Τα επαγγελματικά φτερά της και στην Αυστραλία επιθυμεί να απλώσει η Ελληνίδα ηθοποιός Δώρα Χρυσικού, η οποία (και) στο ομογενειακό κοινό είναι ευρέως γνωστή ως «Μαίρη» από τον ομώνυμο ρόλο της στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά του Καναλιού Mega «Η ζωή της άλλης».
Η ηθοποιός, αν και βρέθηκε πριν λίγο καιρό στην Αυστραλία σε ιδιωτική επίσκεψη, παρέστη σε ορισμένες παροικιακές εκδηλώσεις όπου «με πολλή χαρά είδα ομογενείς, να με πλησιάζουν, να με αποκαλούν Μαίρη, και να μου λένε ότι βλέποντας τη σειρά νοιώθουν σαν να είναι στην Ελλάδα».
Η Δώρα Χρυσικού μας μίλησε για τη σταδιοδρομία της, τη μεταπήδησή της από το χορό στην υποκριτική, για τη μεγάλη της αγάπη που είναι το θέατρο, για τη γυμνή εμφάνισή της στο θέατρο, για τον αφορισμό της από τον… Αυγουστίνο Καντιώτη, αλλά και για τις προοδευτικές καταβολές της. Όσο για το πώς εξελίσσεται ο ρόλος της Μαίρης στη γνωστή σειρά, οι αναγνώστες παραπέμπονται στο τέλος αυτής της συνέντευξης, που έχει ως ακολούθως:
– Η επιθυμία σου ήταν να γίνεις χορεύτρια. Πώς κατέληξες στην ηθοποιία;
– Από τριών ετών έκανα κλασικό χορό σε σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού και, μάλιστα, είχε πάρει υποτροφίες. Στα πρώτα γυμνασιακά μου χρόνια βρέθηκα στη Γερμανία, εσώκλειστη στην Όπερα της Στουτγάρδης. Όπως είναι σύνηθες για τις χορεύτριες, αρρώστησα βαριά από το στομάχι και…
– Γιατί είναι σύνηθες;
Γιατί η διατροφή είναι περίεργη, οι στερήσεις πολλές, μεγάλη η καταπόνηση του σώματος, ωράρια φαγητού περίεργα, ελάχιστη τροφή… Γενικά, οι νευρώσεις στομάχου είναι συνηθισμένες σε χορευτές, αθλητές κ.ά. Έτσι το όνειρό μου έμεινε απραγματοποίητο.
– Το κάλεσμα του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου στα πρώτα χρόνια της εφηβείας σου πώς προέκυψε;
Ήταν η περίοδος που έκανε την επιλογή ηθοποιών για την ταινία «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» ( σ.σ. πρωταγωνιστούσαν η Jeanne Moreau και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι). Έψαχνε για μια κοπέλλα που να είχε χαρακτηριστικά χορεύτριας. Να είναι, δηλαδή, εύπλαστη, αδύνατη, με μακρύ λαιμό. Η μητέρα μου διάβασε την αγγελία και ο νους της πήγε σε εμένα. Εγώ δεν είχα καμία σχέση με την ηθοποιία. Ούτε φιλοσοφία υπήρχε απ’ το σπίτι μου για την τέχνη της υποκριτικής. Πιστεύω ότι ήταν καρμικό…
– Και η μάνα πώς ενήργησε για την ταλαντούχα θυγατέρα της;
Τηλεφώνησε στους παραγωγούς και με …θρασύτητα τους είπε ότι «η μόνη που μπορεί να υποδυθεί αυτό το ρόλο είναι η κόρη μου». Υποθέτω ότι θα την πέρασαν για ψώνιο… Ωστόσο, την προσκάλεσαν να τους πάει μια φωτογραφία μου, όπερ και εγένετο. Αντιλήφθηκαν ότι δεν πρόκειται για «ψωνισμένη μαμά», και εν τέλει με δοκίμασαν (χρειάστηκε να πάω πολλές φορές από την Γερμανία όπου ήμουν τότε) και τα υπόλοιπα τα είδατε στη… μεγάλη οθόνη.
– Τι φρονείς για τον κ. Αγγελόπουλο;
Πολύ απαιτητικός. Έχει συγκεκριμένα πράγματα στο νου του, γνωρίζει καλά τι θέλει. Δεν έχει σημασία εάν ο ηθοποιός είναι καλός ή κακός, αλλά με το αν είναι κοντά σ’ αυτό που επιδιώκει ο σκηνοθέτης. Προφανώς, ήμουν κοντά σε αυτό που ήθελε κι έτσι προέκυψε εκείνη η συνεργασία, η οποία συνέπεσε με την αρρώστια μου, που με απομάκρυνε από το χορό, και έτσι είχα χρόνο να αφοσιωθώ στα γυρίσματα.
– Εσύ τι αποκόμισες από εκείνη την κινηματογραφική εμπειρία;
Η επαφή μου με την ταινία μ’ έκανε να αγαπήσω πάρα πολύ την υποκριτική και να μπω σ’ έναν Όμιλο στο σχολείο και ν’ αρχίσω έτσι να έχω στενότερη επαφή με το θέατρο. Αποδείχθηκα καλή μαθήτρια, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Δραματική Σχολή στο Λονδίνο. Αποφοίτησα στα 21 μου και είχα πια κουραστεί από το πήγαινε-έλα μεταξύ Ελλάδας και διαφόρων χωρών. Αποφάσισα να επιστρέψω και να εργαστώ στη χώρα μου.
– Τότε γίνεται η ακρόαση στο Εθνικό Θέατρο με διευθυντή τον αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο.
Του χρωστώ πάρα πολλά. Υπήρξε εξαιρετικός διευθυντής. Ήταν ο πρώτος που με προσέλαβε ως επαγγελματία ηθοποιό. Η ακρόαση αφορούσε τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη. Ήθελαν ηθοποιούς για τον Χορό. Έμεινα τέσσερα χρόνια με το Εθνικό, παίζοντας σε αρκετά έργα. Μετά αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο λεγόμενο Ελεύθερο Θέατρο. Στα 24 μου κατόρθωσα να παίξω τον πρώτο μου πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα σημαντικό έργο, τον «Βροχοποιό», του Richard Nash,
– Γνωστή στο ευρύ κοινό έγινες, όχι από το θέατρο αλλά από το «χαζοκούτι».
Συμφωνώ απόλυτα… (γέλια)
– Τι άλλαξε στην ζωή σου όταν άρχισες να ενσαρκώνεις την «Μαίρη» και να μπαίνεις σε καθημερινή βάση στο σπίτι των τηλεθεατών;
Στη δική μου τη ζωή δεν διαφοροποιήθηκε τίποτε απολύτως. Ωστόσο, άλλαξε ο τρόπος που με βλέπει ο κόσμος. Όταν είσαι 10 χρόνια ηθοποιός και με περγαμηνές, και ξαφνικά κάνεις μία σειρά και ο κόσμος σου μιλάει στο δρόμο με το όνομά σου και σε αγκαλιάζει…
– Σου μιλάει ως «Μαίρη» ή ως Δώρα;
Μαίρη με αποκαλούν κι εγώ απαντώ. Με ρωτούν διάφορα για τη σειρά, ταυτίζονται με το ρόλο μου, θέλουν να μάθουν για την «κόρη μου», την σχέση μου με το «Μάνο», αν θα τον παντρευτώ και άλλα τέτοια. Εν μέρει, είναι θλιβερό για μένα γιατί έρχονται και μου λένε «είσαι η αγαπημένη μας να ηθοποιός». Γελάω πάρα πολύ με αυτό, γιατί στον χώρο του θεάτρου δεν είμαι νέα. Δουλεύω ως επαγγελματίας από τα 18 μου. Με την τηλεόραση ασχολήθηκα πολλά χρόνια μετά.
– Η οικονομική κρίση πώς επηρεάζει τον κλάδο σας;
Οι όροι έχουν αλλάξει. Κάποια εποχή οι ηθοποιοί μπορούσαν να δουλεύουν μόνο στο θέατρο και να βρίσκουν απασχόληση κάθε χρόνο. Πλέον αυτό δεν ισχύει. Όταν ένας επιχειρηματίας βάζει χρήματα για μια παράσταση, θέλει να προσελκύσει κόσμο. Για να το πετύχει θέλει να πάρει ηθοποιούς που είναι αναγνωρίσιμοι. Οι επιχειρηματίες είναι άνθρωποι του χρήματος, όχι της τέχνης και δρουν αναλόγως. Άλλοτε τους βγαίνει, άλλοτε όχι. Υπάρχει ρίσκο. Και εμείς αναγκαζόμαστε να πράττουμε σύμφωνα με τους όρους της αγοράς. Και η αγορά λέει ότι μέσω της τηλεόρασης γίνεσαι αναγνωρίσιμη…
– Συνήθως, οι «θεατρικοί» ηθοποιοί περιφρονούν την τηλεόραση. Εσύ;
Κι εγώ την σνόμπαρα. Αλλά μετά την εμπειρία μου με την τρέχουσα σειρά σταμάτησα. Όταν έκανα ακρόαση, έκλαιγα τρεις μέρες. Είναι δυνατόν, εγώ άνθρωπος του θεάτρου με πολύχρονη θητεία, να πάω να παίξω σε καθημερινή σειρά; Πλέον έχω αλλάξει ριζικά την άποψή μου. Επειδή η σειρά είναι δημοφιλής και σε βλέπει το 60% του τηλεοπτικού κοινού, γύρω στα δύο εκατομμύρια, δεν μπορείς κάτι που είναι τόσο μαζικό να το σνομπάρεις. Στην Αθήνα έχουμε την οπτική ότι έρχονται οι άνθρωποι και μας βλέπουν στο θέατρο, περίπου 400.000. Όταν ταξίδεψα στην επαρχία και έρχονταν οι γυναίκες με αγκαλιάζανε, κλαίγανε και μου έλεγαν «είστε η μόνη μου συντροφιά»… Εκεί αισθάνθηκα πόσο τεράστια ευθύνη είναι αυτό που κάνω.
– Αυτά που αναφέρεις για την επαρχία, τα εισέπραξες και από την Ομογένεια, από ένα κοινό που ζει μακριά από την Ελλάδα;
Είναι το ίδιο κι ακόμη πιο συγκινητικό. Είστε κι εσείς το ίδιο Έλληνες με εμάς, απλά δεν έχετε την… οικονομική κρίση. Κι εδώ στην Αυστραλία μου λένε κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Πέρα από τις πληροφορίες που θέλουν για το σήριαλ, μου τονίζουν ότι οι σειρές και γενικά τα ελληνικά κανάλια έχουν γίνει πλέον η κύρια επαφή τους με την ελληνική γλώσσα. Όχι με τη γλώσσα των ειδήσεων που είναι «φτιασιδωμένη», αλλά με την καθομιλουμένη. Μου λένε συνομήλικοί μου εδώ στην Αυστραλία, ότι βλέπουν ελληνική τηλεόραση και θυμούνται τα Ελληνικά τους.
– Είσαι από τους καλλιτέχνες που τολμάς. Άλλοι το λένε ρίσκο. Π.χ. δεν δίστασες να κάνεις «στριπτήζ» στο θέατρο, ενώ και στο «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» ήσουνα και εσύ ένα από τα… θύματα του αφορισμού του μακαριστού Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.
Δεν ήμουν απλά μία εκ των αφορισμένων. Ήμουν η αφορμή. Ο αφορισμός στηρίχθηκε όλος επάνω μου. Δεν υπήρχε ερωτική σκηνή. Η αιτία ήταν ότι ο Θ. Αγγελόπουλος έκανε ένα πολύ σημαντικό έργο, σε μια ακριτική περιοχή της Ελλάδας, όπου ο κόσμος είναι αλλιώς και χρειάζεται συσπείρωση. Ο Αυγουστίνος αυτή τη συσπείρωση την πετύχαινε, είτε με δημοκρατικούς είτε με μη δημοκρατικούς τρόπους. Την κρατούσε την πόλη πάρα πολύ ισχυρά. Όντας λοιπόν ένας τοπικός άρχοντας, θεώρησε ότι υπάρχει κάποιος εισβολέας, που έχει κάνει τέσσερις ταινίες στην περιοχή του και ο οποίος δεν έχει ζητήσει την άδειά του, δεν έχει αποτίσει τον ελάχιστο φόρο τιμής σ’ αυτό που θεωρούσε ότι όφειλε. Επίσης, ήταν ένας άνθρωπος με αναχρονιστικές απόψεις, κι αυτό είναι λογικό. Δεν μπορούσε να καταλάβει το έργο ενός δημιουργού. Από την πλευρά τους, και οι δύο είχαν δίκιο. Το θέμα της ταινίας ήτανε για μια τέτοια πόλη. Για μια αίθουσα αναμονής, που περνάνε οι πρόσφυγες για να πάνε κάπου αλλού. Ως ιδέα ήταν πολύ συγγενής με την γεωγραφική θέση της Φλώρινας, μιας πόλης πάνω στα σύνορα, κλειστής, περιστοιχισμένης από βουνό. Όταν ο Αυγουστίνος άρχισε να λέει ότι η ταινία είναι αντιχριστιανική και ανθελληνική, ο κόσμος δεν «πολυτσίμπησε». Όταν όμως ισχυρίστηκε ότι είναι πορνογραφική ο κόσμος τσίμπησε. Και πού ήταν να στηριχθεί όλο αυτό; Πάνω στην νεαρή πρωταγωνίστρια που ήμουν εγώ. Στην ταινία δεν υπήρχε γυμνή σκηνή. Απλώς θεωρήθηκε ότι υπάρχει κι έγινε μεγάλο σκάνδαλο.
– Στο θεατρικό έργο «Closer» του Patrick Marber, όμως, υπήρχε όντως γυμνή σκηνή. Προκλήθηκαν αντιδράσεις;
Στο έργο η σκηνή υπήρχε από γραφής, άσχετα αν στο ομώνυμο κινηματογραφικό έργο (σ.σ. με τους Julia Roberts, Natalie Portman, Jude Law and Clive Owen) δεν υπήρχε η γυμνή σκηνή. Ο ίδιος ο συγγραφέας στην θεατρική εκδοχή είναι τόσο λεπτομερής για την όλη σκηνή του στριπτίζ, με το πώς και πότε βγαίνουν τα ρούχα και σε ποια φράση ακριβώς. Ο Γιώργος Κιμούλης που σκηνοθέτησε το έργο ήθελε να μείνει πιστός στο κείμενο. Εξ αρχής στην ακρόαση ρωτούσαν εάν έχουμε πρόβλημα με αυτό. Εγώ δεν είχα. Πρώτον επειδή έχω θητεύσει στο χορό και είμαι εξοικειωμένη με το σώμα μου, και δεύτερον γιατί θεωρώ ότι στο θέατρο το σώμα είναι εργαλείο. Φυσικά, το ότι σκηνοθετούσε ο Γ. Κιμούλης για μένα ήταν εχέγγυο. Εάν σκηνοθετούσε κάποιος άλλος που δεν ήταν της αισθητικής μου ή της επιδοκιμασίας μου, δεν θα το έκανα. Δηλαδή και ο Αγγελόπουλος αν μου ζητούσε να κάνω γυμνή σκηνή, θα έλεγα ναι. Έχει μεγάλη σημασία ποιος δημιουργός και καλλιτέχνης σου ζητά κάτι τέτοιο. Ένα γυμνό μπορεί να είναι από έργο τέχνης μέχρι χυδαίο. Κι αυτό έχει σχέση με την οπτική και την αισθητική του ανθρώπου που φέρει την ευθύνη. Εγώ δεν αισθάνθηκα ούτε μια στιγμή εκτεθειμένη, παρ’ ότι ήμουν και σε μεγάλο βαθμό. Αντιδράσεις, πάντως, δεν προκλήθηκαν. Εξάλλου, έχει εμφανισθεί τόσο γυμνό πια στην Ελλάδα. Και το θεωρώ λίγο υποκριτικό όταν ολόκληρη η χώρα πήρε το βίντεο της Τζούλιας, να πάει ο κόσμος στο θέατρο, να δει εμένα, και να αντιδράσει…
– Έχεις οικογενειακές καταβολές με αγώνες υπέρ της Δημοκρατίας…
Ναι, και δηλώνω υπερήφανη…
– Εσύ ως πολιτικό ον δραστηριοποιείσαι;
Όχι στην πολιτική με την στενή έννοια.
– Χρησιμοποίησα τον όρο πολιτική και όχι κόμματα…
Ως ενεργός πολίτης, ως άνθρωπος μιας κοινωνίας, που οφείλει να έχει τα μάτια του, την ψυχή του και το μυαλό του ανοικτά και να μπορεί να αρθρώνει λόγο, ναι, δραστηριοποιούμαι. Είμαι κοντά στον κόσμο, κι όπου μπορώ πρωτοστατώ σε αγώνες και πορείες για ζητήματα που θεωρώ ότι αφορούν τον Ελληνισμό, την θέση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού, αλλά και την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής. Θεωρώ υποχρέωσή μου να δηλώνω παρούσα.
– Τι ξεχωρίζεις από την καλλιτεχνική παραγωγή της Αυστραλίας, και ιδίως τη θεατρική;
Έχω δει μια παραγωγή του Sydney Theatre Company. Μου έκανε μεγάλη θετική εντύπωση το εξαιρετικά υψηλό επίπεδο παραγωγής – διαχείριση σκηνής (stage management), σκηνικά, κοστούμια κ.λπ. Αντίθετα, με εξέπληξε αρνητικά το επίπεδο υποκριτικής. Κάνοντας, αναπόφευκτα, τις συγκρίσεις, μπορώ να πούμε ότι στην Ελλάδα, υστερούμε στο πρώτο και υπερτερούμε στο δεύτερο.
– Θα ήθελες να απλώσεις τα «φτερά σου» στην Αυστραλία;
Πάρα πολύ και το προσπαθώ. Όχι, όμως, σε μόνιμη βάση. Θέλω να κάνω θέατρο στη χώρα μου και στη γλώσσα μου, τα Ελληνικά. Ωστόσο, αν μου γίνει κάποια πρόταση για τηλεοπτική σειρά ή κινηματογράφο, θα πετάξω και τη σκούφια μου που λένε.
– Να τελειώσουμε με την «Ζωή της Άλλης». Μέχρι πότε θα προβάλλεται η σειρά;
Η μετάδοση της σειράς προβλέπεται να ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Τα γυρίσματα όμως έχουν ήδη ολοκληρωθεί.
– Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις για το τι παθαίνει ή δεν παθαίνει η «Μαίρη»;
Η Μαίρη τα πάει καλά. Είναι, άλλωστε, καλός χαρακτήρας. Η ερωτική σχέση της με τον «Μάνο» θα δικαιωθεί.
– Ο Στράτος Τζώρτζογλου που υποδύεται τον πρώην άντρα σου και είναι ο κακός της σειράς, τελικά πόσο… κακός θα είναι μαζί σου;
Η πάλη μεταξύ καλού και κακού πάντα αποβαίνει θετικά για τον καλό. Τώρα είναι τα τελευταία του. Τον έχουμε πάρει χαμπάρι και θα πάρει πόδι… (Γέλια)
(Σ.σ.: Τα αποσπάσματα της συνομιλίας αντλήθηκαν από συνέντευξη που παραχώρησε η Ελληνίδα ηθοποιός στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας SBS).
