Ο Ευστράτιος (Σταν) Σκαφίδας δεν έχει καμία σχέση με την στερεότυπη εικόνα του επιστήμονα. Ο Σκαφίδας με το φίνο κουστούμι του μοιάζει πολύ μικρότερος από τα 40 του χρόνια στο καφέ Baretto της Grattan Street – ακριβώς απέναντι από το κτίριο της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Μελβούρνης.
Με το λιγοστό γκρίζο στους κροτάφους του, με την πρώτη ματιά μπορεί κάποιος να τον περάσει για δικηγόρο ή για στέλεχος μάρκετινγκ. Κάτι το οποίο δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη, αν λάβουμε υπόψη τις υψηλές ακαδημαϊκές του επιδόσεις καθώς και τις εμπορικές, αλλά και πρωτοποριακές έρευνές του.
Ο Σταν Σκαφίδας τελείωσε επιτυχώς το διδακτορικό του ως ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης το 1997. Σήμερα ως καθηγητής Νανοηλεκτρονικής και διευθυντής του Κέντρου Μηχανικής Νευρωνικής, ηγείται της έρευνας της νανοηλεκτρονικής του πανεπιστημίου –στον τομέα των ηλεκτρονικών μηχανικών αφιερωμένο στη δημιουργία μικροσκοπικών συστατικών– νέας γενιάς τρανζίστορ και τσιπ που βρίσκονται στο επίκεντρο των ασύρματων επικοινωνιών τα οποία συνεχίζουν να μετατρέπουν τον τρόπο που επικοινωνούμε και πώς ζούμε σήμερα.
Ο Σταν Σταφίδας γεννήθηκε το 1971. Οι γονείς του, οι οποίοι έχουν ρίζες από την Αμαλιάδα και την Καβάλα, έφτασαν στην Μελβούρνη στις αρχές του 1960. Μεγαλωμένος στο Thornbury το ενδιαφέρον του Σταν για την επιστήμη ήταν εμφανές από μικρή ηλικία.
«Όταν μου έφερναν δώρα στις γιορτές και τα γενέθλιά μου, συνήθιζα να τα αποσυναρμολογώ αναφέρει ο νεαρός καθηγητής. Πήγε σχολείο στο ελληνορθόδοξο Κολλέγιο «Άγιος Ιωάννης» και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης. Παντρεύτηκε το 1994 και παρακολούθησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Cornell της Αμερικής. Επηρεάστηκε από την κουλτούρα του Πανεπιστημίου Cornell – καθώς όπως αναφέρει, το επίκεντρο δεν βρισκόταν μόνο στην έρευνα αλλά και στην εμπορικότητά της. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του έγινε ο συνιδρυτής της εταιρείας Bandspeed η οποία έγινε και το τροχοφόρο για την εμπορικοποίηση την ερευνάς του όσον αφορά το σχεδιασμό και την κατασκευή ημιαγωγών και άλλων προϊόντων για ασύρματα συστήματα.
Στη Bandspeed ο Σκαφίδας ήταν ο συνεφευρέτης ενός συστήματος με την ονομασία (Adaptive Frequency Hopping προσαρμοστική μεταπήδηση συχνοτήτων). Μια τεχνολογία που είναι στοιχείο ζωτικής σημασίας στις συσκευές bluetooth σε όλο τον κόσμο. Παρ’ ότι μπήκε στον πειρασμό να μείνει μόνιμα στην Αμερική, ο Σκαφίδας αποφάσισε να επιστρέψει στη Μελβούρνη, στην Alma Mater του, προκειμένου να συνεργαστεί με τη NICTA (Εθνικό Τεχνολογικό Ινστιτούτο Πληροφοριών και Επικοινωνιών ICT της Αυστραλίας) και το Technological Centre of Excellenece της Αυστραλίας που αποτελεί μέρος του πανεπιστημίου.
Το 2008 ο Σκαφίδας και η ομάδα της NICTA ανακοίνωσαν την πρώτη στο κόσμο ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου πομποδέκτη ο οποίος ήταν σε θέση να παρέχει δεδομένα σε ασύρματα σήματα πολλαπλών gigabit ανά δευτερόλεπτο. Η επόμενη γενιά της ασύρματης τεχνολογίας επιτρέπει τη μεταφορά μεγάλων ψηφιακών αρχείων στο χρονικό διάστημα που χρειάζεται με τα υφιστάμενα συστήματα. Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο και εκτεταμένο έργο τους μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει κάτι το οποίο θα μετατρέψει την επιστημονική φαντασία σε πραγματικότητα – ένα βιονικό μάτι.
Σχεδόν έτοιμος να αρχίσει δοκιμές σε ανθρώπους, ο Σκαφίδας συμμετείχε σε μια ομάδα η οποία ερευνούσε τη δυνατότητα του συνδυασμού μεταξύ ασύρματης τεχνολογίας και οφθαλμικής έτσι ώστε να καταβάλλει τον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας, τη μεγαλύτερη αιτία τύφλωσης στον ανεπτυγμένο κόσμο. «Εργαζόμαστε για την οικοδόμηση μιας πρόθεσης» λέει ο Σκαφίδας «κάτι που βρίσκεται στον αμφιβληστροειδή και τονώνει τα αμφιβληστροειδή γαγγλιακά κύτταρα, προκειμένου να αποκαταστήσει την όραση. Φτιάχνουμε ένα τσιπ – σκεφτείτε το ως ένα ‘κρεβάτι φτιαγμένο από καρφιά’ το οποίο συνδέεται με τον αμφιβληστροειδή.
Σκιαγραφώντας τα βήματα της διαδικασίας στο σημειωματάριό του, ο Σταν εξηγεί ότι η ιδέα πρόκειται για μία κάμερα μικροβίντεο, που τοποθετείται ίσως και μέσα στα γυαλιά ενός χρήστη και δημιουργεί την εικόνα, η οποία στη συνέχεια μετατρέπεται σε ηλεκτρικό φορτίο το οποίο μετακυλύεται ασύρματα στο μικροσκοπικό τσιπ με τα μικροσκοπικά ηλεκτρόδια του «κρεβατιού φτιαγμένο από καρφιά». Το τσιπ τοποθετείται στον αμφιβληστροειδή του ματιού, όπου η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας έχει συμβεί και εκεί που τα γαγγλιακά κύτταρα μπορούν να τονωθούν.
«Υπάρχουν και άλλες επιστημονικές ομάδες ανά τον κόσμο που δουλεύουν πάνω σε αυτήν την ιδέα, αλλά πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε μια μοναδική ικανότητα να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που έχει περισσότερα από χίλια ηλεκτρόδια τα οποία μπορούν να μεταφέρουν το ηλεκτρικό φορτίο ασύρματα μέσα στη συσκευή» υποστηρίζει ο Σταν. «Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν υπάρχουν καλώδια στο μάτι, αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως δίαυλος μόλυνσης. Καταφέραμε να αναπτύξουμε συστήματα για τη μεταφορά του ρεύματος και των δεδομένων με ασύρματο τρόπο, και δημιουργήσαμε αυτά τα τσιπ».
Ως στέλεχος της κοινοπραξίας Βιονικό Όραμα Αυστραλίας, ο Σκαφίδας έχει ασχοληθεί με το έργο για τρία χρόνια. Είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο και ακόμα και ο ίδιος παραδέχεται ότι χρειάζεται ακόμα πολύ δουλειά, αλλά οι ανθρώπινες δοκιμές είναι πολύ κοντά σε μια συσκευή που θα μπορούσε πραγματικά να χαρακτηριστεί, ως ένα μικρό θαύμα.