ΕΥΤΥΧΩΣ και βρέθηκε και αυτός ο χριστιανός από τη Δυτική Αυστραλία και μας θύμισε ότι ακόμα υπάρχει πρόβλημα με την παραχάραξη της ιστορίας.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στον Εργατικό βουλευτή John Hyde, που υποσχέθηκε στην ηγεσία του ακατονόμαστου Έθνους, ότι οι υποστηρικτές της «Μακεδονίας» στην Αυστραλία (όπως και ο ίδιος) «εργάζονται» για την αναγνώριση του… συνταγματικού του ονόματος.
ΚΑΙ το ερώτημα: γιατί ένας τοπικός βουλευτής (με καραμπινάτο αγγλοσαξονικό όνομα) από την ξεχασμένη αυστραλιανή Δύση, «αγωνίζεται» για ένα τέτοιο ζήτημα;
ΤΙ φλασάκι έχει φάει ο τύπος; Τι τον έπιασε ξαφνικά και ασχολείται με την… ανιστόρητη αυτή ιστορία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: το «ενδιαφέρον» του Hyde έχει τις ίδιες ακριβώς ρίζες που έχει και το «γνήσιο ενδιαφέρον» των υπόλοιπων πολιτικών της Αυστραλίας που έχουν υιοθετήσει τις ελληνικές θέσεις και «αγωνίζονται» για το αντίθετο.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ σε όλους όσους έχουμε τιμήσει κατά καιρούς, απονέμοντάς τους πλακέτες, σημαιούλες, αγαλματάκια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και άλλα αναμνηστικά για την (ανιδιοτελή) προσφορά τους.
ΚΑΙ έχουμε υμνήσει (και χειροκροτήσει) πολλούς Αυστραλούς πολιτικούς που συμπαρατάχθηκαν μαζί μας, υποστηρίζοντας την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Είπα «να κάνω τόπο στην οργή» πάλι σήμερα και να μην ασχοληθώ με την Κοινότητα Μελβούρνης, παρά το γεγονός ότι όλα είναι έτοιμα για την κατεδάφιση του ένδοξου κτιρίου της Lonsdale Street και την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου. Κλείνει η παρένθεση).
ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ στο θέμα: Με το που μας έλεγε κάποιος πολιτικός (άσχετο σε ποιο κόμμα ανήκε) ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική» γινόμασταν «χαλί να μας πατήσει».
ΚΑΙ όχι μόνο τον ψηφίζαμε, αλλά, ανακαλύπτοντας τις αρετές, την εντιμότητά του (και τις ιστορικές του γνώσεις!), του δίναμε και τον τίτλο του… Φιλέλληνα!
ΤΟ ίδιο ακριβώς κάνουν και οι γείτονές μας. Με το που τους «αναγνωρίζει» κάποιος ως… απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δίνουν και αυτοί (όπως και εμείς) τα ρέστα τους.
ΜΕ λίγες κουβέντες, ορισμένοι πολιτικοί της Αυστραλίας κατάλαβαν ότι έχουν να κάνουν με μεγάλα ψώνια (και από τις δυο πλευρές) και χρησιμοποίησαν τη διαμάχη μεταξύ των εδώ Βαλκάνιων μεταναστών προς όφελός τους.
ΔΕΝ είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι σε εκλογικές έδρες που το ποσοστό των Ελλήνων ψηφοφόρων είναι (σχετικά) μεγάλο οι βουλευτές τείνουν προς τον «Φιλελληνισμό», ενώ εκεί που κατοικούν Σκοπιανοί είναι «φιλο-μακεδόνες»! Τόσο απλά και ξεκάθαρα.
ΚΑΤΙ τέτοιο θα πρέπει να συμβαίνει και με την περίπτωση του John Hyde. Και εδώ κάποιο πλέγμα (πολιτικών) συμφερόντων θα υπάρχει, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι τόσο (άσχετο) ψώνιο ο τύπος.
ΜΑΣ δουλεύουν, αγαπητοί συμπατριώτες, οι πολιτικοί. Και εμάς και τους έρμους τους γείτονές μας που ψάχνουν απελπισμένα να εξασφαλίσουν μια (ένδοξη) καταγωγή.
ΟΠΩΣ έχουμε ξαναγράψει, όσο πιο μικρή (και ασήμαντη) είναι μια χώρα, τόσο μεγαλύτερη η κάψα για ρίζες στο (πολύ) μακρινό παρελθόν και ένδοξους προγόνους.
ΔΕΝ σας κρύβω ότι κατανοώ τον πόνο (και τις αγωνιώδεις προσπάθειες) των ακατονόμαστων να βρουν ένα αποκούμπι στην ιστορία.
ΝΑ βρουν και αυτοί «προγόνους» με παγκόσμια ιστορική αναγνώριση προκειμένου να αποκτήσουν ρίζες, εθνική συνείδηση και ταυτότητα. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι στα αχνάρια μας βαδίζουν. Εμάς μιμούνται.
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά τι να λένε οι άνθρωποι για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στον συγκεκριμένο τόπο;
ΑΝ πουν την αλήθεια, ότι δηλαδή ροβόλησαν και αυτοί Νότια με τα υπόλοιπα σλαβικά φύλα, για να βρουν καλύτερα βοσκοτόπια για τα ζωντανά τους και οργανώθηκαν, ως λαός, γύρω από τις στρούγκες τους, θα γελούσαν μαζί τους όλοι οι άρχοντες με αριστοκρατική και ένδοξη καταγωγή όπως εμείς.
ΠΩΣ μπορεί μια μικρή χώρα να προκόψει σε τούτο τον κόσμο χωρίς ιστορικές αναφορές στο παρελθόν της; Χωρίς γνωστούς και σημαντικούς προγόνους και χωρίς διαχρονικούς σταθμούς; Ποιος να την πάρει στα σοβαρά;
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής, το ίδιο μονοπάτι της ιστορικής δικαίωσης που χαράξαμε εμείς ακολουθούν και αυτοί.
ΤΟ ότι έστησαν εκεί τις στρούγκες τους 900 χρόνια μετά τη γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν λέει τίποτα και πολύ περισσότερο ότι δεν είναι απόγονοί του.
ΕΙΝΑΙ σαν να μεταναστεύσω εγώ στη Νορβηγία για παράδειγμα και να ισχυριστώ ότι πατέρας μου είναι ο μεγάλος Νορβηγός δραματουργός Ερρίκος Ίψεν, που γεννήθηκε 150 χρόνια πριν φτάσω εγώ στον τόπο του.
ΤΟ γεγονός ότι βόσκουν ακόμα τα γιδοπρόβατά τους στα ίδια λιβάδια που κυνηγούσε αρκούδες ο Μέγας Αλέξανδρος και πίνουν νερό από τα ίδια πηγάδια είναι τεκμήριο που, όντως, εδραιώνει καταγωγή. Και άλλοι λαοί τα ίδια έχουν κάνει.
Ο αφελέστερος τρόπος να κατανοήσετε τον ψυχισμό των γειτόνων μας και τη δίψα τους να πιαστούν από σόι, είναι να λάβε τε υπόψη μας τη δική μας περίπτωση.
ΜΙΑ (φευγαλέα) ματιά να ρίξει κανείς στην νεοελληνική ιστορία, μπορεί ευκολότατα να χαρτογραφήσει τη δική μας αγωνία ταύτισης με τους αρχαίους Έλληνες.
ΝΑ πώς έχει (επιγραμματικά) το ζήτημα: Οι δικοί μας οι «πρόγονοι» (όπως οι Σλάβοι) κατέβηκαν από τον Βορά για να ξεχειμωνιάσουν τα ζωντανά τους και παρέμειναν (και αυτοί) στο προνομιούχο αυτό άκρο των Βαλκανίων.
Η μόνη διαφορά είναι ότι οι δικοί μας έφτασαν 1800 χρόνια πριν. Πριν φτάσουν οι Δωριείς και τα υπόλοιπα (τότε) βάρβαρα φύλα στο σημερινό ελληνικό χώρο, ο τόπος κατοικείτο για χιλιάδες χρόνια από άλλους, που κανείς Νεοέλληνας σήμερα δεν ενδιαφέρεται να μάθει ποιοί ήταν.
ΕΙΝΑΙ γνωστό (και δεν πειράζει αν δεν θέλουμε να το θυμόμαστε) ότι την αρχαία Ελλάδα την κατέστρεψε ο Φίλιππος και ό,τι άφησε όρθιο ο Μακεδόνας βασιλεύς το ισοπέδωσε ο γιος του Αλέξανδρος πριν εκστρατεύσει για να «εκπολιτίσει» την Ανατολή!
ΕΥΚΟΛΑ ξεχνούμε, επίσης, ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έχει τις ρίζες του στην Ανατολή και ότι οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν τους βόρειους, συμπεριλαμβανομένων και των Μακεδόνων, βάρβαρους.
ΚΑΜΙΑ σχέση δεν είχε το μακεδονικό αυταρχικό και προσωπολατρικό βασίλειο με την αρχαία Ελλάδα και την δημοκρατική αθηναϊκή Πολιτεία.
ΜΕΤΑ τον Μ. Αλέξανδρο, ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, οι Νορμανδοί, οι Βησιγότθοι, οι Κέλτες και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά φύλα, για να τους διαδεχθούν οι Βυζαντινοί, οι Σλάβοι, οι Γενοβέζοι, οι Βενετσιάνοι και, τελικά, οι Τούρκοι.
ΟΠΟΙΟΣ, τελικά, μπόρεσε πέρασε από τα Βαλκάνια, που ήταν επί αιώνες σταυροδρόμι φυλών, πολιτισμών και θρησκειών.
ΕΝΑΣ φυλετικός αχταρμάς ήταν διαχρονικά τα Βαλκάνια. Ένα πολιτισμικό μωσαϊκό. Στις δικές μας φλέβες ρέει και το αίμα των εχθρών μας, όπως ρέει και στις δικές τους φλέβες δικό μας αίμα.
ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ δεν υπάρχει σε τίποτα. Ούτε σε φυλές ούτε σε πολιτισμούς. Μια αλυσίδα είναι τα πάντα. Μια αδιαχώρητη συνέχεια της ανθρώπινης πορείας πάνω στον πλανήτη.
ΓΙΑ δύο σχεδόν χιλιετίες δεν υπήρχε ελληνικό Έθνος. Το ότι είμαστε «απόγονοι» των αρχαίων Ελλήνων το ανακάλυψαν οι ακαδημαϊκοί της Δύσης τον 18ο αιώνα, όταν ο διαφωτισμός άρχισε να αντλεί ιδέες από την κλασική Ελλάδα.
ΟΤΑΝ, πάλι με τη βοήθεια των ξένων, καταφέραμε να διώξουμε τους Τούρκους, μπήκε επιτακτικά η ανάγκη απόκτησης (ένδοξης) καταγωγής πάνω στην οποία θα στηρίζονταν και η εθνική μας συνείδηση.
ΕΤΣΙ με μεγάλη καθυστέρηση (όπως και οι ακατονόμαστοι σήμερα) αποφασίσαμε ότι το νεοελληνικό Έθνος έχει μια συνεχή και αδιάκοπη τρισχιλιοστή ιστορία!
ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΜΕ, δηλαδή, αυθαίρετα (και επειδή έτσι μας βόλευε) όχι μόνο τον πολιτισμό και τη δόξα της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και αυτή του Βυζαντίου, το οποίο επίσης εξελληνίσαμε.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όση σχέση έχω εγώ με τον Περικλή, τον Πλάτωνα και την αθηναϊκή Δημοκρατία, άλλη τόση έχουν και οι βόρειοι γείτονές μας με τον Μέγα Αλέξανδρο και το Μακεδονικό Βασίλειο.
ΔΥΟ φτωχοί βαλκανικοί λαοί είμαστε και οι δύο που το αίμα μας έχει διασταυρωθεί με το αίμα άλλων φυλών που διάβηκαν τους τόπους μας είτε ως κατακτητές είτε αναζητώντας και αυτοί τόπο να σταθούν και να ριζώσουν.
ΟΠΟΙΟΣ μπει στον κόπο και επισκεφτεί τη χώρα των Σκοπίων θα διαπιστώσει ότι με κανέναν άλλο βαλκανικό λαό δεν μοιάζουμε τόσο πολύ όσο με τους… ακατανόμαστους.
ΕΤΣΙ και τους ζήσεις για λίγο από κοντά, είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Αυτός είναι ενδεχομένως και ο λόγος που δεν τους γουστάρουμε.
ΒΛΕΠΟΥΜΕ πάνω τους τη δική μας μιζέρια και κακομοιριά. Αντιπροσωπεύουν και αυτοί ό,τι μισούμε εμείς στους εαυτούς μας.
ΤΟ ότι δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, φαίνεται και από την πορεία μας στο σύγχρονο κόσμο.
ΤΙΠΟΤΑ απ’ όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα δεν συνάδει με τον πολιτισμό τον οποίο αυτάρεσκα διαλαλούμε ότι κληρονομήσαμε.
ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι οι απόγονοι του Θεμιστοκλή και του Μ. Αλεξάνδρου δεν θα παρεξηγήσουν τον (αγνό) πατριωτισμό μου και τα φιλικά μου συναισθήματα για τους ακατονόμαστους, σας χαιρετώ όλους.
