Χιλιάδες κόσμου, σε μια ειρηνική και πολιτισμένη εκδήλωση, απαίτησαν καθολικά την παραίτηση της κυβέρνησης Χριστόφια. Αποχώρησαν με τη δέσμευση ότι κάθε βράδυ θα βρίσκονται έξω από το προεδρικό, μέχρι αυτό να επιτευχθεί.
Δεν ήταν 100, δεν ήταν 200, δεν ήταν 300. Στην αρχή ήταν 1.000, ύστερα έγιναν 2.000, ύστερα 3.000 και ύστερα έγινε θάλασσα. Μια θάλασσα που μάκραινε και ξεμάκραινε, μέχρι που έγινε ωκεανός και χάθηκε στον ορίζοντα. Και ύστερα σήκωσε κύματα που κτυπούσαν μανιασμένα και είχαν μία μόνο απαίτηση: «Την παραίτηση της κυβέρνησης Χριστόφια που δολοφόνησε πατεράδες και αμούστακα παιδιά και δεν είχε την ευθιξία να πει μια συγνώμη».
Δεν ήταν πέντε, ούτε δέκα οι χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν για δεύτερο βράδυ έξω από το προεδρικό μέγαρο. Ήταν πολύ περισσότεροι. Και ήταν ένα συνονθύλευμα από νέους, ηλικιωμένους και παιδιά, και ήταν ένα συνονθύλευμα από ανθρώπους χωρίς κομματικές ταμπέλες, χωρίς αποχρώσεις, χωρίς ιδεολογίες, πέρα από μία και μόνη: Ότι η κυβέρνηση Χριστόφια απέτυχε να διαχειριστεί τον τόπο «και εκείνο που πρέπει να κάνει είναι να πάει στο σπίτι της». Ήταν μια θάλασσα τα «κατηγορώ» εναντίον εκείνων που ευθύνονται για την τραγωδία που έπληξε το μαύρο εκείνο πρωινό της Δευτέρας, 11 Ιουλίου, την Κύπρο, ήταν μια θάλασσα η απαίτηση για τιμωρία των ενόχων, ήταν μια θάλασσα τα δάκρυα κάθε που αναφέρονταν τα ονόματα των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας.
Το κεντρικό σημείο της συγκέντρωσης ήταν ο κυκλικός κόμβος του προεδρικού και απ’ εκεί και πέρα δεν μπορούσες να δεις και να υπολογίσεις το πλήθος. Είχαν γεμίσει απ’ άκρη σε άκρη οι γύρω δρόμοι και το σύνθημα που βοούσε ήταν το «Χριστόφια παραιτήσου κι εσύ και οι υπουργοί σου». Μαύρες σημαίες και πολύ λίγες οι κυπριακές και οι ελληνικές, συνθήματα αναγραμμένα σε πανό, συνθήματα αναγραμμένα σε μικρές κόλλες που ο καθένας ετοίμασε από μόνος του και σήκωνε ψηλά για να στείλει το δικό του μήνυμα, ήταν η πινελιά που πρόσθετε στον παλμό της ψεσινής διαμαρτυρίας.
Στις εισόδους και εσωτερικά του προεδρικού που είχε κλειστές τις καγκελόπορτες, εκατοντάδες αστυνομικοί ήταν παραταγμένοι σε θέσεις μάχης. Κανενός δεν χρειάστηκε η επέμβαση, κανένας δεν τους ενόχλησε, πέρα από πέντε-έξι νεαρούς που είχαν ανέβει στα κάγκελα και καλούσαν και τους ίδιους να ξυπνήσουν «γιατί αυτοί που σκότωσε η κυβέρνηση Χριστόφια ήταν και δικοί τους συνάδελφοι και δικοί τους φίλοι». «Για 1.500 ευρώ, σκοτώνουν τα παιδιά σας. Ξυπνάτε, ρε», ήταν το σύνθημα που απηύθυνε το πλήθος σε αυτούς.
«ΑΘΑΝΑΤΟΙ» ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ
Πιο ειρηνική και πιο πολιτισμένη συγκέντρωση δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Οι διοργανωτές καλούσαν συνεχώς από τα μεγάφωνα το πλήθος να συμπεριφέρεται κόσμια, επισημαίνοντας ξανά και ξανά ότι ανάμεσά τους υπάρχουν παιδιά που πρέπει να λάβουν τα σωστά μηνύματα. Υπήρχαν, επίσης, συνεχείς εκκλήσεις προς τον κόσμο που ήθελε να ανέβει στο βήμα και να μιλήσει να μην παρεκτρέπεται και να μην εκτοξεύει βρισιές.
Κανένας δεν παραβίασε τον κανόνα, κανένας δεν παρεκτράπηκε, ήταν μια εκδήλωση που της αξίζει τιμή γιατί δεν ξέφυγε ούτε στιγμή από τα δημοκρατικά θέσμια. Ακόμα και όταν η συγκέντρωση πλησίαζε προς το τέλος της, οι διοργανωτές καλούσαν τον κόσμο να πάρει μαζί και τα σκουπίδια του.
Είδαμε ανθρώπους να δακρύζουν κάθε που αναφέρονταν τα ονόματα των νεκρών και ήταν βοή η λέξη «αθάνατος» που ακολουθούσε το καθένα από αυτά. Και για καθένα από τα αδικοχαμένα παλικάρια μας, ένα μακρύ και παρατεταμένο χειροκρότημα και μια βοή της λέξης «άξιος».
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
* «Χριστόφια, σκασμός»
* «Η κυβέρνηση Χριστόφια δεν μπόρεσε να χειριστεί ένα κοντέινερ και τον αφήνουμε να κυβερνά το κράτος».
* «Οι μαθητές δεν είναι αναλώσιμο στρατιωτικό υλικό, για να το μεταχειρίζεται η κυβέρνηση Χριστόφια όπως θέλει».
* «Χριστόφια, σκασμός, μιλάει ο λαός».
* «Καμιά παραίτηση δεν είναι αρκετή, κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή».
* «Χριστόφια εξορία, να πας στη Συρία».
Συνθήματα που ακολουθούσαν το ένα το άλλο, κόσμος απλός που ανέβαινε στο βήμα και κατέθετε ενώπιον χιλιάδων ανθρώπων τα δικά του συναισθήματα και τη δική του οργή, παιδιά ανεβασμένα στους ώμους των γονιών τους με πανό που ανέγραφαν τη λέξη «Ντροπή».
* «Δεν θέλουμε να κάψουμε το προεδρικό, θέλουμε την τιμωρία των ηθικών αυτουργών».
* «Ούτε συγνώμη δεν ξέρεις να πεις», ήταν άλλα συνθήματα που ακούστηκαν στη συγκέντρωση. Φωνές διαμαρτυρίας ακούστηκαν και για τον ποινικό ανακριτή που διορίστηκε για να διερευνήσει το ποιοι ευθύνονται για την τραγωδία της 11ης Ιουλίου, για τον οποίο επισημάνθηκε από πολίτες που ανέβηκαν στο βήμα ότι είναι ο ίδιος και ο αυτός άνθρωπος που εκπροσωπεί στη δίκη την «Ήλιος» που έστειλε στο θάνατο 121 ανθρώπους. Η φράση που καταχειροκροτήθηκε προήλθε και πάλι από απλό πολίτη και ανέφερε ότι «μας είπαν ότι δεν θα χαθεί κανένας φάκελος της υπόθεσης, αλλά χάθηκε ο φάκελος για τη μασέλα του Παπασάββα».
Ξαναδιαβάστηκαν τα ονόματα των νεκρών, καταχειροκροτήθηκαν και βούιζε η λέξη «αθάνατοι» και ακολούθως η συγκέντρωση διαλύθηκε. Με μία, όμως, υπόσχεση: Ότι κάθε βράδυ το πλήθος θα βρίσκεται έξω από το προεδρικό, μέχρι που η κυβέρνηση Χριστόφια να παραιτηθεί.
