Ο τίτλος βγαίνει από σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης που διεξήγε το Newspoll, κατά παραγγελία της εφημερίδας «The Australian», ο δε υπότιτλος από τα γραφόμενα του πρωτοσέλιδου που επεκτείνονται και στις εσωτερικές σελίδες του ίδιου έντυπου.

Διαβάζοντάς το, διερωτήθηκα γιατί ενοχλήθηκα πριν δέκα μέρες με τον σύντροφο της πρωθυπουργού, Τιμ Μάθεσον, που σε συνέντευξή του απόρησε ‘γιατί οι γυναίκες τα ’χουν με την πρωθυπουργό’. Πρέπει να δεις τα χειρότερα για να καταλάβεις καμιά φορά ορισμένα πράγματα. Να δεις δηλαδή ένα έντυπο να πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του για να αποδείξει με απτά στοιχεία ότι η Γκίλαρντ είναι ‘καμένο χαρτί’. Έχασε, λέει, οκτώ πόντους στις προτιμήσεις των γυναικών και τώρα ποιος τη σώζει. Σαν να ήταν εκεί το θέμα. Πόσους γυναικείους ψήφους έχασε. Απορεί κανείς, αφού έκαναν που έκαναν τη χοντρή διάκριση, γιατί δεν το πήγαν λίγο πιο πέρα να σφυγμομετρήσουν χωριστά και τους γκέι. Μια και το ξεκίνησαν ας το ολοκλήρωναν. Δεν μπορείς να κάνεις διακρίσεις και να τις αφήνεις μισές. Όχι.
Από το 38% των προτιμήσεων των γυναικών που απολάμβανε η Τζούλια Γκίλαρντ, έπεσε στο 30%, λέει, μέσα σε τρεις μήνες. Και από 48% που ήταν ο δείκτης των ανικανοποίητων γυναικών από το έργο της, το ίδιο χρονικό διάστημα, ανέβηκε στο 58%.

Στην προεκλογική περίοδο, αναφέρεται, οι προτιμήσεις των γυναικών στο πρόσωπο της Τζούλια Γκίλαρντ, έφταναν το 45%, ενώ το καθαρό ποσοστό τώρα των υποστηρικτών της γυναικών είναι πλην 28%. Μπερδεμένα από λίγο μέχρι πάρα πολύ, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.

ΠΡΙΟΝΙΣΜΑ ΜΕΘΟΔΙΚΟ

Σημασία έχει η καμπάνια η οποία γίνεται μεθοδικά για το πριόνισμα της καρέκλας της Γκίλαρντ, στο οποίο, για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δίνει κι εκείνη ένα μεγάλο χέρι.

Πίσω στο Newspoll και στο ‘πάπλωμα’ του «The Australian», όπου ερωτάται κάποια κυρία, η Άναμπελ Χορν, επιλεκτικά από την έδρα του ΣίδνεΪ Kingsford–Smith, όπου, αν γίνονταν σήμερα εκλογές θα χανόταν από τα χέρια των Εργατικών, παρασύροντας και τον υπουργό Σχολείων, Πίτερ Γκάρεθ, μαζί, ‘τι νομίζει για τη διακυβέρνηση Γκίλαρντ’.

Η κ. Χορν θα αναφέρει –οποία σύμπτωση– τα δύο κύρια θέματα πάνω στα οποία ‘ξεροψήνεται’ αυτή τη στιγμή η πρωθυπουργός, το προσφυγικό και ο φόρος του άνθρακα, Θα πει ότι ‘ο φόρος του άνθρακα δεν χρειαζόταν για το λόγο ότι θα κάνει πολύ μικρή διαφορά στο πρόβλημα των αλλαγών του κλίματος’, η δε προσέγγιση της Γκίλαρντ στο προσφυγικό είναι, το λιγότερο, άκαρδη. Πώς μπορεί να στέλνει τους δυστυχισμένους πρόσφυγες να αξιολογηθούν έξω από την Αυστραλία. Την περίμενε πιο ανθρώπινη’ θα καταλήξει.

Αυτή είναι μία άποψη, φυσικά, γενικευμένη που δεν χρειάζεται να είσαι γυναίκα για να την υποστηρίζεις.
Μια ματιά στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Τόνι Άμποτ, δείχνει, πάντα σύμφωνα με τη σφυγμομέτρηση, ότι το ποσοστό των γυναικών που τον στηρίζει αγγίζει το 35%, του συνόλου των γυναικών ψηφοφόρων, ενώ εκείνων που δεν τον προτιμούν φτάνει το 54%, με αποτέλεσμα οι προτιμήσεις των γυναικών στο πρόσωπό του να είναι πλην 19%.

ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ

Ναι, μετά την απόρριψη της Γκίλαρντ από σημαντικό ποσοστό γυναικών, όπως παρουσιάζεται, τι να περιμένει πλέον μια πρωθυπουργός.
Αξίζει, εντούτοις, αφού προσφέρεται, να το δούμε.

«Η στήριξη προς το Εργατικό Κόμμα και την κ. Γκίλαρντ είναι το ίδιο, αν όχι χειρότερα πεσμένη, στη Ν.Ν.Ουαλία και τη Δυτική Αυστραλία, όπως είναι στο Κουήνσλαντ, όπου το 2010 έπαθε σωστή πανωλεθρία».

Ο κ. Άμποτ, συνεχίζει η εφημερίδα, είναι σήμερα το πρόσωπο που προτιμάται ως πρωθυπουργός σε όλη την επικράτεια, με εξαίρεση τη Βικτώρια, προηγείται δε της κ. Γκίλαρντ, για πρώτη φορά στη Ν.Ν.Ουαλία, Νότια και Δυτική Αυστραλία, σε απομονωμένες περιοχές και στις τάξεις των ηλικιωμένων ψηφοφόρων.

Αν το Εργατικό Κόμμα είχε να αντιμετωπίσει τις κάλπες με το σημερινό επίπεδο στήριξης, το βέβαιο είναι ότι θα έχαναν την έδρα τους 16 βουλευτές στη Ν.Ν.Ουαλία, συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων υπουργών, 7 στο Κουίνσλαντ, μεταξύ των οποίων ο θησαυροφύλακας Γουέιν Σουάν και ο υπουργός Εμπορίου Γκρέϊκ Έμερσον. Ο μόνος που θα επιβίωνε θα ήταν ο υπουργός Εξωτερικών, Κέβιν Ραντ, ο οποίος, να υπενθυμίσουμε, είχε κερδίσει στις τελευταίες εκλογές με ποσοστό 58%.
Στη Ν.Ν.Ουαλία, αναφέρεται επίσης, ότι σε περίπτωση εκλογών αυτή τη χρονική στιγμή ‘θα καταποντιστεί η δεξιά πτέρυγα του κόμματος, συμπεριλαμβανομένων επίδοξων αρχηγών, όπως είναι ο Κρις Μπόουεν και ο Τόνι Μπερκ, ενώ τα μόνα ηγετικά στελέχη τα οποία πιθανόν να επιβιώσουν είναι οι υπουργοί της αριστεράς, όπως ο Άνθονι Αλμπανέζ, η Τάνια Πλίμπερσεκ, ο Γκρεκ Κόμπετ και το ανατέλλον αστέρι της δεξιάς Τζέισον Κλερ.

Στη Βικτώρια, τονίζεται, ότι θα χάσουν, μεν, τις έδρες τους πέντε βουλευτές, θα παραμείνει, εντούτοις, η πλέον ισχυρή πολιτεία των Εργατικών με 17 ‘επιζώντες’, μεταξύ αυτών την πρωθυπουργό, και τους υπουργούς Μάρτιν Φέργκιουσον, Νίκολα Ρόξον, Μπρένταν Ο’Κόννορ, Σάϊμον Κριν, Τζένη Μακλίν και τον επίδοξο αρχηγό του κόμματος Μπιλ Σόρτεν.

Να σημειωθεί, ότι την περίοδο των τριών μηνών (Ιούλιος–Σεπτέμβριος) που έγιναν οι παραπάνω μετρήσεις, το σώμα των ψηφοφόρων, άντρες–γυναίκες, σερβιρίστηκε το λιγότερο τρία δύσπεπτα πιάτα: το φόρο του άνθρακα, τη Συμφωνία Μαλαισίας και τις εκατοντάδες πρόσφυγες που ζητούσαν άσυλο στη χώρα, με…  κερασάκι στην τούρτα τις εκστρατείες κατά των περιοριστικών μέτρων στα πόκις. Το τελευταίο, δέσμευση της Γκίλαρντ στον ανεξάρτητο βουλευτή Τασμανίας, Άντριου Γουίλκι, για την εξασφάλιση της στήριξής του στο σχηματισμό κυβέρνησης.

Και μετά μιλάμε για διαχωρισμό ανδρικών και γυναικείων ψήφων, ως αυτός να είναι ο καθοριστικός παράγοντας ή το… άχυρο που θα σπάσει την καμπούρα της καμήλας.