Πριν προλάβει καλά καλά να αναλάβει καθήκοντα, ο Τζον Μπέρκαου, ο νέος πρόεδρος της βρετανικής Βουλής, δέχθηκε χτύπημα κάτω από τη μέση. «Σήκω όρθιος!», του φώναξε ένας βουλευτής των Εργατικών. Μόνο που ήταν ήδη όρθιος. Μία ακόμη απόδειξη πως οι διακρίσεις εις βάρος των κοντών ανδρών καλά κρατούν.

«Πώς καταλήξαμε με αυτό το εκκεντρικό καλικαντζαράκι για πρόεδρο;» ακούστηκε να διερωτάται την ίδια ημέρα, τη Δευτέρα, ένας άλλος Βρετανός βουλευτής. Τι να κάνει και ο Μπέρκαου, προσπάθησε από το ύψος του 1 μέτρου και των 67 εκατοστών να «ξορκίσει» τις κακές γλώσσες: «Ξέρω πως ο πήχυς των προσδοκιών είναι ψηλά και εγώ είμαι μόνο ένας μικρός άνθρωπος», δήλωσε απευθυνόμενος για πρώτη φορά από τη θέση του προέδρου στη Βουλή των Αντιπροσώπων. «Πιστεύω όμως ότι μπορώ να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων», πρόσθεσε.

«Το κάνω κι εγώ αυτό μερικές φορές», λέει ο Κρις Χαμρ, συνιδρυτής της Εθνικής Οργάνωσης Κοντών Ενηλίκων (Νossa) των ΗΠΑ. «Όταν θίγεις πρώτος το θέμα, τότε ο άλλος που θα το θίξει θα προκαλέσει λιγότερο θόρυβο. Στην πραγματικότητα όμως, δεν έχουμε κανέναν λόγο να απολογούμαστε. Έχουμε απόλυτο δικαίωμα να ζήσουμε τη ζωή μας, όπως και όλος ο κόσμος».

Ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, μου θυμίζει ο Χαμρ, ένας από τους σπουδαιότερους οικονομολόγους του 20ού αιώνα, είχε χαρακτηρίσει κάποτε τις διακρίσεις με βάση το ύψος- εις βάρος των κοντών δηλαδή- «από τις πιο προσβλητικές και αποδεκτές προκαταλήψεις της κοινωνίας μας». Μόνο που ο Γκαλμπρέιθ δεν βίωσε ποτέ στο πετσί του την προκατάληψη αυτήν, είχε ύψος πάνω από δύο μέτρα. Ενώ το ύψος του Χαμρ δεν ξεπερνά το 1 μέτρο και 60 εκατοστά.
«Οι διακρίσεις με βάση το ύψος είναι άδικες και απάνθρωπες», λέει. «Βασίζονται σε μιαν εσφαλμένη πεποίθηση, ότι το μικρό ύψος είναι σημάδι κατωτερότητας. Εμείς στη Νossa προσπαθούμε να γίνουμε λίγο πιο επιθετικοί και να τις καταπολεμήσουμε».

Πρόσφατα, η Νossa έστειλε αρκετές επιστολές διαμαρτυρίας σε έναν σχολιαστή του ΜSΝΒC, ο οποίος κατηγόρησε τον γνωστό τηλεοπτικό παρουσιαστή Τζον Στιούαρτ (ύψος 1 μέτρο και 69 εκατοστά) ότι έχει το σύμπλεγμα του Ναπολέοντα.

Παράλληλα, ασκεί πιέσεις προκειμένου να απαγορευθούν διά νόμου οι διακρίσεις με βάση το ύψος στον εργασιακό χώρο στις ΗΠΑ. Οι διακρίσεις υπάρχουν, οι έρευνες το αποδεικνύουν. Οι κοντοί άνδρες έχουν χειρότερες προοπτικές και στην επαγγελματική και στην προσωπική τους ζωή. Αν δε τύχει και συνάψουν δεσμό με μια γυναίκα ψηλότερή τους (βλ. Νικολά Σαρκοζί και Κάρλα Μπρούνι, Τομ Κρουζ και Κέιτι Χολμς, Μικ Τζάγκερ και Λόρεν Σκοτ…) αντιμετωπίζουν τον χλευασμό.

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Έρευνες έχουν δείξει επανειλημμένως πως όσο πιο ψηλός είναι ένας άνδρας τόσο υψηλότερος είναι ο μισθός του και οι προοπτικές επαγγελματικής του ανέλιξης.
Δανοί επιστήμονες που μελέτησαν στοιχεία του βρετανικού υπουργείου Υγείας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πιο κοντοί άνδρες αναφέρουν χειρότερη σωματική και ψυχική υγεία απ΄ ό,τι οι ψηλότεροι ομόφυλοί τους.

Σύμφωνα με το Γαλλικό Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών, άνδρας με ύψος 1,80 έχει 50% περισσότερες πιθανότητες να είναι παντρεμένος ή να έχει μακροχρόνια σχέση σε σύγκριση με έναν ομόφυλό του με ύψος 1,64.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΙΤΕΡ ΠΑΝ

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Ένας Βρετανός συγγραφέας που γνωρίζω, με ύψος 1 μέτρο και 64 εκατοστά, ιδιαίτερα γοητευτικός και ευφυής, επανειλημμένως προταθείς για το βραβείο Μπούκερ, μου εξομολογείται πως μέχρι πρόσφατα φορούσε τακτικά τα ειδικά «ανυψωτικά» υποδήματα. Κάποια στιγμή όμως προβλήματα στα πόδια τον υποχρέωσαν να τα αφήσει στην ντουλάπα. «Οι πιο κοντοί άνδρες», λέει, «είναι επιρρεπείς σε ένα σύνδρομο τύπου Πίτερ Παν. Κατά την παιδική σου ηλικία, όλα τα πρόσωπα κύρους στη ζωή σου είναι ενήλικες που σου φαίνονται πανύψηλοι. Αυτή η ιδέα, ότι ύψος ίσον κύρος, είναι θεμελιώδης. Κατά κάποιον τρόπο, ένας άνδρας που δεν γίνεται μεγαλώνοντας ψηλός δεν επιτυγχάνει αυτομάτως την ενηλικίωση. Πρέπει λοιπόν να καταβάλει προσπάθεια να αποκτήσει το κύρος που δεν απέκτησε από τη φύση, να το διεκδικήσει- ειδάλλως παγιδεύεσαι στη συμπεριφορά και τη γλώσσα του σώματος ενός παιδιού. Έχετε προσέξει πως πολλοί κοντοί άνδρες κινούνται συνεχώς, σαν να ελπίζουν πως αυτή η διαρκής κίνηση θα αποσπάσει την προσοχή των άλλων από τη σωματική τους ασημαντότητα; Οι κοντοί είναι επιρρεπείς σε μια συμπεριφορά υποταγής».

Ο ίδιος προσπαθεί πια, «πολύ συνειδητά», να αλλάξει τη γλώσσα του σώματός του. «Προσπαθώ να μιμηθώ τη σωματική συμπεριφορά ενός διευθυντή επιχείρησης. Όταν μένεις ακίνητος κερδίζεις τον σεβασμό, ιδιαίτερα από τις γυναίκες. Είναι θέμα αυτοκυριαρχίας». Το όνομά του, πάντως, δεν είναι έτοιμος να το αποκαλύψει.