Ακουμπισμένοι στην ασφάλεια του κρατικού επιδόματος δύο εκατομμύρια περίπου Αυστραλοί δεν μπήκαν καν στον κόπο να πάνε στις συναντήσεις που είχαν προγραμματιστεί με τα κέντρα εύρεσης εργασίας, το περασμένο οικονομικό έτος, χωρίς καμία δικαιολογία.

Απίστευτο, αλλά αληθές, ότι το πρώτο εξάμηνο του παρόντος οικονομικού έτους, 1.18 εκατ. άνεργοι Αυστραλοί, αδιαφορώντας για το νόμο που τους υποχρεώνει, όχι μόνο να κλείνουν ραντεβού για να διευκολυνθούν να βρουν εργασία, αλλά και να…  πηγαίνουν σ’ αυτά, αδιαφόρησαν και δεν έδειξαν σημεία ζωής. Πρόκειται για 6.500 χιλιάδες ραντεβού την ημέρα, στα οποία οι άνεργοι «έστησαν» τους υπαλλήλους των κέντρων εύρεσης εργασίας.

Στο ίδιο διάστημα των έξι μηνών, ένα εκατομμύριο ραντεβού είχαν την ίδια τύχη, με τη μόνη διαφορά ότι υπήρχε κάποια ευστάθεια στις δικαιολογίες των απόντων.
Tα στοιχεία αυτά αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής έρευνας η οποία αποσκοπεί στην αλλαγή των νόμων κοινωνικής ασφάλειας.

ΑΣΤΟΧΗΣΕ

Τηρώντας την προεκλογική της υπόσχεση, η πρωθυπουργός της χώρας προσπαθεί -με αυστηρότερα μέτρα αυτή τη φορά- να φέρει μεγάλο αριθμό ανέργων στον εργασιακό χώρο, πεπεισμένη ότι ‘εκεί κάτω υπάρχουν πάρα πολλοί που παίρνουν επιδόματα χωρίς να τα δικαιούνται’.

Επιχειρεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να σηκώσει από τους καναπέδες εκείνους που έχουν μάθει στο χουζούρι και η μεγαλύτερη απόσταση που είναι διατεθειμένοι να διανύσουν είναι από τη μπροστινή πόρτα του σπιτιού στο ταχυδρομικό κουτί με το σωτήριο τσεκ.

«Δεν είναι υγιές, αλλά ούτε και δίκαιο, διατείνεται, οι εργαζόμενοι να συντηρούν τους τεμπέληδες. Το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και επιδόματα θα παίρνουν μόνο εκείνοι που τα δικαιούνται» επιμένει η αρχηγός, έχοντας επίγνωση, εκτιμά κανείς, ότι δεν πρόκειται για το ευκολότερο πράγμα του κόσμου.
Γνωρίζει ότι ο προ δύο ετών νόμος που έκοβε κάτι από το επίδομα των ανέργων, όταν δεν πήγαιναν στα ραντεβού, αστόχησε.

Κατανοεί ότι ο νόμος του 2009 που αντί να χτυπήσει εκεί που πονάει, απλά χάιδευε τ’ αυτιά εκείνων που δεν πήγαιναν στα ραντεβού εύρεσης εργασίας, δηλώνοντας με τη στάση τους ‘leave me alone’, όχι μόνο δεν έπιασε, αλλά αποθράσυνε πολλούς, δεδομένου ότι ο αριθμός των απόντων αυξήθηκε.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο νέος νόμος, όπως τουλάχιστον ανακοινώθηκε, θα ταρακουνήσει εκείνους που έχουν βρει το χουζούρι τους στον καναπέ και δηλώνουν ‘δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω’. Όποιος δεν εμφανίζεται στα ραντεβού που απώτερος σκοπός του είναι η εύρεση εργασίας, δεν θα βλέπει επιταγή στα μάτια του. Νο ραντεβού, νο τσεκ. Απλά τα πράγματα. Τα τσεκ θα αρχίσουν πάλι τα ‘ταξίδια’ τους, όταν οι ενδιαφερόμενοι είναι συνεπείς στα ραντεβού τους.
Η απουσία από τα ραντεβού εύρεσης εργασίας, μιλά πολύ εύγλωττα για τις προθέσεις ή τους φόβους -αν προτιμάτε- των ανέργων. Απλά δεν θέλουν ούτε καν να ακούνε για δουλειά.

Να πάρουμε μια γεύση;
 «Πας εκεί και σου σπάνε τα νεύρα. Σε ρωτάνε τα ίδια και τα ίδια και σου προτείνουν δουλειές για φτύσιμο. Αν ήθελα τέτοιες δουλειές, τις έβρισκα και από μόνος μου» θα πει 24χρονος που περνά τις περισσότερες ώρες του σε γωνιακή καφετερία των ανατολικών προαστίων.
«Το βρίσκω υποτιμητικό να περιμένω στην ουρά, να περιμένω με τις ώρες να δω κάποιον υπάλληλο και μετά ν’ ακούω όλα αυτά τα φαιδρά» θα πει η φίλη του ίδιου νέου που, ναι, είναι κι εκείνη άνεργη, αλλά χωρίς καμιά πρόθεση, ως φαίνεται, να αλλάξει τα πράγματα.
Στο ερώτημα ‘αν προσπαθεί, από μόνη της να βρει κάποια δουλειά’ κοιτάζει το ρολόι της και απαξιεί ν’ απαντήσει.
Αδιάκριτες ερωτήσεις, προεξοφλούν αγενέστατες απαντήσεις.

ΤΑ ΜΑΥΡΑ

Η Βικτώρια, εν τω μεταξύ έχει μια ‘πρωτιά’, για την οποία δεν θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα περήφανη. Ένας στους τέσσερις πολίτες της βασίζεται σε κάποιο κρατικό επίδομα για την συντήρησή του.

Τα «μαύρα λεφτά», εν τω μεταξύ, είναι μια άλλη ΄πονεμένη ιστορία’ που συμβάλλει στο αλαλούμ του συστήματος.
Υποψιάζεται κανείς ότι ένας λόγος που υπάρχουν τόσοι απόντες από τα ραντεβού εύρεσης εργασίας, είναι ότι ένας αριθμός που είναι από δύσκολο μέχρι αδύνατο να υπολογιστεί, είναι…  αφανείς εργαζόμενοι. Εργάζονται παίρνοντας τα περίφημα «μαύρα», παράνομη πέρα για πέρα κατάσταση, που συμφέρει, όμως, τόσο τον εργαζόμενο όσο και τον εργοδότη ο οποίος απαλλάσσεται από πολλές υποχρεώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο.

Τώρα αν θα κοιτάξουν τα λαγωνικά της Γκίλαρντ προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι το μεγάλο ερώτημα. Κάτι, πάντως, μου λέει ότι αν το κάνει, όχι μόνο θα λιγοστέψει ο αριθμός των απόντων από τα ραντεβού, αλλά, ως δια θαύματος, θα αυξηθεί και ο αριθμός των εργαζομένων.
Για να δούμε…