Harvard University Press, 2000). Τώρα είναι υπεύθυνη της Mediterranean Initiative και διδάσκει Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Cornell των ΗΠΑ.
