Απορία του Τιμ Μάθεσον, συντρόφου της πρωθυπουργού της Αυστραλίας που περίμενε, ως φαίνεται, σώνει και καλά οι γυναίκες να υποστηρίζουν την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό… εν λευκώ.
Ανεξάρτητα με την πολιτική της, με τα υπέρ και κατά των χειρισμών της σε μείζονα θέματα που αντιμετωπίζει η χώρα, ο κ. Μάθεσον περιμένει οι γυναίκες να ακολουθούν την Τζούλια κατά πόδας, να κρατούν γιγαντιαία πανό με τη φωτογραφία της και να διαδηλώνουν δημόσια την τυφλή εμπιστοσύνη στο έργο της.
Δεν το κάνουν, όχι τουλάχιστον σ’ αυτό το στιλ και απορεί. Βάζει μάλιστα στην απορία του και την υπενθύμιση ότι είναι η πρώτη πρωθυπουργός γυναίκα, πράγμα που ενισχύει το επιχείρημά του ότι πρέπει ‘no matter what’ να υποστηριχτεί από το γυναικείο φύλο.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΚΑΛΑ
Δεν μας τα λέει καθόλου καλά ο κ. Μάθεσον. Κατ’ αρχήν, ως… ‘πρώτος κύριος’, δεν θα έπρεπε να κάνει τη διάκριση μεταξύ των δύο φύλων. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά , εξαιτίας και των δύσκολων καιρών που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, η γυναίκα αγωνίζεται μ’ όλες της τις δυνάμεις να καταξιωθεί επαγγελματικά και κοινωνικά, να είναι καλή οικογενειάρχης και να απαλλαγεί από την ταμπέλα του ‘αδύνατου φύλου’. Κύριος στόχος της να προσεγγίζεται και να εκτιμάται αξιοκρατικά.
Τι θα πει ‘δεν καταλαβαίνω γιατί οι γυναίκες εξαπολύουν κριτική στην πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό’. Αν δεν καταλαβαίνει αυτό, η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν έχει καμία, μα καμία θέση στο Lodge. Ούτε καν σαν ‘εξώγαμος’ σύντροφος. Κατά πρώτον γιατί τέτοιες δηλώσεις, εκτός από τον ίδιο, υποβιβάζουν και την πρώτη κυρία, δεδομένου ότι δεν λένε πολλά για τις επιλογές της, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο.
Κατά δεύτερο, αλλά κύριο επίσης λόγο, οι γυναίκες κύριε Μάθεσον, μπορούν να κρίνουν, με τα ίδια μέτρα και σταθμά που κρίνουν και οι άντρες. Όσο κι αν σας φαίνεται αυτό παράξενο. Βλέπουν, ακούν, αναλύουν και αποφασίζουν αν ο καπετάνιος στο τιμόνι πάει καλά ή θα τους ρίξει σε κάποια ξέρα. Να το θέσουμε απλά, γιατί απλά είναι τα πράγματα.
Η σημερινή γυναίκα είναι το ίδιο καλά, αν όχι καλύτερα, πληροφορημένη από τον άντρα, αναφορικά με τα θέματα που αφορούν τη ζωή της ίδιας, της οικογένειάς της και, κατ’ επέκταση, της ευρύτερης κοινωνίας. Είναι, εν ολίγοις, σε θέση να κρίνει. Και δεν είναι διατεθειμένη, πάρτε το αυτό από μένα που βλέπω, ακούω και διαβάζω πολύ, να κάνει αβαρίες του είδους «ε, γυναίκα είναι ας τη στηρίξουμε’. Όχι, όταν από τους χειρισμούς της εξαρτάται αν θα υπάρχει ψωμί στο τραπέζι για τα παιδιά της αύριο ή αν ο κόσμος αυτός που δεν είναι, ούτως ή άλλως, ‘αγγελικά πλασμένος’, θα υπάρχει αύριο.
ΕΝΙΩΣΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ
Και να σας πω και κάτι άλλο που έπεσε στην αντίληψή μου κύριε Μάθεσον. Οι γυναίκες χάρηκαν και ένιωσαν περήφανες με την εκλογή της Τζούλια Γκίλαρντ στην πρώτη θέση. Ήταν μάλιστα διατεθειμένες να βάλουν στην άκρη τον ‘αθέμιτο’ τρόπο που πήρε στα χέρια της τα ηνία. Ίσως σκεπτόμενες ότι ‘όλα είναι επιτρεπτά στον πόλεμο και στον έρωτα’.
Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι της έδιναν και λευκή επιταγή να ξοδεύει αλόγιστα και να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη τους. Προς τιμή της, ότι ποτέ δεν έδειξε ότι περίμενε κάτι τέτοιο. Απέφυγε μάλιστα και οποιεσδήποτε δηλώσεις ή κινήσεις που θα μεταφράζονταν φεμινιστικής χροιάς.
Δυστυχώς, οι φωνές που έχουν υψωθεί εναντίον της δεν είναι μόνο γυναικείες. Και δεν είναι της παρούσης να αναφερθώ στα λάθη της που προβλήθηκαν ανηλεώς από τα μίντια ή στις επιτεύξεις της που ‘πνίγηκαν’.
Θα πω μόνο ότι, από ό,τι έχει πέσει στην αντίληψή μου, οι γυναίκες που πίστεψαν σε κείνη, πληγώθηκαν και απογοητεύθηκαν πολύ. Δέχτηκε και δέχεται, είναι γεγονός, πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Συγγνώμη αν ανάμεσα στους επικριτές της είναι και γυναίκες. Από τότε που πήραν το δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες κύριε Μάθεσον –δεν πρέπει να το ξεχνάτε αυτό– έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζουν την άποψή τους ελεύθερα και να ασκούν κριτική, όπου δει, έστω κι’ αν αυτό πονάει. Δεν θα πρέπει όμως κάτι τέτοιο να εκπλήσσει, ιδιαίτερα εσάς που υποτίθεται ότι πρέπει να διαθέτετε πάνω από μέτρια επίπεδα αντίληψης… για να είσαστε δίπλα στην πρώτη κυρία της χώρας και να απολαμβάνετε όλα τα καλά, αλλά να μην απορείτε και για τα κακά που αυτό συνεπάγεται.
Αυτό το «εσύ και τέκνον Βρούτε;» που απευθύνατε στη γυναίκα της Αυστραλίας, εκτός από άδικο, είναι, το λιγότερο, άστοχο και κακόγουστο.