Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου που πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του. Η στιγμή αυτή είχε έρθει για τον Πίτερ Άλισον. Ο 19χρονος Αυστραλός διάλεξε να «παίξει» την τύχη του σε ένα νόμισμα κορόνα-γράμματα. Αν έριχνε κορόνα, θα πήγαινε στην Αφρική, αν έριχνε γράμματα, στη Νότιο Αμερική. Την επόμενη μέρα είχε πάρει το αεροπλάνο για την αφρικανική Μποτσουάνα.
Η ζωή του Πίτερ Αλισον θυμίζει τα όνειρα για μακρινές περιπέτειες στις ζούγκλες του Αμαζονίου, για την εξερεύνηση νέων περιοχών του πλανήτη, την ανακάλυψη απομονωμένων φυλών και τη ζωή κοντά στη φύση συντροφιά με τα άγρια ζώα, που έχουν κάνει εκατομμύρια παιδιά διαβάζοντας τις περιπέτειες του Μόγλη ή του Ταρζάν. Τα όνειρα του Πίτερ περιείχαν επίσης μια δόση από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες της φύσης στην πιο άγρια μορφή της, από το National Geographic. Και, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιδάκια, μεγαλώνοντας τα έκανε πραγματικότητα.
Έγινε, δηλαδή, ένας εξερευνητής, ιχνηλάτης ζώων, ακτιβιστής υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και συγγραφέας, που περνά τον καιρό του γυρίζοντας τον πλανήτη, βοηθώντας ζώα υπό εξαφάνιση και αποτυπώνοντας τις περιπέτειές του σε βιβλία με τίτλους όπως «Ό,τι κι αν κάνεις μην τρέξεις: Εξομολογήσεις ενός Αφρικανού οδηγού σαφάρι». Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό όμως που τον ξεχωρίζει από τους άλλους νεαρούς «γκουρού» της επιστροφής στη φύση είναι ότι «μιλά» και καταλαβαίνει τη γλώσσα των ζώων. Έτσι, αν και δεν μεγάλωσε στη ζούγκλα, μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει έναν νέο Ταρζάν.
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΟΥΙΝΩΝ
Ο Άλισον υποστηρίζει ότι τα πρώτα «μαθήματα» της γλώσσας των ζώων τα πήρε από τους παπαγάλους που μαζεύονταν στο παράθυρο του πατρικού σπιτιού στο Σίδνεϊ. Όταν τελείωσε το σχολείο και παίζοντάς τα όλα σε ένα κέρμα έφυγε για την Αφρική, εξοικειώθηκε με τους ήχους των λιονταριών, των λεοπαρδάλεων και των μπαμπουίνων.
«Όλοι πίστευαν ότι έχω ψυχοδυναμικές ικανότητες» λέει. «Αλλά απλώς τα ζώα κάνουν χαρακτηριστικούς ήχους. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος ήχος που σημαίνει “Πρόσεχε, ένα αρπακτικό πουλί πετά από πάνω σου”». Τους εν λόγω ήχους δεν διστάζει να επαναλάβει ακόμη και στη συνέντευξή του στο βρετανικό δίκτυο BBC.
Αλλά ο εξερευνητής δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ στο ίδιο μέρος. Μετά την εμπειρία ενός Αφρικανού οδηγού σαφάρι, «το ένστικτο του νομά» τον οδήγησε σε ένα κέντρο προστασίας κακοποιημένων άγριων ζώων στη Βολιβία, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εκεί η τύχη τον ένωσε με τον Ρόι.
ΔΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΥΜΑ
Και τον ένωσε κυριολεκτικά. Διότι ο Ρόι, ένα ενήλικο χτυπημένο πούμα, έπρεπε να ξαναβρεί το θάρρος να ζήσει μόνος στη ζούγκλα. Και ο Πίτερ ήταν ο άνθρωπος που θα τον βοηθούσε σε αυτό. Με ένα σχοινί δέκα μέτρων δέθηκε μαζί του και πέρασαν εβδομάδες περιπλανώμενοι στη βολιβιανή άγρια φύση. Μια μέρα, ο Ρόι ακολούθησε μια μυρωδιά που θύμισε στον Πίτερ κάτι από… γυναικείο άρωμα. Το ζευγάρι, σε ημιάγρια κατάσταση, ανακάλυψε την Τζέιν Γκούνταλ, μια ζωολόγο ειδικευμένη στα πρωτεύοντα θηλαστικά, την ώρα που μια χορωδία από παιδάκια της περιοχής της τραγουδούσαν έναν τοπικό σκοπό. Η συνάντηση έληξε με τον Ρόι να δείχνει τα δόντια του δεμένος σε ένα δέντρο.
Άλλωστε, μπορεί να μην πείραξε ποτέ τον Αυστραλό εξερευνητή, αλλά παλιότερα είχε καταβροχθίσει τη σπλήνα ενός ντόπιου κυνηγού.
ΣΤΗ ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΟΥΑΟΡΑΝΙ
Το επόμενο σχέδιο του Άλισον είναι να «μετακομίσει» στις καλύβες των Ουαοράνι, μίας απομονωμένης φυλής του Εκουαδόρ που ανακαλύφθηκε από ιεραποστόλους μόλις το 1958. Οι άνδρες της φυλής τον δέχτηκαν ανάμεσά τους προκειμένου να μπορέσει να μελετήσει από κοντά τους ιαγουάρους που ζουν κάτω από τις Άνδεις.
Ο Πίτερ Άλισον, όπως ήδη θα έχετε καταλάβει, δεν παίρνει τη ζωή «πολύ στα σοβαρά».
Έτσι, στην κλασική ερώτηση «τι πιστεύετε ότι μπορεί κανείς να πάρει από το νέο βιβλίο σας;» απαντά με -βρετανικό μάλλον- χιούμορ: «Τίποτα μεταδοτικό, ελπίζω…»